Neighbor 05

“ขวัญ คือพี่ไม่ได้…”

“พี่ไม่ได้ตั้งใจใช่มั้ยคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขวัญเข้าใจ

ฉันรู้ว่าพี่คนจะพูดว่าไม่ได้ตั้งใจจะพูดออกไปอย่างนั้น ที่เขาพูด คงเพราะแค่ไม่อยากให้ฉันเจอเหตุการณ์อันตรายแค่นั้นเอง เขา ก็แค่เป็นห่วงฉันที่เป็นเพื่อนกับน้องสาวของเขาก็เท่านั้น ไม่มี อะไรมากนักหรอก

“ขวัญพี่..

“พี่คนไม่ต้องขอโทษขวัญหรอกค่ะ ขวัญไม่ได้คิดมาก

ฉันสูดหายใจเอาอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่อีกครั้ง พยายาม เรียกความเข้มแข็งของตัวเองให้กลับมาเหมือนเดิม จะมาน้ำตา คลอไม่ได้นะยัยขวัญ

“โธ่เว้ย! ฟังพี่หน่อยสิ

พี่คนสบถออกมาเสียงเข้มดุดันจนฉันสะดุ้งตกใจ ฉันไม่เคย เห็นเขาดูหงุดหงิดมากขนาดนี้มาก่อนเลย คิ้วเขมขมวดมุ่นพร้อม กับสายตาคมดุดันจ้องมองใบหน้าของฉันอย่างหัวเสีย แต่แวว ตาของพีดินกลับดูสับสนปนกังวลเรื่องอะไรบางอย่างอยู่เล็กน้อย

“พี่คนจะมาอารมณ์เสีย ใส่ อื้อ!

ฉันยืนนิ่งอึ้ง เบิกตาโพรง และสมองมึนเบลอไปชั่วขณะทันทีที่ ร่างสูงใหญ่ดึงตัวฉันเข้าไปประกบริมฝีปาก โดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้ง ตัว พี่คนกำลังจูบฉันอย่างงั้นเหรอ?! นี่เขาหงุดหงิดจนเป็นบ้าไป แล้วหรือไงกันนะ!

“ทำไมถึงไม่ฟังพี่”

พี่ดินถอนจูบออกแล้วนิ้วเรียวยาวก็จับปลายคางของฉันให้ เงย ใบหน้าขึ้นไปสบกับสายตาคมของเขาอย่างแผ่วเบา ท่อน แขนแข็งแรง โอบรอบเอวบางไว้แน่น นี่มันอะไรกัน พี่คนเป็นอะไร ของเขา ฉันมันเบลอจนทำตัวไม่ถูกไปหมดแล้วนะ

“พะ..พี่คิน”

ฉันพูดตะกุกตะกัก เสียงกลืนหายเข้าไปในลำคอจนแทบไม่ ได้ยิน ใบหน้าก็รู้สึกร้อนผ่าวอย่างควบคุมไม่ได้ ฉันเม้มริมฝีปาก เอาไว้เล็กน้อย เพราะยังรับรู้ได้ถึงสัมผัสอุ่นร้อนจากริมฝีปาก ชมพูติดคลของร่างสูงใหญ่ไม่หาย…

“ทำไมถึงไม่กลับบ้านพร้อมแคท”
พี่คนยังคงสบสายตากับนิ่งฉันด้วยแววตาดุดันเช่นเคย ส่วน ฉันก็เหมือนคนขาดสติไปแล้ว สมองเบลอและนึกคิดอะไรไม่ทัน สักอย่าง มันยังคงมึนงงกับการกระทำของเขาไม่หาย ทุกอย่าง เกิดขึ้นเร็วมากจนฉันนึกว่ากำลังฝันไป หรือฉันมโนไปเองหรือ เปล่าเนี่ย!

“คือว่าขวัญ..

“ถ้าพี่ไม่บังเอิญเจอเข้าจะเป็นยังไงบ้างมั้ย

เสียงทุ้มอ่อนลง พี่ดินคลายอ้อมแขนออกจากเอวบางของ ฉัน แล้วร่างสูงใหญ่ก็ยืนพิงรถหรูของเขาพร้อมกับจ้องใบหน้า ของฉันนิ่ง จนฉันต้องรีบหลบสายตาคมดุดันทีทันที ให้ตายสิ ตอนนี้พี่คินน่ากลัวชะมัดเลย

“ขวัญไม่เป็นไรค่ะ…”

“ไม่เป็นไรตรงไหน เมื่อกี้เกือบโดนฉุดไปแล้วรู้ตัวรึเปล่า!”

ฉันสะดุ้งด้วยความตกใจทันทีที่ได้ยินเสียงเข้มของร่างสูง ใหญ่ตะโกนออกมาอย่างหมดความอดทน ฉันยืนนิ่งแล้วสูด หายใจเอาอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อรวบรวมสติและเงยหน้า ขึ้นไปสบสายตาคมอีกครั้ง
ฉันยังคงไม่รู้จะพูดอะไรออกไป เพราะฉันไม่เคยเห็นที่ดิน เป็นแบบนี้มาก่อน เขาไม่เคยเข้ามาใกล้ชิดกับฉันมากขนาดนี้ ไม่เคยทําท่าทางเหมือนเป็นห่วงฉัน หรือไม่เคยโมโหใส่ฉันเลย สักครั้ง แต่ครั้งนี้ทำไมคนถึงได้…

“ห้ามมาที่สนามแข่งอีก มาคนเดียวยิ่งห้ามมา เข้าใจที่พี่พูด

มั้ยขวัญ”

“แต่ว่า…”

“ไม่มีแต่ พี่ห้าม”

พี่คนทำเหมือนฉันเป็นเด็กที่เขาต้องคอยดูตลอดเลย ให้ตายสิ

ถึงฉันจะเพิ่งไปเจอเรื่องน่ากลัวอย่างเมื่อกี้มา แต่มันก็ไม่จําเป็น

ถึงขั้นที่เขาจะต้องห้ามไม่ให้ฉันมาที่นี่อีกซะหน่อย ถ้าฉันอยากมา

หาเพ้นท์ หรือมีธุระที่ต้องมาที่สนามแข่งก็ไม่ได้เลยหรือไงกันล่ะ

เอ่อ…แต่ฉันคงไม่มีธุระอะไรกับที่นี่เท่าไหร่หรอกมั้ง ก็แค่เผื่อไว้ไง

เผื่อมีธุระเฉยๆ น่ะ!

“เฮ้อ… กลับบ้านกันเถอะค่ะ ขวัญง่วงแล้ว

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ และได้ไม่ตอบพี่ดิน จากนั้นฉันก็ รีบหันหลังและจะเดินไปฝั่งที่นั่งข้างคนขับ แต่ฝ่ามือใหญ่ก็จับข้อ มือของฉันเอาไว้ซะก่อน

หมับ!

“ตอบพี่ก่อน”

ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าหล่อคมคายของพี่ดิน ร่างสูง ใหญ่ขมวดคิ้วเข้มมันเข้าหากันอย่างหงุดหงิด ดวงตาคมกริบ จ้องมาที่ฉันอย่างดุดันอย่างคาดคั้นรอฟังค่าตอบจากฉัน ทำไม ล่ะ…ทำไมฉันต้องตอบพี่คนด้วย ในเมื่อเขาไม่คิดจะตอบคำถาม ที่ฉันถามไปด้วยซ้ำ…

ฉันยืนสบสายตาคมนิ่ง ฝ่ามือใหญ่ยังคงจับข้อมือบางของฉัน เอาไว้แน่น พี่คนกำลังหงุดหงิด อันนี้ฉันรู้ดีเลยล่ะ แต่ฉันไม่เข้าใจ ว่าทำไมเขาต้องหงุดหงิดฉันขนาดนี้ด้วย ฉันไม่ข้าใจจริงๆ ให้ ตายเถอะ!

ฉันแอบชอบพี่ดินมานานมาก นานจนฉันจำแทบไม่ได้และไม่รู้ ตัวด้วยซ้ำว่าชอบเขาตั้งแต่ตอนไหน วันที่เท่าไหร่ กี่วัน หรือกี่ปี ทุกครั้งที่ฉันเห็นพี่คน ทุกครั้งที่ฉันเห็นเขากลับมาที่บ้าน ถึงเรา สองคนจะได้พูดคุยกันเพียงไม่กี่ประโยค หัวใจของฉันมันก็พอง โตเหมือนเด็กวัยรุ่นที่มีความรักครั้งแรก มันเต้นรัวเร็วไม่เป็น จังหวะ และตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อฉันได้อยู่ใกล้พี่คน….
แต่พอฉันเห็นว่าเขาทำกับฉันเหมือนเป็นได้แค่น้องสาวคน หนึ่ง เขาแสดงท่าทางว่าฉันคงเป็นได้แค่นี้เท่านั้น ในใจของฉัน มันก็ดิ่งลงเหว มันเจ็บจริงๆ นะ ไม่รู้สึ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน…

“ขวัญรับปากไม่ได้หรอกค่ะ ถึงพี่คนจะห้ามไม่ให้ขวัญมาที่นี่ ก็ตาม”

“อื้ออีกแล้วนะ”

เสียงทุ้มเข้มต่ำลง พี่คนจับข้อมือบางของฉันแรงมากขึ้นกว่า เดิมจนฉันเริ่มเจ็บ แต่ฉันก็ไม่ได้โวยวายอะไรหรอก เพราะตอนนี้ ข้างในอกข้างซ้ายของฉันมันเจ็บกว่านี้อีก เหอะ!

“ขวัญไม่ได้…อ๊ะ!”

หมับ

“เด็กดื้อต้องถูกลงโทษรู้มั้ย”

และ… ลงโทษอะไรคะ พี่คนจะทำอะไร”

ฉันมองพี่คนหน้าตาตื่นตกใจทันทีที่ฝ่ามือใหญ่ดึงฉันเข้าไป ใกล้เขามากขึ้น และตกใจได้ไม่นานร่างสูงใหญ่ก็โน้มใบหน้า หล่อคมคายลงมาอีกครั้ง โดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว ฉันถอยหลังหนี จนแผ่นหลังชนเข้ากับข้างรถยนต์ราคาแพงของพี่ดิน ก่อนที่ฉัน จะต้องสะดุ้งอย่างตกใจเมื่อท่อนแขนแข็งแรงกักขังร่างกายของฉันเอาไว้ไม่ให้หนีรอดไปไหนได้อีก

เขาจะทำอะไรเนี่ย… ถึงตอนนี้จะเป็นโอกาสที่ฉันจะได้อ่อยพี่ดินให้ติดกับดักมารยา หญิงก็ตาม แต่พอเอาเข้าจริงใจหัวใจของฉันกลับเต้นตึกตัก

รุนแรง สมองมึนงงและไม่รู้จะทำตัวแบบไหนไปหมดแล้ว…

ขอโทษนะพี่เจ การอ่อยที่พี่สั่งสอนมาขวัญทำมันไม่ได้หรอก โดยเฉพาะมีพี่คนมาอยู่ใกล้ๆจนลมหายใจอุ่นร้อนของเขาสัมผัส กับผิวแก้มใสของฉันนผะแผ่วแบบนี้ ฉันยิ่งทำไม่ได้ ให้ตายสิ

“ถ้าขวัญผลักพี่ออกได้ พี่จะไม่ห้ามเรื่องนี้อีก แต่ถ้าทำไม่ได้”

จู่ๆ เสียงทุ้มเข้มก็เงียบไป ฉันเงยหน้าและกะพริบตาปริบๆ สบ กับสายตาคมด้วยความสงสัย แล้วก็ต้องรีบก้มลงมองปลายเท้า ของตัวเองทันทีที่เขายกยิ้มมุมปากขึ้นล็กน้อย ใบหน้าก็ร้อนผ่าว ขึ้นมาจนรู้สึกได้ ใกล้ชะมัด พี่คนจะใกล้ฉันเกินไปแล้วนะ!

“ถ้าทำไม่ได้…ทำไมคะ

“หึ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ฉันกำมือบางของตัวเองเอาไว้แน่นด้วยความประหม่า แล้ว ทําไมสายตาคมของพี่ดินถึงดูเหมือนเสือกำลังจะขย้ำเหยื่อแบบนี้กันล่ะเนี่ย ให้ตายสิ

“พี่คนอย่าแกล้งขวัญแบบนี้นะคะ

“พี่ไม่ได้แกล้ง”

ฉันรวบรวมความกล้ายกมือบางขึ้นไปดันแผงอกให้ออก ห่างเล็กน้อย แต่ร่างสูงใหญ่กลับไม่ขยับสักนิดเดียว จากนั้น เสียงเข้มต่ำที่ดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ก็ทำให้ฉันต้องรีบหันหน้าหนี ไปอีกทางด้วยความรวดเร็วเมื่อปลายจมูกโด่งได้รูปเฉียดกับ ปลายจมูกของฉัน หัวใจฉันเต้นรัวเร็วเหมือนมีคนมาตีกลองอยู่ ข้างในจนกลัวว่าพี่คนได้ยิน แถมตอนนี้ใบหน้าของฉันต้องแดง มากแน่ๆ เพราะรู้สึกร้อนๆ ที่หน้าชะมัดเลย!

“ระ… เรากลับกันเถอะค่ะ นะคะพี่คน

ฉันพูดเสียงอุบอิบขาดห้วง และเบาหวิวจนตัวเองยังแทบไม่ ได้ยินด้วยซ้ำ บ้าจริง แล้วไหนความอ่อย ไหนมารยาที่ฉันเคยพูด ไว้ว่าจะเอาออกมาอ่อยพี่คน มันไปอยู่ตรงไหน?! ทำไมตอนนี้มี แต่ความประหม่า อายและเป็นที่ถูกเขาใกล้ชิดแบบนี้เนี่ย!

“ผลัก ออก ”

“พี่คิน”
“หม ว่าไง”

ฉันขยับเท้าถอยหลังหนีจนตัวจะสูงติดไปกับรถหรูของเขาอยู่ แล้ว และเสียงทุ้มเข้มที่ดังข้างใบหูยิ่งทำให้ใบหน้าของฉันร้อน ผ่านมากกว่าเดิมซะอีก หัวใจเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะอย่างหน้า อาย ให้ตาย หัวใจจะวายตายอยู่แล้วนะ

“ขวัญ… อีก อื้อ”

พอฉันหันไปสบสายตาคมของร่างสูงใหญ่ เขาก็โน้มลงมา ประกบริมฝีปากของฉันด้วยความรวดเร็ว ฉันเบิกตาโพรงอย่าง ตกใจ และเผลอยกมือบางไปกุมเสื้อยืดของพี่คนเอาไว้แน่น โดย ไม่รู้ตัว….

ร่างสูงใหญ่ผละริมฝีปากออกเล็กน้อยเหมือนกำลังดูท่าทีของ ฉัน แล้วสักพักพอเขาเห็นว่าฉันไม่ได้ผลักไส หรือต่อต้านอะไรพี่ นก็ยกยิ้มมุมปากและโน้มลงมาจูบฉันอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง ริม ฝีปากอุ่นร้อนที่ขยับจูบอย่างช่ำชอง ทำให้ฉันแอบขุ่นเคืองเขา เล็กน้อย เมื่อคิดได้ว่าเขาคงเคยจูบกับผู้หญิงอื่นมาเยอะมาก แน่ๆ

แต่ไม่นานความขุ่นเคืองของฉันก็เริ่มหายไปเมื่อฝ่ามือใหญ่ที่ กำลังลูบไล้ยังรอบเอวบางไปมาแผ่วเบา สัมผัสอบอุ่นของพี่ นทำให้ฉันต้องหลับตาลงแล้วเริ่มจูบตอบ ฉันค่อยๆ ขยับริม ฝีปากชมพูอิ่มอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

และฉันต้องเบิกตาโพรงเมื่อลิ้นเปียกชื้นไล้เลียริมฝีปากล่าง ของฉัน แล้วทันทีที่ฉันเผยอปากออกเล็กน้อยอย่างตกใจลิ้นร้อน ก็สอดแทรกเข้ามาตวัดเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กไปมาจนฉันมันหัวไป หมด มือบางทีทําเสื้อยืดตรงแผงอกอยู่ก็เปลี่ยนเป็นจับบ่า กว้างของดินไว้แทน ก่อนที่มืออีกข้างจะเผลอยกขึ้นไปลูบไล้ ตรงลําคอแกร่งไว้แน่นอย่างมึนเบลอหน่อยๆ

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมฉันมายืนจูบกับพี่คนตรงที่จอด รถของสนามแข่งเนี่ย ให้ตายสิ ถึงตรงนี้จะไม่มีคนเพราะเป็นที่ จอดเฉพาะสําหรับนักแข่ง แต่มันก็น่าอายเหมือนกันนั่นแหละ โ ยัยขวัญ!

“อีก…อื้อ”

“หึ รู้ยังว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ฉันดันร่างสูงใหญ่ให้ออกห่างเบาๆ เมื่อหายใจไม่ทัน พี่คน ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง โดยที่ฉันรีบหอบหายใจเอาอากาศเข้า ปอดด้วยความรวดเร็ว เกือบขาดอากาศหายใจตาย และพอฉัน เริ่มตั้งสติได้อีกครั้งก็ต้องหลบสายตาคมดุดันที่กำลังจ้องมองมา ด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าวไปหมด แววตาวาววับอย่างเจ้าเล่ห์ของเขาทําให้ฉันได้แต่อีกอักและไม่รู้จะพูดอะไรตอบกลับ ไป ตอนนี้ในหัวของฉันยังคงมึนงงกับการกระทำของที่ดินอยู่เลย บ้าชะมัด พี่คืนจะจูบดุเดือดเกินไปแล้วนะ!

“เอ่อ…”

“ตกลงรับปากพี่ได้มั้ยว่าจะไม่มาที่นี่อีก

เสียงทุ้มเข้มและสายตาคมที่ดูจริงจังมากกว่าปกติของที่ดินทำ ให้ฉันได้แต่ยืนนิ่งเงียบ ฉันจะทำยังไงดีล่ะ จะบอกพี่คิดว่ายังไงดี ถ้ารับปากเขาแล้วฉันมาที่นี่อีกล่ะ พี่คนจะทำอะไรกับฉันก็ไม่รู้ ด้วยสิ ให้ตายเถอะ…

“หรือต้องให้ลงโทษแบบเมื่อกี้

“กะ…ก็ได้ค่ะ ขวัญไม่มาที่นี่อีกก็ได้

ฉันกัดริมฝีปากล่างแล้วรีบตอบเขาไปทันทีที่พี่คนเริ่มขยับเข้า มาใกล้ฉันมากขึ้นเรื่อยๆ นี่แกเป็นบ้าเหรอยขวัญ ไหนบอกว่า ชอบพี่คนนักหนาไงแล้วจะหนีเขาเพื่ออะไรล่ะยัยบ้า! ฉันเม้มริม ฝีปากล่าง แล้วก็ได้แต่กันด่าตัวเองในใจ บ้าจริง!

พริบ!

“หึ ทำตัวน่ารักๆ แบบนี้ตั้งแต่ทีแรกก็จบ
“กลับกันได้ยังคะ”

ฝ่ามือใหญ่ลูบหัวฉันไปมาสองสามที แล้วพี่คนก็ผละออกไป ยืนห่างจากฉันอีกเล็กน้อย ฉันหลบสายตาคมแล้วเอ่ยด้วยน้ำ เสียงอันแผ่วเบา รู้สึกดีชะมัดตอนที่พี่ดินจูบฉัน แต่พอเขาลูบหัว ฉันไปมาแถมยังทิ้งระยะห่างแบบนี้มันก็ทำให้ไม่เข้าใจพี่คนมา กกว่าเดิมซะอีก สายตาคมดุดันที่มองฉันเมื่อมันเหมือนกับว่าพี่ คนกำลังรู้สึกผิด หรือไม่เขาก็กำลังสับสนกับอะไรบางอย่างอยู่ และนั่นยิ่งทำให้จิตใจที่กำลังของฉันค่อยๆ หม่นลงอีกครั้ง…

“อือ ขึ้นรถสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง

@PH bar

หลังจากเหตุการณ์ที่พี่คนจูบฉัน และเมื่อเขาขับรถไปส่งฉันที่ บ้าน นี่ก็ผ่านมาสองวันแล้วที่จูบแบบมึนงงนั่นทำให้ฉันเอาแต่คิด วกไปวนมาเหมือนเป็นบ้าอยู่คนเดียว พอจะถามเขาเรื่องจูบฉันก็ คิดว่ามันคงดูจะแปลกๆ แต่พี่คนเห็นฉันเป็นแค่น้องสาวไม่ใช่ หรือไง แล้วเขาจะมาจูบฉันทำไม ถ้าพี่คนคิดแบบนั้นกับฉันแล้ว เราจูบกันได้ด้วยงั้นเหรอ?! โอ๊ย อยากจะบ้าโว้ย

“แกเมาปะเนี่ย”
พี่เจหันมาพูดกับฉันด้วยใบหน้าที่ดูสงสัยว่าฉันเป็นอะไร ถึง ต้องมานั่งที่งหัวตัวเองพร้อมกับกระดูกแก้วเบียร์ในมือเหมือน เป็นลำยองอยู่แบบนี้

“ขวัญไม่ได้เมา”

“แล้วทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นวะ

ฉันเป็นคนโทรไปลากตัวมาให้พี่เจออกมาดื่มเป็นเพื่อนเอง แหละ วันนี้เขาแต่งตัวด้วยเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงเท่ๆ และกำลัง นั่งมองหน้าฉันพร้อมกับยกแก้วเหล้าในมือขึ้นดื่ม นี่ถ้าไม่ติดว่าพี่ เจชอบผู้ชายเหมือนฉันนะ ฉันคงชอบเขาไปแล้วแน่ๆ คนอะไร หล่อดูดีไปอีก ถึงว่าผู้มาติดเยอะ เชอะ!

“พี่ว่าคนที่คิดว่าผู้หญิงคนนึงเป็นน้องสาว แล้วไปจูบคนที่คิด ว่าเป็นแค่น้องสาวเนี่ย เขาคิดอะไรอยู่อะ”

ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะร่ายยาวถามพีเจที่นั่ง อยู่ข้างๆ อย่างหงุดหงิด พี่เจมองหน้าฉันแล้วคิ้วขมวดเข้าหากัน ด้วยความงุนงงทันที

“อะไรของแกวะขวัญ ขออีกรอบ”

“ขวัญถามว่า ถ้าคนที่เขาคิดกับเราแค่น้องสาวแล้วเขามาจูบ เราเนี่ย เขาคิดอะไรอยู่” ฉันถอนหายใจออกมาแล้วกระดกแก้วเบียร์ในมือจนหมด ก่อนจะหันไปถามพี่เจ ที่มองมาอย่างมึนงงไม่หายอีกครั้ง

“ฉันจะไปรู้เหรอ”

“เหรอ งั้น… ถ้าแบบพี่เจจูบขวัญ พี่รู้สึกยังไงถึงต้องจูบ

ทันทีที่ฉันพูดจบพี่เจก็ขยับถอยหนีออกห่างจากฉันด้วยความ รวดเร็ว แล้วเขาก็ยกมือขึ้นไปลูบแขนตัวเองสองสามที่พร้อมกับ เบ้ปากใส่ฉันเล็กน้อย

“แกเลิกถามคำถามบ้าๆนี่เถอะ ฉันขนลุกว่ะ”

“ซี พี่ชอบผู้เหมือนขวัญนี่นะ” ฉันเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ แล้วเท เบียร์ใส่แก้วของตัวเองจนเกือบล้น จากนั้นก็ยกขึ้นกระดกหมด แก้วอย่างเซ็งๆ

“อย่าบอกนะว่าพี่คนจูบแก” แต่คำถามขอพี่เจทำให้ฉันต้องนั่ง นิ่งสักพัก ก่อนที่ฉันจะหันไปมองหน้าเขาอีกครั้ง และพยักหน้า หมึกส่งไปให้แทนคำตอบ

“ก็ใช่น่ะสิ ขวัญถึงต้องมานั่งคิดจนเป็นบ้าแบบนี้”

“จริงดิ!” พี่เจมองฉันตาโตเท่าไข่ห่าน แล้วขยับเข้ามานั่งใกล้ ฉันมากขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น และดูจะตื่นเต้นกับสิ่งที่เพิ่งได้ ยินสุดๆ
“อือ ถ้าอยู่ดีๆ พี่ก็โดนจูบแบบนั้นจะงงปะขวัญนิ่งงมาก!

ฉันถอนหายใจออกมาเชือก แล้วหันไปหยิบแก้วเบียร์ของตัว เองที่วางอยู่หน้าเคาร์เตอร์บาร์กระดกอีกๆ ทันที แต่ทำไมแก้วนี้ มันแสบคอชะมัดเลยอะ

“เฮ้ย นั่นมันเตกีลา!”

พี่เจมองแก้วในมือของฉันอย่างตกใจ พอฉันหันไปมองก็ ตกใจอยู่เหมือนกันที่หยิบแก้วมาผิด แต่ก็รู้สึกมึนเบลอจนได้แต่ ฟุบหน้าลงไปบนแขนของตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะบาร์ แล้วเอาแต่ บ่นให้พี่เจฟังโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลยแม้แต่น้อย

“พี่ว่าผู้ชายคนนั้นหล่อปะนั่นน่ะ”

ฉันชี้นิ้วไปยังผู้ชายร่างกายสูงใหญ่ที่อยู่ไกลๆ จากด้านหลัง ของพี่เจ ซึ่งเขาเป็นใครฉันก็ไม่รู้หรอก หน้าตาก็มองไม่ค่อยชัด เท่าไหร่เพราะตอนนี้สายตาของฉันมันเบลอแปลกๆ

“ฉันว่าแกเมาแล้วนะ กลับบ้านปะเดี๋ยวฉันไปส่ง” ฉันสะบัด แขนออกจากมือของพี่เจที่กำลังพยุงฉันลงจากเก้าอี้หน้าเคาร์ เตอร์บาร์ และฉันกพยายามลุกขึ้นเพื่อเดินไปตรงนั้นอีกครั้ง

“ขวัญไม่เมา ขวัญจะดูผู้ชายคนนั้นหน่อย
“แกจะไปดูทำไมล่ะเว้ย ไปๆ กลับบ้าน

“แต่พี่เจ…ขวัญยังไม่อยากกลับ นะๆ

ฉันหันไปยืนเกาะแขนของพี่เจที่ถึงแม้จะไม่ได้มีกล้ามแน่นๆ แบบพี่คน แต่เขาก็ถือว่ามีกล้ามเนื้อที่สมส่วนเหมือนผู้ชายทั่วไป ให้ตายสิ ขนาดไม่ค่อยมีสติฉันยังคิดถึงพี่กินได้เลย บ้าชะมัด…

“ไม่ได้ แกเมาแล้วชอบอ่อยไปทั่ว เกิดโดนฉุดขึ้นมาจะว่าไงวะ เอ้ย!

พริบ!

“แปบเดียวน่าพี่เจ”

ฉันเอาหัวไปถูกับแขนของพี่เจเหมือนลูกแมวน้อย แล้วหัวเราะ ออกมาเบาๆ อย่างนึกขำ และคิดว่าฉันคงจะเมาแล้วหรือเปล่านะ ถึงได้มึนหัวได้มากขนาดนี้

หมับ!

แต่พี่เจยังไม่ทันได้ผลักหัวฉันออกก็มีฝ่ามือใหญ่จับลงมาที่ต้น แขนของฉัน แล้วกระชากให้ฉันออกจากการเกาะแขนของพี่เจ ด้วยความแรง จนตัวฉันปลิวไปกระแทกกับแผงอกกายของคน ตรงหน้า อะไรอะ… แล้วใครมาถึงฉันเนี่ย!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ