บทที่ 2 ท่านประธานต้องการผู้หญิงคนหนึ่ง ขอยืมตัวเธอหน่อย

บทที่ ท่านประธานต้องการผู้หญิงคนหนึ่ง ขอยืมตัวเธอหน่อย

ภัครนอนอยู่บนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า ชายหนุ่มไม่แม้ถอด เสื้อผ้า โดยมีมือข้างขวาทาบไว้บนหน้าผากตามความเคยชิน จากนั้น หลับตาพักผ่อน

เพราะเรื่องที่อเมริกาทำให้เขาต้องไปกลับถึง รอบ และด้วยทามโซน ที่ต่างกัน จึงทำให้ปวดหัว

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

ภัครขมวดคิ้ว จากนั้นรับสาย

พี่รองครับ คืนนี้เราออกมาเจอกันหน่อยครับ สาม และน้อง หกก็มา พวกเราไม่กินข้าวด้วยกันนานแล้วนะครับ ได้ไม่สาวควง อีกแล้วใช่มั้ยครับพี่สามบอกเป็นแน่พวกเราเกือบเชื่อแล้ว นะครับภาคภูมิคุยกับพี่ชายแบบติดตลก

มีเรื่องให้ภัครต้องรู้สึกหงุดหงิดอีกจนได้ เขาลุกขึ้นนั่ง พร้อมบอกกับ ปลายสาย รู้แล้วหน่า เจอกันสองทุ่มละกัน

ชายหนุ่มเปิดประตูพร้อมบอกกับช่วยของตน ช่วยหาผู้หญิงฉันคนหนึ่ง คืนนี้สองทุ่มฉันมีนัด

แล้วท่านประธานต้องการผู้หญิงประมาณไหนครับพชรถามเจ้า

ประตูถูกปิดลง

นาย

ท่านประธานของเขาทุกอย่าง หน้าตาหุ่นชาติกำเนิดตรง ไม่ถูกโฉลกกับผู้หญิง

คุณหญิงแนะนำผู้หญิงให้มากมาย แต่ท่านประธานไม่มอง บาง ครั้งถึงกลับไม่ไปเลย

พชรถึงกับถอนหายใจ คู่ควงชั่วคราว เขาต้องติดต่อไปที่แผนกบริการ ถึงจะเจอ แต่เอ๊ะ ผู้หญิงที่เจอเมื่อกี้ก็สวยใช้ได้เลย ขาดก็แต่การแต่งตัว ถ้า จับแต่งตัวใหม่น่าจะสวยแน่ๆ

ชายหนุ่มรีบวิ่งออกไปข้างนอก แต่กลับไม่พบผู้หญิงคนนั้นเสียแล้ว แต่ เอ๊ะตรงหน้าต่างรถเบนซ์มีนามบัตรของเธอน พชรถึงกับหัวเราะออกเสียง

เดี๋ยวนี้ผู้หญิงที่ทำงานงานด้านบริการ ทุ่มเทกับงานดีจัง

พชรกดโทรออกไป “สวัสดีครับ ผมเป็นผู้ช่วยของประธานภัครนะครับ อยากทราบว่าคืนนี้คุณว่างไหม?”

“ผู้ช่วยของประธานภัคร?เอมมิกาแทบจะไม่อยากเชื่อหูตัวเอง

“เมื่อกี้คุณเสียบนามบัตรเอาไว้ตรงหน้าต่างรถเบนซ์ใช่ไหมครับ”

“เอ่อ ใช่ค่ะ” เอมมิกาตอบกลับไป ฉันว่างค่ะ ไม่ว่างยังไงก็ต้องว่าง

ค่ะ”

พชรฟังจากปลายสายก็พอจะเดาออกว่าหล่อนน่าจะดีใจขนาดไหน จากนั้นหยิบนามบัตรทิ้งลงถังขยะ “คุณคิดชั่วโมงละเท่าไหร่

“เอ่อ…” เอมมิกากำลังพิจารณา

ทนายในบริษัทคิดค่าว่าความชั่วโมงละ หนึ่งหมื่นห้าพันบาท แล้วคน ไม่มีใบอนุญาตเป็นแค่เด็กฝึกงานอย่างฉันหนึ่งพันยังไม่รู้จะได้รึเปล่าเลย

แต่ฝ่ายนั้นเป็นถึงประธานภัครเลยนะ ถ้าบอกว่าพันเดียวคงดูน้อยไป

“หนึ่งหมื่นห้าพันบาทค่ะ”

แน่ๆ “ครับ งั้นเย็นนี้ 5 โมง เจอกันที่เซนทรัลชั่นบิวตี้นะครับ” พูดจบพชรก็ ตัดสายไป

“เยส” เอมมิกาดีใจถึงขั้นกระโดดโลดเต้น ถ้าเธอได้ทำเรื่องฟ้องหย่า ของประธานภัครคนนี้ชนะละก็ เธอจะต้องดังในวงการทนายความแน่ๆ และ ยังมีเงินไปช่วยค่ารักษาของพี่สาวอีก ดีมากเลย

เอมมิกาเหลือบมองไปยังโทรศัพท์ของตนเอง ตอนนี้ก็ 4 โมงครึ่งแล้ว ถ้าเข้าบริษัทตอนนี้ก็เลิกงานแล้วแน่ๆ

เอมมิกาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแพรวา “คนสวย ถึงบริษัทยังจ๊ะ”

“ฉันไม่เข้าบริษัทแล้วนะ รูปถ่ายฉันส่งไปให้หัวหน้าทีมแล้ว วางใจได้”

“เยี่ยมมาก วันนี้เหนื่อยหน่อยน้า เจอกันพรุ่งนี้น้าบ้ายบาย

“บ้ายบาย

ตอนที่เอมมิกาไปถึงชั้นบิวตี้ของห้างหรู พชรก็ไปถึงแล้ว

พชรมองเอมมิกาอย่างพิจารณา

ผู้หญิงตรงหน้าพชร มีผิวที่ขาวดุจหิมะ ดวงตาก็กลมโตเปร่งประกาย เหมือนดาวบนท้องฟ้า จมูกก็โด่ง ริมฝีปากอวบอิ่ม แก้นิดแก้หน่อย ต้องสวย มากแน่ๆ

“ท่านประธานภัครต้องการคู่ควงไปงานเลี้ยงคืนนี้ เธอปลอมตัวเป็นคู่ ควงประธานนะ)

*อะไรนะคะ?” เอมมิกาถึงกับตกใจ

นายภัครโดนภรรยานอกใจเสียใจจนบ้าไปแล้วรึเปล่า ถึงให้ฉันปลอม เป็นแฟนไปงานเลี้ยง ถ้าฉันทำแบบนี้จะซวยไหมเนี่ย? แล้วสรุปเค้าหย่าหรือไม่หย่ากันเนี่ย !!