Chapter 2

Russian Night

วันนั้นเป็นวันที่ฉันได้พบกับอเล็กเซเป็นครั้งแรกเช่นกัน

อเล็กเซเป็นเพื่อนของดิมิทรี ฉันย้ายของมาที่บ้านเช่าหลังใหม่คืนนั้นเลย ขนมาแต่

ของจำเป็นก่อน ที่เหลือค่อยทยอยเอามา ซึ่งสัมภาระที่ เหลือในห้องเช่าเก่าก็ไม่ได้มีมากมายอะไร

ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่ในหอที่ข้างห้องเมาจนทำให้ตัว เองหลับตาไม่ลง

ฉันหอบสัมภาระขึ้นสู่ห้องใหม่ด้วยความช่วยเหลือของดิ มิทรีที่ช่วยขนขึ้นมาชั้นสอง เมื่อช่วยจนแล้วเสร็จเจ้าตัวก็ ขอตัวออกไป ส่วนฉันเริ่มจัดเก็บของให้เข้าที่ก่อนจะเดิน กลับลงมายังห้องนั่งเล่นชั้นล่าง

อากาศภายในห้องนั่งเล่นอบอุ่นด้วยเตาไฟ ภายนอก หน้าต่างหิมะโปรยปราย

รัสเซียเป็นหนึ่งในประเทศอันเยือกเย็นที่สุดบนโลกใบ นี้ หากทว่าไม่ใช่ผู้คน พวกเขาอาจดูไม่ยิ้มและจริงจัง ใบหน้าอาจเรียบนิ่ง หากแต่มีอารมณ์ที่ลึกซึ้งและจิตใจดี
Chapter 2

Russian Night

วันนั้นเป็นวันที่ฉันได้พบกับอเล็กเซเป็นครั้งแรกเช่นกัน

อเล็กเซเป็นเพื่อนของดิมิทรี ฉันย้ายของมาที่บ้านเช่าหลังใหม่คืนนั้นเลย ขนมาแต่

ของจำเป็นก่อน ที่เหลือค่อยทยอยเอามา ซึ่งสัมภาระที่ เหลือในห้องเช่าเก่าก็ไม่ได้มีมากมายอะไร

ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่ในหอที่ข้างห้องเมาจนทำให้ตัว เองหลับตาไม่ลง

ฉันหอบสัมภาระขึ้นสู่ห้องใหม่ด้วยความช่วยเหลือของดิ มิทรีที่ช่วยขนขึ้นมาชั้นสอง เมื่อช่วยจนแล้วเสร็จเจ้าตัวก็ ขอตัวออกไป ส่วนฉันเริ่มจัดเก็บของให้เข้าที่ก่อนจะเดิน กลับลงมายังห้องนั่งเล่นชั้นล่าง

อากาศภายในห้องนั่งเล่นอบอุ่นด้วยเตาไฟ ภายนอก หน้าต่างหิมะโปรยปราย

รัสเซียเป็นหนึ่งในประเทศอันเยือกเย็นที่สุดบนโลกใบ นี้ หากทว่าไม่ใช่ผู้คน พวกเขาอาจดูไม่ยิ้มและจริงจัง ใบหน้าอาจเรียบนิ่ง หากแต่มีอารมณ์ที่ลึกซึ้งและจิตใจดี
ซึ่งนั่นน่ะแรงมาก

ที่นิยมแอลกอฮอล์แรงๆ ก็เพราะอากาศอันหนาวจัด

ดิมิทรียิ้มอีกครั้งกับความเข้าใจของคนต่างชาติอย่างฉัน

“นั่นเป็นสิ่งที่พวกรัสเซียชอบพูดเล่นกัน แต่อันนี้ชาจริง”

ดิมิทรีใจดีชงชาให้ฉันด้วยมิตรไมตรี มีของว่างด้วย หน้าตาขนมอบดูเป็นแบบรัสเซียซึ่งฉันไม่คุ้นชินแต่รู้สึกดี ฉันอุ่นของว่างที่ได้รับจากเขา

ปรากฏว่าไหม้

“ขอโทษ ลืมบอกว่าเตาอบเก่า ไฟจะแรงกว่าปกตินิด หนึ่ง” ดิมิทรีผู้ร่วมเช่าบ้านเอ่ยขออภัย

ฉันรีบเปิดหน้าต่างเพื่อระบายควัน

พรวด!

ริ้ว!

ลมหนาวกรรโชกเข้ามาจนตอนนี้จะปิดหน้าต่างกลับเข้า มาก็ไม่ได้เพราะลมตี
ดิมิทรีเคลื่อนมือมา “ระวัง”

เขาช่วยปิดหน้าต่างให้ ร่างของดิมิทรีใกล้ชิดกับฉัน จมูก ห่างกันไม่ถึงคืบ

มันออกจะชิดใกล้

จนกระทั่งจู่ๆ หมาตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่นเราถึง ผละจากกัน

อ่า สวยจัง หมาไซบีเรียนฮัสกี้ที่วิ่งเข้ามามีดวงตาสีฟ้า อ่อนราวกับคริสตัลอันน่าหลงใหล

คิมิทรีเอียงหัวยิ้มให้มัน “สายัณห์สวัสดิ์ นีน่า”

นีน่ายืนสองขาเลียโครงหน้าคมเข้มของดิมิทรีด้วยลิ้น อุ่นอย่างรักใคร่

ฉันไม่ถึงกับชอบหมา แต่ตัวนี้ฉันชอบมากเหมือนกัน

อีกอย่าง…ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองกำลังจ้องมองดิมิทรีอีก ครั้ง ดิมิทรีช่างเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาจริง ดูเหมือนเขาจะ เป็นรักแรกของฉันโดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากมาย
ร่างสูงอีกร่างเดินตามเข้ามาจากที่ประตูเปิดและไซบีเรีย นฮัสกี้วิ่งนำมาก่อนเมื่อครู่นี้

“Ao6pbli Beyep อเล็กเซ” ดิมิทรีเอ่ยทักทายอเล็กเซ

คำนั้นแปลว่า “สวัสดียามเย็น” อ่านออกเสียงว่า Dotryy vecher

ชายที่ถูกดิมิทรีเรียกว่าอเล็กเซจ้องมองฉัน “นี่ใคร?”

“อนาสเทเซีย รูมเมทใหม่” ดิมิทรีตอบคนที่เพิ่งมาถึงด้วย ชื่อใหม่ของฉัน

ระหว่างทางมาที่นี่ดิมิทรีบอกว่าฉันควรชื่อ ‘อนาสเทเซีย’ เพราะมันฟังดูเป็นรัสเซียกว่าชื่อเดิมของฉันและเรียกง่าย กว่า ไหนๆ ก็มาอยู่รัสเซียแล้วมีชื่อรัสเซียก็เป็นความคิดที่

อนาสเทเซียแปลว่าอมตะ

“อ่า นายนี่มันร้าย แค่ปรายตามองก็สอยผู้หญิงกลับมา บ้านได้แล้วใช่ไหม?” อเล็กเซยกยิ้ม

ดิมิทรีปรามด้วยรอยยิ้มเลือนจาง “พูดให้มันดีๆ นี่สุภาพ สตรี เป็นเพื่อนใหม่ที่วิทยาลัย”
จากการพูดคุยกันก่อนมาที่นี่ทำให้ฉันรู้ว่าดิมิทรีและฉัน เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน

ดิมิทรีหันมาบอกฉันเกี่ยวกับเพื่อนผู้มากับฮัสกี้ตัวใหญ่ “ไอ้หมอนี่ก็เรียนวิทยาลัยเดียวกับเรา แต่วันนี้มันโดด โดดบ่อยจนน่าไล่ออก”

“กูไปถ่ายแบบ” อเล็กเซอธิบาย

ดิมิทรียกยิ้มบาง “ก็โดดอยู่ดีไม่ใช่หรือไง? ไม่ต้อง เอางานโมเดลลิ่งมาเป็นข้ออ้าง”

มันออกจะแปลกที่ฉันกลายเป็นผู้เช่าห้องพักร่วมกับนาย แบบ แต่อเล็กเซคงไม่ได้พูดเล่น เขารูปร่างหน้าตาดีและ โดดเด่น อากาศเหมือนจะหยุดรอบตัวเขา รวมทั้งเวลา

อเล็กเซแกะกระดุมเสื้อออกก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสบายๆ “เหนื่อยว่ะ กูไปก่อนล่ะ” แล้วเขามองฉัน ยิ้ม

เป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์มาก

ดวงตาของอเล็กเซมีฟ้าอ่อนที่ดูละมุน สีเดียวกันกับนีน่า สุนัขไซบีเรียนฮัสกี้ที่ตอนนี้กินอิ่มและเดินไปนอนบนพรม ข้างเตาผิง เส้นผมของอเล็กเซมีสีอ่อนราวกับทุ่งบาร์เลย์ ในแสงแดด
ส่วนดิมิทรีเส้นผมของเขาสีน้ำตาลเข้มกว่า และดวงตาสี ฟ้าเข้มกว่าอเล็กเซ เรียกได้ว่าสง่างามไปคนละแบบ

“ยินดีที่ได้รู้จัก อนาสเทเซีย” เอ่ยจบด้วยรอยยิ้มอเล็กเซ ก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำ

ฉันกลับขึ้นห้องใหม่ของตัวเองแล้วนอนลงหลังคุยเล่น กับดิมิทรีอยู่เกือบชั่วโมงเห็นจะได้

สามทุ่มแล้ว จากหน้าต่างสามารถมองเห็นยอดมหาวิ หารเซนต์เบซิลหลากสีในละอองหิมะ ปลายยอดวิหาร งามสง่า…ทรงโดมแบบรัสเซียอันดูอ่อนช้อย

งดงาม…

ที่ฉันหาห้องเช่าใหม่นานก็เพื่อจะให้แน่ใจว่าจาก หน้าต่างห้องของฉันจะสามารถมองเห็นมหาวิหารอันเป็น สัญลักษณ์ของมอสโกแห่งนี้ได้

ในสมุดไดอารี่สีดำเคร่งขรึมเหมือนความเป็นรัสเซียและ มอสโกฉันเปิดหน้าแรกและจรดปากกาลงไป เขียนไดอา รี่สั้นๆ

“สวัสดียูลี”
ยุคคือชื่อสมุดบันทึกของฉัน เป็นชื่อแบบรัสเซียที่ฉัน ตั้ง เหมือนชื่อเด็กชายรัสเซียที่น่ารัก เส้นผมสีบลอนด์ ดวงตาสีอ่อนชวนฝัน

“นี่เป็นวันแรกในมอสโกของฉัน และเป็นวันที่ดีอีกหนึ่ง