บทที่ 2 หน้าที่ที่ยิ่งใหญ่
ในห้องรับแขกที่กว้างขวาง คุณพลอยปาด น้ำตา หันหน้าไปทางอารญา ร้องให้มาเกือบจะครึ่ง ชั่วโมงแล้ว
“ญา ลูกก็รู้ว่าบริษัทของพ่อเขากำลังเจอ ปัญหา ทำให้ติดหนี้เยอะมาก ถ้าเรายังไม่รีบหาเงิน มาคืน บริษัทจะล้มละลาย พ่อของลูกก็จะติดคุก ”
“ต้องการให้ฉันทำอะไร?”
เธอถามด้วยความชัดเจน เธอไม่อยากเสียเวลา มานั่งฟังเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้
คุณพลอยมองไปทางคุณพงพัน เขารีบพูดออก มา “ตอนนี้มีทางเดียวที่จะช่วยพ่อได้ ก็คือลูกต้อง แต่งงานกับคุณประกร ทายาทคนเดียวของตระกูล อัคระกูล แต่ว่า…
เขาหยุดชะงักไปสักพัก
“ชื่อเสียงของเขาไม่ค่อยดี แต่นั่นเป็นแค่ข่าว ลือ พ่อเคยเจอเขาที่ห้าง เขาเป็นผู้ชายที่ดี มีความ รับผิดชอบ และหน้าตาดีมาก”
ถึงแม้ควรจะชินแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกเจ็บที่หัวใจ เมื่อตะกี้ยังพูดกันอยู่ว่าคนนั้นเย็นชา พอมา ตอนนี้กลายเป็นคนที่ดีมีความรับผิดชอบ ถึงเธอจะ เป็นลูกของเขา แต่เขาไม่เหมาะสมกับการเป็นพ่อ เลย
“เขาเคยหย่าถึงหกครั้งใช่ไหมคะ?”
เธอถามด้วยสีหน้าเฉยชา การอยู่กับคนบ้านนี้ มานาน ทำให้เธอปลงกับทุกๆเรื่อง
“ใช่”
คุณพลอยสะอื้น และกุมมือเธอไว้ “นี่คือสิ่งที่ ฉันรู้สึกผิดมาตลอด ฉันเป็นแม่เลี้ยงที่ไม่ดี ถ้าไม่ใช่ เพราะรินินยังเด็ก ฉันจะให้เธอทำหน้าที่นี้ได้ไง”
เหอะ เธอหัวเราะในใจ เด็กกว่าเธอแค่สามวัน เอง ตอนนั้นแม่ของเธอกับคุณพลอยท้องพร้อมกัน คนหนึ่งท้องเดือนมีนาคม อีกคนเดือนเมษายน คน ที่ท้องเดือนเมษายนคลอดก่อนกำหนด เลยคลอด ก่อนคนที่ท้องเดือนมีนาคม จริงๆแล้วเธอควรจะเป็น ลูกคนรอง แต่กลับกลายเป็นลูกคนโต
พูดถึงลูกคนโต ไม่เคยมีแม้แต่วันเดียวที่เธอถูก ปฏิบัติเหมือนลูกคนโต
“อืม ได้”
“เธอตกลงหรอ?”
สองคนนี้สีหน้ายิ้มแย้ม ไม่คิดว่าเธอจะตอบ ตกลงได้เร็วขนาดนี้ ตอนแรกคิดว่าเธอจะไม่ยอม เลยจะแบ่งค่าสินสอดให้ด้วยซ้ำ
“ใช่ พวกท่านเลี้ยงดูฉันมา ตอนนี้ถึงเวลาแล้ว ที่ฉันจะตอบแทน
“ดูสิ สมกับเป็นครูจริงๆเลย รู้เหตุรู้ผล ถ้ารินิน ได้ครึ่งของเธอ ฉันคงจะดีใจมาก”
ไม่ต้องหรอก ตอนนี้ก็ดีใจได้แล้ว
วันรุ่งขึ้น หน้าบ้านตระกูลวระกูล มีคนยืนส่งเธอ
เป็นแถว
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ตระกูลอัคระกูลคัดเลือก ลูกสะใภ้ เธอแต่งหน้าแต่งตัวมาอย่างดี เหมือนกับ ดอกที่กำลังบาน สวย สง่า ไม่มีที่เปรียบ
“เมื่อกี้ที่พูดไปไม่ได้ลืมใช่ไหม?”
“ค่ะ”
“ดีแล้ว เรารอข่าวดีจากเธอนะ”
สิ่งที่คุณพลอยพูดก็คือ ไม่ว่ายังไง ก็ต้องทำให้ ตนเองถูกเลือกให้ได้ เธอจะทำให้ตนเองถูกเลือก แน่นอน ด้วยวิธีของเธอเอง
รถกำลังจะขับออกไป คุณพลอยยังคงกังวล เล็กน้อย กลัวเธอจะทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่นี้ไม่สำเร็จ เลยพูดต่อว่า “ญา จำไว้สามข้อ ต้องใช้มารยาที่แม่ เธอมายั่วพ่อเธอในตอนนั้น ต้องจำไว้ว่าเรื่องนี้เกี่ยว กับความเป็นอยู่ของตระกูลเรา และข้อสุดท้ายคือ ต้องสำเร็จเท่านั้น ไม่สำเร็จ ไม่ล้มเลิก”
คำสุดท้าย เธอตะโกนออกมา
เล็บของเธอถูกบีบจนแทงเข้าไปในมือ แต่บน ใบหน้าของเธอนั้นนิ่งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ