บทที่ 10 ใครกันแน่ที่หน้าไม่อาย

“หน้าไม่อาย” ภรีมพูดขึ้นมา

เอมมิกาได้ยิน สมองแล่นฉับพรัน พึ่งคิดได้ว่าปรนิบัติในที่นี้คือ อะไร หน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง ฉันพูดอะไรออกไป ขอถอนคำ พูดได้ไหม?

“ฉันไปล้างมือก่อน เดี่ยวพวกคุณก็มากินด้วยกันนะคะ” เอมมิ กาทำเป็นไม่ได้ยินแล้วเดินจากไป

พวกผู้ชายพักเล่นกันแล้ว

ภัครเดินไปล้างมือ ภาคภูมิเดินเข้าไปหา “เฮียรองครับ แฟนคน นี้ของพี่ไม่เลวเลยนะ หน้าตาก็สวย หุ่นก็ดี แถมตลกและน่ารักอีก ดู เชื่อฟังแต่ก็ฉลาด มาถึงปุ๋ปทำเอาแฟนพวกผมตกกระป๋องไปเลยนะ ครับ พี่นิเลือกเก่งจริง”

ภัครหยิบกระดาษขึ้นมา “เมื่อกี้นายเสียไปเท่าไหร่?”

“แสนกว่าครับ วันนี้ความรักพี่ก็ดี เล่นไพ่ก็ชนะนะครับ ไม่ ยุติธรรมเลย” ภาคภูมิตอบ

ภัครหยิบกระดาษทิ้งลงถังขยะ “เดี่ยวมาเอาเงินที่เสียไปกับฉัน

นะ”

ภาคภูมิถึงกับตกใจ “เฮียรอง เฮียน่ารักที่สุดเลย ผมสนิทกับพี่ มากกว่าพี่ชายแท้ๆของตัวเองอีก”

ภัครไม่ได้สนใจเขา เดินออกจากห้องน้ำ มองไปยังเอมมิกาที่ ตั้งใจแกะหอยบนจานมีหลายตัวแล้ว ภาคภูมิมองตามสายตาของภัคร พร้อมกับตะโกน “ท่าแกะหอย ยังดูสวยเลย สมแล้วที่เป็นแม่ศรีเรือนที่ดี เพอร์เฟกมาก”

“มาเอาตั้ง” ภัครพูด เขาเดินไปที่โต๊ะไพ่นกกระจอก เปิดลิ้นชัก แล้วแบ่งเงินในนั้นใครภาคภูมิครึ่งหนึ่ง

ภัครมองไปทางเอมมิกา “มานี่”

เอมมิกาได้ยินเสียงภัคร เธอถอดถุงมือลง วิ่งไปทางภัคร “ที่รัก มีอะไรรึเปล่าคะ?”

ภัครเอาเงินที่เหลือให้เธอ “เอาไป”

เอมมิกามองเงินในมือของภัคร น่าจะประมาณแสนห้า

ครั้งที่แล้วสองหมื่นกว่าพึ่งเอาไป ถ้าครั้งนี้ไม่เอาก็ดูแปลกๆ แต่ ว่าในใจของเธอรู้สึกแปลกๆ เธอรับเงินมาตอบกลับไป “ฉัน ขอบคุณนายแทนคนทั้งบ้านด้วย”

“” ภาคภูมิที่กำลังดื่มน้ำ ครั้งนี้พุ่งจริง ชี้ไปทางภัคร “เฮียรอง =

แฟนพี่ตลกจริงๆ ฮ่าๆ”

ภัครก็กระตุกยิ้ม

ทำไมเอมมิกาไม่เห็นรู้สึกตลกสักนิด

เธอขอบคุณแทนคนที่บ้านจริงๆ คนในบ้านเธอต้องการเงิน

เอมมิกาเก็บเงินไว้ในกระเป๋า “ที่รักคะ มากินหอยแล้ว ฉันแกะ

ให้คุณแล้วนะ” “ครับ” ภัครตอบแล้วเดินไปที่โต๊ะ

เอมมิกาแยกตะเกียบอนามัยออก ยื่นให้เขา

ภัครค่อยๆกินไปหนึ่งอก

ตาบ้าน กินแค่หอยทำอย่างกับกินเมนูสุดหรูในร้านอาหารแพง

“หอยซื้อที่ไหนฒ” ภรีมถาม “คงไม่ใช่ร้านข้างทางนะ”

ๆ

“จะเป็นไปได้ไงค่ะ นี่ร้านเก่าแก่ขายมาร้อยกว่าปีเลยนะ ร้านนี้

ขายดีมากค่ะ” เอมมิกาตอย

พชรทนฟังไม่ได้ ร้านนั้นชื่อว่า (ร้านเก่าแก่ร้อยปี) ไม่ใช่ร้าน ข้างทาง แต่อยู่หลังร้านข้างทาง ทั้งร้านน่าจะไม่ถึง10ตารางเมตร ด้วยซ้ำ

ท่านประธานไม่กินร้านข้างทาง แต่เธอก็เอาแต่บอกว่าอร่อย ซื้อไปแล้วพชรเลยทำได้แต่เอากลับมา ดูจากสถานการณ์ พชรว่า เซ้งร้านยังจะดูปลอดภัยกว่า”

พชรค่อยๆออกไปจากห้องอาหารด้วยความเงียบ

คนชงเหล้าเดินถือจาน ผงกหัวให้กับภรีม

ภรีมกระตุกยิ้ม เธอถือเหล้าที่แบ่งเป็นสี่ชั้นยื่นให้กับภัคร “เฮีย รองคะ”

ภัครมองแวบหนึ่ง “ผมไม่ดื่ม เอาให้ภาคภูมิเถอะ” “แค่นี้คุณคงไม่ถึงกับทำให้ฉันเสียหน้าหรอกนะคะ” ภรีมทำ

เป็นเสียงเศร้า

เอมมิกามองสีหน้าของภัครที่เริ่มไม่สู้ดี ใครใช้ให้เธอเป็นผู้ เชี่ยวชาญด้านการประจบละ

เอมมิกาเอื้อมมือไปหยิบแก้วเหล้าในมือของพรีม “คนสวย เขา ไม่ใช่ไม่ให้เกียรติคุณหรอก แต่วันนี้คุณภัครปวดหัวมาก เขาดื่มไม่ ได้ เดี๋ยวฉันดื่มแทนคุณภัครเองนะ”

เอมมิกาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว คิ้วกับตาของเธอขมวดชนกันจน หน้าเธอดูบู้บี้ เธอพูดกับคนชงว่า “บาร์คาดีิ์ รัม แฮปเบอร์ โกล์ด และ ก็ สปาย ทัส ใช่มั้ยคะ”