ตอนที่12 รักษาหน้าที่ของตัวเองให้ดี

ขอแค่ได้แก้แค้น เรื่องพวกนี้ก็ไม่ถือว่ามีค่า อะไรหรอก

เธอก็ยังมีชีวิตอยู่ไม่ใช่หรอ? เธอจะต้องให้ คนในตระกูลหลินชดใช้ให้ได้!

กู้เป่ยเฉิงไม่ได้พูดอะไรมาก เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ก็ลงไปด้านล่าง ในเวลาเดียวกันหมอก็เข้ามา

พอมองคนที่เข้ามา หลินปิงชิงก็รู้สึกแปลกใจ

เล็กน้อย

คนที่เข้ามาเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ใช่หมอจางใน คืนนั้น

“คุณซวู่ ตอนนี้สะดวกมั้ยคะ? ฉันจะมาตรวจ ร่างกายให้คุณหน่อยค่ะ”

หลินปิงชิงพยักหน้าเล็กน้อย หมอคนนั้นก็ยิ้ม

แล้วก็ยื่นมือมาแตะที่ขาของหลินปิงชิง

ร่างกายของหลินปิงชิงสั่นไปหมด เธอหลบ อย่างระมัดระวัง “ทำอะไรของคุณน่ะ!”

แค่การกระทำนั้น หลินปิงชิงก็หายใจด้วยความ เจ็บปวด

ตอนนี้เธอเจ็บปวดไปทั้งตัว ร่างกายส่วนล่าง ของเธอตอนนี้นั้นร้อนจัด

“คุณซวู่ไม่ต้องร้อนรนไปหรอกค่ะ นี่เป็นแค่การ ตรวจเช็คทั่วไป ฉันเป็นหมอสูติ การบาดเจ็บจากเพศ สัมพันธ์ก็เหมือนกับการบาดเจ็บทั่วไป คุณต้องเอาใจ ใส่มันด้วย”
หมอคนนั้นให้คําแนะนําด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน หลินปิงชิงก็เข้าใจเรื่องราวแล้วว่า หมอคนนี้มาดู อาการบาดเจ็บของเธอ

เมื่อคืนหลินปิงชิงเลือดออก กู้เป่ยเฉิงไม่รู้ว่า เพราะว่าเขาทำแรงเกินไป หรือว่าร่างกายของหลินปิง ชิงยังไม่ฟื้นฟูจากตอนแท้ง เพราะฉะนั้นก็เลยเรียก หมอมาตรวจหน่อย

“แผลไม่ได้หนักเท่าไหร่ กินยาสามถึงห้าวันก็ หายแล้วค่ะ ช่วงนี้ก็งดมีเพศสัมพันธ์ก่อนนะคะ”

หลังจากหมอตรวจร่างกายของเธอเสร็จก็จ่าย ยาให้หลินปิงชิง แล้วก็กำชับเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อน โยน

หลินปิงชิงยิ้มปาก “ต้องรบกวนคุณแล้วนะคะ” สายตาของเธอเต็มไปด้วยความสมเพชตัวเอง เพราะว่าเธอรู้ดีว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เธอไม่สามารถ ควบคุมได้

เพราะว่าเธอรู้จุดยืนของตัวเองดี ก็เหมือนเมื่อ วานที่เธอไปยั่วโมโหกู้เป่ยเฉิงเข้า เธอจะไม่มีวันทำ เป็นครั้งที่สองอีกแน่นอน

หมอบอกลาแล้วก็ออกไป แล้วน้าฉินก็เข้ามา

“คุณซวู

“น้าฉัน….ลินปิงชิงรู้สึกทำตัวไม่ถูก

น้าฉินรู้เหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เพราะว่าเสียงที่เธอร้องออกมานั้นดังมาก น้าฉินก็ต้อง ได้ยินอยู่แล้ว นี่มันทำให้หลินปิงชิงไม่รู้ว่าจะมองหน้า เธอยังไง
“คุณซว ตอนนี้คุณทำกิจกรรมได้ตามปกติมั้ย คะ? ข้าวเช้าได้ถูกเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ถ้าเกิดว่า สะดวกล่ะก็เชิญคุณไปทานอาหารเช้าเถอะค่ะ เดี๋ยว ฉันจะทำความสะอาดห้องสักหน่อย”

หลินปิงชิงหน้าแดง ตอนนี้ห้องนี้มันเละเทะมาก

จริงๆ ผ้าปูที่นอนก็เลอะเทอะไปหมด หลินปิงชิงแทบ อยากจะหนีออกมา หลินปิงชิงลงจากเตียงอย่างระมัดระวัง แต่ทุก ก้าวเดินนั้นเธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก แต่ว่าเธอก็รู้สึก

ดีขึ้นหลังจากได้กินยาหลังอาหาร

หลินปิงชิงวาดรูปอยู่ด้านบนครู่นึง พอเธอลงมา กู้เป่ยเฉิงก็ไปบริษัทแล้ว

บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารมากมาย และก็แฟ้ม เอกสาร

หลินปิงชิงไม่อยากอาหาร แต่เธอสนใจแฟ้ม เอกสารมากกว่า

“ประธานกู้บอกว่าให้คุณซวู่เรียนรู้เกี่ยวกับ เอกสารพวกนี้ไว้ ถ้าเกิดว่ามีเวลาว่างก็ให้อ่านค่ะ”

เอกสาร?

หลินปิงชิงนึกถึงเรื่องที่เธอพูดกับกู้เป่ยเฉิงไป เมื่อวาน ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองควรรู้สึกยังไง

เธอหัวเราะเยาะตัวเอง ในฐานะที่เป็นผู้ร่วมงาน กัน กู้เป่ยเฉิงก็ถือว่าเป็นคนที่รักษาเหมือนกันแหละมั้ง

หลินปิงชิงกินไปนิดเดียวและถือเอกสารนั้น กลับไปที่ห้อง แล้วก็อ่านเอกสารนั้นอยู่ทั้งวัน

นี่เป็นเอกสารเกี่ยวกับหน่วยงานต่างๆของบริษัทของกู้เป่ยเฉิง ไม่ใช่เอกสารที่เปิดเผยต่อ คนนอก ตำราเรียนทั่วไปไม่สามารถเทียบได้เลย

หลินปิงชิงอ่านแล้วก็รู้สึกหลงใหล หลังจากกิน อาหารกลางวันเสร็จก็กลับมาอ่านที่โซฟาอีกครั้ง จน เธอไม่สังเกตเห็นคนที่ปรากฏตัวข้างๆเธอ

“อ่านเข้าใจมั้ย?” เสียงที่เย็นชาดังขึ้นมา หลิน

ปิงชิงก็ตกใจ

“คุณกู้ กลับมาแล้วหรอคะ” เธอรีบยืนขึ้น แล้วก็ พูดออกมาอย่างตื่นเต้น

กู้เป่ยเฉิงเห็นท่าทีตื่นเต้นของเธอแล้วก็ขมวด คิ้วแน่น แล้วก็รีบแก้ไข “เรียกฉันว่าเป่ยเฉิง”

วันนี้เขากลับบ้านเร็ว เพราะว่าพออยู่ในบริษัท แล้วรู้สึกกระสับกระส่าย อดไม่ได้ที่จะนึกถึงอาการ ของหลินปิงชิง ก็เลยรีบกลับมาดูหน่อย

เขานั่งลงบนโซฟา แล้วก็ตบที่นั่งด้านข้างของ ตัวเอง “นั่งสิ

หลินปิงชิงเม้มปาก แล้วก็จับเอกสารในมือแน่น อย่างไม่รู้ตัว แล้วก็นั่งลงข้างๆกู้เป่ยเฉิงด้วยร่างกายที่ แข็งทื่อ

กู้เป่ยเฉิงเห็นการกระทำของหลินปิงชิง แล้วก็ ขมวดคิ้ว

“เรื่องแบบเมื่อคืนจะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง เขาพูดออกมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย หลินปิงชิงอึ้ง คำพูดพวกนี้ไม่มีที่มาเลย กู้เป่ย

เฉิงจะสื่อว่าอะไรกัน?

แต่ว่าเธอก็ไม่ได้ถามอะไร ได้แต่พยักหน้า
“ฉันจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เป่ยเฉิง”

กู้เป่ยเฉิงขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม นี่ไม่ใช่คำตอบ ที่เขาอยากจะได้ยิน แต่ว่าเขาก็ไม่ได้อยากจะอธิบาย อะไร

“เอกสารพวกนี้มีอะไรที่ไม่เข้าใจมั้ย?”

เขายื่นมือไปหยิบแฟ้มพวกนั้นมา ก็เห็นว่าหลิน ปิงชิงอ่านอย่างละเอียดมาก แล้วก็ใช้ดินสอทํา เครื่องหมายไว้ด้วย

“พวกนี้เป็นเอกสารที่ถ่ายเอกสารมา เธอจะ เขียนอะไรลงไปก็ได้

เขียนด้วยดินสอจะลบเลือนได้ง่าย ของที่เขา ให้กับหลินปิงชิงนั้น เธอสามารถใช้ได้ตามความ ต้องการ

“แผนการพวกนี้คือ…บริษัทเสนอความคิดเห็น พวกนี้ขึ้นมาก็เพราะว่า….ที่เชิญเขามาเป็นพรีเซ็นเตอร์ ก็เพราะว่าเขามีอิทธิพลมากในต่างประเทศ…

กู้เป่ยเฉิงชี้ตำแหน่งที่หลินปิงชิงทำเครื่องหมาย ไว้แล้วก็อธิบายออกมา เสียงเขาดังฟังชัดมาก เหมือนกับแม่เหล็กที่จะดึงดูดคนเข้าไปในนั้น

หลินปิงชิงตั้งใจฟังอย่างละเอียด แล้วก็อดไม่ ได้ที่จะถามคำถามออกมาบ้าง กู้เป่ยเฉิงก็อธิบาย แต่ละข้ออย่างอดทน

ตอนนี้เขาแตกต่างจากเมื่อคืนอย่างชัดเจน ใคร ก็ไม่คิดหรอกว่ากู้เป่ยเฉิงในตอนนี้นั้นจะมีอีกด้านหนึ่ง อยู่ด้วย

กู้เป่ยเฉิงอธิบายเนื้อหาในเอกสารในมือเขาจนจบ แล้วก็เงยหน้ามองหน้าหลินปิงชิง “ยังมีคำถาม

อะไรอีกมั้ย?”

“ไม่มีแล้ว” หลินปิงชิงส่ายหน้า

“เป่ยเฉิง เมื่อคืนฉันลืมตัวเองไป ต่อไปนี้ฉันจะ ทำสิ่งที่ควรทำให้ดีที่สุด ถ้าเกิดว่ามีตรงไหนที่คุณไม่ พอใจ ฉันหวังว่า..พวกเราจะคุยกันได้”

อยากให้เป็นเหมือนการพูดคุยกันปกติเหมือน เมื่อกี้นี้ ไม่ต้องลงไม้ลงมือ

กู้เป่ยเฉิงรู้สึกเหมือนใจหด มีความรู้สึกไม่พอใจ อย่างบอกไม่ถูก

สายตาที่หลินปิงชิงมองเขานั้นสงบนิ่งมาก แล้ว ก็ดูเหมือนจะเอาอกเอาใจอยู่นิดหน่อย แต่ว่า พอมอง ไปที่ดวงตาที่ไร้ประกายของเธอแล้ว กู้เป่ยเฉิงก็รู้สึก ไม่ชอบใจ

“รู้ว่าตัวเองควรทำอะไรก็ดีแล้ว” เขาพูดออกมา อย่างเย็นชา แล้วก็ลุกขึ้นและเดินขึ้นชื้นบนไป หลินปิงชิงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

ถือว่าตอนนี้ตัวเองก็มีความคิดตรงกับกู้เป่ยเฉิงแล้ว

เธอเอาเอกสารไปเก็บในห้อง แล้วก็รีบลงมา ช่วยน้าฉันทําอาหาร

ในฐานะที่เป็นแฟน เธอก็ควรจะเพรียบพร้อม ด้วยคุณธรรมหน่อย ก็ถือว่าแฟนอย่างเธอก็เหมือนกับ เลขาส่วนตัวหรือว่าแม่บ้านไม่ใช่หรอ?

ในหัวของหลินปิงชิงก็คิดขึ้นมาว่ามีเรื่องบาง เรื่องที่เลขาก็ทำได้ บางเรื่องก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ความสามารถของเธอนั้นไม่สามารถช่วยกู้เป่ยเฉิงในเรื่องธุรกิจได้ เธอได้แต่ดูแลเรื่องการใช้ชีวิต ของเขา หรือบางทีการทำให้กู้เป่ยเฉิงนั้นพอใจกับมื้อ อาหาร เขาก็อาจจะไม่ได้คิดเรื่องอื่นอีกแล้ว

หลินปิงชิงทำอาหารสองเมนู ฝีมือการทำ

อาหารของเธอนั้นไม่เลวเลย ตอนแรกเธอเคยตั้งใจ ศึกษาอยู่เหมือนกัน แต่ว่าเธอก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ากู้ เป่ยเฉิงจะชอบรึเปล่า

เธอกับน้าฉันเอาอาหารมาเสิร์ฟบนโต๊ะ ตอนที่ กำลังลังเลอยู่ว่าควรจะไปเรียกกู้เป่ยเฉิงมาทานข้าวดี หรือไม่ แต่ก็เห็นกู้เป่ยเฉิงใส่ชุดสูทเดินลงมาจากชั้น บน