ตอนที่ 4 เจอหน้ากับจางเส้หญิง

“แต่ว่าถ้าเธอจะทําตอนนี้ งั้นเพื่อนสุขภาพของ ทารกเธอต้องรับความยากอยู่หน่อยและที่ที่สามารถ ทำนั้นก็มีน้อย ดังนั้นผมแนะนำเธอไปทําผ่าตัดหลังค ลอดลูกไป”

“ฉันไม่ทำผ่าตัด” หลินปิงชิงพูดอย่างโดยตรง

เธอไม่มีอะไรที่ไม่พอใจกับหน้าตาของตนเอง และเธอก็อยากเห็นสีหน้าของลู่หรงเซินและยูนหยู่เฉิ นที่ได้เจอตน

กู้เป่ยเฉิงพยักหัวว่า “ข้อมูลมีปัญหาอะไรหรือ เปล่า ถ้าไม่มีงั้นเดี๋ยวนี้ผมก็ให้ผู้ช่วยไปส่งเธอไป สนามบิน”

“ไม่มีปัญหา”

ตามข้อตกลงนั้นเธอจะไปคลอดลูกที่ต่าง ประเทศและเรียนการบริหารบริษัทไปด้วย

หลังกินข้าวเสร็จกู้เป่ยเฉิงก็จากไปแล้ว และ หลินปิงชิงก็ให้ผู้ช่วยส่งเธอไปสนามบินโดยตรงแล้ว

หลินปิงชิงรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะว่าตอนนี้

ใบรับรองของเธอนั้นเป็นตัวปลอมทั้งหมด เธอกลัวว่า จะตรวจออกได้

แต่ว่าความกังวลของเธอนั้นไม่จำเป็น สุดท้าย เธอก็ได้ขึ้นเครื่องบินโดยราบรื่น

กู้เป่ยเฉิงจัดที่นั่งชั้นหนึ่งแก่เธอไว้ หลินปิงชิง รู้สึกง่วงนอนแล้วน้าฉินส่งหมอนใบหนึ่งให้เธอนอน อย่างสบาย
เครื่องใกล้จะออกแล้ว มีเสียงก้าวอย่างรีบร้อน ส่งมา จางเส้หญิงขึ้นเครื่องด้วยความร่าเริง

เธอเพิ่งลงมาจากห้องพักผ่อนแต่ไม่ได้นั่งลง

ทันที กลับมองดูรอบข้างด้วยควายตื่นเต้น เธอคิดอยู่ ในใจว่าที่นั่งชั้นที่หนึ่งนั้นไม่เหมือนกันจริงๆด้วย

แม้ว่าตระกูลลู่ก็เปิดบริษัทอยู่ แต่ว่าก็ไม่ค่อย รวยเท่าไร หลายปีมานี้โดยอาศัยอิทธิพลของบริษัท ตระกูลหลินเขาก็เติบโตไปเป็นอย่างดี

แต่ว่าเงินเหล่านั้นอยู่ในมือของหลินปิงชิงหมด ให้เธอใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายไม่ได้

จางเส่หยิงไม่ได้ทำงาน ปกติออกไปเที่ยวก็แค่ นั่งที่นั่นชั้นธุรกิจ

แต่ว่าตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว หลินปิงชิงตายไป แล้ว สมบัติทั้งหมดนั้นก็เป็นของลู่หรงเซินซึ่งเป็น ลูกชายของเธอ ตอนนี้เธอไปเที่ยวต่างประเทศก็นั่งที่ นั่นชั้นที่หนึ่งตามสบายใจได้แล้ว

จางเส่หยิงคิดอยู่ในใจว่า มีเงินนั้นเป็นเรื่องดี

จริงๆนะ และก็หาที่นั่งของตนนั่งลง

เครื่องบินออกเดินทางเรื่อยๆ แม้ว่าจะไม่สบาย อยู่หน่อยแต่จางเส่หญิงก็อารมณ์ดีอยู่

เธอมองไปรอบข้างด้วยความแปลกใจ แต่เมื่อ เธอได้เห็นคนที่นั่งอยู่รอบข้างนั้นหน้าของเธอจึงซีด ไปหมด

“หลินปิงชิง”

จางเส่หยิงตะโกนและใกล้จะล้มลงจากที่นั่ง

น้าฉินกังวลอยู่ในใจว่าได้เจอกับคนที่รู้จักแล้วหรือ

จางเส่หยิงใกล้ตัวไปมอง แอร์โฮสเตสได้ยิน เสียงแล้วจึงมาพูดว่า “ท่านผู้โดยสารคะ รบกวนท่าน

นั่งลงดีๆนะคะ” “หลินปิงชิงเป็นเธอใช่ไหม

จางเส้หยิงอยากมองหน้าของคนนั้นอย่างรีบ ร้อน หน้าของคนนั้นเหมือนกับหลินปิงชิงเป็นอย่าง มาก

จางเส่หยิงไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เธออยากโทร หาลู่หรงเซินตอนนี้ แอร์โฮสเตสห้ามเธอทันที

หลินปิงชิงตื่นขึ้นด้วยเสียงทะเลาะ และพอเปิด ตามาก็มองเห็นภาพที่แอร์โฮสเตสห้ามจางเส่หยิงพอดี ความง่วงนอนของเธอจึงหายไปทันที

โลกนี้เล็กมากจริงๆ ตอนเช้าเธอเพิ่งปฏิเสธขอ เสนอของกู้เป่ยเฉิงที่ให้เธอเปลี่ยนหน้าตา และไม่คิด เลยว่าจะเจอหน้ากับแม่สามีของเธอในเครื่องบินได้

ภาพของคืนนั้นเธอยังจำได้อย่างชัดเจน ใน เวลาที่จะหย่ากับเธอนั้นจางเส่หยิงไม่ได้ห้ามแม้แต่นิด หน่อย

และบอกว่าสร้างอุบัตติเหตุทางรถขึ้นมา ถ้า หากว่าตระกูลลู่มีคนที่ใจอ่อนคนหนึ่งนั้นก็ลู่หรงเซิน ฆ่าเธอตายไม่ได้

เธออยากจะไปตบหน้าของจางเส่หยิงตอนนี้ จริงๆ น้าฉินดึงแขนของเธอไว้อย่างหนัก

“คุณซวู่คะ คุณไม่ควรโกรธ คุณต้องดูแล สุขภาพของตนให้ดี” น้าฉินเอ่ยพูดอย่างเร่งด่วน
ใช่ ตอนนี้เธอไม่ใช่หลินปิงชิง แต่เป็นซวู่จิ้งหยี เธอต้องให้การตายของพ่อแม่มีความยุติธรรม

กลับมา ถ้าเธอออกไปในตอนนี้มันจะไม่คุ้ม เธอทนความแค้นตนและพูดกับจางเส่หญิงว่า

“คุณเรียกคนผิดไปแล้วค่ะ ฉันชื่อซวู่จิ้งหยีค่ะ”

จางเส่หยิงเชื่อคำพูดนี้ได้อย่างไร

แม้ว่าคนที่อยู่ต่อหน้านี้ผอมกว่าหลินปิงชิงไป มาก แต่ว่าหน้าตาของเธอนั้นเหมือนกับหลินปิงชิงไป หมด

และเสียงของเธอก็เหมือนกับหลินปิงชิงที่อยู่ ความทรงจำของเธอนั้นไปหมด

เธออาศัยอยู่กับหลินปิงชิงตั้งสี่ปี จะฟังเสียง ของหลินปิงชิงไม่ออกได้อย่างไร

“ไม่ เธอเป็นหลินปิงชิง เธอยังไม่ตาย เธอยังมี ชีวิตอยู่”

สีหน้าของจางเส่หยิงตกใจไปหมด ไม่มีความ

ดีใจแม้แต่นิดหน่อย

ถ้าหากว่ายังมีชีวิตอยู่ งั้นอุบัตติเหตุทางรถนั้น จะอธิบายได้อย่างไร การวางแผนของพวกเขาถูกเปิด เผยไปหมดแล้วใช่ไหม

เงินของพวกเขานั้นไม่มีแล้วใช่ไหม และลู่หรง

เซินจะถูกเข้าคุกหรือเปล่า

จางเส่หยิงยิ่งคิดยิ่งกลัว และตัวของเธอก็สั่นไป

หมด

หลินปิงชิงดูสีหน้าของจางเส่หยิงรู้สึกใจหนาวเย็นเฉียบเป็นอย่างมาก และรู้สึกเจ็บใจด้วย

เธอคิดอย่างเยาะเย้ยว่าตนเองยังคาดหวังอะไร อยู่ ถึงตอนนี้แล้ว เธอยังจะคิดแบบโง่ๆว่าจางเส่หยิง คือทําดีกับเธอจริงๆหรือ

ลู่หรงเซินแต่งงานกับเธอเพื่อสมบัติของตระกูล หลิน และคู่จางเส่หยิงเลี้ยงเธอมาก็เหมือนกันอย่าง แน่นอน

ไม่เช่นนั้นพวกเขายอมให้ลู่หรงเซินสร้าง อุบัติเหตุทางรถนั้นขึ้นมาได้อย่างไร

หลินปิงชิงหายใจเข้าลึกๆและเอาตั๋วของตนเอง มาโดยไม่พูดอะไร บนตั๋วนั้นได้เขียนว่าซวู่จิ้งหยีสาม คํานี้อย่างชัดเจน

น้าฉินดูท่าทางของหลินปิงชิงแล้วจึงวางใจไป หน่อย เธอกลัวว่าถ้าจะสร้างปัญหาอะไรขึ้นมานั้นเธอ รับไม่ไหว

เธอหน้าจืดๆพูดกับแอร์โฮสเตสที่อยู่ข้างๆนั้นว่า

“ขอฝ่ายเครื่องให้ฉันสภาพแบบเงียบๆได้ไหม ฉันซื้อ

ตั๋วชั้นที่หนึ่งและก็ได้บริการแบบนี้หรือ”

แอร์โฮสเตสจึงกล่าวคำขอโทษทันที และมีคน ไปปลอบใจอารมณ์ของจางเส่หยิงด้วย

ตั๋วนั้นทำให้จางเส่หยิงใจเย็นไปหน่อย เธอไม่รู้ ว่าคืนนั้นลู่หรงเซินกับยูนหยู่เฉินพาหลินปิงชิงออกไป นั้นคือไปทำอะไรบ้าง เธอแค่รู้ว่าการตายของหลินปิง ชิงนั้นเป็นเพราะรถล้มลงจากสะพาน และตอนนี้ยังหา ศพของหลินปิงชิงไม่ได้

ก็เพราะว่ายังหาศพไม่ได้ จางเส่หยิงจึงกังวลมาก

เธอกลัวว่าหลินปิงชิงยังมีชีวิตอยู่ กลัวว่าเธอจะ ได้ยืนอยู่ต่อหน้าตนในซักวันหนึ่ง

ก็เพราะว่าเธอกังวลอยู่ทั้งวัน ลู่หรงเซินจึงให้ เธอไปเที่ยวที่ต่างประเทศ แต่ไม่คิดเลยว่าจะเจอเรื่อง แบบนี้อีก

เธอมองคนที่นั่งข้างๆอยู่ตลอด และวางสายตา

อยู่ที่ท้องของเธอ หลินปิงชิงมีท้องแล้ว และนับเวลาแล้วตอนนี้

ท้องก็ดูออกได้แล้ว คนที่อยู่ข้างๆนั้นปกด้วยผ้าห่ม จึงดูหุ่นของเธอ

ไม่ออก

ถ้าหากว่าเธอก็กำลังตั้งครรภ์อยู่…….

จางเส่หยิงรู้สึกเกิดความกลัวจากใจ เธอไม่เชื่อ

ว่ามีความบังเอิญมากขนาดนั้น

น้าฉินสังเกตดูจางเส่หยิงอยู่เสมอ เผื่อว่าเธอจะ

ทําท่าทางอะไรที่น่ากลัว

หลินปิงชิงปิดตาแกล้งนอนหลับ แต่ใจของเธอ นั้นไม่ได้สงบอยู่เลย

ถึงจุกหมายแล้ว หลินปิงชิงไม่อยากอยู่ยาวไป แม้แต่วินาทีเดียว เธอกลัวว่าถ้าเธออยู่นานไปหน่อยก็ จะทะเลาะกับจางเส่หยิงขึ้นมา

เธอแก้เข็มขัดนิรภัยอยากลงจากเครื่องโดยเร็ว

แต่สายตาของจางเส่หยิงจ้องมองเธออยู่ตลอด และเมื่อมองเห็นท้องของเธอขึ้นอยู่นิดหน่อยนั้น จางเส้หญิงรู้สึกตกใจไปหมด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ