บทที่ 7 เรื่องร้ายในหนึ่งคืน
อารญาที่ไม่มีอารมณ์กับชีวิตมาจะสิบปี แต่จู่ๆ ก็ถูกเปลี่ยนสิ่งแวดล้อม อารญายังทีความไม่ค่อย ชินบ้าง
โดยเฉพาะ สิ่งแวดล้อมที่แปลกๆนี้
คืนหนึ่งผ่านไป ฟ้ายังไม่สว่างเธอก็ลุกออกจาก เตียงแล้ว อยากจะไปอาบน้ำ แต่ก็กลัวว่าจะรบกวน ประกร ก็ได้แต่นั่งจนฟ้าสว่างที่ข้างเตียง
ทางทิศตะวันออกเริ่มมีแสงสว่าง ในห้องของ เธอมีหน้าต่างที่ไม่เล็กไม่ใหญ่ เธอจ้องไปทางดวง อาทิตย์ที่ค่อยๆขึ้นมา เหมือนกับเห็นความหวังจะ ค่อยๆเข้าใกล้เธอ ทีละนิด ทีละนิด ค่อยๆสัมผัสถึง ตัวเธอ และสุดท้ายกลายเป็นพลังที่ไร้ประโยชน์
ประตูมีเสียงเคาะ เธอได้ยินเสียงของประกร : “ตื่นหรือยัง?”
เธอรีบตอบกลับ : “ตื่นแล้ว” ลุกขึ้นแล้วไปเปิด
ประตู
“ลงไปกับฉัน”
มองก็ไม่มอง แล้วยังออกคำสั่งแบบนี้ อารญาลงไปกับเขา ในห้องรับแขก มีคนแก่นั่งอยู่แล้วสอง คน นั่นคือพ่อและคุณแม่ของประกร
แม่บ้านยกน้ำชามา อารญาเข้าใจว่านี่คือกฏ ระเบียบของมหาเศรษฐี ลูกสะใภ้ใหม่ก็ต้องเสิร์ฟ ชาให้พ่อตาแม่ยาย เธอเดินขึ้นไปอย่างสง่า ยกชา มาหนึ่งแก้วแล้วเดินไปข้างหน้าคุณผู้ชาย พูดด้วย ความเคารพว่า : “คุณพ่อคะ เชิญดื่มชาค่ะ”
คุณผู้ชายเงยหน้าขึ้น พูดด้วยความดีใจว่า : “หนูเรียกฉันว่าอะไรนะ?”
“คุณพ่อค่ะ”
“ดีๆ” เขารีบยื่นมือไปรับ
อารญาหยิบชาอีกแก้วขึ้นมา แล้วส่งให้ คุณนาย : “คุณแม่คะ เชิญดื่มชาค่ะ”
คุณนายยิ้ม และจับมือเธอไว้ : “หนูรู้ไหม? ภรรยาก่อนหน้านี้เขาเรียกพวกเราว่าพ่อตาแม่ยาย ทุกคน เรียกพวกเราว่า คุณพ่อ คุณแม่***หนูนี่ แหละคนแรก
เธอมองไปทางลูกชาย แล้วพูดด้วยความดีใจว่า : “คิดไม่ถึงเลยว่าพระองค์นั้นจะศักดิ์สิทธิ์ขนาด นี้ วันนี้ฉันต้องไปทำบุญแล้วล่ะ”
ประกรเหมือนยกภูเขาน้ำแข็งเข้ามา : “ไม่ต้อง ดีใจเข้าเกินไปนะครับ สามารถอยู่ถึงสามเดือนค่อย ว่ากันเถอะครับ”
เขาหันหลังขึ้นตึก คุณนายเหมือนจะชินแล้ว ไม่ได้กระทบความสุขของเธอเลย แล้วก็พูดกับลูก สะใภ้ด้วยเสียงต่ำว่า : “เมื่อวานมีความสุขไหม?”
อารญายิ้ม : “อื้ม มีความสุขดีค่ะ”
“ได้ทำอะไรกันไหม? ฉันเห็นพวกหนูจูบกันละ
นะ?”
คุณนายตอบกลับด้วยความดีใจ อารญานึกถึง สายตาเมื่อคืน แล้วหน้าก็แดงไปหมด คุณผู้ชายมอง ออกแล้วว่าเธอเขิน จากนั้นก็จ้องภรรยาของตัวเอง : “ถึงแม้จะรีบขนาดไหน ก็ไม่ควรถามแบบนี้”
“พี่สะใภ้ สวัสดีตอนเช้าค่ะ
“อื้ม หวัดดีตอนเช้าจ้า”
ใบเฟินปรากฏตัว ทำให้ความเขินของเธอหาย ไป คุณนายพูดกับลูกสาวตัวเองว่า “ไปเรียกพี่ชาย แกลงมากินเข้า”
“หนูไม่ไปเรียกเขาหรอก”
อารญารีบพูดว่า : “หนูไปละกันค่ะ”
เธอค่อยๆขึ้นไปบนตึก แล้วเปิดประตู แต่ใน ห้องกลับไม่มีคน เธอมองซ้ายมองขวา จากนั้นก็มี เสียงเท้าเดินออกมา กำลังสงสัยว่าเขาไปไหน จู่ๆก็ มีเสียงๆหนึ่งออกมาจากข้างหลัง : “หาฉันหรอ?”
เธอหันหลังไป แล้วพยักหน้า : “อื้ม ใช่แล้ว กิน ข้าวเช้าแล้ว”
ประกรถึงจะมองไปทางเธอ แต่กลับจ้องแต่ตา ของเธอ จนกระทั่งอารญาขนลุก แล้วถามว่า : “บน หน้าฉันมีอะไรหรอ?”
“คงไม่ใช่ว่าตื่นเต้นที่ได้แต่งเข้ามาในบ้านฉัน แล้วไม่ได้นอนทั้งคืนสินะ?”
เธออึ้งไปสักพัก แล้วหัวเราะ : “ใช่แล้ว นี่ก็ถูก นายมองออกละหรอ นายคงเข้าใจผู้หญิงมากสินะ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ