บทที่ 16 ใครใครก็มีทักษะเป็นของตัวเอง
หลังจากที่ดูไปนาน เอมมิการู้สึกอ่อนเพลีย เธอจาม ขณะที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟา
ตาภัครนี่เป็นน้ำแข็งก้อนกลับชาติมาเกิดรึไง ไง ดูมา จนถึงภาคสองแล้ว เธอยังไม่เห็นเขาหัวเราะแม้แต่ครั้ง เดียว อีกอย่างเธอดูก็รู้เลยว่าเขาถูกเลี้ยงมาดีแค่ไหน จากท่านั่งที่ยังคงนั่งหลังตรงเป็นสง่าอยู่ตลอดเวลา สม แล้วที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด
(เรื่องตลก การ์ตูนนี้ฉายไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ภาค สอง ภาคสี่ จนถึงฉากที่เสี่ยวจิงกังดึงกางเกงขึ้นมา “น้ำ เต้าตัวที่หกกลับมาแล้วครับ”
เอมมิกาเห็นภัครยิ้ม
ในที่สุดเขาก็เขาใจแล้วใช่ไหมว่าน้ำเต้าตัวที่หกมี ความหมายว่าอะไร
เอมมิกาหลังจากที่เห็นภัครยิ้ม เธอเองก็สบายใจ ขึ้น เธอคิดว่าตอนนี้มันเป็นเวลาที่เหมาะสมแล้วที่จะพูด “ท่านประธานคะ”
ภัครมองไปทางเอมมิกา “อะไร?”
เอมมิกาทำตาปริบๆ แล้วถามด้วยความระวัง “คือ ฉันมีโอกาสที่จะได้ร่วมงานกับคุณไหมคะ? ฉันจะ พยายามให้สุดความสามารถ ทุ่มเทให้คุณมากกว่าคนอื่น ด้วย”
“ดูหนังของเธอไป” เขาละสายตาจากเธอไปทาง หน้าจอโทรทัศน์แทน
เอมมิกานั่งพิงโซฟา ถึงกับหยุดกินมันฝรั่งทอดกรอบ แล้วมองไปที่ภัคร อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธโดยทันที บางทีตัวเธอเองอาจจะมีโอกาสก็ได้
ถ้ามีการฟ้องร้องหย่าจริง ภัครมีโอกาสชนะสูงมาก เพราะฝ่ายหญิงเป็นคนนอกใจ เอมมิกาขอค่าทนายไม่ แพง ยี่สิบห้าล้านก็พอแล้ว
ยี่สิบห้าล้าน เธอสามารถเอาเงินนี้ไปทำเรื่องเปลี่ยน กระดูกให้พี่สาว สามารถซื้อยาดีๆให้กับพ่อ ซื้อบ้านดีๆสัก หลังครอบครัวจะได้ไม่ต้องคอยย้ายไปย้ายมา
ภัครสังเกตุถึงแววตาของเอมมิกาที่กำลังมองเขาอยู่ “ดูอะไร?”
เอมมิกาเลยได้ที่ประจบไป “ฉันรู้สึกว่าท่านประธานน่ามองกว่าการ์ตูนคะ” %D
“เธอพูดแบบนี้กับลูกค้าคนอื่นไหม?” ภัครถาม
“อันที่จริง ฉันยังไม่เคยได้ลูกค้าสักคนเลยค่ะ คุณ ต้องเป็นคนแรกของฉันแน่นอน อีกอย่างสิ่งที่น่าดูกว่า การ์ตูนนี้คงมีแค่ท่านประธานเท่านั้นแหละค่ะ ฮ่าๆ”
“ประจบคนอื่นแบบนี้เธอทำได้ดีเลยนะ” ภัครบอก
“ใครใครก็ต้องมีทักษะในการพูดนิดนึงสิคะ อีก อย่าง สิ่งที่ฉันพูดนั้นมาจากใจค่ะ”
ภัครไม่ได้สนใจเอมมิกา เขายังคงจ้องไปที่หน้าจอ โทรทัศน์
เวลาผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง เอมมิกาจามอีกครั้ง แล้ว สูดน้ำมูกเข้า
ภัครหันไปมองเอมมิกา แล้วยกข้อมือตนเองขึ้นมาดู เวลา “นี่ก็ดึกมากแล้ว เดี๋ยวผมส่งคุณกลับบ้านเอง”
“หา?” เอมมิการีบวางถุงมันฝรั่งทอดลง เธอปัดมือ ของตนเอง แล้วลุกขึ้นพูด “ไม่เป็นไรค่ะ บ้านของฉันอยู่ข้างหลังนี้เอง เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึงแล้ว ท่านประธานกลับ บ้านดีๆนะคะ ขอให้คุณอารมณ์ดีทุกวัน ขอให้ไม่ต้องปวด หัว อีกอย่าง ฉัน…”
เอมมิกาหยุดพูด “ฉันขอเบอร์คุณหน่อยได้ไหม
คะ?”
“ไม่ได้” ภัครบอกด้วยอยางชัดถ้อยชัดคำ
“ค่ะ” เธอแอบเสียใจเบาๆ ดูท่าโอกาสที่จะได้ร่วม งานกับตานี่เหลือน้อยมาก
ภัครอ่านแววตาที่เสียใจของเอมมิกาได้ทันที เขา หยิบเงินขึ้นมาหนึ่งฟ้อน แล้วยื่นให้เธอ “ฉันไม่ชินที่จะให้ ผู้หญิงเลี้ยง”
เอมมิกามองเงินในมือของภัคร ครั้งแรกฉันรับมา แล้ว ครั้งที่สองฉันก็รับมาอีก ถ้าครั้งที่สามไม่รับมา คงไม่ เหมาะมั้ง
“ขอบคุณนะคะท่านประธาน ” เธอรับเงินมาจากเขา หน้าค่อยๆแดงระเรื่อ แล้วโค้งคำนับให้ภัครพร้อมบอก “เดินทางปลอดภัยด้วยความเคารพนะคะ”
“รีบกลับไปเถอะ” ภัครพูดเสียงเรียบ
“ค่ะ” เอมมิกาพูดตอบกลับด้วยเสียงสดใส แล้ว หยิบถุงมันฝรั่งทอดกรอบที่ข้างในเหลือไม่กี่ชิ้นไปด้วย เธอเดินไปที่เคาน์เตอร์แล้วจ่ายเงินให้ลุงสง่าห้าร้อยบาท
ลุงสง่าทำคอยาว ยื่นดูภัครที่เดินออกไป “รถมาย บัคที่คุณเขาขับน่าจะหลายสิบร้านเลยนะ หนูเอม ผู้ชาย คนนี้ไม่เลวนะ หนูต้องรักษาให้ดี”
เอมมิกาตอบกลับลุงสง่า “รักษาให้ดีอะไรกันคะ เขา
แต่งงานแล้วค่ะ”
“งั้นก็รอเขาหย่า”
เอมมิกาหลุด”หนูไม่ได้ปัญญาอ่อนนะคะ ต่อให้ เขาหย่าแล้ว เขาก็ไม่มองหนูอยู่ดีค่ะ อีกอย่างทำไมหนู ต้องใช้ของเหลือของคนอื่นด้วย กลับก่อนนะคะ”
ตอนเช้า
เอมมิกาเข้าไปที่บริษัท ระหว่างที่กำลังดูรายชื่อคน ติดต่อของเอกภาพ จู่ๆปากกาก็ถูกแย่งไป
“เอมมิกา ทำไมเธอน่ารังเกียจขนาดนี้ ทำไมถึงต้อง บังคับแพรวาให้ช่วยก็โกหกว่าเธอไปแอบถ่ายรูปกับคลิป ด้วยกันกับแพรวาด้วย พอแพรวาไม่ยอมช่วยเธอโกหก เธอก็ขู่ทำร้ายเขาทุกวัน ยังสาดน้ำใส่หน้าเขาอีก เมื่อคืน แพรวาบอกฉันหมดแล้วนะ” อาจารย์เพ็ญที่ดูแลแพรวา ตั้งใจพูดเสียงดังเพื่อให้ทุกคนได้ยิน
เอมมิกาหันไปมองแพรวา
แพรวาทำแสแสร้งแกล้งทำเป็นกล้ว ยืนหลบอยู่ข้าง
หลังอาจารย์
“ฉันขู่ทำร้ายเธอทุกวันงั้นหรอ?” เอมมิการู้สึกตลก
ชะมัด
“เอมมิกาพอได้แล้ว อย่าแกล้งฉันอีกเลย นี่มันก็จะ อาทิตย์นั่งละนะ เธอทำงานของเธอให้ดีไม่ได้หรอ? ฝ่าย ฉันก็จะต้องรีบทำเรื่องขึ้นศาลแล้ว ฉันไม่อยากเสียเวลา” แพรวาแกล้งทำเป็นขอร้อง
เอมมิกาถึงกับหมดคำพูด
ทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาเอมมิกาเอาแต่สะกดลอยตาม เอกภาพจะเอาเวลาที่ไหนไปแกล้งหล่อน
หรือว่า แพรวาไม่มั่นใจว่าตัวเองจะชนะคดีนี้ เลย ตั้งใจใส่ร้ายเอมมิกา?
“เธอนี่ตลกจริงๆเลยเนอะ” เอมมิกาไม่อยากจะ สนใจคนประเภทนี้เลย
“ดังนั้น เธอหยุดเอาศพหนูมาทิ้งที่บ้านฉันทีได้ไหม แล้วก็ไม่ต้องส่งตุ๊กตาเปื้อนเลือดมาให้ฉันด้วย ฉันนอนไม่ หลับมาหลายวันแล้ว” แพรวาพูดพร้อมกับบีบน้ำตา
อาจารย์เพ็ญฟังแล้วถึงกับเลือดขึ้นหน้า “เอมมิกา ถ้าได้ทำผิดกฎหมายอาญาแล้วนะ ถ้าคราวหน้ายังทำ แบบนี้อีก ฉันจะไล่เธออก”
เอมมิกาหมดความอดทน
เธอฟังคนรอบข้างที่เริ่มซุบซิบนินทา เลยถามแพร วาว่า “เธอบอกว่าฉันแกล้งเธอ เพราะเธอไม่ยอมช่วยฉัน โกหกงั้นหรอ?”
“ฉันเป็นถึงทนายไม่พูดโกหกหรอก เธอก็อย่าคิด แค้นฉันเพราะเรื่องนี้ด้วย” แพรวาตอบเอมมิกา
เอมมิกาเป้ปาก “ได้เวลางานแล้ว พักเที่ยงเราค่อยเถียงกันต่อเถอะ”
“เธอหมายความว่าไง? ไม่ยอมรับใช่ไหม” อาจารย์ ทำตาโตถึงใส่
” “พอแล้ว กลับโต๊ะเธอไป ” ประภาพพูดเสียงเรียบ เพื่อหยุดทุกคน
อาจารย์เพ็ญมองหน้าประภา “เธอก็แบบนี้แหละ สอนเด็กของตัวเองดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง ทำไมสอนให้ เขาโกหก ช่างน่ารังเกียจ”
อาจารย์เพ็ญเดินกลับไปที่โต๊ะ
“ขอบคุณนะคะ อาจารย์ประภา” เอมมิกาพูด ขอบคุณด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ประภาไม่ได้ตอบอะไรกลับ
เอมมิกาเปิดคอมพิวเตอร์ แล้วส่งข้อความไปหาผู้ อำนวยการบ้านเด็กกำพร้า “ได้ข่าวว่า คนที่แอบถ่ายคลิป วิดีโอเป็นเด็กฝึกงานทีม aจากสำนักทนายความธรรม
รักษ์”
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
“ออกมา คนที่แอบถ่ายคลิปวิดีโอของฉัน ไสหัวออก มาเดี่ยวนี้” ผู้อำนวยการบ้านเด็กกำพร้าพร้อมลูกน้องคน สนิทอีกสองคนมาโวยวา
“พวกคุณเป็นใครคะ?” หัวหน้าทีมaเดินออกมาจาก
ห้องทำงาน
“พวกเรามาจากบ้านเด็กกำพร้า ทนายของพวกคุณ แอบเข้าไปในบ้านของเรา และแอบถ่ายรูปโดยที่ไม่ได้รับ อนุญาต พวกเราจะฟ้องคุณ” ผู้อำนวยการตะคอกเสียง
ดัง
“ฟ้องทนาย?” เอมมิกาพูด พร้อมกับเดินออกมา
อย่างช้าๆ
“คนนี้แหละ พวกเราจะฟ้องเด็กคนนี้” ผู้อำนวย การบ้านเด็กกำพร้าชี้หน้าเอมมิกา
“ผู้อำนวยการคะ คุณดูให้แน่ใจก่อนนะคะ คนที่ย่อง เข้าบ้านเด็กกำพร้าแล้วแอบถ่ายคลิปคือคนนั้น” เอมมิกา ชี้ไปที่แพรวา สีหน้าของแพรว่าไม่ดี การกระทำก็เริ่มไม่
ธรรมชาติ
ผู้อำนวยการมองไปทางแพรวา เพื่อความแน่ใจ “ไม่ใช่เด็กคนนั้น เธอต่างหาก
“วันไหน เวลาไหนกันคะ ทำไมหนูจำไม่เห็นได้เลย” เอมมิกาทำเป็นจำไม่ได้
“วันที่ 12 เดือนมิถุนายน 2017 ตอน 4 โมงเย็น ฉัน จำได้ดี เธออย่ามาเนียนนะ พวกเรามีภาพจากกล้อง วงจรปิด คนที่แอบถ่ายก็คือเธอ” ผู้อำนวยการบ้านเด็ก กำพร้าพูดด้วยน้ำเสียงโมโห
เอมมิกาเผยยิ้มออกมา มีภาพจากกล้องวงจรปิดสินะ ต่อให้แพรว่าปั้นน้ำได้เป็นตัวก็คงแก้ตัวอะไรไม่ได้แล้ว ละ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ