บทที่ 10 เธออ่อยฉันหรอ
บรรยากาศแปลกๆ อารญาไม่กล้าหันหลัง เธอ กลัวเขาโมโห
เวลาผ่านไปสักพัก ก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่า “ตาม ฉันมา”
เธอเดินตามเขาไปที่ห้อง เข้าไปในห้อง เขา ถอดเสื้อออก โยนไปที่เตียง หันมาพูดกับเธอ “เธอ สงสัยในตัวฉันมากเลยหรอ?”
อารญาสูดอากาศเข้าลึก ตอบตามตรง “ ก็นิด
หน่อย”
“ทำไมต้องสงสัยในตัวฉัน?” เขาขมวดคิ้ว “หลงรักฉันหรอ?”
“เปล่า”
ประกรพูดด้วยเสียงเย็นชา “เปล่าก็ดี อย่าหา ว่าไม่เตือนนะ การหลงรักฉันก็เหมือนหลงรักซาตาน ถ้าเธอทนความทุกรมานในนรกได้ ก็เชิญสงสัยไป เรื่อยๆละกัน”
“มีความสงสัยเป็นเรื่องธรรมดา ทุกคนล้วนมี ความสงสัยได้ นี่ไม่ได้แปลว่าหลงรัก อีกอย่าง เรื่องในอนาคตนายจะไปล่วงรู้ได้ยังไง นายอาจเป็นฝ่าย หลงรักฉันก็ได้”
“ฉันหลงรักเธอ?” ประกรเหมือนได้ยินเรื่องที่ น่าตลกที่สุดในโลก “เจอกันครั้งแรกฉันก็รู้แล้วว่า เธอมีความมั่นใจสูง แต่มันสูงเกินไปหรือเปล่า? เธอ คิดว่าเธอเป็นนางฟ้าหรอ?”
อารญาตอบกลับ “ฉันไม่ใช่นางฟ้า แต่ไม่มี กฎข้อไหนบอกว่าซาตานต้องหลงรักนางฟ้าเท่านั้น ซาตานหลงรักซาตานกันเองก็มีความเป็นไปได้นะ”
เธอมีใบหน้าที่สวยอย่างนางฟ้า แต่ในใจของ เธอแล้วเป็นซาตานที่ชั่วร้ายมาก
ประกรมองมาทางเธอเหมือนจะพูดอะไร บางอย่าง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา เธอมองที่ โทรศัพท์แล้วเดินเข้าไปในห้องลับ
“ฮัลโหล?”
“ญา ทำไมวันนี้ไม่กลับบ้านล่ะ ฉันกับพ่อเธอรอ มาทั้งวันเลยนะ”
คุณพลอยพูดด้วยเสียงประชด
“จัดงานแต่งเร่งรีบไปหน่อย เลยไม่ได้ลางาน
“อย่างงี้นี่เอง ก็เลยเลื่อนสินะ คงไม่ใช่ว่าไม่ กลับใช่ไหม”
นี่มายั่วโมโหกันชัดๆ คุณพลอยมั่นใจว่าเธอ ต้องไม่มีความสุขในชีวิตคู่แน่
“แน่นนอนค่ะ วันอาทิตย์นี้กลับ ฉันกับเขาจะ กลับบ้านพร้อมกันค่ะ”
เธอพูดด้วยเสียงเน้นย้ำ เธอกับเขากลับบ้าน พร้อมกัน เธอไม่มีทางให้ผู้หญิงโหดเหี้ยมคนนี้
สมหวังหรอก
พอวางสาย เธอก็ถอนหายใจยาว แล้วเปิด ประตูเดินออกไป
“เรามาพนันกันไหม?”
ประกรที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างถามด้วยความไม่ เข้าใจ “พนัน? พนันอะไร?”
“นายไม่ชอบผู้หญิงใช่ไหม?”
“ใช่”
“เพราะไม่ชอบ เลยไม่รู้สึกอะไรเวลาอยู่ใกล้ ใช่ไหม?”
“ใช่ ทำไม?”
“เราพนันเรื่องนี้ ”
เฮอะๆ ประกรยิ้มที่มุมปาก “อย่าบอกนะว่า เธอ จะถอดเสื้อแล้วมาอ่อยฉัน?”
“ฉันไม่ได้ต่ำขนาดนั้น”
“ถ้างั้นเธอจะทำอะไร?
“นายไม่ต้องสนว่าฉันจะทำอะไร? นายกล้า พนันไหม?”
“เธอคิดว่าเธอจะชนะหรอ?”
“ใช่ ฉันมั่นใจว่าฉันจะชนะ”
ประกรพูดด้วยความสนใจ “เธอนี่มันมีความ มั่นใจในตนเองสงมากขนาดนี้เลยหรอ?”
อารญาไม่โต้ตอบ
“พนันได้ แต่เธอต้องรู้ไว้ ฉันไม่เล่นกับเธอแค่ ขำๆหรอกนะ ถ้าเธอแพ้….”
“ถ้าฉันแพ้ ฉันจะไปเอง”
“แล้วถ้าเกิดชนะ เธอจะทำอะไร?”
ประกรเข้าใจ เธอไม่เล่นขำๆหรอก เธอต้องหวัง อะไรอยู่แล้วแหละ
“ถ้าฉันชนะ….” เธอพูดตรงๆเลย “วันอาทิตย์ นี้กลับบ้านกับฉัน”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ