บทที่ 26 คุณต้องการอะไรกันแน่

เอมมิกาพยายามผละเขาออกโดยการดันลิ้นของภัครไป

ด้านนอก แต่มันกลับเป็นการทำให้เขาดูดลิ้นเธอเข้าไป

เอมมิกาอึ้ง

นายเป็นโรคบ้าความสะอาดไม่ใช่หรอ?

หรือว่าหลังจากทีกินน้ำลายฉันไปครั้งหนึ่ง ก็ไม่รู้สึกว่า มันสกปรกอีกเลย?

เอมมิกาพยายามที่จะผลักเขาออก แต่มันกลับกลายเป็น หน้าอกของเธอยิ่งแนบชิดอกเขามากขึ้น

เอมมิกาสัมผัสความร้อนในตัวของภัครที่กำลังประทุ เขา เหมือนราชสิงห์ที่ดุร้ายเตียมพร้อมสำหรับการรบ

ตอนนี้เอมมิการร้อนจนจมูกของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ หน้าอกของเธอกระเพื่อมไปตามการหายใจ

เสียงจากคุณย่าดังมาจากด้านนอก “ภัครหลานกลับไป แล้วหรอ?”

“เหมือนจะใช่นะ”

“เจ้าเด็กบ้านี่ ผู้หญิงเขาแอบมองทำตาหวานเยิ้มตั้ง หลายรอบตอนกินข้าว ตาภัครสิตัวดี ทำหน้าเย็นชาอยู่นั่น แหละไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าหนูเอม ฉันว่าหลานเราต้อง ครองโสดไปจนตายแน่” คุณย่าพูดอย่างอารมณ์เสีย

“คณใจเย็นๆก่อน หลานเราไม่ชอบแม่หนคนนั้น คุณจะ มีปัญหาทําไม” คุณปู่บอก

“ถ้าไม่ชอบแล้วจะกินมื้อข้าวด้วยกันทำไม ปล่อยให้ฉัน ดีใจลมลมแล้งๆ ฉันละเบื่อหลานรักของตระกูลคุณจริงๆ ไป ดื่มน้ำก่อนล้ะ” คุณย่าพูดอย่างน้อยใจ

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม” คุณปู่น้อยใจยิ่งกว่า

“ผู้ใหญ่มันทำตัวไม่ดีเด็กเลยยิ่งไม่ดีไงคะ”

คุณปู่: “

เอมมิกาได้ยินสิ่งที่คุณยายพูด ถึงกับร้องไห้ไม่มีน้ำตา

เลย

เธอมองเขาหวานเยิ้มตรงไหน เธอแค่พยายามดูสีหน้า เขาแค่นั้นเอง

หรือคุณภัครก็คิดแบบนี้?

ภัครหยุดการกระทำของเขาลง มองลึกเข้ามาในตาของ เอมมิกา เม้มปากไม่พูดไม่จา ชุดสูทสีดำที่เขาใส่ทั้งๆที่มัน ทำให้เขาดูเคร่งครึม แต่มันกลับให้ความรู้สึกหยิ่งยโส

“ฉัน ไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะ” เอมมิกาพยายามอธิบาย

เธอไม่ต้องอธิบายยังจะดีเสียกว่า พอภัครเห็นเอมมิกาที่ กำลังเม้มปาก ทำให้เขาเข้าใจเลยว่าทำไมพวกผู้ชายถึงชอบ เล่นกับไฟ โดยไม่กลัวมันเลย ยิ่งเอมมิกาบอกว่าไม่คิด เขายิ่งอยากทำให้เธอคิด

ภัครอุ้มเอมมิกาขึ้นไปบนอ่าง เอมมิกาตกใจเผลอกรีด

ออกมา

“หนูเอม เป็นอะไรไป?” คุณย่ารีบเคาะประตู

ตอนนี้ในหัวเอมมิกาว่างเปล่าไปหมด ทำยังไงดี? ทำยัง

ไงดี?

ถ้าคุณย่ารู้ว่าเธออยู่ในนี้กับภัครสองคนแถมยังล็อค ประตูไว้อีก ต้องเข้าใจอะไรผิดแน่เลย

ต่อให้เธอกระโดดลงแม่น้ำคงคาก็คงลบตราบาปนี้ไม่ได้

“คุณย่าคะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ เมื่อกี้เห็นหนูวิ่งผ่านเลย ตกใจ” เอมมิกาบอก

ภัครหัวเราะในลำคอ “คุณกังวลว่าคุณย่าผมจะไม่รู้ว่า เราทำอะไรกันในนี้”

“คะ?” เอมมิกาไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด เธอแค่กลัวว่า คุณย่าจะเข้ามาเลยบอกไปแบบนั้น

“เธอพูดไปแล้วนิ เหมือนไม่พอใจแต่ก็พูดอะไรไม่ได้” ภัครจับขาเธอแยกออกจากกันแล้วผลักเธอเข้าไป

เธอพูดอะไรผิดไป ! เอมมิกาหงายหลังแล้วตกลงไปใน อ่างน้ำ ตอนนี้สะโพกเธอระบมไปหมด เอมมิกามองหน้าภัครอ ย่างโมโห

เขามองเธออย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า คางชิดอกแล้วทำ หน้าเย็นชา

เอมมิกาเข้าใจแล้ว เมื่อกี้นี้เขาตั้งใจดันเข้ามา

“คุณทำอะไรของคุณ!

“คนที่ต้องการทำบางอย่างเพื่อที่จะทำให้ตัวเองดูไม่น่า เกลียด เล่นเกมส์ความรักแบบนี้พอแค่นี้ดีกว่า ผมไม่ชอบ” ภัครบอก

เกมส์ความรักอะไรของเขา!

เอมมิกาโกรธเลือดขึ้นหน้า ใช้ถ้วยตักน้ำที่อยู่ในอ่างล้าง จานสาดไปที่ตัวภัคร “ควรจะรักษารูปลักษณ์นิดนึงเพื่อที่ตัว เองดูไม่น่าเกลียด แต่สิ่งที่คุณทำมันเกินไปแล้ว”

ตอนนี้ภัครเหมือนเสือที่จ้องจะกินเนื้อกวาง “ผมว่าคุณ คงไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม”

กริ๊ก ประตูถูกคุณย่าใช้กุญแจไขแล้วเปิดเข้ามา

คุณย่าตกใจ มองไปที่เอมมิกาที่นั่งหน้าแดงอยู่บนอ่าง ล้างจาน สลับกับภัครที่สีหน้าดูไม่โอเคเท่าไหร่ สมองประมวล ความคิด ‘ ภัคร น้องเขาเป็นผู้หญิง ต่อให้หนูไม่ชอบเขาก็ห้าม โยนน้องลงอ่างแบบนี้สิ” “ไม่โยนลงถังขยะก็ดีแค่ไหนแล้วครับ” ภัครบอกแล้ว หมุนตัวเดินออกไป หลังจากที่เขาไปรังสีเย็นชาที่เขาแผ่ออก มาก็หายไปจากห้องครัวทันที

เอมมิกานะเอมมิกา โกรธจนอยากจะระเบิดออกมาแล้ว เธอกระโดดลงมาจากอ่างล้างจาน ตอนนี้ทั้งตัวของเธอเปียด ไปหมด ทั้งอยากร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก อยากจะฟ้องคุณย่า เรื่องที่เกิดขึ้นแต่ก็พูดไม่ออก ยังไงท่านก็เป็นคุณย่าของภัคร ไม่ใช่ของเธอ

คุณย่าตบบ่าเอมมิกาเบาๆเป็นการปลอบใจ “ขอโทษนะ หนูเอม อะไร? ” ย่าไม่น่าเดินเข้ามา ตอนนั้นย่าคิดไม่ทันว่าหนูแปลว่า

“หนูแปลว่าอะไรล้ะคะ” เอมมิกาถาม

“ทำรู”

เอมมิกามึนไปสักพัก เธอเข้าใจแล้ว ตอนนี้หน้าเธอแดง ไปจนถึงหูเลย “ไม่ใช่อย่างที่คุณย่าคิดนะคะ”

”หนูเอม อย่าหมดหวังนะ ตาภัครก็เป็นแบบนั้นแหละ ย่า ก็ไม่เคยเห็นเขาจะทำดีกับใครเป็นพิเศษ หนูต้องสู้นะสักวัน ถ้าเขาใจอ่อนก็จะยอมรับหนูเอง” คุณย่าพูดให้กำลังใจ

“ไม่ใช่นะคะคุณย่า คุณภัครเขา……” เอมมิกาไม่รู้จะ พูดอะไรต่อ

ถ้าเธอบอกไปว่าภัครจูบเธอ คุณย่าต้องไม่เชื่อแน่ๆ อีก อย่างภัครโมโหแล้วโยนเธอลงอ่างล้างจานแบบนี้ จะให้มอง ยังไงก็คิดว่าเป็นตัวเธอที่ไปยุ่งกับเขาแล้วโดนเขารังเกียจ มากกว่า

“ภัครทำไมหรอ?” คุณย่าถาม

เอมมิกาก้มหน้าลง เอมมิกาจะบอกเรื่องที่เขามีภรรยาอยู่ แล้วก็ไม่กล้า

ความสัมพันธ์ระหว่างคุณภัครกับภรรยาของเขาแย่มาก ไม่แน่ อาจจะหย่ากันในไม่ช้า คืนบอกไปคุณย่าจะเป็นห่วง เอาเปล่าๆ

“หนูว่าหนูกลับไปที่บ้านดีกว่าค่ะ” เอมมิกาบอกอย่าง เหลืออด

“เดี๋ยวย่าให้ภัครไปส่งนะ” คุณย่าบอกอย่างอารมณ์ดี ดวงตาเปร่งประกาย

“อย่าค่ะ” เอมมิกาคิดว่าเดี๋ยวภัครก็จะไปจากที่นี่แล้ว

การที่เธอไม่เข้าใกล้ภัคร ถือเป็นการรักชีวิตของตัวเอง ถ้าอยู่กับตานั่นสองต่อสองมีหวังขาดอากาศหายใจตายพอดี

เอมมิกาคิดได้ดังนั้นเลยจะค้างที่นี่ “ตอนนี้หนูเปียกไป ทั้งตัวแล้ว จะให้กลับบ้านตอนนี้ก็ไม่เหมาะสมเท่าไหร่ ไว้หนู ค่อยกลับพรุ่งนี้นะคะ”

“พรุ่งนี้หนูก็ต้องอยู่ที่นี่ หนูตอบตกลงแล้วนะ ย่ามีเสื้อผ้า ใหม่เยอะแยะที่ยังไม่เคยใส่ เดี๋ยวหนไปลองใส่ดนะ” คุณย่า บอกพร้อมพาเอมมิกาเดินเข้าห้องของตัวเอง

เปิดตู้เสื้อผ้า

คุณย่าเอาชุดกี่เพ้าหลายชุดออกมา “ชุดพวกนี้เป็นของ แบรนด์YSหมดเลยนะ ย่าแก่แล้วใส่มาก็ไม่เหมาะเท่าไหร่ เอา ให้หนูหมดเลยแล้วกันนะ”

YS แบรนด์นี้เอมมิการู้จักดี เพราะเป็นแบรนด์กี่เพ้าที่ดี ที่สุด ดาราหลายคนต่างก็สั่งตัดกับที่นี่ “ไม่ดีมั้งคะ พวกนี้แพง เกินไป”

“จะแพงยังไงก็ไม่เท่าชีวิตย่าหรอกใช่ไหม? หนุเป็นคน ที่ช่วยชีวิตย่ายไว้ เอาไปไม่กี่ชุดจะเป็นอะไรไป?’ พร้อมกับเอากี่เพ้าให้เอมมิกา ‘ คุณย่าพูด

เอมมิกา: “

“ห้องของหนูอยู่ชั้นสองห้องริมสุดนะ ย่าจัดห้องให้ เรียบร้อยแล้ว อีกอย่าง” คุณย่าเปิดลิ้นชักออกแล้วหยิบ กางเกงชั้นในให้เธอ “พวกนี้ก็ของใหม่หมดเลยนะ”

เอมมิกาหน้าแดงเล็กน้อย แต่เธอก็ต้องการกางเกงชั้นใน พวกนี้จริงๆ “ขอบคุณค่ะคุณย่า”

“ไม่ต้องขอบคุณ” คุณย่ายิ้ม ยิ่งมองเอมมิกาเธอก็ยิ่ง

ชอบ

เอมมิกาถือเสื้อผ้ากำลังจะขึ้นไปชั้นบน เดินไปได้ครึ่ง ทาง เธอเงยหน้าขึ้นไป เห็นภัครอยู่ตรงบันได เขาเปลี่ยนชุดเป็นสูทสีน้ำเงินเรียบร้อยแล้ว ความหล่อ ของเขายังคงไม่เปลี่ยน เขามองลงมาหาเธอจากข้างบนอย่าง มีเลศนัย……”