บทที่26: รับจัดงานหมั้น
“นนท์ ในที่สุดลูกก็ฟื้นขึ้นมา” กานติมาร้องไห้และ
เดินเข้ามา
เรยาเดินตามหลังมาด้วย ชานนท์มองหน้ากานติมา
“ผมไม่เป็นไรครับแม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้ผม ไม่ใช่ฟื้นแล้วหรือ? ”
“ตื่นมาก็ดีแล้ว กานติมาดีใจและรีบสั่งให้ป้าลำดวน ไปต้มน้ำซุปมาให้
เรยาเดินมาตรงหน้าชานนท์ เมื่อก่อนเธอได้ลิ้มรสชา นนท์ที่คอยหลงรักเธอ
ในใจเธอก็ชอบชานนท์ ผู้ชายคนนี้ทั้งหล่อและ
สปอร์ตกว่าคิมหันต์
แต่ว่า เขากลับไม่แตะต้องเธอ ถึงเธอจะคอยช่วย เหลือคิมหันต์
แต่เธอยิ่งรู้สึกมีความสุขที่ถูกผู้ชายทั้งสองรัก และ
ล้อมรอบเธอ
“นนท์ คุณรู้ไหมว่าเรยาเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน นี่ก็
ใกล้วันงานหมั้นของเราแล้ว คุณรู้ไหมคืนที่เรยาได้ยินข่าวคุณเกิดอุบัติเหตุ ในใจรู้สึกกังวลแค่ไหน”
เราพูดไปร้องไห้ไป ชานนท์มองหน้าเรา
เขา ผู้หญิงที่ดูอ่อนโยนเหมือนคนดีคนนี้ ไม่น่าเชื่อ ว่าจะทำเรื่องโหดเหี้ยมขนาดนี้ได้
ลอบกัดน้ำฝน ยั่วยวนคิมหันต์ ทารุณร่างกายลูกเขา ชานนท์กำหมัดไว้แน่น
แต่ว่า ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาจัดการเธอ เรยา ผมไม่ เป็นไรคุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ”
“ค่ะ ” คิมหันต์เดินเข้ามาพร้อมญาติๆของตระกูล
พลาธร พูดอย่างเป็นห่วง
“พี่ครับ ตอนนี้รู้สึกเป็นไงบ้างครับ”ชานนท์ยิ้ม
“พี่ไม่เป็นไร ลำบากใจพวกนเธอแล้ว แต่ว่าร่างกาย พี่ตอนนี้ยังต้องพักฟื้นอีกช่วงหนึ่ง
บริษัทก็มอบให้นายดูแลไปก่อนแล้วนะ “ไม่ใช่อยาก ได้บริษัทของพลาธร หรือ?
ดี ชานนท์จะให้เขา จะคอยดูคิมหันต์จะมีปัญญาบริหารไหม?
คิมหันต์รู้สึกดีใจ ตอนแรกที่เขาได้ยินชานนท์ฟื้นขึ้น มา เขาก็เตรียมคำพูดเอาไว้แล้ว
บวกกับเขามีคนหนุนหลังและสนับสนุนเยอะขนาดนี้
ร่างกายของชานนท์ยังไม่หายดี ช้าเร็วบริษัทก็ต้อง
เป็นของตัวเอง
แต่เขานึกไม่ถึงว่าชานนท์จะเอ่ยปากพูดก่อน คิมหันต์ดีใจจนออกหน้าออกตา
“พี่รักษาตัวอย่างสบายใจเถอะครับ” กานติมายืน
กังวลอยู่ข้างๆ ลูกตัวเองก็ตื่นแล้ว
คิมหันต์กลับพาหุ้นส่วนที่เหลือของบริษัทมาแย่งชิง
อำนาจ
แต่เธอเห็นลูกตัวเองสีหน้าไม่กระวนกระวาย ใจเธอก็ เป็นห่วงร่างกายลูก ช่างมันเถอะ
ขอแค่ลูกตัวเองไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ยามค่ำคืน เรยา
อยากอยู่ดูแลชานนท์
แต่อยเขาปฏิเสธ ตอบปี้ดิบนันต์ก็ได้ครอบครองบริษัทแล้ว
เพราะฉะนั้นเรยาก็ไม่ได้ตามราวีเขาต่อ เธอ พยุงกานติมาแล้วเดินออกไป ชานนท์นอนอยู่บนเตียง บาดแผลเจ็บจนทำให้เขานอนไม่หลับ
ผู้ช่วยก้องเทน้ำมาให้เขาแก้วนึง “ท่านประธาน ดื่มนําครับ”
“ช่วงที่ผมสลบไปน้ำฝนเคยมาไหม?” เขาถามด้วย น้ำเสียงเบาๆ เขารู้สึกคาดหวัง
ผู้ช่วยส่ายหัว “คุณน้ำฝนไม่ได้มาครับ แต่เคยโทร มาถามไถ่อาการนายครับ”
ถึงในใจรู้สึกผิดหวัง แต่อย่างน้อยก็รู้สึกชื่นใจหน่อย
อย่างนี้ก็แปลว่าในใจน้ำฝนยังมีตัวเองอยู่เขาเกลียด ตัวเอง ชาตินี้ทำไมโง่อย่างนี้
นึกว่าเธอเล่นตัวจะหย่ากับตัวเอง เมื่อก่อนเธอบอก ตัวเองว่าตาบอด
ที่พูดมาไม่มีผิดเลย แต่ว่า ยังไม่สาย เธอยังมีชีวิต
อยู่ ขอแค่เธอยังมีชีวิตอยู่
ทุกอย่างก็ยังไม่สาย เขามีเวลาทั้งชีวิต มาขอร้องให้
เธอยกโทษให้
ตอนนี้เขาหวังแค่ให้ร่างกายตัวเองกลับมาดีขึ้นเร็วๆ อย่างนี้ เขาจะได้รีบไปหาน้ำฝน
เขาอยากเจอเธอใจจะขาด พอหลับตาลง
ตรงหน้าเขาก็มีแต่ภาพที่น้ำฝนโดดตึกฆ่าตัวตาย
ภาพที่เธอนอนจมกองเลือด ทำให้เขาสั่นไปทั้งตัว
ฟ้าให้โอกาสเขาอีกครั้ง
เขาจะไม่ยอมปล่อยมันไป—-วันอาทิตย์ น้ำฝนไป
ตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล
ตอนนี้อายุครรภ์19สัปดาห์แล้ว น้ำฝนเอาภาพอัลต ร้าซาวด์เดินไปที่ลิฟท์
จู่ๆข้างหลังเธอมีคนตะโกนเรียก “คุณน้ำฝน” น้ำฝน อยู่แผนกผู้ป่วยนอก
เธอไม่คิดว่าจะเจอผู้ช่วยก้องที่นี่ วันนี้ตอนที่ออก จากบ้าน เธอแค่ใส่เสื้อยืดธรรมดาตัวนึง ท้องเธอเริ่มยื่น ออกมาอย่างเห็นได้ชัด
เธอหันหลัง ผู้ช่วยก้องจ้องมองเธอและเดินมาอย่าง
เร่งรีบ
“คุณน้ำฝน” น้ำฝนถอยหลังไปก้าวหนึ่ง อะไรหรือเปล่าคะ?”
“มีธุระ
ผู้ช่วยก้องเห็นท้องที่ยื่นออกมาและรู้สีกอง หรือ ว่า….เขามองหน้าน้ำฝนและพูด
“ทาานประธานฟื้นแล้วครับ คุณไปดูท่านหน่อยได้
ไหมครับ”
เขาฟื้นแล้ว? น้ำฝนรู้สึกโล่งอกไปที แต่ว่า ทำไม เธอต้องไปเยี่ยมเขา
“ขอโทษด้วยค่ะ ฉันคิดว่าท่านประธานของคุณก็คง ไม่อยากให้ฉันไปเยี่ยมเขา
เขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันอีก ฉันมีธุระต่อ ขอตัว
ก่อนนะคะ” พูดจบ
น้ำฝนหันหลังอยากเดินจากไป “คุณน้ำฝน
ผู้ช่วยก้องวิ่งตามหลัง แต่น้ำฝนเดินไปที่ลิฟท์
ผู้ช่วยกองสายหว ระหว่างคุณนาฝนกับเจ้านายม เรื่องเข้าใจผิดเยอะมาก
คุณน้ำฝนน่าจะตั้งครรภ์ ถ้าเจ้านายรู้ต้องดีใจแน่ๆ ผู้ ช่วยก้องกลับมาถึงที่ห้อง
เขาเอาเรื่องที่เจอน้ำฝนและเธอตั้งครรภ์บอกให้ชา
“คุณว่าอะไรนะ เธอตั้งครรภ์ ชานนท์กำมือไว้แน่น
เขาหลับตา
เธอตั้งครรภ์…เป็นลูกของเขาและเธอ..นี่ทำให้เขา
นึกถึงต้นกล้า เด็กน้อยคนนั้น
เมื่อก่อนเขาไม่เคยทำหน้าที่พ่อให้ดี ครั้งนี้ เขาจะ ต้องให้ความรักลูกเต็มร้อย
ตอนนี้เขาอดใจรอไม่ไหวอยากรีบออกจากโรง พยาบาล อยากไปหาน้ำฝน
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ร่างกายของเขาไม่ได้ดีจน
สามารถออกจากโรงพยาบาลได้
แต่เขารีบให้ผู้ช่วยทำเรื่องออกจากโรงพยาบาล
เพิ่งกลับมาถึงบ้าน
เรยาก็เดินมาจับที่มือของชานนท์ “นนท์คะ งานหมั้น ของเราจะจัดเมื่อไหร่คะ”
กานติมาได้ยินแล้วขมวดคิ้ว เธอต่อว่าเรยาไม่รู้จาก กาลเทศะ ร่างกายชานนท์ยังไม่หายดี เรยาก็ใจร้อนอยาก รีบจัดงานหมั้น
ชานนท์คิดๆแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าจะเปิดโปง คิมหันต์ในวันงานหมั้นของเขากับเรยา
ที่หลายปีนี้คิมหันต์ลักลอบค้ายา แต่ว่าตอนนี้ ทุก อย่างต้องเร่งรีบแล้ว
เขารอไม่ไหว เขาอยากรีบจัดการคนพวกนี้ให้สิ้น ซาก จะได้อยู่กับน้ำฝนเร็วๆ
ชาติที่แล้ว เรยารังแกและทำร้ายน้ำฝนอย่างนี้…ถ้า เขาเดาไม่ผิด ชาติที่แล้ว
คนที่ถอดสายออกซิเจนเขาออกไม่ใช่เรยาก็คงจะ เป็นคิมหันต์…สองคนนี้
เขาจะไม่ปล่อยไว้แน่! เรยารู้สึกชานนท์เย็นชา ทำให้ เธอกลัวจนตัวสั้น
“นนท์ คุณจ้องมองเรยาอบบนี้ทำไมคะ?” ชานนท์ ยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ผมแค่นึกขึ้นมาได้ว่า คุณไม่มีญาติพี่น้องเพื่อน สนิท ทำไมจู่ๆถึงไปต่างประเทศ
คุณอยู่ยังไง?” ตอนแรก เรยากะว่าจะไปทำรีแพร์ที่
เมืองนอก
และคลอดลูกออกมา แต่คิดไม่ถึง เพราะว่าน้ำฝน
ทำให้เธอจำใจต้องกลับมาก่อน..ค่าใช้จ่ายที่ไปเมือง
นอกคิมหันต์เป็นคนออกให้หมด…
ตอนนั้นเธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก…“เมื่อก่อน…เรยาก็
มีเงินเก็บอยู่บ้างค่ะ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ