บทที่ 21 เธอ หรือ
“เรยา ผมส่งคุณไปโรงแรมไปพักผ่อนก่อนนะ”
“นนท์ ไม่นะคะ เรยาจะอยู่กับคุณ
ที่จริง….ตอนแรกเราสองคนเตรียมจะหมั้นกันแล้วนิ
คะ..”
เราพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน แต่ต่อจากนี้ เธอก็ แกล้งทำเป็นคนดีแล้วพูด
“ก็ได้ค่ะ เรยาเชื่อฟังคุณ!”
—วันที่สองตอนเย็นน้ำฝนไปเดินช้อปปิ้งกลับมา
เดินเข้าไปที่ห้องรับแขก
ก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ พี่พรมองเธอด้วยสีหน้า
ไม่สู้ดีนัก
“คุณผู้หญิงคะ คุณเรยามาค่ะ” น้ำฝนแอบดีใจ
ผู้หญิงคนนี้เหมือนอย่าที่เธอคิดไว้ไม่มีผิด รีบกลับ มาไวอย่างนี้
เธอเปลี่ยนรองเท้าแล้วเดินเข้าไปที่ห้องรับแขก เห็น
เรานั่งอยู่ที่โซฟา
เธอก็พูดกับพี่พร “คุณเรยามา ทำไมไม่เสริฟน้ำชา
ให้เธอแก้วนึง
คุณเรารีบกลับมาจากต่างประเทศกระทันหันแบบนี้ คงจะเหนื่อยน่าดู”
เรยาโมโหจนตัวสั่น เธอลุกขึ้นมาและเอามือกอดอก
พร้อมยิ้มอย่างได้ใจ “เมื่อคนเสื้อของนนท์ลืมไว้ที่ ห้องฉัน ฉันเอามาคืนให้เขา
น้ำฝนมองเสื้อผ้าที่วางอยู่บนโซฟา เธอยิ้มเบาๆ จริง หรือเนี่ย ขอบคุณคุณมากนะคะ
เธอไม่ได้แสดงออกว่าไม่พอใจ เธอพูดกับพี่พรที่ กำลังยกน้ำตามาให้
“พี่พร ไม่ต้องยกมาแล้ว ดูท่าคุณเรยาก็ไม่กระหาย ช่วงฉันส่งคุณเรยาด้วย
เสื้อผ้าก็ส่งมาแล้ว ไม่มีธุระอะไรก็กลับเถอะ
แล้วก็แวะเอาเสื้อสูทไปทิ้งถังขยะด้วย”
พูดจบ น้ำฝนก็เดินขึ้นไปชั้นบน เรยากรีดร้องเสียงดัง“นางตัวดี
แกคิดว่านนท์จะชอบแกหรือ? คนที่เขาชอบคือฉัน ฉันนี่แหล่ะถึงจะเป็นคนที่เขารัก
แกคิดว่าเขาแต่งงานกับแกแล้วแกก็จะอยู่ในตำแหน่ง คุณผู้หญิงอย่างมั่นคงหรือ?
นนท์บอกแล้ว เขาจะหย่ากับแกเร็วๆนี้ ! “น้ำฝนรู้สึก
ดีใจ ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ดีที่สุด
ผลที่เธอจะเอาก็คือแบบนี้แหล่ะ ที่จริงเธอไม่อยาก
สนใจเรขา
แต่เรยาอาละวาดอยู่ที่ห้องรับแขก พี่พรห้ามยังไงก็
ไม่ยอมหยุด
“นางแพศยา แกมันผู้หญิงหน้าด้าน กล้าดียังไงไป
ยั่วยวนนนท์”
เธอค่อยๆเดินลงมาจากบันได เดินมาตรงหน้าเรยา พี่พรบึงน้ำฝนอยู่ข้างหน้า
“คุณผู้หญิง คุณขึ้นไปเถอะค่ะ” “ในเมื่อคุณเรยาไม่ ยอมไป เพรไปเรียก
รปภ.เลย พพร สกลาบากใจ เพราะยังไง คนท
คุณผู้ชายชอบก็คือเรา
ถ้าเรียกรปภ.เข้ามาไล่คุณเรยาไปจริงๆ คุณผู้ชายรู้ แล้วต้องโกรธคุณผู้หญิงแน่ๆ
น้ำฝนสูงกว่าเรยาตั้งเยอะ เธอก้มไปมองสภาพเรียา
ตอนนี้
ปากจัดเหมือนแม่ค้าตลาดไม่มีผิด เธอก้มหน้าและ พูดเบาๆข้างหูเรยา
“ฉันจัดฉากวางยาชานนท์หรือ? คุณเรยา คุณลืมไป
หรือเปล่า
ฉันจำได้วันนั้นคุณอยู่ที่ในห้องน้ำ กำลังเพลิดเพลิน กับคุณคิมหันต์มากเลยไม่ใช่หรือ?
ทำไมตอนนี้ทำแท้งไปแล้ว ยังไม่ทันได้ทำรีแพร์ก็ กลับมาแล้วหล่ะ?” เรยาไม่กล้าเชื่อ
“แกรู้ได้ยังไง นางตัวดีแกรู้ได้ยังไง?——” เร ยารู้สึกกระวนกระวาย
เธอยื่นมือมาบีบคอน้าฝน “สารเลว ฉันจะฆ่าแกฉัน จะฆ่าแก นางแพศยา!”
พีพรรีบมาห้ามปรามเรยา คุณเรยา คุณรีบปล่อยคุณ ผู้หญิงเถอะค่ะ”
น้ำฝนกำลังจะดิ้นรนขัดขืน ทันใดนั้นเธอได้ยินเสียง รถเข้ามา เรยาก็ได้ยิน
เรยากำลังจะเสแสร้งเป็นผู้ถูกทำร้าย แต่ถูกน้ำฝน
ตัดหน้าก่อน
น้ำฝนจับมือเธอไว้ ทำให้เธอไม่สามารถคลายออก
มาได้
จากนั้นก็เริ่มร้องขอชีวิตอย่างอ่อนแอ
“ช่วย..ด้วย ช่วยด้วย เรยาจะฆ่าฉัน ช่วยด้วย ช่วยฉัน
ด้วย—-”
ชานนท์เดินเข้ามา เห็นภาพที่ตะลึงแบบนี้ เขารีบวิ่ง
เข้าไปผลักเรยาออก
ยื่นมือมากอดน้ำฝน”น้ำฝน เธอเป็นยังไงบ้าง” น้ำ ฝนจับตัวชานนท์ไว้เพื่อยืนนิ่ง
และทําสีหน้าเศร้า”ฉันไม่เป็นไรค่ะ คงจะเป็นเพราะ
คุณเรยาโกรธเกินไป
คุณเรยาไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ”
น้ำฝนคิดในใจ แกล้งทำใสซื่อบริสุทธิ์ ใครๆก็เป็น เรยาโมโหและขย้ำเท้า
เธอนึกไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะเสแสร้งทำเป็นอ่อนแอ
ใส่ร้ายน้ำฝน
กลับถูกน้ำฝนตัดหน้าก่อน มองดูแววตาที่เยือกเย็น
ของชานนท์
เธอรีบร้อนอธิบาย “นนท์ คุณเชื่อเรยานะ เราไม่ได้
บีบคอน้ำฝน
น้ำฝนเป็นคนจับมือเรยาไว้และบีบคอตัวเอง! คุณอย่าถูกผู้หญิงเจ้าเล่ห์แบบนี้หลอกนะ!”
ชานนท์จ้องมองเรา ถ้าเขาไม่ได้เห็นกับตา เขาไม่ เชื่อจริงๆ
ว่าเราจะกลายเป็นคนแบบนี้ เรยา เมื่อก่อนคุณ
ไม่ใช่คนแบบนี้”
พูดจบ เขาก็อุ้มน้ำฝนหันหลังเดินขึ้น
บันได——ในห้องนอน บรรยากาศเงียบเหงา
ชานนท์เอากล่องยาออกมา เห็นรอยแผลที่คอของ
เธอ
สีหน้าเขาเคลียดและหยิบหลอดยาออกมา เขาบีบ ยาออกมานิดหน่อยที่ฝ่ามือ
จากนั้นก็อุ่นยาในฝ่ามือแล้วทาไปที่ต้นคอเธออย่าง เบามือ น้ำฝนขยับไปด้านหลัง
เธอรู้สึกตลอดว่ามีชีวิตใหม่ครั้งนี้ ชานนท์แปลกๆ เมื่อ
ก่อนชานนท์เกลียดเธอที่สุด
ตอนนี้ทำไมถึงทายาให้เธอ? หรือว่าเกิดมาชาตินี้ สมองผู้ชายคนนี้โดนกระทบกระเทือน
แต่ไม่เป็นไร น้ำฝนลุกขึ้นมาและหยิบใบหย่าออกมา จากชั้นวางของ ยื่นให้ชานนท์
และแกล้งทำหน้าเสียใจ “ฉันรู้ว่าเรยากลับมาแล้ว ช้าเร็วคุณก็จะหย่ากับฉัน
คุณรักเขาขนาดนั้น ฉันก็รู้ ที่ผ่านมาคุณก็ไม่ชอบฉัน เมื่อก่อนฉันราวคุณตลอด
คุณคงจะเกลียดคนอย่างฉันน่าดู ฉันไม่อยากเป็น เมียน้อยลบที่ทำลายความร้อคนอื่น
ฉันไม่น่าจัดฉากวางยาคุณเลย ตอนนี้ฉันคิดได้แล้ว”
คุณเซ็นต์ชื่อเถอะ
เร็วหน่อย! น้ำฝนแอบดีใจ เธอจะได้เป็นอิสระแล้ว
เธออวยพรจากใจให้เขาและเรยาผู้ใสซื้อรักกันตลอด
ไป! ชานนท์มองใบหย่านี้
หัวใจเขาเต้นแรง“นี่เธอหมายความว่ายังไง?” น้ำ ฝนนิ่งไปสักแป๊บ เธอชัดเจนขนาดนี้
เขายังไม่เข้าใจอีกหรือ? เมื่อก่อน ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ สุดชีวิตจะหย่ากับตัวเองหรือ?
หรือว่าเมื่อกี้ที่เธอสารภาพผิดยังไม่จริงใจพอหรือ ? เธอหายใจลึกและพูดออกมาว่า
“ชานนท์ เมื่อก่อนเป็นความผิดฉัน เมื่อกี้ก็ใช่ เรยา มาคืนเสื้อสูทคุณ
ฉันบอกให้พี่พรไปทิ้งถังขยะ เรยาถึงได้โกรธ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดฉัน
เราหย่ากันเถอะ ฉันจะคืนอิสระให้คุณ!” ชานนท์
จ้องมองนํ้าฝน
ผู้หญิงคนนี้จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย ทำทุกวิถีทางเพื่อจะ มาขึ้นเตียงกับตัวเอง
ตอนนี้จะบอกหย่าก็บอกง่ายๆอย่างนี้เลย! ใบหย่าน ใส่ไว้ที่ชั้นวางของข้างเตียง
เธอคงจะเตรียมไว้นานแล้ว! เธอกะใช้วิธีต่ำต้อยแบบ นี้มาดึงดูดความสนใจจากตัวเอง
หรือว่า?! “นี่เธอจึงใช่ไหม? เมื่อคืนเขาแค่ไปอยู่ เป็นเพื่อนเรยาสักพัก
แต่ไม่ได้ค้างที่นั่น เสื้อสูทอยู่ที่ตัวเขาจะไปอยู่ที่เรา ได้ยังไง ชัดเจนเลย
นี่คือวิธีแย่งชิงความรักของผู้หญิง เพราะเราเอา เสื้อสูทมาคืนที่บ้าน
จึงทำให้น้ำฝนทิ้ง ในใจผู้หญิงคนนี้มีแต่ตัวเองจริงๆ
เขาจะคอยดูถ้าเขาเซ็นต์ชื่อที่ใบหย่านี้จริงๆเธอจะ ตกใจและกลัวไหม
ชานนท์ยื่นมือมาจับที่คางเธอ “ถึงจะพูดคำว่าหย่า
คนที่บอกก่อนก็ต้องเป็นฉัน
เธอไม่มีสิทธิ์”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ