ตอนที่ 2 ทําลายศพให้หลักฐานหมด

เขาก้มตัวกอดหลินปิงชิงขึ้นมาและพูดอย่าง เสียงต่ำว่า “แม่ทำความสะอาดที่นี่หน่อยหยู่เฉินเธอ ตามผมมา

พอพูดจบลู่หรงเซินก็เดินออกไปอย่างเร็ว

ตอนดึกๆมีรถสีแดงและสีดำสองคันขับออก จากวิลล่าของตระกูลลู่

มีคนที่หลบอยู่ที่ดำๆนั้นมองเห็นและก็โทรออก

“ประธานกู้มีรถสองคันขับออกจากตระกูลลู่ ครับ”

“ตามไป”เสียงต่ำๆส่งจากโทรศัพท์

“ครับ”

รถสองคันขับเร็วมากบนถนน และทางที่อยู่ข้าง หน้านั้นเป็นเหว

เสียงคมของเบรคดังขึ้นมา ยูนหยู่เฉินซึ่งเป็น คนที่ตามอยู่ข้างหลังนั้นตกใจไปหมดและก็หยิบเบรก

ไปตาม

เห็นลู่หรงเซินเปิดรถประตูเดินออกมา ของเธอ เต้นเร็วไปมาก

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ยูนหยู่เฉินรับสายมา

อย่างด้วยใจสั่น

“หรงเซิน…..” เสียงของเธอสั่นมาก เธอกลัว จริงๆ
ลู่หรงเซินจะทำอะไรกันแน่

“เอาเหล้าที่อยู่รถของเธอนั้นมา” ยูนหยู่เฉินรู้ สีกสมองงงไปหน่อย เธอเอาเหล้าขึ้นมาแล้วลงรถ

“หรงเซินคุณจะทำอะไร”

ภายใต้เวลากลางคืนนั้น หลินปิงชิงมีอยู่ที่นั่งนั้น

เลือดไหลทั้งหัว ดูแล้วน่ากลัวจริงๆ ยูนหมู่เฉินหลบ

หลีกสายตาทันที ลู่หรงเซินยิ้มมองไปยูนหยู่เฉิน รอยยิ้มของเขา ทำให้ยูนหยู่เฉินรู้สึกน่าขนลุก

เขาดึงหลินปิงชิงขึ้นมาและคาดเข็มขัดนิรภัย ให้แล้วก็หยิบเหล้าที่อยู่ในมือของยูนหยู่เฉินนั้นเท เข้าไปปากหลินปิงชิง

ยูนหยู่เฉินรู้สึกว่าหัวใจจะเต้นออกมาแล้ว

ตอนนี้พวกเขากำลังอยู่ในสะพานลอยที่กำลัง สร้างอยู่ และข้างหน้าก็ไม่มีทางแล้ว ลู่หรงเซินอ ยาก………….

เหล้าทั้งขวดก็เทไปตัวหลินปิงชิงไปหมด แต่ เธอยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรแม้แต่นิดเดียว

ลู่หรงเซินทิ้งขวดเหล้าอยู่ข้างๆเธอ ทำให้หลิน ปิงชิงตัวตรงแล้วขับรถไปอย่างไม่ลังเลซักนิด

“พอง”เสียงดังขึ้นมา ยูนหยู่เฉินรู้สึกตัวสั่น รถที่

อยู่ในข้างตัวนั้นเดินหน้าไปเรื่อยๆ “ไป” ลู่หรงเซินเอ่ยปากพูด และจับมือของยูนห ยู่เฉินหันหัวไป

ยูนหยู่เฉินกลัวมาก เธอไม่กล้าปฏิเสธอะไรจึงตามลู่หรงเซินไปอย่างรีบ

เธอกลัวว่าถ้าตนเองลังเลไปซักนิด ลู่หรงเซินก็ จะทิ้งเธอไปอยู่รถคันนั้นด้วย

“พอง เสียงดังส่งจากข้างหลัง ยูนหยู่เฉินสอง ขาอ่อนไปใกล้จะล้มลงอยู่พื้น ลู่หรงเซินหายใจเข้า ลึกๆ

“คืนนี้เราไม่ได้มาถึงที่นี่ ไม่ได้เจอหน้ากับหลิน ปิงชิง เข้าใจไหม

“ค่ะ” ยูนหยู่เฉินพยักหัวอยู่ตลอด

ลู่หรงเซินยิ้มพอใจและยูนหยู่เฉินกอดมาจูบ

“หยู่เฉินผมรักคุณนะ”

“ฉันก็รักคุณเหมือนกัน……..เสียงของเธอสั่น อย่างอดไม่ไหว

ประโยคนี้ไม่ได้ให้ยูนหยู่เฉินรู้สึกซาบซึ้ง กลับ ให้เธอรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก

“ไม่นานเท่าไร ผมก็แต่งงานกับเธอได้แล้ว”

รถสีดำขับไปเหมือนไม่เคยมาถึง และหลังซักกี่นาทีผ่านไป เสียงระเบิดที่ดังนั้น นั้นส่งออกมาแล้วมีแสงไฟออกจากสะพานลอยต่อมา

***

แสงสีทองของตะวันผ่านจากหน้าต่างและโรย อยู่เตียงขนาดใหญ่ มีผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง ตัวร่างของเธอทั้งขาวและผอมแล้วใกล้จะจมอยู่ในผ้า นวมพิมพ์ลาย

เธอหน้าซีดไปหมด มีผ้าพันแผลอยู่ในหน้าผากมีแผลเล็กๆอยู่บนใบหน้า แต่ว่ายังดูออกได้ว่าเธอเป็น คนสวยคนหนึ่ง

เธอนอนหลับด้วยไม่รู้เรื่องอะไร รู้สึกปวดหัว

มาก

มีภาพที่ชัดเจนนั้นโผล่ขึ้นในสมองของเธอ มี คนดึงเธอไปชนโต๊ะกาแฟอย่างแรง

เธอตะโกนขึ้นและเปิดตาออกมาและหอบอย่าง

แรง

มีสามคนที่ใส่ชุดพยาบาลนั้นได้ยินเสียงของ เธอแล้วมาตรวจอาการของเธอ

สามคนนี้เป็นหมอหรือ คนที่สงเธอมาโรง พยาบาลนั้นเป็นลู่หรงเซินหรือ

หัวของหลินปิงชิงงงมาก แต่ว่าได้ยินคนที่อยู่ รอบข้างพูดว่า

“คุณกู้ คะ ร่างกายของคุณหญิงคนนี้ไม่มี ปัญหาอะไรแล้ว หลายวันที่ต่อมานั้นต้องพักผ่อนให้ มากนะ”

คุณกู้หรือ คนนี้เป็นใคร

ไม่ใช่สงเธอมาถึงโรงพยาบาลหรือ

“ครับ”เสียงที่มีพลังส่งมา

พวกหมอออกไป และเสียงนั้นดังขึ้นอีก

“ตอนนี้เธอก็ควรตั้งสติกลับมาแล้ว เรามาคุย

หน่อยเถอะ” เสียงหยิ่งนั้นทำให้เธอปฏิเสธไม่ได้หลินปิงชิงพยายามหันหัวแล้วก็มองเห็นผู้ชายที่มีตัวสูงๆคนหนึ่ง เดิมมาหาตน

เขาตัวสูงมากจริงๆ ดูแล้วรู้สึกว่าใกล้จะถึง 1.9 เมตรแล้ว

เขาใส่เสื้อชุดสีดำ หุ่นดีมาก หน้าตาของเขา ไม่มีข้อบกพร่องอะไร ดวงตาของเขานั้นคมเฉียบ หนาวเย็น ทำให้เธอรู้สึกมีความกดดันเป็นอย่างมาก แต่ว่าหน้าตานี้ทำให้หลินปิงชิงรู้สึกคุ้มๆอยู่

หน่อย

“ผมเป็นกู้เป่ยเฉิง เธอมีลูกของผมแล้ว”

สมองของหลินปิงชิงตะลึงไป “คุณพูดอะไรนะ”

กู้เป่ยเฉิงมองหลินปิงชิงด้วยความใจเย็น “เมื่อ วันที่ 20 พฤษภาคม เธอได้เกิดความสัมพันธ์กับผมที่ บาร์ชิงเฉิง”

หลินปิงชิงคิดถึงวันนั้นอย่างกะทันหัน วันนั้น เธอเพื่อฉลอง 520 จึงไปบาร์กับยูนหยู่เฉินและลู่หรง

เซิน

ดังนั้นเรื่องที่ยูนหยู่เฉินกับลู่หรงเซินพูดนั้นเป็น ความจริงหรือ

ไม่ เป็นไปไม่ได้หรอก คนนี้เป็นคนที่ลู่หรงเซิน หามาโกหกเธออย่างแน่นอน

“ลู่หรงเซินอยู่ไหน ให้เขามาเจอกับฉัน เพิ่ง แต่งงานก็นอกใจไปแล้วก็จะว่าอะไรบริษัทตระกูล หลินเป็นสมบัติก่อนแต่งของฉันเอง ไม่เกี่ยวกับเขา แม้แต่นิดเดียว ”

กู้เป่ยเฉิงมองหลินปิงชิงระบายอารมณ์อย่างใจเย็น เขาไม่ได้ไปหยุดเธอกลับแสดงความพอใจอยู่ บนใบหน้า

“นี่เป็นข่าวของวันนี้”

มีหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งวางถึงตรงหน้าหลินปิง ชิง เธอจับมันไปหมายจะทิ้ง แต่มองเห็นหัวข้อที่อยู่ หนังสือพิมพ์นั้นอย่างกะทันหัน

“ลูกสาวตระกูลหลินขับรถล้มลงใต้สะพานลอย ครอบครัวเศรษฐีสามคนก็เสียไปเพราะอุบัตติเหตุ” หลินปิงชิงสั่นตัวขึ้นอย่างอดไม่ได้ เธอไม่อยาก

จะเชื่อ

คนที่พูดถึงอยู่ในหนังสือพิมพ์นั้นเป็นเธอหรือ

ในหนังสือพิมพ์ยังออกภาพใหญ่ๆรูปหนึ่งมา

ด้วย

ภาพนั้นเป็นรถที่ถูกทำลายอย่างหนัก แต่ยังดู ออกได้ว่ารถนั้นเป็นรถสีแดงคันหนึ่ง

นอกจากนี้แล้วในหนังสือพิมพ์นั้นยังมีรูปภาพ ของลู่หรงเซินด้วย ดูหน้าเขาแล้วรู้สึกว่าเขาเจ็บใจ มาก และในมือเขานั้นยังถือรูปภาพขาวดำของหลิน ปิงชิง

หลินปิงชิงรู้สึกตะลึงใจไปหมด นี่เป็นอะไรกัน เกิดอะไรขึ้น เธอยังมีชีวิตอยู่ดีๆแต่ทำไมว่าลู่หรงเซิน จะพูดว่าเธอตายไปแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ