บทที่จัด 15 ทรมาน
เรยากอดเอวของคิมหันต์ไว้แล้วพูดว่า “คิมหันต์
การเรียบร้อยแล้วค่ะ
ฉันให้เด็กเสริ์ฟวางยาให้น้ำฝนเรียบร้อยแล้ว
ฉันรู้อยู่แล้วงานหมั้นของฉันกับชานนท์น้ำฝนจะไม่มา
ได้ยังไง?
ชานนท์เกลียดน้ำฝนมาโดยตลอด เดี๋ยวถึงเวลาก็ แจ้งให้นักข่าวบุกเข้าไป
ชานนท์ต้องคิดว่าเป็นฝีมือของน้ำฝนแน่ๆ เขาไม่มี ทางชอบน้ำฝนหรอก
และกานติมาก็เป็นคนเอาหน้าเอาตา โดยเฉพาะตอน นี้ชานนท์คุมอำนาจทุกอย่างไว้
นักข้าวอยู่เยอะขนาดนี้ กานติมาต้องยอมให้ชานนท์
แต่งกันน้ำฝนแน่ๆ
ถึงเวลาฉันก็หาอ้างว่าเสียใจแล้วจากไป
อยู่เมืองนอกคลอดลูกเสร็จและไปทำรีแพร์เสร็จแล้ว
ค่อยกลับมา”
—น้ำฝนรู้สึกตัวเธอเร่าร้อนเหมือนไฟ เหมือนถูกไฟเผา ทรมานมาก เธอลืมตาขึ้นมา
และแลบลิ้นไปเลียริมฝีปากที่แห้ง ที่นี่ที่ไหน…ตรง หน้าเธอมืดมน ทำให้มองเห็นไม่ชัด
เธอรู้สึกทรมานเหมือนสันหลังถูกมดกัดยังไงอย่าง
งั้นเลย น้ำ…เธออยากดื่มน้ำ
ผู้ชายคนนั้นที่ถูกวางยาก็เร่าร้อนไปทั้งตัวเหมือนกัน เขาจับที่เอวเธอไว้แน่น
ช่วงล่างอวัยวะเพศที่กำลังแข็งปั๋ง เขาพยายาม กัดฟันและทำให้ตัวเองมีสติ
“น้ำฝน นี่เธอ! ทำไม่เธอถึงไร้ยางอายอย่างนี้ ถึง กล้าวางยาฉัน!”
น้ำฝนรู้สึกทรมาน เธอพยายามตั้งสติ คุณพูด อะไร…ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่”
น้ำฝนสายตารู้สึกพล่ามัว เธอรู้สึกเหมือนไม่สามารถ
ควบคุมร่างกายได้
ถึงแม้ในใจกำลังขัดขืน น้ำฝนรู้ว่าเธอถูกลอบวางยา
ชานนท์ยื่นมือมาดึงเสื้อผ้าเธอออก
“น้ำฝน ในเมื่อเธอทำทุกวิถีทางวางยาให้ฉัน ฉันก็
ไม่ปล่อยเธอแน่!”
ผู้หญิงผิวขาวผ่องที่อยู่ตรงหน้า ทำให้สติที่มีอยู่น้อย นิดถูกไฟที่เร่าร้อนคลอบงำ
เขาเอาอารมณ์ตื่นนี้ ระบายลงที่ร่างกายของน้ำฝน
เป็นสองเท่า
น้ำฝนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ไม่..ชานนท์..คุณปล่อยฉัน..ฉันไม่ใช่…ฉัน คือ…”ความเจ็บปวดจุดซ่อนเร้นฉีกขาด
ทำให้เธอเจ็บจนหน้ามืด นี่เป็นครั้งแรกของเธอ
ก็ถูกผู้ชายคนนี้ทำรุนแรงอย่างไร้เยื่อใยแบบนี้
“ชานนท์ คุณปล่อยฉัน…” ปากเธอถูกผู้ชายคนนี้
จุมพิตไว้จนเธอร้องขัดขืนไม่ได้
เขาทารุณเธอเหมือนไม่สงสารเธอเลย ลงโทษเธอ
อย่างรุนแรง
ทำเหมือนเธอเป็นแค่เครื่งมือที่ระบายอารมณ์ ไม่
แคร์ความรู้สึกเธอแม้แต่นิด
นําฝนเจ็บจนสลบไป ตอนที่เธอลืมตาขึ้นมาอีกที ยัง ไม่ทันได้มองชัดเจน
ตรงหน้าก็ถูกคนตบมาที่หน้าอย่างแรง จนเธอตกลง
จากที่เตียง
กายเธอไม่มีเสื้อผ้าใส่อยู่แม้แต่ชิ้นเดียว เธอเห็น ผ้าห่มตกลงมาที่พื้นเกือบครึ่ง
ทันใดนั้นเธอรีบดึงผ้าห่มมาห่อหุ้มที่ร่างกายตัวเอง เรยายืนอยู่ข้างนอก
มองเรือนร่างที่มีรอยจากการเริงรัก เรยาทำหน้า
ชื่อไร้เดียงสาและร้องไห้
เธอใส่ชุดงานหมั้นไว้ และมองผู้ชายที่ยืนอยู่ตรง หน้า “นนท์ พวกคุณ…”
มื่อมวลชนและนักข่าวถูกห้ามไว้อยู่นอกประตูไม่ให้ เข้าไป แต่พวกเขาถ่ายรูปไม่หยุด
กานติมาเห็นแล้ว เธอเคลียดจนดึงผมของน้ำฝนไว้
ทั้งตบทั้งเตะ
“แพศยา เธอกล้าดียังไงถึงมายั่วยวนลูกชายฉันใน
วันสำคัญแบบนี้
ผู้หญิงสารเลว !!! เธอไม่เอาหน้าแต่ตระกูลเรายังจะ
เอาหน้าอยู่!!”
ชานนท์กอดเรยาไว้ เรยา คุณฟังผมอธิบายก่อน
เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด”
เรยาผลักชานนท์ออก ตกใจจนเสียงสั่น “นนท์ วันนี้
เป็นงานหมั้นของเรา
คุณกับน้ำฝน…นนท์ ฉันอยากอยู่เงียบๆก่อน
จากนั้นเรยาก็ร้องไหซมซานแล้ววิ่งออกไปข้างนอก”
“เรยา ! ชานนท์อยากวิ่งตามไป แต่ถูกนักข่าวที่อยู่
หน้าประตูห้ามไว้
นักข่าวถามด้วยความสงสัย “คุณชานนท์คะ
ไม่ทราบว่าคุณกับผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกัน
“คุณชานนท์คะ วันนี้เป็นวันหมั้นของคุณกับคุณเร
ยาไม่ใช่หรือคะ?”
“คุณชานนท์คะ เชิญคุณตอบหน่อยค่ะ” สีหน้าชา
นนท์เครียดจัด
กานติมาเห็นเรยาเดินจากไปแล้วก็รีบปล่อยมือจาก
นําฝน
ตอนนี้ถึงเธอจะด่าทอว่าน้ำฝนยังไงก็ไม่มีประโยชน์
ยังไงก็แล้วแต่จัดการกับนักข่าวที่อยู่ตรงหน้าให้
เรียบร้อยก่อนดีกว่า
ไม่งั้นหน้าของตระกูล พลาธร จะเอาไปไว้ไหน? น้ำ
ฝนกอดผ้าห่มไว้แน่น
ที่แท้เรยาเป็นคนจัดฉากนี้นี่เอง และเป็นคนวางยา
ให้เธอ
แต่ว่า….มีอย่างนึงที่ทำให้เธอตกใจ
เวลาและเหตุการณ์ทุกอย่างได้ดำเนินไปปกติทุก อย่างเหมือนครั้งก่อน เธอถูกลอบวางยา
และนอนกับชานนท์ในพิธีงานหมั้นของเขากับเรา
จากนั้นทำให้ชานนท์ไม่แต่งงานกับเธอไม่ได้ จากนั้น เธอก็ใช้ชีวิตทนทุกข์ทรมานมาสองปี
ไม่!ครั้งนี้เธอไม่ให้เรื่องมันเกิดขึ้นซ้ำอีก! น้ำฝน ชะตาชีวิตเธอต้องอยู่ในกำมือเธอ
ฟ้าให้โอกาสเธอมีชีวิตใหม่อีกครั้ง ก็คือให้เธอเลือก เส้นทางชีวิตเธอใหม่!
เธอจะไม่โง่ดื้อด้านไปรักผู้ชายคนนั้นอีก ชานนท์ปิด
เขากุมหมัดตรงหน้าน้ำฝน ยื่นมือมาจับที่คางเธอ
อย่างแน่น
“ทำไม ทำไมต้องทำแบบนี้ ที่ผ่านมาฉันนึกว่าเธอ
เป็นผู้หญิงแสนดีคนนึง
ทำไม ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปเป็นคนแบบนี้!
น้ำฝนถูกเขาจับไว้แน่น จนหายใจลำบาก
เธอพยายามขัดขืนและพูดออกมาอย่างลำบาก
“ชานนท์ คุณมันตาบอด” ชานนท์ใช้มือจับเธอไว้
“เธอคิดว่าทำลายงานหมั้นของฉันกับเรยา และฉัน
จะชอบเธอหรือ?”
ชานนท์หัวเราะเยาะเธอมีแต่จะทำให้ฉัน
ขยะแขยง!”
เธอเจ็บจนพูดไม่ออก เธอได้แต่หอบเบาๆ และมอง
หน้าชานนท์
ขอบคุณที่คุณไม่ชอบฉัน เพราะคนที่คุณชอบ ทำให้ฉันขยะแขยงเหมือนกัน!
ก่อนที่น้ำฝนคิดว่าตัวเองจะถูกเขาบีบจนตาย
ชานนท์ก็ได้คลายมือออกก่อน และดึงผ้าห่มที่อยู่บน
ร่างเธอออก และพูดเหน็บแนม
“เธอพยายามวางแผนทำลายงานหมั้นฉันกับเรายา
ก็ไม่ใช่เพื่อจะตะเกียกตะกายขึ้นมาอยู่ในตำแหน่ง
คุณผู้หญิงหรือ?
ถึงกับอดใจไม่ไหวอยากจะขึ้นเตียงฉัน ให้ฉันเอากับ
เธอหรือ
งั้นฉันจะทำให้เธอสมหวังเอง” กายที่มีแค่ผ้าห่มๆไว้
ถูกชานนท์ดึงออก
ผิวกายที่ขาวผ่องยองใยถูกสัมผัสกับอากาศ เรือน
ร่างยังมีร่องรอยที่เริงรักอยู่
เห็นแล้วช่างยั่วยวนใจ
น้ำฝนกลัวจนตัวสั่น เธอพยายามขัดขืน ชานนท์ คุณ ทำแบบนี้เท่ากับว่าข่มขืนฉันนะ!!
ผู้หญิงที่เอาตัวมาเข้าแลกฟรีๆ ฉันเอากับเธอ เธอ ควรดีใจไม่ใช่หรือ?”
เสียงที่เย็นชาดังขึ้นมาที่ข้างหูเธอ น้ำฝนเอามือมา ทุบตีที่ไหล่เขา
“ปล่อยฉัน ช่วยด้วย..ช่วยด้วย…” เมื่อกี้คือถูก วางยา น้ำฝนก็หมดหนทาง
แต่ตอนนี้ เธอจะไม่ยอมให้ผู้ชายคนนี้ทำเรื่อง ขยะแขยงแบบนี้อีกเด็ดขาด
ฟ้าให้ชีวิตเธอใหม่อีกครั้ง เธอจะไม่ยอมเดินเส้นทาง
เก่าที่เคยเดินมา
ต้นกล้าลูกที่น่าสงสารของเธอ เธอน้ำตาซึมและ
กัดฟันพูดอย่างประชด
“ชานนท์ ฉันรู้สึกเสียใจจังเลย เสียใจที่มาชอบคน
ห่วยๆอย่างคุณ
คุณชอบเรยาใช่ไหม คุณรู้ไหมเราไปนอนกับผู้ชายคนอื่น คุณถูกสวมเขาแล้ว
คุณช่างน่าสงสารจริงๆเลย!!!
เวลานี้ในใจเขาโมโหสุดขีด ผู้หญิงคนนี้วางยา ณ
เขา
ทำลายงานหมั้นของเขากับเรยา ตอนนี้ยังใส่ร้ายเร ยาอีก จากนั้นเขาดึงเน็กไทออก
น้ำฝนไว้ที่บนเตียง ด้วยแรงของชานนท์ น้ำฝน ถูกเขาจับมัดอย่างง่ายดาย
น้ำเสียงที่เย็นชาและซาดิสท์ของผู้ชาย “ข่มขืนใช่
ไหม ดี
ฉันจะให้เธอลิ้มรสหน่อยว่าข่มขืนมันเป็นยังไง!
จบ เขาก็เอานิ้วมือสอดเข้าไป
” พูด
จนน้ำฝนหน้าซีด เธอไม่คิดว่าชานนท์จะเหยียด
หยามเธออย่างนี้
ถูกทารุณอย่างน่าอาบอายและทรมาน เธอขัดขืนสุด ฤทธิ์แต่มืองทั้งสองถูกจับมัดไว้
เหงื่อท่วมลงมาจนทำให้เธอสายตาพล่ามัว น้ำฝน มองใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา
ตอนนี้เหมือนปีศาจ “ชานนท์ คุณมันเดียรัจฉาน!”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ