บทที่ 9 ฉันยินดีทำ

เอมมิกามองเงินในมือของเขา รับเงินมาเพราะสถานการณ์

บังคับ

พี่น้องของภัครกำลังมองมาที่เธอ

เธอนึกถึงคำพูดของพชร ไม่ว่ายังไงเธอต้องรักษหน้าท่าน ประธาน เธอรับเงินไว้ พร้อมกับยิ้ม “ขอบคุณนะคะที่รัก รักคุณนะ”

เธอยังรู้สึกขนลุกกับการกระทำของตนเอง รีบเดินออกจากห้อง

นั้น

“เฮียรองครับ แฟนพี่คนนี้น่ารักดีนะครับ ผมนึกว่าคนที่เรียน กฎหมายจะเป็นคนจริงจังเหมือนยัยภรีม” ภัครกล่าวชม

เรียนกฎหมาย

“อ่อ” ภัครอมยิ้ม

ภรีมที่เดินเข้ามาในห้องอาหารมองหน้าพี่ชายที่กำลังอมยิ้มอยู่ มีผู้หญิงไม่กี่คนที่ทำให้พี่ของเธอยิ้มได้

ภรีมรู้สึกอิจฉากัดฟันยิ้ม ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความ โกรธ จากนั้นเดินจากไป

*

เอมมิกาเดินออกไป

พชรเดินลงมาจากรถ “เธอโดนท่านประธานไล่ออกมาหรอ

ทำไมเร็วจัง” เอมมิกาเขกไปที่หัวของพชร “นายโง่หรอ ในสถานการณ์แบบ นี้ถ้าท่านประธานไล่ฉันออกมาก็เท่ากับทำให้ตัวเองเสียหน้าไม่ใช่ หรอ? ฉันออกมาซื้อมื้อดึก ปะไปด้วยกัน”

“อ่อ อย่างงั้นก็ดี ผมจะได้ทำงานกับท่านประธานต่อรีเปล่าก็ดู ผลงานที่คุณทำวันนี้นะ”

เอมมิกาเปิดประตูรถพร้อมกับยิ้ม “ฉันก็กำลังพยายามอยู่”

พชรเห็นรอยยิ้มของเธอ หน้าถึงกับแดงระเรื่อ

พชรอยากจะใช้บริการเธอ

เขาเรียกสติตัวเองกลับมา ทิ้งความคิดไม่ดีแล้วขับรถ

เอมมิกานั่งนับเงินที่ภัครให้บนรถ ทั้งหมดสองหมื่นแปดพันบาท ผู้ชายคนนี้สายเปย์จริงๆ แค่ให้เงินไปซื้อของก็เท่ากับเงินเดือนทั้ง

เดือนของเธอ

พชรพาเธอไปซื้อบุหรี่สองห่อที่ร้านประจำ

แพนด้าสองห่อ หกพันบาท

หอยเชลล์ยี่สิบชุดแค่สองพันบาท

ระหว่างทางกลับมา เธอพิจารณาบุหรี่ที่ซื้อมา “ท่านประธาน ของคุณวันนึงสูบบุหรี่กี่ห่อหรอ?”

“ประมาณเดือนนึงครับ ท่านไม่ค่อยสูบหรอก นอกจากเครียด มากหรืออยู่ในสถานการณ์จำเพาะ”

“ยังดีที่ไม่ติดบุหรี่เท่าไหร่ ถ้าวันหนึ่งสองห่อ หนึ่งเดือนก็เท่ากับ 11. เงินเดือนทั้งปีของคนธรรมดาแล้ว”

พชรอมยิ้ม “ท่านประธานทำแค่โปรเจคเดียวก็สามารถหาเงิน ได้หลายร้อยล้าน เค้าไม่สนใจเงินแค่นี้หรอกครับ” =

“หลายร้อยร้าน?” เอมมิกาถอนหายใจแล้วถามกับตัว “แล้ว เมื่อไหร่ฉันได้ร่วมงานกับเขานะ?”

คดีฟ้องอย่าแบ่งสมบัติ ทนายที่ทำคะดีสามารถได้เงินจากส่วน แบ่ง 0.5 คนรวยเป็นหลายหมื่นล้านอย่างภัคร ถ้าเธอได้ส่วนแบ่งนั้น อย่างน้องก็ได้ห้าร้อยล้านแล้ว

อย่าว่าแต่ห้าร้อยล้าน แค่ห้าล้านฉันก็จะทำคดีให้อย่างดีแม้ว่า

ต้องตาย

พชรได้ยินที่เอมมิกาพูด “ท่านประธานเป็นคนเรื่องมากมาก อีก อย่างท่านเป็นรักสะอาดด้วย ถ้าเธอคิดจะทำงานร่วมกับเขามันเป็น ไปไม่ได้หรอก เว้นแต่ ทำกับคนอื่นจะง่ายก็เยอะ”

ในใจของเอมมิกาพอจะคิดได้อยู่ “งั้นหลังจากนี้นายต้องคอย ช่วยเหลือฉันนะ ฉันจะแอบให้นายสิบเปอร์เซ็นต์จากรายได้เลย”

พชรพยักหน้า “มันเป็นความเหนื่อยของคุณ ไม่ต้องให้ผม

หรอก”

“คืนนี้ฉันจะทำหน้าที่ให้ดีเพื่อรักษาตำแหน่งนายไว้” เอมมิกา

ตอบกลับด้วยความกระฉับกระเฉง ณ ร้านอาหารสุดหรู

พชรกับผู้จัดการของที่นี่ช่วยเธอถือของขึ้นไป

เอมมิกาผลักประตูเปิดออกไป

ภรีมกลับมาอีกครั้ง เธอนั่งข้างๆกับภัคร ในมือถือจานผลไม้ ทำตัวไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่น

เธอก็พอจะเดาออกว่าผู้หญิงคนนี้รู้สักอะไรบางอย่างกับภัคร

เธอไม่ได้พูดออกไปทำได้เพียงยิ้มแล้วเดินผ่านไปหาภัคร “ที่รักคะ มากินหอยเชลล์กันก่อนค่ะ เดี๋ยวฉันแกะให้ ก่อนแกะฉันจะ ไปล้างมือนะคะ

“ฟู” ภาคภูมิถึงกับพุ่งอีกครั้ง “เฮียรองครับ ตอนที่พี่ให้เธอปรนิ บัติ คงไม่ให้เธอบ้วนปากก่อนใช่ไหมครับ?”

ปรนิบัติ? หมายความว่าไง?

เอมมิกาไม่เข้าใจ พร้อมกับตอบกลับไปว่า “ฉันยินดีทำให้ค่ะ

ภัครมองไปทางเธอ สายตาค่อยๆไล่มาจนถึงปาก ในแววตา ของเขามีบางอย่างเกิดขึ้น