บทที่ 22 คิดจะใช้แผนผู้ชายหน้าตาดีกับฉัน ฉันก็จะแผนซ้อนแผน

เอมมิกาถึงกับทำตัวไม่ถูก เมื่อนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่

เกิดขึ้น

ตอนนั้นเอมมิกาทำให้ภัครโกรธ เธอเลยแกล้งประจบ เขาสะยกใหญ่ เพื่อให้ตานั่นหยุดแกล้งเธอ

ตอนนี้จะทำยังไงล้ะเนี่ย ประจบจนทำร้ายตัวเองเข้าแล้ว

“วันนั้นฉันเข้าใจว่าคุณรู้ว่าฉันเป็นทนาย แล้วคิดจะบอก ให้คุณเอกภาพรู้ ฉันเลยต้องพูดจาประจบคุณไงคะ” เอมมิกา อธิบาย

ภัครแสยะยิ้ม ตาของเขาดูเยือกเย็น ดังนั้นเธอเลย

โกหกงั้นสิ”

ความเยือกเย็นในแววตาของภัคร ทำให้เอมมิกามีลาง สังหรณ์ใจที่ไม่ดีเท่าไหร่ ภัครคงไม่ยอมให้เธอเป็นทนาย

บริษัทของเขาแน่

สัญญานั่น เก็บเอาไว้ก็เสี่ยงเปล่าๆ น่าขายหน้าจริงๆ

เอมมิกาแย่งสัญญามาจากมือของภัคร

การกระทำของเอมมิกาที่พยายามจะแย่งสัญญาทำให้ ภัครหงุดหงิด เขาโน้มหน้าลงไปประทับจูบ แต่จูบครั้งนี้มันคือ การลงโทษชัดๆ เพราะเขาบดขยี้มันอย่างรุนแรง

เอมมิกาถอยหลังหนี ภัครกับยิ่งจูบแรงขึ้นเขาแทบจะ กลืนกินปากของเอมมิกาเข้าไปแล้ว ลิ้นของภัครอยู่บนริม ฝีปากของเอมมิกาแต่ก็ไม่ยอมดันเข้าไปข้างใน ทำให้เอมมิกาไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะกัดลิ้นเขา ทำยังไง เธอก็ดิ้นไม่หลุด เอมมิกาโมโห นายรักสะอาดมากใช่ไหม? ได้

เอมมิกาเอามือกอดไปที่ไหล่ของภัคร แล้วดันลิ้นตัวเอง เข้าไปในปากของเขา

ลิ้นของทั้งสองสัมผัสกัน น้ำลายก็แลกกันกลางอากา

สนั่น

ภัครนิ่งไป เขารับรู้การจู่โจมแบบนี้ของเอมมิกา ทำให้ เขาคิดว่าเอมมิกาตั้งใจที่จะแกล้งโกหกเรื่องทั้งหมดทำเป็นไม่ ชอบเขาเพื่อเข้าหาทีหลัง

ภัคร ไม่ชอบผู้หญิงที่แผนสูง เขาไม่ชอบการถูกคุมเกมส์ เขาเป็นคนคุณเกมส์มาโดยตลอดไม่ว่าจะเป็นด้านไหน ทุก คนต้องทำทุกอย่างเพื่อเขา ตอนนี้ความคิดเหล่านี้กำลังตีกัน ยุ่งในหัว

แต่ การที่เอมมิกาจูบเขาแบบนี้ทำให้ภัครรู้สึกดี เขาไม่ ได้ผลักออก ตรงกันข้ามเพราะเขาไม่เคยลองอะไรแบบนี้ เลยอยากรู้ว่าจะมีอะไรที่ทำให้ตัวเขาเองตื่นเต้นได้อีกไหม

ทั้งๆที่ตอนแรกจูบเอมมิกาเพราะความโมโห แต่ตอนนี้ ร่างกายของเขากลับต้องการเธอเข้าแล้ว

ภัครต้องการเอมมิกา

เอมมิกาหลังจากที่รู้ตัวว่าภัครหยุดการกระทำเหล่านั้น ลงแล้ว เธอรีบวิ่งออกห่างเขาหนึ่งเมตรเพื่อความปลอดภัย ของตัวเธอเอง เธอใช้หลังมือเช็ดปาก กลัวว่าภัครจะเข้ามาอีก เธอรวบรวมความกล้าทั้งหมดชี้ไปที่ภัคร เพื่อเตือน “นี่ นาย อย่าคิดที่จะใช้หน้าตาดีของนายกับฉัน เพราะฉันจะใช้แผน ซ้อนแผน”

ภัครล้มตัวนอนบนโซฟา เขาอ้าแขนกว้าง สูทที่ใส่ไว้ก็มี แต่รอยยับเพราะเอมมิกาเป็นคนทำ

ภัครตอนนี้ ไม่เหมือนภัครที่เคยเป็นเขาไม่มีความเท่ห์ ที่เย็นชา ตรงกันข้ามตอนนี้เขามีแต่ออร่าของความเซ็กซี่ มันช่างต่างจากปกติ แต่สิ่งที่ยังเหมือนเดิมคือรังศีแห่งความ อันตรายเมื่ออยู่ใกล้

“ทนายใช่มั้ย?” ภัครถาม

“ใช่” เอมมิกาพูดไม่เต็มปากเพราะเธอยังเป็นแค่ทนาย ฝึกหัด แต่เดี๋ยวก่อนเมื่อกี้ภัครบอกว่าเขาเรียนกฎหมายมา เหมือนกัน แน่ใจนะว่าไม่ใช่ด้านการเงิน?”

ภัครยืนขึ้น กลับเข้าสู่โหมดหยิ่งทะนงอีกครั้ง ความมี เสน่ห์ที่ก่อนหน้านี้มีหายวับในพริบตา “เมื่อเซ็นต์สัญญาไป แล้ว ผมไม่ยอมให้คุณเปลี่ยนใจหรอก” 11

“อะไรกัน! ” เอมมิการู้สึกเหมือนถูกตัวอัลปากาถ่ม น้ำลายใส่เธอ ตอนนี้เธอทั้งโกรธ หมดความอดทน สงสารตัว เอง โทษตัวเอง ความรู้สึกมากมายเกิดขึ้นพร้อมกันอย่างบอก ไม่ถูก

ใจของเธอแตกสลาย “นายฟ้องฉันสิ ยังไงในสัญญาก็ไม่ได้เขียนไว้ว่าถ้าทำ ผิดแล้วจะเป็นยังไง ฉันไปก่อน” สองคำสุดท้ายเธอพูดอย่าง เน้นย้ำ เอมมิกาหยิบกระเป๋าของเธอมาโดยที่ไม่มองหน้าภัค รด้วยซ้ำ เปิดประตูแล้วเดินออกไป

ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เธอมองค้อนประตูห้อง 1809 ของ

โรงแรมเซ็นเตอร์พ้อย

คิดจะซื้อฉัน?? !!

ฝันไปเถอะ เธอไม่ได้เลี้ยงง่ายขนาดนั้น

เอมมิกาหันหลังเดินไป เธอเห็นคุณยายคนหนึ่งเป็นลม ล้มลงไป ไม่มีใครกล้าพยุง เธอรีบวิ่งเข้าไปช่วยโดยทันที

เธอวิ่งไป แล้วหยิบยาหม่องในกระเป๋าออกมา เธอแต้ม ลงไปที่ขมับของคุณยายแล้วนวดวนให้

คุณยายลืมตาขึ้น “น้ำ”

เอมมิกาเอาน้ำที่อยู่ในกระเป๋าของเธอออกมา เปิดฝา “คุณยายคะ ค่อยๆดื่มนะคะ”

คุณยายไม่ฟังเธอ รีบดื่มน้ำเข้าไปหลายอึก จนเริ่มปกติ

เอมมิกาช่วยพยุงคุณยายขึ้นมา “คุณยายจำเบอร์ โทรศัพท์ของคนที่บ้านได้ไหมคะ? เดี๋ยวหนูพาคุณยายไปโรง พยาบาลก่อน” คุณยายคนนี้จับมือของเอมมิกาแน่น “ฉันไม่อยากไป โรงพยาบาล ฉันไม่ชอบกลิ่นโณงพยาบาล ฉันแค่ความดันต่ำ นิดหน่อย แม่หนู เธอส่งฉันกลับบ้านหน่อยได้ไหม?”

“หนูอย่าไปส่งเลย เดี๋ยวหนีมิจฉาชีพเยอะ หนูหน้าตา สวยขนาดนี้ ถ้าถูกจับไปขายจะทำยังไง?

“จริงด้วย ถ้าความดันต่ำแล้วจะออกมาเตร่ดแตร่ทำไม พอเป็นลม จะพาไปโรงพยาบาลก็ไม่ยอม พวกมิจฉาชีพแน่ๆ”

“คนแก่สมัยแน่ ไม่ค่อยจิตสำนึกเลย ใช้ความสงสาร ของคนอื่นเป็นเครื่องมือ บาปกรรมจริงๆ ”

คนรอบข้างที่เดินผ่านไปมาเตือนเอมมิกา บางคนถึงกับ ด่าคุณยายคนนั้นต่างๆนานา

คุณยายรีบอธิบาย “ฉันไม่ใช่มิจฉาชีพนะ หลานของฉัน อยู่ที่โรงแรมเซ็นเตอร์พ้อยท์นี้ ฉันมาที่นี่เพื่อมาหาหลาน”

“โรงแรมเซ็นเตอร์พ้อยท์ก็อยู่แถวนี้เอง คุณโทรหา หลานคุณสิ” คนอื่นๆพากันพูด

“ฉันไม่ได้หยิบโทรศัพท์ออกมาด้วย สภาพฉันตอนนี้ ฉัน ก็ไม่อยากให้หลานเห็น”

“คุณยายคะ วิธีการโกหกของคุณยายนี้ไม่น่าเชื่อถือ เลยนะคะ แก่ขนาดนี้แล้ว ยังจะออกมาทำร้ายคนอื่นอีก ระวัง พระเจ้าจะจัดการนะ” “ฉันเปล่า” คุณยายร้องไห้ด้วยความกังวล เลือดขึ้น หน้าเป็นลมไปอีกครั้ง

เอมมิกายื่นช็อกโกแลตให้คุณยาย

คุณยายคนนี้มองเอมมิกาด้วยความแปลกใจ

“หนูซื้อมาจากร้านข้างถนนตรงนั้นค่ะ หนูเชื่อคุณยาย นะ เดี๋ยวหนูส่งกลับบ้านเองค่ะ อีกอย่างคุณยายไม่จําเป็นต้อง อธิบายอะไรให้คนที่ไม่เชื่อเราหรอกนะคะ เพราะว่าไม่ว่าคุณ ยายจะพูดยังไง พวกเขาก็ไม่เชื่อ” เอมมิกาบอก แล้วเดินไป ริมถนน

คุณยายอารมณ์เย็นลง กัดช็อกโกแลตไปหนึ่งคํา มอง ไปที่แผ่นหลังของเอมมิกา นํ้าตาของเธอคลอเบ้า

เอมมิกาโบกรถแท็กซี่ที่กำลังขับผ่านมา

ความรู้สึกที่คนทั้งโลกไม่เชื่อคำพูดของเธอแบบนี้ เธอ

ผ่านมันมาแล้ว

อย่ากลัวที่จะถูกคนอื่นว่าร้ายแล้วทำเรื่องที่ไม่ถูกต้อง

และอย่าเป็นคนดีจนเกินไปเพื่อให้คนใจร้ายสมหวัง นี่เป็นสิ่ง ที่แม่ของเอมมิกาสอนเธอมาก ดังนั้นหลังจากที่คลอดเอมมิกาแล้ว แม่ของเธอก็แยก

ทางกับพ่อ แม้ว่าจะตายก็ไม่มีทางที่จะกลับไปหาพ่อของเธอ

อีก แท็กซี่จอดตรงหน้าเธอ เธอเปิดประตูแล้วพยุงคุณยาย ขึ้นรถ หยิบเงินในกระเป๋าออกมาหนึ่งพันบาท ยัดเข้าในมือ ของคุณยาย “เงินนี้ น่าจะส่งคุณยายกลับถึงบ้านได้นะคะ หนูรู้ว่าคุณยายไม่อยากทำให้คนในครอบครัวต้องเป็นห่วง แต่คุณยายเองก็ต้องดูแลสุขภาพนะคะ”

คุณยายรู้สึกตื้นตันใจ จับมือของเอมมิกาไว้ “หนู หนู ชื่ออะไรจ๊ะ เบอร์โทรศัพท์อะไร แต่งงานรึยัง? มีแฟนรึเปล่า? หลานของยายเก่งมากเลยนะ ยายว่าพวกเธอสองคนเหมาะ สมกันดี วันนี้หนูช่วยยายไว้ ยายจะตอบแทนหนูแน่นอนจ๊ะ”

เอมมิกายิ้มแล้วตอบกลับ “ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องแค่นี้เอง ”

เอมมิกาช่วยคุณยายปิดประตูรถ โบกมือแล้วเดินไปข้าง

หน้า

“ฉันชอบแม่หนูคนนี้จริงๆ โชเฟอร์ รบกวนตามเธอไป หน่อย ฉันอยากรู้ว่าเธอพักอยู่ที่ไหน ทำงานอะไร และชื่อ อะไร” คุณยายพูด “ในที่สุดฉันก็หาหลานสะใภ้ที่อยากได้จน เจอ ฮ่าๆๆๆ”