บทที่ 18 แต่งงาน

ใช่ลูกไหม ลูกมาหาแม่แล้วใช่ไหม? เธอน้ำตาซึม ลูกของเธอ ต้นกล้าลูกเธอ

ถึงตอนนี้เธอไม่อยากมีข้อผูกมัดใดๆกับชานนท์อีก แต่เธอก็ไม่อยากทำแท้ง

เพราะนี่คือต้นกล้าลูกเธอ คิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างของ ต้นกล้าในสองปีที่ผ่านมา

เธอทำไม่ลงคอ นี่คือคนสำคัญที่สุดของเธอ ต้น กล้าเชื่อใจแม่นะนะ ชาตินี้

แม่จะไม่อ่อนแออีกต่อไป แม่จะให้ลูกมีชีวิตที่ดี ขอบคุณ ขอบคุณที่มาหาแม่นะ

จนน้ำฝนอายุครรภ์ครบ18สัปดาห์ เธอทำการพัก เรียนไป ท้องค่อยๆโตขึ้น

เธอไม่ได้พักคอนโดเก่าห้องนั้น แต่เธอไปซื้อคอน

โดที่ตัวเมืองห้องนึง

ต่อไปจะได้ใช้ชีวิตสะดวกขึ้น ตอนเช้าเธอไปโรง

พยาบาลตรวจครรภ์

ผลออกมาทุกอย่างปกติ เธอเอาใบอัลตร้าเซาว์ที่ตรวจใส่เข้าไปในกระเป๋า

และเดินออกจากห้องตรวจ เธอนึกไม่ถึงว่าจะเจอ กานติมาและชานนท์ที่โรงพยาบาล

กานติมาเพิ่งออกมาจากศูนย์ตรวจหัวใจ และจับมือ

ชานนท์

“แม่ไม่เป็นไร ก็แค่ช่วงนี้มีเรื่องพวกนี้ ทำให้แม่รู้สึก

ไม่สบายใจ

เลยรู้สึกเวียนหัวหน่อย

ชานนท์สีหน้าเคร่งเครียด พอเงยหน้าขึ้นมาเห็นน้ำ

ฝนยืนอยู่ไม่ไกล

ในโรงพยาบาลคนเยอะมาก แต่ชานนท์แว๊บแรกก็ เห็นน้ำฝน พูดมาก็แปลก

หลายวันมานี้ ชานนท์นอนฝันเห็นน้ำฝนทุกคืน

เหมือนถูกมนต์สะกด

ต้องยอมรับว่าเธอดึงดูดความสนใจจากฉันได้สำเร็จ กานติมาก็เห็นน้ำฝน

ชานนท์จ้องหน้าน้ำฝน“เธอมาอยู่นี่ได้ไง?” ที่จริงน้ำฝนอยากหันหลังเดินกลับ

แต่เธอกลับพูดย้อน ชานนท์ ชานนท์ โรงพยาบาล เป็นของบ้านคุณหรือ?

มาโรงพยาบาล จะทำอะไรได้? หรือว่าคุณมากิน ข้าวที่โรงพยาบาลหรือ?”

น้ำฝนที่ชานนท์เคยรู้จัก ไม่กล้าแม้แต่พูดเสียงดัง

ทำไมแป๊บเดียวตอนนี้กลายเป็นคนฝีปากกล้าขนาดนี้ เขามองหน้าเธอ เธอยิ้มเบาๆ ทำไมเธอไม่เหมือนน้ำฝนคนที่อยู่ในความทรงจำของ

เขา ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้

มีรอยยิ้มที่มั่นใจและสดใส เมื่อก่อนเขาไม่เคย สังเกตุว่าเวลาเธอยิ้มขึ้นมา…สวยมาก

กานติมาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเธอดูกิริยาการพูด การจาของเธอตอนนี้

ควรพูดจาแบบนี้หรือ?” ถึงน้ำฝนไม่ได้มีความรู้สึก

ดีๆต่อกานติมา
แต่ถึงยังไงท่านก็แม่ผู้ใหญ่กว่า น้ำฝนพูดเสียงเบาๆ

ว่า“คุณผู้หญิงคะ

ถ้าไม่มีอะไร ฝนขอตัวก่อนนะคะ

พูดจบ เธออยากเดินจากไป แต่ชานนท์พูดมาที่ข้าง

หลังเธอเบาๆ

“พรุ่งนี้เช้าเก้าโมง เตรียมบัตรประชาชนเธอไว้ รอ ฉันที่ใต้ตึกคอนโดเธอ

น้ำฝนยืนนิ่งไป กานติมาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“นนท์จะไปจดทะเบียนกับน้ำฝนจริงหรือ ครั้งที่แล้ว เป็นเพราะว่านักข่าวอยู่

ตอนนี้เรื่องนี้ก็ผ่านไปแล้ว ลูกไม่จำเป็นต้องแต่งกับ เธอ ผู้หญิงแบบนี้

ลูกจะแต่งงานด้วยได้ยังไง? ยังกล้าเปิดปากขอหุ้น ส่วนของตระกูลเรา10%!”

ชานนท์ได้แต่ฝืนยิ้มเบาๆ เอาหล่ะๆ ไม่คุยเรื่องนี้ แล้ว ผมส่งแม่กลับบ้านเถอะ”

วันรุ่งขึ้นน้ำฝนตื่นมา ดึงผ้าม่านออก เธอตกใจใต้ตึกมีรถคันสีดำจอดไว้

รถคันนี้เป็นของชานนท์ เธอไม่แปลกใจที่เขารู้ว่าเธอ พักที่นี่

ที่เธออึ้งคือเขามาเช้าขนาดนี้ …ไม่ใช่นัดเก้าโมงเช้า

หรือ?

เธอวิ่งไปหยิบโทรศัพท์ที่หัวเตียง

เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า…เธอเปลี่ยนเบอร์ใหม่แล้วและยัง บล็อคเบอร์ของชานนท์ไปแล้ว

เธออาบน้ำแปลงฟันอย่างช้าๆ ทานอาหารเช้าเสร็จ

จากนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยๆเดินลงไปอย่าง

ใจเย็น

เธอนึกไม่ถึงว่าชานนท์จะจดทะเบียนกับเธอจริงๆ

ถึงหมั้นกัน

แต่คนที่ชานนท์ชอบเรยาไม่ใช่หรือ? ครั้งนี้เธอก็ไม่ ได้ข่มขู่เขาให้แต่งงานกับเธอ

แค่หมั้นกันเฉยๆ เรื่องนักข่าวและสื่อมวลชน กานต์

มาก็จัดการเรียบร้อยแล้ว
เขาเกลียดเธอขนาดนี้ ต้องหลบให้ไกลๆถึงจะถูกสิ

น้ำฝนเดินลงมา เช้านี้

ตอนที่ใบจดทะเบียนยื่นมาตรงหน้าเธอ เธอแค่ก้ม

หน้าไปดูแว๊บเดียว

เธอไม่ได้ตื่นเต้นเหมือนคราวก่อน ยังจำได้ชาติที่ แล้ว เธอกับชานนท์มาจดทะเบียนที่นี่

คืนนั้นเธอตื่นเต้นจนนอนไม่หลับทั้งคืน หลังจด ทะเบียนเสร็จ

กอดใบจดทะเบียนไว้อย่างดีใจสุดขีด แต่ตอนนี้ในใจ เธอนิ่งสงบ

ไม่มีความรู้สึกอะไร ชานนท์มองหน้าน้ำฝน เธอ ทำไมถึงไม่ดีใจเลย

เธอไม่ใช่หวังอยากแต่งงานกับเขามาตลอดหรือ?

ชานนท์ไม่เคยคิดมาก่อนว่าน้ำฝนจะไม่ชอบตัวเอง เธอรักเขาใจจะขาดไม่ใช่หรือ?

น้ำฝนเข้ามาอยู่ในบ้านพลาธรมาเจ็ดปี เธอเหมือน

เห็บที่คอยตามติดเขา
ในที่สุดก็วางแผนจัดฉากบังคับให้เขาไม่แต่งงานกับ เธอไม่ได้

ไม่เชื่อว่าเธอจะไม่แสดงสีหน้าดีใจออกมาเลย ยัง บล็อกเบอร์ของเขาด้วย!

ชานนท์ขมวดคิ้วและทำหน้าสงสัย เขาจะคอยดูว่าผู้ หญิงคนนี้จะเสแสร้งได้ถึงเมื่อไหร่?

“แต่งงานกับเธอก็แค่เพื่อปกป้องอำนาจของฉัน

รอให้สถานการณ์แน่นิ่งแล้วฉันก็จะหย่ากับเธอ

เธออย่าคิดว่าจัดฉากวางยาฉันแล้วเธอก็จะได้อยู่ ตำแหน่งคุณผู้หญิงอย่างมั่นคงนะ

เธอไม่คู่ควร”

ฉันไม่ได้ตาบอด

น้ำฝนยิ้มเบาๆ “คุณวางใจเถอะ

นอกจากฉันจะตาบอดเท่านั้น ถึงไปชอบคนอย่าง คุณ! ชานนท์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอย้ายไปอยู่ที่บ้านเดี่ยว

หลังนั้น

ในเมื่อได้เป็นถึงคุณผู้หญิง ก็อย่าให้ฉันขายหน้า“คุณหมายความว่าไง!

ชานนท์คิดถึงครั้งก่อนที่ไปเที่ยวสถานบันเทิงเนเวอร์ แลนด์ เจอน้ำฝนที่ในนั้น

เขาคิดในใจ ผู้หญิงคนเดียวไปสถานที่แบบนั้น ช่าง ไม่รู้ยางอาย! น้ำฝนยักคิ้วเบาๆ

และพูดด้วยน้ำเสียงทะเล้น ชานนท์ คุณวางใจเถอะ ฉันไม่พิศวาสคุณหรอก

และก็ไม่ได้พิศวาสตำแหน่งคุณผู้หญิง ตำแหน่งนี้ คุณก็เก็บไว้ให้ผู้หญิงที่แสนดีของคุณเถอะ” พูดจบ

น้ำฝนก็เอาใบจดทะเบียนโยนไปให้ชานนท์ และเดิน

จากไป

คืนนี้ น้ำฝนพักที่บ้านเดี่ยว บ้านที่ชานนท์เตรียมไว้

ให้เธอ

ในบ้านหลังนี้มีพี่พรคอยดูแลเธอ คุณผู้หญิงคะ

ค่ำนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ?”

น้ำฝนพด “พี่ไม่ต้องเรียกฉันคณผู้หญิง แล้วฉันคณน้ำฝนเถอะ ถ้าไม่เพราะตั้งครรภ์

ถ้าไม่เพราะหลบไม่พ้นอำนาจของตระกูลพลาธร เธอ อยากจะไปอยู่เมืองที่เธอชอบ

และหาที่ๆเธอชอบ จากนั้นก็ไปจากเมืองAนี้ แต่ว่า เธอก็ไม่อยู่ที่นี่นานหรอก

เธอไม่อยากให้ชานนท์รู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ ตอนนี้เด็ก

แค่สามเดือน

พอดีตอนนี้เป็นเพิ่งเข้าสู่หน้าหนาวใส่เสื้อหนาๆ ถึง ท้องห้าเดือนก็ดูไม่ออก

อีกอย่างชานนท์ก็ไม่ชอบตัวเอง เขายิ่งไม่มาสังเกต ขนาดนี้หรอก ชาติที่แล้ว

หลังแต่งงานชานนท์ก็แทบจะหลายเดือนมาที่บ้าน หลังนี้ครั้งนึง

มานี่ก็เพื่อจะมาระบายและทรมานตัวเอง คืนนี้ น้ำฝน หลับไม่สนิท

เธอนอนคิดอยู่ทั้งคืนว่าจะหย่ากับชานนท์อย่างเปิด เผยยังไง และไปจากที่นี่
และมีแค่วิธีเดียวก็คือให้เรยากลับมา ชานนท์ชอบผู้ หญิงแสนดีคนนั้นจะตาย

ขอแค่เรยากลับมา ชานนท์ก็จะเปิดปากขอหย่ากับ

เธอเอง!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ