บทที่28: ให้โอกาศฉันสักครั้งจะได้ไหม?

ห้าเดือนผ่านไป น้ำฝนคลอดลูกชายออก มาคนหนึ่ง ชานนท์ยืนอยู่นอกห้องผู้ป่วย

เขาได้แต่ตอนที่น้ำฝนออกมาจากห้อง ผ่าตัดกําลังนอนสลบอยู่

เขาเดินเข้าไปจูบที่หน้าผากเธอ และดู หน้าลูกสักแป๊บ หลังจากน้ำฝนตื่น

เขาก็เดินออกมานอกห้อง น้ำฝนลุกขึ้น นั่งในอ้อมอกอุ้มเจ้าตัวเล็กไว้

“ลูกชื่อต้นกล้านะครับ… “พยาบาลที่คอย ดูแลน้ำฝนบอกกับเธอว่า :

“คุณน้ำฝนคะ คุณผู้ชายที่ยืนอยู่นอกประตู จนถึงตอนนี้ยังไม่ยังไปไหนเลยนะคะ

จะให้เขาเข้ามานั่งสักพักไหมคะ รอตั้งแต่ เมื่อคืนคุณเข้าห้องผ่าตัดจนถึงตอนนี้ ไม่ได้หลับทั้งคัน น่าฝนได้แต่สายหัว และบอกว่า:

“ฉันไม่รู้จักเขาค่ะ”

พยาบาล: .…… ” คนที่มีตาก็ดูออกว่านี่คือ พ่อของเด็ก วันที่สองน้ำฝนก็กลับมาที่

คอนโดแล้ว ชานนท์หาคนมาดูแลเธอ อยู่ไฟ น่าฝนก็ไม่ได้ปฏิเสธ

เพราะร่างกายเธอตอนนี้ทำให้เธอไม่สามา

รถปฏิเสธได้

กานติมาก็มาเยี่ยมเจ้าตัวเล็กอยู่เป็นประจำ

น้ำฝนก็ไม่ได้พูดอะไร

กานติมา มาทุกครั้งก็จะหิ้วของมาเยอะ แยะ“น้ำฝน ของพวกนี้นนท์บอกให้ฉันเอามา ฉันรู้ว่าเธอยังโกรธเคืองนนท์ ตอนนี้นนท์ รู้สึกผิดกับสิ่งที่เคยทำลงไปแล้ว

ถ้าจะโทษก็ต้องโทษฉันคนเดียวที่เมื่อก่อน เข้าใจเธอผิดไป

เธอให้โอกาศนนท์อีกสักครั้งนะ” กานติมา มาทุกครั้งก็พูดคำๆนี้

แต่ทุกครั้งน้ำฝนก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ทุกวันก็วนเวียนอยู่อย่างนี้ สองเดือนต่อมา

น้ำฝนได้ให้คนดูแลเธออยู่ไฟลาออก เธอ ดูแลลูกคนเดียว มีประสบการณ์จากชาติที่แล้ว เธอก็ไม่ได้รู้สึกยุ่งยากอะไร

อยู่มาวันหนึ่งเธอเปิดหน้าต่างออกไป จู่ๆ เห็นระเบียงนอกห้องนอน

ชานนท์ยืนอยู่นอกระเบียงตรงข้ามห้อง เธอ น้ำฝนคิดไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะย้ายมาอยู่ที่

และซื้อห้องตรงข้ามเพื่อจะได้ใกล้ชิดตัว เอง ทันใดนั้นเธอรีบดึงผ้าม่านปิดเอาไว้

เกือบทุกวัน แค่น้ำฝนดึงผ้าม่านออกก็จะ เห็นชานนท์อยู่ตรงข้าม

เธอแอบคิดในใจ ผู้ชายคนนี้นี่นอนที่ ระเบียงหรือ?

ทําให้เธอไม่สามารถเปิดหน้าต่างให้ อากาศถ่ายเทได้ตลอด

ช่างเขาๆจะทำอะไรปล่อยเขาไป เธอก็ คิดซะว่าเขาเป็นอากาศก็แล้วกัน

“คุณน้ำฝน คุณอยู่บ้านไหม?” ได้ยิน เสียงเคาะประตูมาจากนอกห้อง น่าฝนมองดูทีตาแมว เห็นเป็นคนที่พักอยู่ ชั้นล่างตึกเดียวกัน เธอจึงเปิดประตู มีอะไร หรือเปล่าคะ?” “ท่อน้ำ ห้องนํ้าบ้านคูณ ว

รั่วลงมาถึงบ้านผมจนเปียกหมดเลย “อ๋อ ขอโทษด้วยนะคะ

ฉันจะจัดการเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” พูดจบ เธอปิด ประตูเดินเข้ามาที่ห้องน้ำ

เธอไม่รู้จะซ่อมยังไง ตอนที่เธอกำลัง อยากไปขอความช่วยเหลือจากครูปรีชาที่อยู่ ข้างห้อง

เสียงกริ่งที่ประตูดังขึ้นมาอีกครั้ง ภาพที่ เธอเห็นคือใบหน้าที่หล่อเหลาของชานนท์

“เปิดประตูหน่อย ซ่อมท่อน้ำครับ!”

น้ำฝน: ……….” ชานนท์เดินเข้ามาใกล้และ

พูดว่า : “ถ้าเธอไม่อยากให้คนที่อยู่ชั้นล่างมาเคาะ ประตูอีกครั้งก็ให้ฉันเข้าไป ฉันรับประกัน

สิบห้านาทีฉันก็จะออกจากห้องเธอ น้ำ ฝนเปิดประตูออก

ต้นกล้านอนตื่นกำลังร้องไห้ เธอได้แต่ กลับไปที่ห้องนอนดูแลต้นกล้า ชานนท์ไปที่ ห้องน้ำไม่กี่นาทีก็จัดการเสร็จเรียบร้อยและเดิน ออกมาที่ห้องนั่งเล่น

น้ำฝนอุ้มต้นกล้าอยู่ที่ห้องนั่งเล่นมองที่ชา นนท์:

“ซ่อมเสร็จแล้ว คุณกลับไปได้แล้ว” ชา นนท์ไม่สนคำพูดเธอและเดินมานั่งข้างเธอ

“ผมบอกว่า15นาทีไม่ใช่หรือ?นี่เพิ่งจะ ผ่านไปแค่5นาทีเอง น้ำฝน” ………….……… หาเรื่องกาอย่างไร้เหตุผล! ต้นกล้า ร้องไห้ไม่หยุด

น้ำฝนตบที่หลังเจ้าตัวเล็กอย่างเบาๆ เธอ อยากให้นมลูก

แต่ชานนท์นั่งอยู่ข้างกายเธอตลอด จน เธอจ้องมองเขา เขาถึงหันหลังกลับ

ต้นกล้าร้องตลอดไม่ยอมหยุด น้ำฝนไม่ สนใจชานนท์แล้ว

ผู้ชายคนนี้จะทำอะไรเธอได้? จากนั้นเธอก็ เปิดเสื้อออกมาป้อนนมให้ต้นกล้า

สักพักต้นกล้าอิ่มแล้ว เขาลืมตาขึ้นมา น้ำ ฝนหยิบของเล่นให้ต้นกล้าไว้ที่มือ ชานนท์ยื่น มือมา“ฉันขอ…..อุ้มเขาหน่อยได้ไหม?”

ที่จริงน้ำฝนปฎิเสธไม่อยากให้เขาอุ้ม แต่ คาดไม่ถึงว่าต้นกล้ายื่นมือไปให้เขาอุ้มเอง ….

ชานนท์อุ้มต้นกล้าไว้ เจ้าตัวเล็กเอามือมา จับที่เน็กไทเขาและเล่นอย่างสนุกสนาน

สักพักก็หลับคาอกเขาเลย เวลาผ่านไป ทุกวินาที

ชานนท์จ้องมองเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในอก

ในใจเขารู้สักอบอุ่นมากน้าฝน ฉันยังไม่ได้ เซ็นต์ใบหย่า ตอนนี้เธอก็ยังเป็นภรรยาฉันอยู่

ให้โอกาสฉันสักครั้งได้ไหม?”