บทที่ 17 ตั้งท้อง

ต่อหน้าแขกทุกท่านที่มางานแต่งต่างก็มายินดี

อวยพรเขาทั้งสอง

แต่ลับหลังกลับนินทากัน แต่ตอนนี้ขอแค่ไม่ขาย

หน้าในงานก็พอ

น้ำฝนทำหน้ายิ้มแย้มตลอดงาน จนถึงเวลาสามทุ่ม

พิธีหมั้นได้จบลง

ชานนท์ ฮีม คำเดียว และเอามือออก “ใครใช้ให้ เธอทำแบบนี้กันแน่”

ถึงเขาจะเกลียดน้ำฝน แต่ก็ต้องยอมรับเขารู้จักน้ำ

ฝนมาห้าปี

ไม่เชื่อว่าน้ำฝนจะเป็นคนหน้าเงินขนาดนี้ หรือว่า เธอ

เป็นซ่อนความโลภนี้ได้ดีเกิน

วางยาในงานหมั้นของเขากับเรยา

ซื้อตัวนักข่าวและสื่อมวลชวนบังคับให้เขาไม่

แต่งงานกับเธอไม่ได้

ยังกล้าดีมาข่มขู่เขาและเอาหุ้นส่วนไป10% น้ำฝน

ได้แต่ยิ้ม และเอาผ้าออกมาเช็ดมือ
จากนั้นก็โยนลงไปทีถังขยะ เหมือนไม่ชอบและ ขยะแขยงที่ได้สัมผัสเบา

“ชานนท์ คุณหลงตัวเองเกินไปไหม” พูดจบ น้ำฝน ก็หันหลังเดินจากไป

ชานนท์เห็นท่าทางที่เธอทิ้งผ้าเช็ดมือ ในใจโมโห

สุดขีด

น้ำฝน เธอกล้าดียังไงมารังเกียจตัวเอง? ฮี!

ตอนนี้แขกในงานก็กลับกันจวนจะหมดแล้ว แต่ว่า บอดี้การ์ดก็ยังห้ามน้ำฝนไว้

น้ำฝนโมโหและหันหลังไป “ชานนท์ ทำไมคุณยัง

ไม่จบไม่สิ้นสักที!”

ชานนท์มองอย่างน่าแปลกใจ

น้าฝนกลายเป็นคนปากดีกล้าเถียงตัวเองอย่างนี้

ตั้งแต่เมื่อไหร่

เมื่อก่อน น้ำฝนไม่เคยกล้าพูดจาเสียงดังกับเขา

ยิ่งไม่กล้าเอ่ยแต่ชื่อเขาอย่างเดียวและพูดจาไม่มี

หางเสียงอย่างนี้ หรือว่า
เธอแกล้งทำแบบนี้เพื่อมาดึงดูดตัวเอง! ชานนท์ ค่อยๆเดินไปที่ละก้าว

หน้าตาที่หล่อเหลาใส่สูทสีดำแต่งตัวภูมิฐาน เดินมา ตรงหน้าเธอ

และยื่นมือมาจับที่คางเธอ ก็ไม่รู้ว่าที่โมโหเป็นเพราะ ถูกเธอทำท่ารังเกียจหรือเปล่า

เขาก้มหน้าและจูบที่ปากเธอ น้ำฝนอึ้งจนตาค้าง!

จากนั้นเธอก็พยายามขัดขืนและทุบตีที่หลังเขา

แรงแค่นี้ของเธอตีเข้าไปที่ร่างของเขาก็เหมือนแค่

แรงแมวน้อยที่มาข่วนเขา

ทำให้ยิ่งมีความรู้สึกยั่วยวน ชานนท์เอามือข้างนึง

กอดที่เอวเธอ

แนบชิดจนเหมือนไม่ให้เธอมีแม้แต่ช่องว่างหายใจ

จากนั้นก็จุมพิตเธออย่างดูดดื่ม

ตัวเธออบอวลไปด้วยลมหายใจของเขา น้ำฝนจ้อง

เขาอย่างโกรธเกรี้ยว

เธอขัดขืนจบเอ้บเดง จากนั้นชาบบท์ปล่อยเธอและเอาลิ้นเลียไปที่ข้างหูเธอ

“เกลียดฉันไม่ใช่หรือ? ตัวเธออบอวลไปด้วยลม หายใจของฉัน

ไม่น่าเชื่อว่าวิธีแกล้งทำเป็นขัดขืน เล่นตัวของเธอก็ ใช้ได้ผลไม่เลวหนิ

ในค่ำคืนนี้น้ำฝนกลับมาถึงคอนโด ที่เมื่อก่อน

เธอเคยพักอยู่

ในนั้นยังเหมือนเมื่อก่อนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง คิดถึงความรู้สึกที่คุ้นเคยแบบนี้จัง

สมุดทุกเล่มบนชั้นวางหนังสือเป็นสมุดที่เธอชอบ

หมด ถึงคอนโดนี้จะเล็ก

แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น เมื่อก่อนตอนที่แม่เลี้ยง

เธออยู่

เธอกับแม่เลี้ยงก็พักอยู่ห้องเดียวกันที่บ้านพลาธร ต่อ มาตอนเรียมมัธยมปลายก็พักที่หอ

เธออายุสิบสี่ก็ถูกคนเอาไปเลี้ยง และเข้ามาอยู่บ้าน

พลาธร
เธอช่วยแม่เลียงทำงานบ้านทุกวัน ชานนท์เป็นคุณ ผู้ชาย ส่วนเธอเป็นลูกคนใช้

เธอมองเขา ผู้ชายคนที่อยู่สูงส่ง ตอนนี้นึกถึงเรื่อง พวกนี้และทำให้เธอรู้สึกเศร้า

จากนั้นก็เดินไปอาบน้ำชำระร่างกายที่มีแต่รอย บอบช้ำ และมานอนที่เตียง

ตรงมุมนี้จะสามารถมองเห็นดวงดาวบนท้องฟ้านอก

หน้าหน้าต่างพอดี

เธอจำได้ เมื่อก่อน หลังจากเธอแต่งงานกับชานนท์ อยู่แต่ในบ้านหลังนั้น

ชานนท์เป็นทุกสิ่งของเธอ การเรียนก็ไม่เอาแล้ว ตอนนั้นเธอใกล้จบแล้ว

แต่ในสมองเธอมีแต่ชานนท์ แต่ตอนนี้ น้ำฝนคนนี้จะ

ไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว

วันที่สอง น้ำฝนไปโรงเรียน มินตราถามเธอ”น้ำฝน นี่

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ทำไมเมื่อวานถึงเป็นเธอที่หมั้นกับชานนท์…” น้ำ

ฝนพยักหน้าก็ใช่หน่ะสิ”
มินตราจับมือเธอนั่งลง

“นี่เป็นงานหมั้นของชานนท์กับเรายาไม่ใช่หรือ

น้ำฝนเธออย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ได้หมายความอย่าง อื่น ฉันก็แค่…”

น้ำฝนเปิดหนังสือ อันนี้ฉันก็ไม่รู้สิ รู้แค่ว่าสุดท้ายคน ที่หมั้นกับชานนท์ก็คือฉัน

สำหรับเรื่องเกี่ยวกับเรยาฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาหล่ะ คุณครูจะมาแล้ว ไม่คุยแล้ว”

อากาศที่โรงเรียนเต็มไปด้วยความคุ้นเคย ช่วงเวลา

ที่สวยงาม

ทำให้สมองเธอนึกภาพขึ้นมาได้ภาพนึ่ง ตอนเย็น

ออกมาจากห้องสมุด

เธอดูเวลาและได้รับโทรศัพท์ ฮัลโหล น้ำฝน เธอยัง

จะมาไหม เมื่อวานนี่มันอะไรกัน

งานก็ไม่มาทำ วันนี้ถ้าเธอยังไม่มาอีก เดือนนี้ก็ไม่

! ต้องเอาเงินเดือนแล้ว
น้ำฝนเพิ่งนึกขึ้นมาได้…รู้สึกว่า…เธอมีงานเสริมงาน นึง…“พี่ยุ้ย ฝนทราบแล้วค่ะ

ขอโทษนะคะ พอดีเมื่อวานมีธุระด่วนอ่ะค่ะ ฝนจะรีบ ไปตอนนี้เลยค่ะ”

จากนั้นเธอออกจากสมุดและรีบโบกรถคันนึง “พี่คะ ไปสถานบันเทิงเนเวอร์แลนด์ค่ะ”

ครึ่งเดือนผ่านไป เธอเริ่มชินกับชีวิตประจำวันของ

เธอ

เธอรู้สึกชีวิตมีแต่ความสวยงามทุกวัน ถ้า…ถ้าต้น กล้าอยู่ก็ดีแล้ว

เมื่อก่อนเธอรู้สึกตัวเองอ่อนแอไม่มีทางสู้ ยิ่งรู้สึกตัว เองโง่มากที่โดดตึกฆ่าตัวตาย

ทำอย่างนี้ก็เท่ากับให้ชานนท์และเรยาได้สมใจง่ายๆ

นะสิ

ไม่แน่ชานนท์อาจจะอยากให้เธอตายๆไปซะด้วยซ้ำ ตอนนี้มาคิดๆดูแล้ว

ถึงจะกระโดดตึก เธอก็จะลากเรยาโดดลงไปด้วยกัน!

ในครึ่งเดือนนี้ ชานนท์ไม่ได้ติดต่อกับเธอ

แต่น้ำฝนเคยติดต่อเขาก่อนหนึ่งครั้ง “ชานนท์ หุ้น ส่วน10% นั้นเปลี่ยนเป็นเงินสดให้ฉัน

ก่อนพรุ่งนี้แปดโมงเช้า ถ้าเงินไม่เข้ามาที่บัญชีฉัน

งั้นเราก็เจอกันที่หน้าหนึ่งของข่าวบันเทิง “พูดคำนี้

น้ำฝนไม่รออีกฝ่ายตอบก็วางสายไปเลย และยัง

บล็อกเขา

ได้ทำเรื่องพวกนี้ไป น้ำฝนรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ

ตอนนั้นชานนท์กำลังนั่งประชุมอยู่ในห้อง ใบหน้าที่

หล่อเหลาสีหน้าเปลี่ยนไป

ตอนนั้นน้ำฝนแค่พูดคำนี้คำเดียวก็วางสายไปเลย ชา นนท์มองที่โทรศัพท์และโทรออกไป

ผ่านไปหลายวินาที สีหน้าเขายิ่งอยู่ยิ่งแย่ ชานนท์

ได้ เขวี้ยงโทรศัพท์ไปที่พื้นอย่างแรง
น้ำฝน!! เธอกล้าดียังไงถึงกล้าทำกับฉันแบบนี้!! กล้าดียังไงถึงบล็อกฉัน!!

ผู้จัดการแผนกขายที่กำลังรายงานอยู่ตกใจจนเหงื่อ แตก ท่าน..ประธาน…

ชานนท์ไม่มีกระจิตกระใจประชุมต่อก็ลุกขึ้นเดินออก

จากห้องปรุชุมเลย

จากนั้นผู้ช่วยก้องได้โบกมือ “จบการประชุมเถอะ

ครับ”

ผู้จัดการวางแผนดึงมือผู้ช่วยก้องแล้วถาม “ผู้ช่วยผู้

จัดการ

วันนี้ท่านประธานเป็นอะไรไปคะ ทำไมจู่ๆก็โมโห

อารมณ์ขึ้นแรงอย่างนี้คะ

ผู้ช่วยก้องก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าเหมือนจะเป็น

เพราะ…คุณน้ำฝน

วันที่สองน้ำฝนเห็นข้อความแจ้งเตือนเงินเข้า

เธอมองดูตัวเลขในโทรศัพท์แล้วทำหน้าได้ใจ ถึงชา นนท์จะเป็นเดียรัจฉานและนิสัยไม่ดี
แต่ถือว่าเป็นคนทำตามคำพูด และก็ไม่ได้ตุกติกกับ

ตัวเลขที่เคยตกลง

ตอนนี้เธอเองถือว่าเป็นเศรษฐีนีคนนึงก็ว่าได้

ถึงห้วงเวลาจะเรียงลำดับตามเหมือนเมื่อก่อน ถ้า อย่างนั้น ต่อไปชีวิตเธอก็มั่นคงแล้ว

เธอไม่มีพ่อแม่ ไม่มีเญาติพี่น้อง เมื่อก่อนโลกของ เธอมีแต่ชานนท์คนเดียว

แต่สำหรับเธอตอนนี้ อะไรก็สำคัญสู้เงินไม่ได้ – ที่ทำงานสถานบันเทิงแห่งนั้น

น้ำฝนไม่ได้ไปอีกเลย ปกตินอกจากเรียน เธอก็นั่ง

อ่านหนังสือที่ห้องสมุด

เธอเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่และเบอร์ใหม่ ชีวิตเธอเต็ม

ไปด้วยความสุข

จนหนึ่งเดือนต่อมา น้ำฝนรู้ตัวว่าตั้งท้อง ! เมื่อก่อน

ประจำเดือนเธอมาตรงมาก

แต่ครั้งนี้ ช้าไปสิบกว่าวัน ในใจน้ำฝนรู้สึก

กระวนกระวาย
เธอไปซื้อตัวเทสที่ร้านขายยา ปรากฏว่าเธอท้อง

เธอปิดปากไว้ ตกใจจนนั่งลงไปที่พื้น ต้นกล้า ใช่

ลูกไหม?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ