บทที่ 6 ท่านประธานภัครกล้าหาญมาก

ภัครยังคงเป็นชายหนุ่มที่หยิ่งทะนง

ปลายนิ้วของเธอค่อยๆ ลูบไล้ไปที่ผมของชายหนุ่มเพื่อจัดทรง

พชรถึงกับตาโตด้วยความตกใจ

ท่านประธานเป็นคนที่รักสะอาดมาก ทรงผมของเขาล้วนมีช่าง ฝีมือดีเป็นคนดูแล หลังจากที่จับมือกับหญิงสาวทุกครั้ง เขาต้องรีบ เช็ดมือ ไม่น่าเชื่อว่าเธอสามารถจับผมของท่านประธานได้?

เอมมิกามองแล้วภัครไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ เลยจัดผมให้ภัคร 5 นาที นิ้วโป้งนวดไปยังขมับของเขา 5 นาที หลังจากนั้นย้ายไปนวด

ตรงกลางของศรีษะ “ยังเจ็บไหม?”

ภัครลืมตาขึ้น แววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความรู้และประสบการณ์

มองไปทางเธอ

เอมมิกาไม่เข้าใจว่าภัครคิดอะไรอยู่

สรุปแล้วเขายังปวดหัว หรือไม่ปวดแล้ว?

“พชร หลังจบงานแล้วให้เงินเธอเพิ่มอีกห้าหมื่นบาท” ภัครออก

คำสั่ง

“ครับ”

ห้าหมื่นบาท? เอมมิกาถึงกับขมวดคิ้ว เงินเดือนทั้งเดือนของเธอ ยังไม่ถึงห้าหมื่นด้วยซ้ำ

ไม่น่าละ พนักงานที่ทำงานกับคนนิสัยแย่ๆแบบตานี้ถึงกลัวถูก ไล่ออก ที่แท้ก็ใจปล้ำแบบนี้นี่เอง !

รถจอดลงหน้าร้านอาหารชื่อดัง

การ์ดของร้านอาหารโค้งคำนับพร้อมกับเปิดประตูรถ

ภัครเดินลงจากรถ ขาที่ยาวดูสง่างามเหยียบลงบนพื้น ร่มคัน ใหญ่สีดำรีบกางให้เขาทันที ดูเจ็ดจรัส

พนักงานเดินนำเขาเข้าไปข้างใน

เอมมิกาเดินลงจากรถ

“เธอต้องดูแลท่านประธานดีๆนะ” พชรเน้นย้ำ

เอมมิกาเห็นพชรยังนั่งอยู่บนรถ “นายไม่ลงมาหรอ”

“ข้างในเป็นงานเลี้ยงของพี่น้องท่านประธาน ผมไม่สิทธิเข้าไป แต่ว่าผมจะอยู่รอในรถรับคำสั่งตลอดเวลา” พชรอธิบาย

“เข้าใจแล้ว ฉันจะพยายามอย่าลืมที่ตกลงกันไว้ละ”

“แน่นอนครับ”

เอมมิกายิ้มรับ เดินตามภัครเข้าไป

“สวัสดีค่ะท่านประธานภัคร” สองข้างขนาบไปด้วยหญิงสาวที่ แต่งตัวเซ็กซี่พูดทักทายท่านประธาน

ภัครไม่แม้แต่จะมอง เดินตรงไปยังลิฟท์ vip สำหรับแขกพิเศษ ผู้จัดการของทางร้านคำนับพร้อมกับกดลิฟท์ให้

ภัครเดินเข้า พร้อมด้วยเอมมิกาที่ยืนขนาบข้าง

จากนั้นผู้จัดการเดินเข้ามา มองเอมมิกาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ พร้อมกับถาม “ท่านประธานภัครครับ คุณชายสามมาถึงแล้ว ต้องการให้ผมจองห้องซูพรีเรียสำหรับท่านประธานไหมครับ?”

เอมมิการู้สึกประหม่า ถ้าจะให้เธอนอนห้องเดียวกับผู้ชายคนนี้

หนึ่งคืน เธอจะคุ้มไหม?

“ไม่ต้อง” ภัครตอบ

เอมมิกาโล่งอกไปเปราะหนึ่ง เกือบลืมไปแล้วว่าภัครเคยบอกไม่

ชอบผู้หญิงแบบเธอ

เธอเดินตามผู้จัดการไปยังห้องอาหารสายธารจันทรา

ผู้จัดการเคาะประตูพร้องกับเปิดออก

ภัครเดินนำเข้าไปก่อน เอมมิกาค่อยเดินตาม แต่ก็ยังคงมองเห็น ไม่ค่อยชัดอยู่ดีว่าคนในเป็นใครบ้าง เธอได้ยินแต่เสียงผู้หญิงร้อง เสียงดังจนเธอต้องเอามือขึ้นมาจับหู มองคนกลุ่มนั้นที่กำลังสนุกกัน

“เฮียรองพาแฟนมาด้วยจริงหรอครับ”

“ไม่จริงหรอก?”

“เฮ้อ กระเป๋าโvของฉัน” “ฮ่าๆ รถของผม ฮ่าๆ ผมมีรถเยอะเลย ฮ่าๆ”

ผู้หญิงสามคนรีบเดินมาทางเอมมิกา ขวางทางเธอไว้

“ตอบคำถามพวกเรามาก่อน” สาวผมสั้นบอกกับเอมมิกา

ภัครมองไปทางเอมมิกา

เขานั่งลงบนโซฟา ถือแก้วไวน์ด้วยท่วงท่าที่สง่างาม เหมือน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตนเองพร้อมกับดื่มไวน์ลงไป

เอมมิกาทำตาซึงขัง

ไม่แปลกที่คนหล่อลากดินอย่างตานี่ ยังถูกสวมเขา ตานี่ถ้าจะ หลงทางด้านความรู้สึก

“คนสวย ปกติแล้วท่านประธานครั้งละกี่นาที? สิบนาที หรือว่า ยี่สิบนาที” สาวผมสั้นถามเธอด้วยความเจ้าเล่ห์

ภัครได้ยินคำถาม เลยมองไปทางเอมมิกา เหมือนวัตถุโบราณ อายุเป็นหมื่นปี

เอมมิกาอมยิ้มขึ้นมา ถ้าเธอตอบว่าไม่กี่วินาที คุณภัครคนนี้ยัง จะนิ่งได้อยู่ไหม?”