บทที่ 1 บริการพิเศษ

เราควรจะทำยังไงดี? พวกเขารู้ความจริงแล้วนะ =

“ภาพถูกแชร์ไปให้หัวหน้าแล้วหรอ?”

” ตรงนี้สัญญาณไม่ดี กำลังส่งไป”

T เธอหนีไปทางประตูหลังนะ เดี่ยวทางนี้ฉันล่อพวกมันไปเอง ” =

” ได้ ” แพรวารีบวิ่งหนีไป หลังจากปิดประตู

อาจารย์รีบวิ่งตามออกมา พร้อมพูดว่า “คุณไม่ใช่ผู้ปกครองของเด็กที่ นี่ คุณเป็นใคร เมื่อกี้มายืนข้างนอกทำอะไร?”

เอมมิกายิ้มมุมปาก พร้อมกับหมุนโทรศัพท์ “คุณว่าฉันมาทำอะไรละ คุณใช้เข็มทิ่มไปยังขาและหลังของเด็ก และยังยกเด็กขึ้นมาโดยใช้มือหยิก ไปที่ใบหูของพวกเค้าอีก ฉันถ่ายเอาไว้หมดแล้วนะ”

คุณคือนักข่าว? ”

“ทนายความ ” เอมมิกาบอกไม่หมดว่าตนเองเป็นเพียงทนายฝึกหัด พร้อมกับรีบวิ่งไปอีกทางหนึ่ง

อาจารย์ร้องตะโกนขึ้นมา: ” ใครก็ได้ จับตัวผู้หญิงคนนั้นไว้ ถ้าหล่อน

แชร์ภาพออกไป พวกเราซวยกันหมดแน่” เอมมิกากะตุกยิ้ม เธอตั้งใจหลอกให้พวกนั้นวิ่งตามเธอวนไปมา ประมาณ 10 นาที จนกระทั่งแน่ใจแล้วว่าแพรวาส่งรูปไปให้บริษัทแล้ว

ภารกิจสำเร็จ แยกย้ายกัน

ก่อนหน้านั้นเธอเห็นต้นแปะก๊วยในสวน จึงคิดว่าน่าจะปีนออกไปนอก กำแพงได้

เธอเร่งความเร็ว หนีเข้าไปในสวน ปืนขึ้นต้นไม้แล้วกระโดดข้ามกำแพง ความสูงประมาณ 3 เมตร ในชั่วพริบตาเดียว

เอมมิกาลุกขึ้น พร้อมปัดฝุ่นที่ติดมือ มองไปรอบๆแล้ว ที่นี่น่า จะเป็นสวนหลังบ้านของคนมีฐานะแน่ๆ พื้นที่กว้างขนาดนี้ใจกลาง กรุงเทพมหานคร เจ้าของต้องไม่ใช่คนรวยทั่วไปแน่ๆ

หลังจากเดินผ่านต้นไม้และภูเขาจำลองก็คือสะพานเล็กๆ ที่ข้างหน้ามี สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ มีแค่ประตูหลังเท่านั้นที่สามารถทะลุไปบ้านพักได้

ประตูถูกเปิดไว้ ไม่มีทางออกอื่นแล้ว

เอมมิกาค่อยๆย่องเข้าไป

เสียงจากชั้นหนึ่งเล็ดลอดออกมา เธอหันไปมองโดยไม่ตั้งใจ เธอเห็น หญิงสาวอายุประมาณ 20 กว่าๆนั่งอยู่บนตักของชายหนุ่ม

เอมมิกาจู่ๆก็หน้าแดงขึ้น พยายามที่จะเดินไปตรงประตูใหญ่ให้เบา ที่สุด แต่เดินถึงแค่โซฟาเท่านั้น ประตูก็ถูกเปิดออกมา

ชายหนุ่มที่กำลังเดินลากกระเป๋าเดินทางเดินเข้ามา อึ้งไปสักพักเมื่อ เห็นเธอ ” เธอคือใคร? ” 11

” คือ…” เอมมิกาชี้ไปที่ห้องแล้วชี้กลับมาที่ตัวเธอเอง ตอนนั้นสมอง ของเธอว่างเปล่ามาก เธออธิบาย: ” มาให้บริการค่ะ 11

“บริการ? ” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว แล้วมองไปทางห้องที่เธอชี้

เอมมิกาพยายามเดินไปทางประตู กำลังจะหนี แต่ก็โดนชายคนนั้นจับ มือไปแล้ว

เธอตกใจมาก การแอบเข้าบ้านคนอื่นแบบนี้ อธิบายยังไงก็ไม่มีใครเชื่อ เธอแน่ ใหญ่

” ให้หล่อนไป” เสียงทุ้มส่งมาจากอีกทาง พร้อมกับการเปิดตัวที่ดูยิ่ง

เธอหันกลับไปมองด้านหลัง

ภัคร ! ทำไมถึงเป็นคุณภัครไปได้ !

เธอเคยเห็นผู้ชายคนนี้ทั้งในนิตยสารการเงิน นิตยสารบันเทิง และยัง

พวกนิตยสารแฟชั่นอีก

ภัครเป็นเจ้าของธุรกิจในวงการบันเทิง อสังหาริมทรัพย์และธุรกิจ สินค้าราคาแพง เธอยังเคยได้ยินข่าววงในว่าผู้ชายคนนี้มีอธิพลมากอีกด้วย

แต่ ถ้าเจ้าของบ้านคือคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ แล้วผู้ชายคนที่อยู่ใน ห้องนั้นคือ?

ล่าสุดเคยมีกระแสข่าวว่านายภัครคนนี้แอบแต่งงานแล้ว หรือว่าผู้หญิง ในห้องนั้นคือภรรยาของเขา?

ถ้าเอมมิกาสามารถชนะคดีหย่าล้างนี้ได้ คงมีเงินใช้สบายๆ ไปทั้งชีวิต

แน่ๆ

ระหว่างนั้นเธอคิดไอเดียดีๆขึ้นมา พร้อมกับควานหานามบัตรของ ตนเอง “ท่านประธานคะ ฉันชื่อเอมมิกาค่ะ ถึงแม้ตอนนี้ฉันยังไม่ใช่มือ อาชีพ แต่ว่าฉันทำงานด้วยความจริงใจ ถ้าคุณสนใจสามารถติดต่อมาหา ฉันได้นะคะ”

ภัครไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ เดินกลับเข้าไปในห้อง

ประตูถูกปิดลง

เอมมิกาจับจมูกตัวเองเบาๆ จากนั้นก็เสียบนามบัตรเอาไว้ตรงหน้าต่าง

รถเบนซ์คันหรู ยังไงทุกคนก็ต้องมีฝันเป็นของตนเอง บางทีอาจจะแจ๊คพ็อตก็ได้

เอมมิกาเดินจากไป

ชายหนุ่มในห้องวิ่งมาพร้อมกับเสื้อผ้าที่ยังจัดไม่เข้าที่ พร้อมกล่าว ขอโทษ “ขอโทษครับท่านประธาน ผมไม่คิดว่าท่านจะกลับมาเร็วขนาดนี้”

ภัครมองชายคนนั้นด้วยแววตาที่เย็นชา พร้อมกับผู้ช่วย “คิดเงินเดือน ที่เหลือให้มันแล้วไล่ออก ละอย่าลืม หาบริษัทความสะอาดมาจัดการที่นี่ ฉัน ต้องฆ่าเชื้อโรคในบ้าน

“ครับ”