บทที่3 สนุกกันก่อนค่อยว่ากัน

แบบนี้มันไม่สมควรรึเปล่าคะ” เอมมิกาปฏิเสธออกไป

พชรเห็นแววตาผิดหวังของเอมมิกา แอบยิ้มด้วยความเข้าใจ

ผู้หญิงมากมายล้วนใช้มารยาร้อยเล่มเกวียนในการเข้าหาท่านประธาน ภัคร แต่น่าเสียดาย เจ้านายของเขาไม่มีความคิดเรื่องผู้หญิงเลย

“เธอแค่ต้องรักษาหน้าท่านประธานไว้ ไม่แน่ถ้าเธอพยายามอีกนิด ไป ทำความรู้จักกับคนอื่นในสังคมนั้นมีแต่คนมีฐานะ ซึ่งมันดีกับเธอนะ” พชร บอกกับเอมมิกา

เอมมิกาคิดตามคำพูดของพชร มันก็จริงนะ คนรวยพวกนั้นมีข้อพิพาท มากมายทางกฎหมาย ไม่แน่นะ บางทีในอนาคตคนพวกนี้อาจจะเป็นแหล่ง หาเงินของเธอ “ฉันจะพยายามนะคะ แต่ ขอเตือนในฐานะอาชีพของฉันนะ คะ คุณภัครให้ฉันปลอมเป็นแฟนสาวต่อหน้าคนอื่นบางทีมันอาจจะไม่ดีกับ ชื่อเสียงเขานะคะ”

“ไม่คิดเลยนะ เธอจะมีจรรยาบัญในอาชีพขนาดนี้ เรื่องนี้เธอสบายใจ ได้ วงการนั้นก็แบบนี้นั่นแหละ อีกอย่าง คนที่อยู่ในสังคมเดียวกับท่าน ประธานก็เป็นคนที่ไว้ใจได้ พวกเขาไม่ปล่อยข่าวไปมั่วหรอก”

เป็นแบบนี้กันหมดงั้นหรอ

เอมมิกาหยักไหล่ ในแววตาของเธอเห็นเพียงแสงริบหรี่เท่านั้น

คนรวยก็แบบนี้ ทั้งที่ในบ้านก็ยังมีคนของตนเอง ข้างนอกยังจะมีผู้ หญิงคนอื่นอีก ยิ่งใครมีผู้หญิงเยอะยิ่งดูเก่ง ถึงว่าฉันถึงยิ่งอยู่ยิ่งไม่ชอบหน้า

ตัวเอง

“ ตามนั้นก็ได้ค่ะ

ดีไซเนอร์ออกแบบทรงผมพร้อมกับแต่งหน้าให้เอมมิกา จากนั้นเปลี่ยน ให้เธอใส่เดรสเกาะอกสั้นสีขาวและยังใส่สร้องเพรชกับต่างหูคริสตัล เอมมิกาเดินเข้าไปยังห้อง VIP

พชรมองเอมมิกาด้วยแววตาที่เปล่งประกาย

ผู้หญิงคนนี้แต่งตัวแบบนี้ ทำให้มีความน่าดึงดูดบางอย่างทั้งดูบริสุทธ์ แต่ในทางเดียวกันกับเหมือนนางมารที่มีเสน่ห์

(ไปกันเถอะ เวลากำลังดี เราไปรับท่านประธานกันก่อนนะ” พชรพูด พร้อมกับอมยิ้ม

เอมมิกาขึ้นไปบนรถ ไม่นานก็ถึงประตูทางเข้าของคฤหาสน์หรู เธอ ไม่ได้เดินลงจากรถ มองไปยังภัครที่สวมสูทเข้าชุดสีน้ำเงินเดินออกมาจาก ภายในบ้าน

รูปร่างที่ดี การเดินที่สง่าผ่าเผย เป็นคนที่มีรสนิยมดีจริงๆ ทั้งหมดนี้ ช่างเข้ากับรูปหน้าที่ดูดี

แต่ว่า หน้าตาที่ดูเย็นชายิ่งขับให้เขาดูสุขุมและเท่เข้าไปอีก

ก็จริง ผู้ชายทั้งคนโดนสวมเขาอารมณ์ไม่ดีก็เรื่องธรรมดา

พชรก้มหัวเคารพท่านประธานแล้วเปิดประตู เชิญให้ขึ้นรถ

ตอนแรกบรรยากาศที่ดูผ่อนคลายภายในรถเปลี่ยนไปทันที เมื่อมี ผู้ชายคนนี้เข้ามา เหมือนเขาทำให้บรรยากศในละดูกดดันและเคร่งครีมไป ทันตา

ภัครมองมาทางเอมมิกา

แววตาที่เขามองมาช่างกดดัน เงียบครีมเหลือเกิน มันคือสัณญาณ ความไม่เป็นมิตรให้กับเธอ เอมมิกาฝืนยิ้มออกไป “สวัสดีค่ะคุณภัคร”

“พชร เปลี่ยนคนสะ ฉันไม่ชอบผู้หญิงคนนี้” ภัครพูดด้วยน้ำเสียงเย็น ชาปนออกคำสั่งที่ห้ามขัด

พชร:

ท่านประธานชอบผู้หญิงแบบไหนกันละ!

คุณบอกมาสิ เดี๋ยวผมลักพาตัวเธอมาให้เลย !!!

พชรรู้สึกหมดความอดทนมาก ผู้หญิงสวยแบบเอมมิกายังไม่ชอบ พชร ไม่รู้จริงๆว่าจะไปหาผู้หญิงที่จะทำให้นายชอบได้ที่ไหน

นึ่งเป็นเวลานาน

ภัครรอจนหงุดหงิน เหลือบไปมองพชร “จะนั่งโง่อยู่ทำไม หรืออยาก ให้คนที่ฉันเปลี่ยนเป็นนาย?”

“ผมทราบแล้วครับว่าควรทำยังไง” พชรหลบไปอีกทางเพื่อโทรหา

ใครบางคน

เอมมิการู้ตัวดีว่าภัครไม่ชอบเธอ เธอเองก็เข้าใจ ก็พชรเป็นคนเลือก เธอ ไม่ใช่ภัครน

ถึงยังไงสิ่งที่เอมมิกาอยากจะทำคือทำคดีฟ้องหย่า ไม่ใช่มาปลอมตัว เป็นแฟนสาวแบบนี้

เอมมิกาเปิดประตูลงจากรถ หันไปพยักหน้ารับรู้ให้กับภัคร

ภัครไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ เขาหลับตาแล้วเอนตัวลงบนเบาะ พร้อม กับบอก พชร วันนี้จัดการฆ่าเชื้อโรคในรถด้วยนะ” >>

เอมมิกา: 4 .”

เอมมิกาทำตาหยี ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่หยิ่งทนงตัวทั่วไปเลยนะ พร้อม กับขมวดคิ้ว ในแววตาฉายความคิดบางอย่าง