ตอนที่ 6 แต่งงานกับผมเถอะ

ทยานความก็รู้สึกว่าไม่รู้ว่าอยู่ต่อหน้าตำรวจ อยู่แล้วจางเส่หยิงยังกล้าพูดแบบนี้ออกมา

“โง่ โง่จริงๆ”

ลู่เจิ้งเทียนพูดโดยโกรธแค้นมาก และทิ้งมือถือ ลงอยู่พื้นโดยตรง

ลู่หรงเซินหน้าซีดไปหมด แต่ตอนนี้เขากำลังคิด อีกเรื่องอยู่

เขาหัวตัวใกล้ทยานความ “คุณแน่ใจว่าแม่ผม บอกว่าคนนั้นเหมือกับหลินปิงชิงไปหมดหรือ คนนั้น อยู่ไหน ผมจะไปหา

ศพของหลินปิงชิงยังไม่ได้หาเจอ ลู่หรงเซินจึง รู้สึกยังวางใจไม่ได้อยู่เสมอ

ตอนนี้เขาเข้าใจกับจางเส่หยิงแล้วว่าทำไมเธอ ถึงจะไปชนคนนั้น ถ้าหากว่าเขาก็ได้เจอคนที่เหมือน กับหลินปิงชิงแล้วเขาก็จะหาทางไปตรวจ แล้ว ก็……ฆ่าเธอตาย

ลู่หรงเซินได้สอบถามโรงพยาบาลที่คนไข้อยู่ แล้วซื้อของขวัญหมายจะไปเยี่ยม ตามที่ทนายความบอก คนไขอยู่ที่ห้องVIPของ

โรงพยาบาลส่วนตัวเซิ่งซีย่าที่ชั้นที่สูงที่สุด ค่ารักษาของโรงพยาบาลแห่งนี้แพงมาก แต่

สำหรับกู้เป่ยเฉิงมันยังไหวได้อยู่

ลู่หรงเซินยืนอยู่ใต้โรงพยาบาล รู้สึกตื่นเต้น มาก เขาหายใจเข้าลึกๆสุดท้ายก็เดินเข้าไปลิฟต์
คนนั้นใช่หลินปิงชิงหรือไม่ เขาได้เห็นกับตา จะรู้แล้ว

แต่ว่า ลู่หรงเซินเพิ่งลงจากลิฟต์ก็ถูกผู้คุ้มกัน สองคนตัดทางไป

“เป็นใคร”

“สวัสดีครับ ผมเป็นลูกชายของจางเส้หญิง ผม มาขอโทษกับคุณซวู่แทนแม่ผมครับ ลู่หรงเซินแสดงความขอโทษทั้งใบหน้าและ

มองข้างๆอยู่เรื่อยๆ

ชั้นนี้กว้างและเงียบมาก ห้องที่อยู่ไม่ไกลนั้นยัง มีผู้คุ้มกันสองคนอยู่

ดูท่าทีแล้วซวู่จิ้งหยีก็อยู่ในห้องนั้นแน่นอน

“คุณซวู่ไม่สบาย ไม่สะดวกรับการเยี่ยม เชิญ

ท่านกลับเถอะ” ลู่หรงเซินลังเลไปแล้วซักพัก “อย่างนี้ก็ฝากคุณ

ส่งของขวัญนี้ไปให้คุณซวู่แทนผมครับ”

ลู่หรงเซินกลับเข้าลิฟต์แล้วหายใจออกลึกๆ

ลู่หรงเซินกับหลินปิงชิงหมั้นมาตั้งแต่เด็ก เขารู้ ดีอยู่แก่ใจว่าหลินปิงชิงกับกู้เป่ยเฉิงไม่มีความสัมพันธ์ อะไร เป็นไปไม่ได้ว่าที่เธอถูกกู้เป่ยเฉิงใส่ใจอย่างนี้ คนที่ชื่อซวู่จิ้งหยีคนนั้นอาจแค่หน้าเหมือนกัน

ลู่หรงเซินออกจากโรงพยาบาลด้วยความโกรธ แค้น ทุกข์ใจกับว่าจะแก้ปัญหาตอนนี้อย่างไร แต่ว่า เขาไม่รู้หลังจากเขาจากไปผู้คุ้มกันก็โทรหากู้เป่ยเฉิ งบอกเรื่องที่เขาได้มาโรงพยาบาล
เพิ่งดึกลง กู้เป่ยเฉิงก็มาถึงห้องคนไข้ของหลิน ปิงชิง เธอเปิดตาโดยความรู้สึกแบบไม่มั่นคง

“คุณ………คุณคะ……” หลินปิงชิงเอ่ยปากอย่าง

อ่อนโยน

กู้เป่ยเฉิงมองเห็นสีหน้าของเธอซีดไปมาก

สภาพแบบนี้ทำให้เขานึกถึงหน้าตาของอีกคนหนึ่ง

เขาตั้งสติกลับมาแล้วนั่งลงโซฟาที่ข้างๆ

“สำหรับปัญหาที่เธอเสนอออกในวันนี้นั้น ผมมี สัญญาฉบับใหม่จะให้เธอดู” กู้เป่ยเฉิงส่งโฟลเดอร์ให้ หลินปิงชิง

หลินปิงชิงรับโฟลเดอร์ไปอย่างงง ตอนบ่ายนี้ เธอนอนไม่ค่อยดี ฝันและตื่นบ่อยๆ ร่างกายก็ อ่อนเพลียมาก

แต่เมื่อได้ดูเนื้อหาที่อยู่ในโฟลเดอร์หลินปิงชิง ตื่นขึ้นไปหมด

“คุณกู้คะ คุณหมายความว่าอย่างไรคะ” หลิน

ปิงชิงเอ่ยพูดด้วยความแปลกใจ

เมื่อก่อนเวลาที่เธอรับปากจะร่วมมือกับกู้เป่ย เฉิงนั้นก็เคยเซ็นสัญญาฉบับหนึ่งไป แต่ว่าเนื้อหาของ สัญญาฉบับนี้มันส่วนใหญ่ก็เหมือนกับฉบับนั้น

ที่ที่ได้เปลี่ยนก็คือสัญญาก่อนนั้นพูดถึงว่าให้ เธอคลอดลูกออกมา แล้วกู้เป่ยเฉิงจะให้หลักฐาน เกี่ยวกับการตายของพ่อแม่เธอและช่วยให้เธอเอา สมบัติกลับมา

แต่ว่าสัญญาฉบับนี้เปลี่ยนเป็นให้เธอแต่งงาน กับกู้เป่ยเฉิงเป็นภรรยาของเขา
หลินปิงชิงตกใจไปหมดจริงๆ

“ก็ความหมายที่เขียนอยู่ในนั้นซิ ผมคิดว่ามัน เขียนได้ชัดเจนอยู่แล้ว”

หลินปิงชิงขมวดคิ้ว สัญญาเขียนได้ชัดเจนก็ จริง แต่ว่าเธอไม่เข้าใจว่าทำไมกู้เป่ยเฉิงถึงจะทำแบบ นี้

“คุณกู้ คะ ฉัน……..คุณเคยบอกว่าคุณยังไม่ อยากแต่งงาน”

หลินปิงชิงคิดว่าตนเองควรจะพูดอย่างจึงจะดี เธอตื่นเต้นมาก

เธอคิดว่าตนเองยังพูดไม่ค่อยชัด จึงพูดต่อว่า “ฉันหมายความว่า ถ้าคุณอยากแต่งงานนั้นก็จะมีคน มากมายที่ยอมจะแต่งกับคุณ ฉันไม่เข้าใจว่า ทำไม คุณถึงจะเลือกฉันแล้วนะ”

“ถามได้ดีนะ” กู้เป่ยเฉิงเอ่ยพูดด้วยความใจเย็น เขามองดูหลินปิงชิง ดูความกระวนกระวายใจ ของเธออยู่แก่ตาอย่างชัดเจน

“ผมไม่สนใจกับเรื่องการแต่งงานก็จริง แต่ว่า ผมต้องการมีลูกคนหนึ่งที่เป็นคนสืบสมบัติของผม นี่ก็ คือเหตุผลที่ผมหาเธอ

“แต่ว่า ในอายุที่เป็นสามสิบนั้น สถานะที่ยังโสด อยู่นั้นสร้างปัญหาให้แก่ผมอยู่ไม่น้อย”

เสียงของไพเราะมาก ทำให้คนอดใจไม่ไหวที่ อยากฟัง

หลินปิงชิงรู้สึกงง หมายความว่าเขาถูกกระตุ้น ให้แต่งงานแล้วหรือ
“เป็นเหมือนที่เธอคิดอย่างไม่มีผิด” กู้เป่ยเฉิง เหมือนอ่านความคิดของเธอออก

“ครอบครัวผมหวังว่าผมแต่งงาน และเพราะผม

ยังโสดอยู่คนข้างนอกก็มีการเดาแบบไม่ดีกับผม ดัง นั้นผมต้องการผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในข้างตัวผม

“ทําไมเลือกเป็นฉัน”

หลินปิงชิงจะไม่คิดว่าเป็นเพราะกู้เป่ยเฉิงหลง

รักตนเองไป เงื่อนไขที่กู้เป่ยเฉิงให้นั้นมันดีมากเหลือเกิน แต่

ว่าเงื่อนไขดีๆนี้ทำให้หลินปิงชิงงงไปแล้ว

“ผมมีความรู้สึกดีกับเธอ” กู้เป่ยเฉิงพูดออก อย่างโดยตรงหลินปิงชิงรู้สึกตื่นเต้นมาก

“และ ความรู้สึกดีนี้ยังไม่ถึงขั้นความชอบ แต่ สามารถให้ผมยอมอยู่กับเธอได้”

“และเธอไม่มีปัญหาครอบครัวอะไรและมีเรื่อง

ที่ต้องการให้ผมช่วย ดังนั้นผมก็เซ็นสัญญากับเธอได้

และทั้งหมดนี้ทำให้ผมรู้สึกว่าเธอเหมาะกับที่จะเป็น ภรรยาของผม” กู้เป่ยเฉิงมองหลินปิงชิงอย่างใจเย็น เขาไม่รู้ว่า

ตนนี้ความในใจของเธอมันสับสนมาก

เธอเคยได้ยินว่ามีคนรวยหลายคนจะเซ็น

สัญญาก่อนแต่งและจะไม่ยอมแต่งงานแต่จะเลือกผู้ หญิงคนหนึ่งที่เป็นเลขาดูแลชีวิตของตน

หลินปิงชิงเข้าใจว่าความหมายของกู้เป่ยเฉิงใน ตอนนี้ก็เป็นแบบนี้

เขาได้เลือกตนเองนั้นไม่ใช่เพราะว่าเขาชอบตนเองมากขนาดไหน แต่เป็นเพราะว่าเขาต้องการ ภรรยาอยู่คนหนึ่งในตอนนี้ และเธอก็ไม่รังเกียจตนเอง พอดี

ไม่รู้ว่าจะแสดงอารมณ์ของตนในตอนนี้ได้ อย่างไร หลังจากได้พบกับกู้เป่ยเฉิงเรื่องมากมายก็ กลายเป็นไม่เหมือนที่เธอคิดในเมื่อก่อน

“เธอสามารถตอบผมได้หลังจากคิดให้ดีๆ เรื่อง ที่ผมต้องการลูกคนหนึ่งมาสืบสมบัติของผมนั้นยังคง อยู่ เธอก็คลอดลูกได้หลังจากที่เธอได้แต่งงานกับผม และเธอเลี้ยงดูลูกด้วยตนเองได้”