บทที่ 4 การแต่งงานแบบสายฟ้าแลบ

หลังจากที่ประกรลุกขึ้นแล้วเดินจากไป อารญาถอนหายใจเยือกใหญ่ แล้วเดินตามออกไป

ณ ข้างนอก ผู้ดูแลที่พาเธอมาก็พาผู้หญิง อีกคนหนึ่งเข้ามา พอเห็นประกร เขาก็ถามว่า : “คุณชายไม่เลือกแล้วหรอครับ?”

“เธอละกัน”

มือของเขาชี้ไปทางข้างหลัง อารญาอึ้งไปซัก

พัก

เธอก็มองไปทางผู้หญิงคนที่เสียโอกาสไป ใน ตาของเขามีแต่ความอิจฉา และมองเห็นถึงความ ยินดีและดีใจของผู้ดูแล เธอยิ้ม และไม่ได้แสดงออก ว่าตกใจมาก

“คุณอารญาคะ เชิญตามพวกเราเข้าไปในบ้าน ไปพบคุณนายค่ะ”

อารญาพยักหน้า แล้วมองไปทางประกร จาก นั้นก็เดินตามผู้ดูแลเข้าไป….

นี่แหละบ้านของมหาเศรษฐี ลูกชายเลือกลูก สะใภ้ แม่ของลูกก็ต้องเห็น
วิลล่าที่ดูเหมือนคฤหาสน์ขนาดใหญ่ โซฟาสี อ่อนๆ มีคุณนายที่ดูสง่านั่งอยู่ ไม่ค่อยเหมือนแม่ยาย โหดร้ายที่เป็นข่าวลือ บนหน้าของเธอมีแต่รอยยิ้ม

“คุณนายครับ คุณหนูคนนี้เป็นคนที่คุณชาย เลือกครับ”

ผู้ดูแลรายงาน เธอลุกขึ้นแล้วสำรวจผู้หญิงข้าง หน้าเธอ แล้วถามอย่างอ่อนโยนว่า “หนูเป็นลูกบ้าน ไหน?”

‘หนูเป็นลูกสาวคนโตของบ้านวระกูล หนูชื่อ 11 อารญาค่ะ”

“ปีนี้อายุกี่ปีแล้วล่ะ?”

“24ปีค่ะ”

“เมื่อกี้ลูกชายฉันไม่ได้ทําให้ตกใจใช่ไหม?”

“ไม่ค่ะ ประกรไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นค่ะ”

คุณนายอึ้งจนตาโต แล้วถามอย่างมีความสุข ว่า “หนูไม่กลัวเขาหรอ?”
“ไม่กลัวค่ะ เมื่อกี้หนูมีความสุขมากๆค่ะ”

“โอ้แม่เจ้า ดีมากเลย….” เธอดึงมือขอ งอารญาไว้ แล้วพูดอย่างแน่วแน่ว่า “งั้นลูกชายฉัน ก็ต้องฝากหนูไว้แล้วนะ ต่อจากนี้ถ้าหนูแต่งเข้ามา พวกเราทั้งบ้านจะยินดีมากๆเลยนะ”

“ขอบคุณ คุณนายค่ะ”

อารญาออกจากวิลล่าของประกร แสงอาทิตย์ ส่องเข้ามาจากข้างนอก เธอหลับตาลง แล้วพูดในใจ เบาๆว่า : คุณแม่คะ หนูทำได้แล้วค่ะ

ในที่สุดก็สำเร็จ เธอยิ้มแฉ่ง ได้แต่ชมตัวเองว่า ดวงดี ได้แต่งงานกับบ้านที่ดี

ได้แต่งานกับบ้านที่ดีไม่ได้แปลว่าจะได้สามีที่ดี ยิ่งแต่งเข้าไปในบ้านดีๆ ก็ยิ่งไม่มีอะไรดี อารญาเคย ฟังเอ๋พูด เธอได้แต่รู้สึกโหดร้าย

พวกเขาอยากให้เธอมีชีวิตที่ตกต่ำ แต่เธอกลับ จะมีชีวิตแบบสูงส่ง ต้องมีสักวัน เธอจะฉุดคนที่ขี่อยู่ บนหัวเธอ ลงมาเหยีบบให้หมด
โรงแรมไดม่อนด์ งานแต่งของประกรถูกจัดขึ้น

ที่นี่

เจ้าสาวคือผู้หญิงที่สวยมาก ชุดแต่งงานสีขาว ทำให้เธอดูสง่าเรียบร้อย ในงานไม่ได้มีคนเยอะ แต่ ทุกคนที่ไปล้วนมีจำกัด ในงานแต่งไม่มีพิธีกร ใน ระหว่างที่บ่าวสาวยกแก้วดื่ม ถ้าไม่ใช่เพราะการแต่ง ตัวของเจ้าสาว ยังทำให้รู้สึกเหมือนเป็นงานเลี้ยง บุฟเฟ่ต์เสียอีก

ประกรไม่ได้อยากจัดงานนี้ แต่คุณนายยืนยัน ว่าจะจัด แต่ถึงแม้ว่าลูกชายจะแต่งมาถึงเจ็ดรอบ แต่ลูกสะใภ้กลับแต่งรอบแรก เธอไม่อยากทำให้ลูก สะใภ้คนที่เจ็ดลำบากใจ

พึ่งเจอหน้ากันเมื่อวาน ก็จัดงานแต่งแล้ว งาน แต่งที่ฟ้าแลบจริงๆ

“สวัสดีค่ะพี่สะใภ้ แนะนำตัวหน่อยนะคะ หนู ชื่อใบเฟิน เป็นน้องสาวของสามีพี่ในอนาคตค่ะ”

ข้างหน้าของอารญาจู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง โผล่เข้ามา ใบหน้าที่ขาวใส ดวงตาสองคู่ที่ใหญ่ ส่อง ไสว
“หวัดดีจ๊ะ” เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้ม แค่เห็น

รอบแรกก็ชอบยัยเด็กนี้เข้าแล้ว

“พี่สะใภ้ดูแล้วสวยและมีความจริงใจมากๆค่ะ หวังว่าครั้งนี้จะนานหน่อย….”

เธออึ้งไปสักพัก แล้วตอบกลับว่า : “นานหน่อย หมายความว่าอะไรจ๊ะ?”

“แฟนเก่าของพี่หนูเมื่อก่อนแต่งเข้ามาไม่กี่วันก็ หย่าแล้ว ดังนั้นก็เลยไม่หวังว่าพี่จะอยู่กับเขาตลอด ชีวิต แต่นานหน่อยก็ดีค่ะ”

“แล้วคนที่นานที่สุดนี่นานเท่าไหร่จ๊ะ”

ใบเฟินเอียงหัวคิดแล้วคิด ยังไม่ทันตอบ ข้าง หลังของอารญาก็มีเสียงๆหนึ่งดังเข้ามา “คำถามนี้ ควรถามเจ้าตัวจะชัดเจนสุด”

บนใบหน้าที่หล่อเหลาของประกรแอบแฝงรอย ยิ้มที่ลึกลับอยู่เหมือนกับกำลังจะมีพายุเข้ามา ทำให้ เธอไม่สามาถหายใจได้

“นานสุดไม่เกิน3เดือน ดังนั้นพยายามสัมผัส ช่วงเวลาดีๆนี้ให้ดี”