ตอนที่ 10 จะรับผลที่ตามมาไหวหรือ

“ผมเคยพูดถึงไปแล้วไง

ก่อนที่จะส่งหลินปิงชิงไปประเทศ M นั้น กู้เป่ย เฉิงเคยพูดถึงเรื่องนี้ก็จริง

“แต่ฉันไม่ยอม” หลินปิงชิงพูดอย่างเสียงดังขึ้น เธอเหลือบตามองกู้เป่ยเฉิงเธอไม่อยากเปลี่ยน หน้าตา ไม่อยากเปลี่ยนแม้แต่นิดเดียว

คุณหมอจางกับผู้ช่วยสอบตาโดยไม่พูดอะไร ดูท่าแล้วคุณกู้ยังไม่ได้รับข้อตกลงกับคุณซวู เลย

หลินปิงชิงหายใจเข้าลึกๆ “คุณกู้คะ ในสัญญา ของเรานั้นไม่ได้มีข้อใดข้อหนึ่งที่ทำให้ฉันเปลี่ยน หน้าตา”

กู้เป่ยเฉิงทำหน้าจืดๆ “ตอนนี้เธอจะคุยเรื่อง

สัญญากับผมหรือ”

กู้เป่ยเฉิงยิ้มเยาะเย้ย “นอกจากนี้แล้ว เรายังมี อะไรอื่นที่คุยได้หรือ

หลินปิงชิงรู้สึกหัวใจเจ็บอยู่หน่อย เธอไม่อยาก มีสภาพแบบนี้กับกู้เป่ยเฉิง

กู้เป่ยเฉิงมองไปหลินปิงชิง “ผมให้โอกาสแก่ เธออีกครั้ง ให้เธอรับคำพูดเมื่อกี้กลับ”

หลินปิงชิงไม่ได้พูดอะไร แค่มองกู้เป่ยเฉิงอย่าง ปากแข็ง

กู้เป่ยเฉิงมองหลินปิงชิงแล้วยิ้มขึ้นอย่างกะทันหัน

“นั้นก็ทําตามสัญญาเถอะ”

“คุณหมอจาง รบกวนคุณแล้วครับ” กู้เป่ยเฉิง ลุกขึ้นแล้วเอ่ยพูด คุณหมอจางพยักหัวบอกลา

ยังไม่รอคุณหมอจางกับผู้ช่วยออกจากประตู กู้ เป่ยเฉิงก็จับแขนของหลินปิงชิง

“ทำอะไรของคุณ” หลินปิงชิงตะโกนเรียก

คุณหมอจางกับผู้ช่วยออกจากประตูอย่างเร็ว น้าฉินมองกู้เป่ยเฉิงกับหลินปิงชิงอย่างกังวลแต่ไม่ กล้าเข้าไป

กู้เป่ยเฉิงกอดหลินปิงชิงเข้ามาแล้วพูดเสียง ต่ำๆว่า “ทำเรื่องตามสัญญาเขียนไว้”

พุทโธ กู้เป่ยเฉิงอยากจะทำอะไร

หลินปิงชิงรู้สึกเกิดความไม่ปลอดภัยขึ้นมา “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน”

กู้เป่ยเฉิงยิ้มขึ้น กอดหลินปิงชิงอย่างแน่ “หลิน ปิงชิงอย่าลืมเนื้อหาของสัญญาเรานั้นไป เธอเป็นแฟน ของผม เรื่องนี้มันเหมาะกับคู่รักจะทำ”

หลินปิงชิงหน้าซีดไป รู้สึกเกิดความ กระวนกระวายใจขึ้นมา

“คุณ……ปล่อยฉัน…………….”

เธอไม่คิดเลยว่าอารมณ์ของกู้เป่ยเฉิงจะเปลี่ยน เร็วไปขนาดนี้

“ส่วนที่อยู่ในสัญญานั้น เธอต้องทำตาม”

เขาไม่สนใจการตะโกนของหลินปิงชิงและกอดเธอขึ้นไปบันไดโดยตรง

ตัวของหลินปิงชิงถูกทิ้งอยู่ในเตียงใหญ่ๆที่ สบายๆนั้นโดยแรง สายตาของเธอนั้นเต็มไปด้วย ความตื่นตกใจไปหมด

“คุณกู้คะ ใจเย็นก่อน คุณ……

“ผมใจเย็นอยู่แล้ว” กู้เป่ยเฉิงแก้เสื้อของตนเอง

นิ้วมือของเขาสวยและเซ็กซี่ แต่อยู่ในสายตา ของหลินปิงชิงมันอันตรายมาก

“อยู่ในสัญญานั้นไม่ได้เขียนอย่างชัดเจนว่า สามารถเกิดความสัมพันธ์ได้หรือไม่ เธอไปหาทีละ คำๆได้นะ”

กู้เป่ยเฉิงพูดอย่างช้าๆด้วยความประชด หลินปิงชิงกล้าคุยเรื่องสัญญากับเขานี่หรือ

กู้เป่ยเฉิงแก้ปุ่มของตนเองและเห็นหน้าออกที่ เซ็กซี่ของเธอ

“เธอจะแก้เองหรือว่าให้ผมมาช่วย” กู้เป่ยเฉิงม

องหลินปิงชิงพูด

หลินปิงชิงจับเสื้อของตนเองอย่างแน่และพยัก

หัวอย่างแรง

“อย่า…….อย่าทำแบบนี้.…….….……..

ทำอย่างนี้ไม่ได้หรอก เธอไม่อยากแม้แต่นิด เดียว

หลินปิงชิงกระโดดลงเตียงโดยจิตใต้สำนึก แต่ ว่าเธอเพิ่งลงไปถึงพื้นก็ถูกกู้เป่ยเฉิงจับไว้

กู้เป่ยเฉิงหยิบคางของหลินปิงชิงให้เธอมองไปตนเอง

“หลินปิงชิงเธออยากเคยเรื่องสัญญากับผม ไม่ใช่หรือตอนนี้เธออยากจะผิดสัญญาหรือ

สายตาอันเย็นเฉียบนั้นวางอยู่หน้าหลินปิงชิง อย่างใกล้ชิด กูเป่ยเฉิงพูดคำอันหนาวเฉียบออกมา

หลินปิงชิงสายหัว ความตื่นตกใจเต็มไปด้วยทั้ง ใบหน้า

“หลินปิงชิงถ้าเธออยากผิดสัญญา งั้นเธอคิดว่า เธอจะรับผลที่ตามมาไหวหรือ”สายตากู้เป่ยเฉิงเย็น เฉียบมาก

“เธอได้ส่งจางเส่หยิงเข้าคุกโดยในชื่อที่ว่าซ จิ้งหยี และเธอคิดว่าตนยังกลับไปเป็นหลินปิงชิงได้ หรือ”

ตัวหลินปิงชิงแข็งไปและมองกู้เป่ยเฉิงโดย เงียบๆ

คำพูดของกู้เป่ยเฉิงนั้นไม่มีผิด เธอรับผลที่ตาม มานั้นไม่ไหว ชีวิตของเธอตนนี้พึ่งพากู้เป่ยเฉิงไปหมด เธอรู้ดีแก่ใจว่าเธอกับกู้เป่ยเฉิงนั้นแค่เป็นความ สัมพันธ์รอง

ความเกียรติหรือ

ในเวลาที่เธอเซ็นชื่อลงในสัญญานั้นก็หยิบ เกียรติของตนอยู่ใต้เท้าแล้วไม่ใช่หรือ

หลินปิงชิงปิดตาลงโดยผิดหวัง ในเมื่อเธอได้ เลือกแก้แค้นไปงั้นตั้งแต่ตอนนี้ไปเธอก็ควรทิ้งเกียรติ ของตนไปหมด

“ขอโทษค่ะคุณกู้ เป็นฉันผิดมารยาทไปแล้วค่ะ”

เธอเอ่ยปากพูดโดยยากลำบาก

“ฉันยอมเรื่องเสริมสวยค่ะ”

หลินปิงชิงตายไปแล้ว ในตอนนี้เธอเป็นซวู่จิ้ง หยี หน้าตานี้มันหมดความหมายแล้ว

กู้เป่ยเฉิงดูท่าทางของหลินปิงชิงแล้วรู้สึก หงุดหงิดมาก เขาไม่ชอบมีคนต่อต้านเขา แต่ตอนนี้ หลินปิงชิงยอมแล้วเธอก็ยังไม่ดีใจ

มือที่กอดหลินปิงชิงอย่างแน่นนั้นปล่อยไป

อย่างกะทันหันหลินปิงชิง เปิดตาพร้อมความรู้สึกไม่ ปลอดภัย

กู้เป่ยเฉิงปล่อยเธอแล้วหรือ

สายตาที่รู้สึกสับสนและไม่ปลอดภัยนั้นมองไป กู้เป่ยเฉิง หัวใจเต้นไปเร็วมาก

สายตาของเธอนั้นดูเหมือนกวางตัวเล็กๆที่ตื่น

ตกใจ ทําให้คนสงสารและอยากได้

“อ่า……

หลินปิงชิงตะโกนและทันใดนั้นก็ถูกกู้เป่ยเฉิ

งกดเข้าอยู่บนเตียง

“คุณกู้คะ คุณ……

เธอดิ้นรนโดยจิตใต้สำนึก แต่ความแรงของเธอ นั้นสู้กู้เป่ยเฉิงกับไม่ได้ คำที่ยังไม่ได้พูดออกมานั้นถู กกู้เป่ยเฉิงปิดกั้นไปหมด

สายตาของหลินปิงชิงนั้นมีแต่ความไม่

ปลอดภัยและความผิดหวัง ตัวร่างของกู้เป่ยเฉิงเหมือนกับภูเขาใหญ่ๆทำให้เธอขยายตัวไม่ได้

ทุกอย่างก็เกิดขึ้นอย่างเร็ว เสื้อของหลินปิงชิง ถูกแก้ไปหมด และวินาทีต่อไปกู้เป่ยเฉิงก็เข้าไปตัว ของเธอ

ความเจ็บที่หนักนั้นทำให้หลินปิงชิงแน่นไปทั้ง ตัว คนที่อยู่บนตัวนั้นเข้าไปตัวเธอโดยเอาแต่ใจ เกียรติของเธอพังไปหมด