บทที่ 19 ยังไงคุณก็เป็นภรรยาหนึ่งเดียวของเขา

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป น้ำฝนนัดกับนักสืบชื่อดังคนนึง

ในร้านกาแฟ

น้ำฝนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเอารูปของเรยาส่งให้

นักสืบคนนั้น

“ไม่ว่าจะเสียเงินเท่าไหร่ ฉันจะต้องรู้ว่าผู้หญิงคนนี้

อยู่ไหน

อีกทั้งเบอร์ของเธอ

และเธอกำลังทำอะไรอยู่?

“คุณน้ำฝน เราจะไปสืบหาข้อมูลให้เร็วที่สุด คุณแค่ จ่ายเงินมัดจำ30%ก่อน

รอได้ข้อมูลครบถ้วน ค่อยจ่าย70%ที่เหลือครับ” “ไม่มีปัญหาค่ะ”

ผ่านไปหนึ่งเดือนนักสืบก็แจ้งข้อมูลให้น้ำฝน

ตามที่เธอคาดเอาไว้เดือนนี้ชานนท์ไม่ได้มาหาเธอที่ บ้านหลังนี้ น้ำฝนบอกกับพี่ฝน

“พี่พร ฉันจะออกไปข้างนอก ตอนเที่ยงไม่กลับมา ทานข้าวนะ”

จากนั้นก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินทางไปที่ร้านกาแฟ“คุณน้ำฝน

นี่คือข้อมูลที่คุณให้ไปสืบครับ ผู้หญิงคนนี้ก่อนหน้า นั้นไปปารีสก่อน

สองอาทิตย์ก่อนก็ไปที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนึงใน

นิวยอก

ข้อมูลที่คุณอยากได้อยู่ข้างในนี้หมดเลย คุณ สามารถดูรายละเอียดได้ครับ”

น้ำฝนพยักหน้า และเอาเงินที่เหลือให้อีกฝ่าย

ตอนที่เธอดูรายละเอียดเห็นเรยาไปทำแท้งและ ทำการผ่าตัดรีแพร์

เธอไม่รู้สึกตกใจเลย เพราะว่าวันนั้นเธออยู่ใน ห้องน้ำได้ยินหมดแล้ว

จากนั้นเธอเดินออกจากร้านกาแฟที่ไปห้าง และไป

เข้าไปที่ร้านจิวเวอร์รี่

ถึงเสียดายเงิน แต่จะแสดงละครก็ต้องให้มันเนียน

หน่อย

เสวมบความเจ็บใจซื้อแหวนเพชรราคาหลายล้านบาวงหนึ่ง จากนั้นถ่ายรูปส่งให้เรยา

“เรยา ในเมื่อไปแล้วก็ไม่ต้องกลับมาอีกนะ ฉันกับ ชานนท์แต่งงานกันแล้ว

ตอนนี้คนที่ชานนท์รักคือฉัน ฉันคนนี้ถึงจะเป็นเมีย

ที่ถูกกฏหมาย

ส่วนเธออะไรก็ไม่ใช่ ฉันควรจะขอบคุณเธอที่มอบชา นนท์ให้ฉันถึงที่เตียง

ยามค่ำคืน เธอได้รับสายจากเรยา เรยาอาละวาด เหมือนคนบ้า

“แก นางสารเลว นนท์ไม่มีทางชอบแกหรอก เขารัก แค่ฉันคนเดียว

เขาเคยบอกว่าฉันคนเดียวที่จะเป็นเมียของเขา!

น้ำฝนทำแบบนี้ก็เพื่อบีบบังคับให้เรยารีบกลับมา

เมืองA อย่างนี้

ชานนท์ถึงจะยอมหย่ากับตัวเอง เธอถึงจะพาต้นกล้า

ไปจากที่นี่ได้

เธอลบที่ท้องเบาๆ ต้นกล้าลกแม่ คราวนี้วางใจนะแม่จะไม่ให้ใครมารังแกลูกได้อีก

“ใช่หรือ?” น้ำฝนหัวเราะเบาๆ และพูดจาประชด

ประชันเรยา

“นี่คือแหวนที่ชานนท์ซื้อให้ฉัน เขาบอกรักฉันคน เดียว กับเธอมันก็แค่อดีต

เธอคิดว่าเธอมีสิทธิ์อะไรร้างเขาไว้ รักแรกใครๆก็มี

แต่ตอนนี้คนที่นอนกับชานนท์คือฉัน ครั้งแรกของฉัน

ก็ให้ชานนท์”

“แกหุบปากเดี๋ยวนี้ นางแพศยา!!” ตอนนี้เรา เหมือนจะเป็นบ้าไปแล้ว

จุดหมายเธอทำสำเร็จแล้ว เธอก็ตัดสายทิ้งและ

บล็อกเรายา

จากนั้นก็ปิดเครื่องนอนหลับ คืนนี้ช่างเป็นคืนที่

สวยงาม เธอรู้

เรยาเป็นผู้หญิงที่เห็นแก่ยศถาบรรดาศักดิ์ ต้องรีบ กลับมาอย่างแน่นอน
สิ่งที่เธอต้องทำก็คืออดใจรอ วันที่สองตอนเย็น รถ โรสรอยสีดำคันนึงจอดอยู่หน้าบ้าน

พี่พรตะโกนขึ้นมาชั้นบน คุณน้ำฝน คุณผู้ชายมาแล้ว ค่ะ”ชานนท์เดินไปที่ห้องรับแขก

ขมวดคิ้วและจ้องไปที่พี่พร เหมือนไม่พอใจกับคำ เรียกนี้ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร

เห็นน้ำฝนไม่ลงมา เขาสีหน้าไม่พอใจ ผู้หญิงคนนี้ กล้าดียังไงถึงไม่เห็นหัวตัวเอง !

เขาเดินขึ้นไปชั้นบน ประตูของห้องอ่านหนังสือเปิด

อยู่

เขาเดินเข้าไปเห็นผู้หญิงสวมกระโปรงชุดยาวสีครีม กำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างหน้าต่าง

ในมือกอดหนังสือเล่นนึงไว้ กำลังหลับสบายอยู่

ภาพที่อยู่ตรงหน้าเงียบเหมือนดั่งภาพวาด

แสงสีทองส่องผ่านหน้าต่างสะท้อนไปที่ตัวเธอ

ทำให้ผิวที่ขาวผ่องยิ่งดูสว่างขึ้นอีก บรรยากาศที่สวยงามและอบอุ่น

จนทำให้เขาอยากค่อยๆก้าวเท้า เขาค่อยๆเดินไปที่

ตรงหน้าน้ำฝน

เขาก้มมองเธอ น้ำฝนกำลังหลับสบาย

มุมปากยิ้มขึ้นมาเหมือนกำลังฝันเห็นสิ่งที่สวยงาม ผมหล่นลงมาบังหน้าเธอ

น้ำฝนที่กำลังนอนฝันอยู่รู้สึกคันที่หน้า เธออยากลบ ผมที่หน้าออก

เธอพลิกตัวเลยทำให้สมุดที่อยู่ในมือหล่นลงพื้น ชา นนท์ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป

ในใจมีความรู้สึกแปลกๆ มุมปากเขายิ้มขึ้นมา และ ยื่นมือไปสัมผัสที่แก้มเธอเบาๆ

เอาผมที่บังหน้าเธอคาดไปที่ข้างหูเธอ หน้าตา ที่นอนเงียบสงบของเธอ

แตกต่างจากตอนที่ฝีปากกล้า เขาก้มลงไปเก็บสมุด เล่มนั้นขึ้นมา

เป็นสมุดร้อยแก้วเล่มหนึ่ง เขาก้าวเท้าเดินอย่างเบาๆไป โต๊ะทํางาน

และเปิดสมุดร้อยแก้วขึ้นมาอ่าน อ่านไปหลายหน้า

บรรยากาศเย็นนี้ช่างเงียบและสวยงาม

“คุณผู้ชายคะ” พี่พรเสริ์ฟน้ำชามาให้ชานนท์ เขา ส่งสายตาให้พี่พรเบาเสียงหน่อย

จากนั้นพี่พรก็เดินเข้ามาอย่างเงียบๆ และวางน้ำชา

ลงมาที่โต๊ะ

แต่น้ำฝนกลับตื่นเพราะเสียงนี้ เธอค่อยๆเอ็นเบาะ นั่งขึ้นมา

แสงส่องมาที่เธอเหมือนตัวเธอเปล่งไปด้วยแสง จน ทำใหเขาอยากจ้องมองเธอนานๆ

น้ำฝนสังเกตุเห็นเขาอยู่ในห้องสมุด เขามาตั้งแต่ เมื่อไหร่? อยู่ที่นี่นานหรือยัง?

เธอโทษตัวเองที่กลับสนิทเกิน ตอนแรกเธอคิดว่า ปกติชานนท์จะไม่มีทางมาที่นี่

ปกติเธอจึงไม่ค่อยได้ปิดคลุมท้องเธอสักเท่าไหร่ ยัง ดีที่วันนี้ใส่เสื้อตัวใหญ่
ถ้าไม่อย่างงั้นชานนท์อาจสังเกตุเห็น

และคงต้องเหมือนชาติที่แล้วให้เธอไปทำแท้ง! เธอ

ยืนขึ้น “คุณมาที่นี่ทำไม?”

ชานนท์สีหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันที “ที่นี่เป็นบ้านของ ฉัน ทำไมฉันจะมาไม่ได้หรือ?”

ผู้หญิงคนนี้เหมือนเปลี่ยนไปทั้งคน เหมือนทั้งตัวมี แต่หนาม!

น้ำฝนแบะปากและเดินออกจากห้องสมุด เขาตะโกน เรียกเธอ“นี่เธอทำอะไร?

เธอตอบ “ที่นี่เป็นบ้านคุณ ฉันออกไปก็จบเรื่อง

พูดจบเธอก็เดินออกจากห้องสมุด พี่พรสัมผัสได้ถึง บรรยากาศที่บ้านกำลังไม่ดี

“คุณผู้ชายอย่าโกรธคุณผู้หญิงเลยค่ะ คุณผู้หญิงรัก คุณผู้ชายนะคะ

คุณไม่ได้มานานขนาดนี้ คุณผู้หญิงต้องมีงอนบ้าง

แหล่ะค่ะ”

ซาบบล็คตแล้วก็รู้สึออก เขารู้จักเธอดี เธอซื้อเขาจะตาย

ทั้งหมดนี้เป็นแค่แผนการของเธอ แกล้งทำตัวแบบนี้ เพื่อให้เขามาสนใจเธอ

ตอนนี้เธอแค่แกล้งทำเป็นเล่นตัวเฉยๆ ชานนท์ยิ้ม อย่างได้ใจ

“บอกน้ำฝน คืนนี้ไปทานข้าวที่บ้านพลาธรกับฉัน”

“ค่ะ”

น้ำฝนฟังคำพูดของพี่พรแล้วขมวดคิ้ว ให้เธอไป ทานข้าวที่บ้านพลาธร

เธอมองพี่พรแล้วบอก บอกให้ชานนท์ ฉันไม่ไป” พี่

พรปลอบใจเธอ

“คุณผู้หญิง คุณผู้ชายก็แสดงตัวดีกับคุณก่อนแล้ว คุณอย่าโกรธเลยนะ

คุณทั้งสองเป็นสามีภรรยากัน สามีภรรยากันมีอะไรที่

จะคุยกันไม่ได้

สามีภรรยากันทะเลาะกันเดี๋ยวก็ดีกันเองค่ะ” น้ำฝน

ส่ายหัวเบาๆ
“พี่พรไม่เข้าใจหรอก” พี่พรอยู่กับน้ำฝนแค่ช่วงเวลา

สั้นๆ

แต่เธอรู้ว่าน้ำฝนเป็นผู้หญิงแสนดีคนนึง เธออ่อน โยนใจกว้าง ไม่เคยดูเธอเป็นคนใช้

แต่กลับดูเธอเป็นผู้ใหญ่ ผู้หญิงที่ดีอย่างนี้สมควรได้

รับความสุข

วันนี้เห็นคุณผู้ชายก็ใช่ว่าจะไม่มีใจให้คุณผู้หญิง คุณ ผู้หญิงหลับอยู่ที่ห้องสมุด

คุณผู้ชายก็นั่งดูคุณผู้หญิงตลอด และยังบอกเธอว่า อย่าส่งเสียงดัง

เธอคิดว่าในนี้ต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่ๆ พี่พรจับมือ เธอ และพูดเกลี้ยกล่อมเธอ

“คุณผู้หญิง พี่เป็นคนอาบน้ำร้อนมาก่อน

พี่ดูออกว่าคุณผู้ชายไม่ได้ใจร้ายเหมือนที่คุณคิด

ผู้ชายอยู่ข้างนอกก็ต้องมีเล็กมีน้อยบ้าง

แต่ยังไงคุณผู้หญิงก็เป็นภรรยาหนึ่งเดียวของคุณ

ผู้ชายนะคะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ