บทที่ 3 ยินดีกับเขา เธอทำไม่ได้

ต้นกล้าเอาแต่งอแง น้ำฝนอุ้มลูกไว้ เธออ้าปากค้างแต่ไม่ได้พูดอะไร

หันหลังเตรียมเดินจากไป

เสียงที่อ่อนหวานของเรยาพูดขึ้นมาเหมือนคุณผู้หญิงที่ใจกว้าง

“ชานนท์ ให้น้ำฝนอยู่ต่อเถอะ ทานข้าวเย็นด้วยกัน

ไหนๆที่บ้านเราก็ไม่ขาดตะเกียบคู่นึงอยู่แล้ว”

น้ำฝนไม่อยาอยู่ที่นี่ ตอนนี้เธอคิดเพียงอยากไปจากที่นี่ ยิ่งเรยาบอก

ว่าให้เธออยู่

เธอยิ่งรู้สึกถูกเหยียดหยาม ชานนท์เห็นเธอก้มหน้าเดินไปถึงที่หน้า

ประตู

เขาเดินตามไปดึงมือเธอไว้“เรยาบอกให้เธออยู่ต่อ

เธอไม่ได้ยินหรือไง?–เวลาทานข้าว

เรยามองน้ำฝน และพูดจาเหมือนเพื่อนสนิท

“น้ำฝน ขอบใจที่สองปีนี้ดูแลชานนท์มาอย่างดี

อีกไม่นานฉันกับชานนท์ก็จะหมั้นแล้ว ถึงเวลาเธอต้องมานะ

มือที่จับตะเกียบไว้ของน้ำฝนแข็งไว้ เธอรู้ว่าอีกไม่นานเธอก็จะต้อง หย่ากับชานนท์

และบอกลากับงานแต่งที่ผ่านมาสองปี

แต่เธอไม่คาดคิดว่าเรยาจะพูดเปิดเผยกับเธออย่างนี้ สายตาเธอมอง บทที่ 3 ยินดีกับเขา เธอทำไม่ได้

ไปที่ชานนท์

เขาก็กำลังจ้องมาที่เธอ เหมือนถ้าเธอพูดอะไรไม่ดีออกมาคำนึง

เขาก็จะลงโทษเธออย่างหนัก

เรยายิ้มและจับมือของน้ำฝน ท่าเหมือนทั้งสองเป็นเพื่อนสนิท

น้ำฝน ฉันหวังว่าจะได้ยินคำอวยพรจากเธอ

มีแต่คำอวยพรของเธอฉันถึงจะมีความสุข

น้ำฝนก้มหน้าลง รู้สึกเจ็บจนเหมือนจะขาดใจ

แต่จะให้เธออวยพรชานนท์และเรยาอย่างหน้าชื่นตาบาน เธอทำไม่ได้

หลังทานข้าวเสร็จ น้ำฝนกาข้ออ้างไปเข้าห้องน้ำ ตอนที่กำลัง

จริงๆ

จะปิดประตู

ทันใดนั้นชานนท์เดินตามเธอเข้ามา

และจับตัวเธอติดกับกำแพง สีหน้าที่ดุร้ายของชานนท์ฉันจำได้ฉัน

เคยบอกเธอ

อย่าทำให้เรยาไม่พอใจ

ไม่งั้นฉันจะไม่ปล่อยเธอ ฉันว่านี้เธอมันแสหาเรื่องจริงๆ เรยาเพิ่งกลับ

ถ้าเธอกล้าทำให้เขาไม่พอใจทฉันจะจัดการเธอแน่” น้ำฝนกัดริม

ฝีปากไว้

มา บทที่ 3 ยินดีกับเขา เธอทำไม่ได้

เธอทำไม่ได้จริงๆที่จะให้อวยพรชานนท์กับเรยา ทันใดนั้นชานนท์จับเธอกดไว้ตรงที่ล้างมือ ยื่นมือไปฉีกเสื้อผ้าเธอ

“ฉันเปล่านะ .)

จากนั้นก็เอาอวัยวะเพศของเขาเข้าไปที่ร่างเธออย่างรุนแรง

จากนั้นก็ดูดริมฝีปากที่นุ่มนวลของเธอ น้ำฝนเจ็บจนตัวสั่น

“ชานนท์ อย่านะ…คุณปล่อยฉัน…” เธอใช้แรงขัดขึ้น

ชานนท์ใช้แรงตบไปที่บั้นท้ายเธอ

จากนั้นก็เอาหน้าเธอส่องไปที่ตรงหน้ากระจก“ปล่อยเธอไปหรือ?

ดูแล้วเธอก็รู้สึกสบายดีไม่ใช่หรือ?ปากบอกไม่เอา แต่ข้างในร่านจะ ตาย”

น้ำฝนมองภาพที่น่าอายตรงกระจก

เธอถูกเหยียดหยามและอายจนต้องหันหน้าไปอีกข้าง

น้ำตาเธอไหลพรากออกมา เขาต้องเหยียดหยามเธอขนาดนี้เลย

หรือ?”

ชานนท์ปลดปล่อยอารมณ์ออกมาแล้วก็ทิ้งน้ำฝนออกห่างเหมือนทิ้งผ้า

ขี้ริ้วชิ้นนึ่ง

จากนั้นเขาก็ แต่งตัว เขาแค่เสื้อผ้ามารอยยับหน่อย

แต่น้ำฝน นั่งลงที่พื้นอย่างหมดแรง ท่อนล่างโทรมไปหมด

ออก บทที่ 3 ยินดีกับเขา เธอทำไม่ได้

“ชานนท์ คุณอยู่ไหนคะ?” ข้างนอกมีเสียงของเรยาดังขึ้นมา

น้ำฝนรับจับไปที่กำแพงและพยุงตัวเองลุกขึ้นมา

ขาทั้งสองหมดแรงและล้มลงไปอีกครั้ง

ขานนท์มองไปที่น้ำฝน”จำคำพูดฉันไว้!” จากนั้นก็เปิดประตูเดินออก

“เรยา มีอะไรครับ”

ประตูห้องน้ำเปิดอยู่นิดๆ เรยาไม่ได้มองเข้าไปข้างใน

เพียงแต่โอบกอดที่เอวของชานนท์

“คุณป้าตามหาค่ะ เรารีบไปหาท่านเถอะ ” – – -น้ำฝนรู้สึกปวดท้อง

และมีเลือดไหลออกมา เธอไม่ได้คิดมาก

นึกแค่ว่าเขารุนแรงเกินไปจนทำให้จุดซ่อนเร้นของเธอฉีกขาด

เธอทำความสะอาดร่างกายตัวเองเสร็จและใส่เสื้อผ้า

เตรียมตัวจะเปิดประตูเดินออกไป

ทันใดนั้นเรยา กลับเดินเข้ามา เธอปิดประตูและจ้องน้ำฝน ใบหน้าที่

สะสวย

อ่อนหวานตอนอยู่หน้าโต๊ะทานข้าวหายไปในพริบตา

ไป

น้อย บทที่ 3 ยินดีกับเขา เธอทำไม่ได้

ฉันขอเตือนแกอยู่ห่างๆจากชานนท์ไว้เลยนะ

แกอย่าคิดว่ามีลูกให้ชานนท์แล้วจะสามารถมัดใจเขาได้อยู่หมัดนะ คนที่เขาชอบคือฉัน

สองเดือนก่อนแกทำทุกวิถีทางเพื่อได้ขึ้นเตียงของชานนท์

แกไม่รู้หรือว่าชานนท์ขยะแขยงแก

และเกลียดแก ถึงแกจะมีลูกให้เขาก็ไม่มีประโยชน์” น้ำฝนเอามือจับ ที่ใบหน้า

เธอเอามือจับใบหน้าที่แสบร้อน ความเจ็บนี้ทะลุทะลวงมาถึงที่ใจเธอ

เธอสู้หน้ากับคำเหยียดหยามและการบีบเค้นของเรยา น้ำฝนรู้สึก หมดเรี่ยวแรง

เธอเหนื่อยและหลับตา “คุณวางใจเถอะ ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับ คุณ.และชานนท์…”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ