บทที่ 11 จูบกัน

เขาใช้สายตาที่ไม่คาดคิดมองเธอ เหมือนกับ ว่าคนตรงหน้านี้เป็นคนบ้า

“ยังไง? กล้าไม่กล้า?”

ทุกๆก้าวของอารญาถูกบังคับขมเหงให้เข้าใกล้ ทำให้ท่าของอารยาแสดงออกเลยว่ากำลังถูกโจมตี

ในขณะนั้น ประกรพูดออกมาเบาๆว่า : “ทำไม ถึงจะไม่กล้า”

หลังจากพูดจบเขาก็เดินตรงไปทางประตู แต่ อารยาดึงมือเขาไว้แล้วถามว่า : “นายไปไหน?”

“ลงไปข้างล่าง”

จากนั้น ก็สะบัดมือของเธอทิ้งอย่างแรง

“เกมยังไม่ทันเริ่มเลยหรอ?”

”กว่าจะถึงวันหยุดอีกตั้งสามวัน เธอไม่ต้องรีบ อ่อยฉันหรอก”

จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องไป ฝันร้ายใน ค่ำคืนที่ยาวนานนี้ จู่ๆอารยาก็ตะโกนออกมาว่า :”เฮ้ย ที่อยู่บนเตียงนายนั่นคืออะไรเนี่ย?”

เขาหันไปดู แต่ในวินาทีต่อมานี้ เธอก็หันไปทาง มองหน้าของเขา แล้วเงยหัวเบาๆ จากนั้นปากของ ทั้งสองก็จูบกัน

มีวินาทีหนึ่งที่ในหัวสมองของประกรโล่งไป หมด เหมือนไม่ได้ตกใจอะไร เขาก็แค่ยัยโง่ที่แม้แต่ ทิศเหนือทิศใต้ก็ยังแยกไม่ออก

ริมฝีปากที่นุ่มนวลมาก เหมือนในความทรงจำ ที่กระบองเพรชเติบโตในทะเลทราย นุ่มนวลราวกับ ลมที่พัดมาก็ละลายไปหมด ริมฝีปากของเธอขยับ เล็กน้อย ทำให้คิดถึงความเงียบเหงาในฤดูใบไม้ร่วง ที่มีใบไม้พัดผ่าน เธอดูดริมฝีปากของเขาไว้ มือก็ ค่อยๆลูบไหลไปตามปลายผมของเขา การกระทำ ของเธอนุ่มนวลมาก นุ่มนวลจนทำให้ประกรรู้สึกว่า ตัวเองกำลังอยู่ในฝัน เธอเหมือนกับกินรีที่อยู่ในฝัน ข้างหลังของเธอมีปีกที่เป็นขนสีขาวอยู่

ค่อยๆทดสอบ ค่อยๆปล่อยตัว แล้วก็ทดสอบ อีก จากนั้นก็ค่อยๆลื่นไหลกันไปเรื่อยๆ เหมือนกับ สนามแม่เหล็กที่ค่อยๆดึงดูดเข้าหากัน เหมือนกับ กลีบดอกไม้ที่อยู่รวมกันอย่างแน่น
ความรู้สึกนั้นทำให้ประกรหลงใหล ทำให้เขา เคลิ้มตามแล้วค่อยๆปิดตาโดยไม่รู้ตัว

ในทุ่งองุ่นที่ไม่มีวันสิ้นสุด แสงอาทิตย์สีทอง ค่อยๆลับขอบฟ้า และชายหญิงที่กำลังจูบกันใต้ต้น องุ่น

ไม่รู้ว่ามีลมพัดผ่านมาจากไหน ทำให้ประกร ดึงสติกลับมา

เขาผลักอารญาออกอย่างแรง

และพูดเตือนเธออย่างแรง ว่า

“ไม่ต้องทำเรื่องบ้าๆพวกนี้อีกแล้ว ถ้าเอยังทำ เรื่องที่เหมือนกับวันนี้อีก ฉันจะทิ้งเธอไปอย่างไม่ ลังเล”

“ยังมีอีก ไม่ต้องมาอวดฉลาดของเธอครั้งแล้ว ครั้งเล่า ต้องรู้ด้วยว่า อะไรแบบนี้ถ้าเล่นหลายรอบ แล้ว จะทำให้ไม่มีค่าได้”

อารญาเงยหน้าขึ้นมองเขา : “การกระทำที่ฉัน ทำ ฉันไม่ได้ตัดสินใจเอง แต่เพราะผ่านความเห็น จากนายแล้ว เพราะงั้น ฉันเชื่อว่านายจะทำตามคำพูด

ความเปลี่ยนแปลงที่กางเกงของประกร ทำให้ เขาไม่สามารถปิดบังได้

“ออกไป”

เขาโกรธจนตะโกนออกมา อาราญาก็หายไป ในสายตาของเขา ถ้าพูดในมุมของคนฉลาดอย่าง เธอแล้ว เรื่องบางเรื่องทำที่พอเหมาะก็พอแล้ว ถึงแม้ จะไปถึงเป้าหมายแล้ว แต่ก็ไม่ควรเลยเถิดเกินไป

ประกรเข้าไปในห้องอาบน้ำ เปิดน้ำเย็น และใส่ เสื้อในสภาพที่ทรุดโทรม

ถ้าเทียบกับการกระทำที่ยัยผู้หญิงคนนั้นทำ แล้วก็ สิ่งที่เขาไม่สามารถทนได้ก็คือ เขาเองกลับมี ความตอบสนอง

ในเมื่อมีการตอบสนองกับผู้หญิงที่ตัวเอง เกลียดแล้ว……

ถ้าพูดกับผู้ชายปกติแล้ว ก็ถือเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าพูดกับผู้ชายที่ไม่ปกติแล้ว เรื่องนี้ก็คงไม่ ธรรมดา