ตอนที่ 5 มาเล่นชู้

หลินหยุนซินหันหลังให้ประตูอยู่

เพียงแค่แขนอันแข็งแรงทั้งสองข้างของชายหนุ่มกอดรัดเอว เธอเอาไว้เธอก็ตกใจจนสะดุ้งโหยงเหมือนโดนไฟช็อต

หลินหยุนซินหันหน้าเข้าหาแสงไฟจากโคมไฟที่ห้อยอยู่บน เพดานถึงได้เห็นว่ายืนสูงตระหง่านกำลังจ้องมองเธออยู่

เขาอยู่บนเตียงด้วย!

หลินหยุนซินตกใจจนกรีดร้องออกมา

ลองคิดดูสิ กลางดึกปานนี้แถมยังเป็นห้องนอนของตัวเองอีก จู่ ๆ พอตื่นขึ้นมาก็เห็นผู้ชายนอนอยู่บนเตียงของตัวเอง จะไม่ กลัวได้อย่างไรกันล่ะ

สิ้นจือขมวดคิ้ว โน้มตัวเอามือปิดปากหลินหยุนซินเอาไว้

สายตาที่เขาจ้องมองหลินหยุนซินเหมือนกับสายตาที่ต้อง เหยื่อก็ไม่ปาน พอเธอถูกเขาจับได้แล้ว เขาไม่มีทางปล่อยเธอไป เด็ดขาด!

ลู่สิ้นจือพูดจาข่มขู่ “ถ้าเธออยากร้องเรียกให้ทุกคนมาเห็นชาย โสดหญิงม่ายอยู่บนเตียงด้วยกันสองต่อสอง ก็ร้องเลย ทางที่ดี ที่สุดก็ร้องให้มันดัง ๆ หน่อยด้วยนะ ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะไม่ ได้ยิน”
พูดจบสิ้นจือก็ปล่อยมือของเขาเพราะมั่นใจว่าเธอจะไม่กรีด ร้องอีก

เมื่อสิ้นจือพูดจบก็เหมือนกับราดน้ำเย็นลงมาที่หัวของ หลิน หยุนซินอย่างแรงทำให้เธอได้สติขึ้นมา

เธอจะปล่อยให้คนในบ้านหลังนี้มาเห็นคุณชายอยู่บนเตียง

ของเธอไม่ได้เด็ดขาด

ไม่อย่างนั้น พอพวกเขามาเห็นภาพในตอนนี้เข้า แม้ว่าเธอจะ มีปากก็ยากที่จะแก้ตัว

อีกอย่าง แม้ว่าเธอจะไม่ผิดแต่คุณแม่จะต้องโทษเธอแน่ ๆ เพราะคุณแม่ไม่มีทางโทษสิ้นจือแน่นอน!

ดังนั้นหลินหยุนซืนจะกรีดร้องออกมาไม่ได้เด็ดขาด

แน่นอน เธอสั่นไปทั้งตัวเพราะหวาดกลัวและโกรธมาก

แขนทั้งสองข้างของผู้ชายคนนี้ยันขนาบข้างศีรษะของเธอเอา ไว้ เอาหน้าอกของเขาแนบเธอไว้กับเตียงทำให้เธอหนีไปไหนไม่

ได้

หลินหยุนซินมองลู่สิ้นจืออย่างระแวงและโกรธมาก “คุณเข้า มาได้ยังไง ฉันล็อกประตูแล้วนะ แล้ว….นี่คุณคิดจะทำอะไรกันแน่ เนี่ย”

ลู่สิ้นจือพูดอย่างไม่สนใจใยดี ไม่มีกลอนประตูอะไรบนโลก ใบนี้มาขัดขวางฉันได้หรอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกลอนประตูเน่า ๆ ของเธอเลย ส่วนฉันมาทำไมน่ะเหรอ แน่นอนว่าฉันมา…เล่นชู้กับเธอไง”

เล่นชู้งั้นเหรอ

คำนี้ที่มแทงเข้าไปในใจของหลินหยุนซิน

“คุณมันหน้าด้าน คุณออกไปนะ” หลินหยุนซินดิ้นรนต่อสู้และ พูดตอกกลับไป

แต่วินาทีต่อมาสิ้นจือแก้ชุดนอนของเธอออกอย่างง่ายดาย

เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร ตั้งแต่เขามีอะไรกับเธอ ในห้องน้ำเขาก็โหยหาร่างกายของเธออยู่ตลอดเวลา

ดูท่าทางร่างกายของเธอจะมีเสน่ห์อะไรบางอย่างที่ทำให้เขา ปรารถนาในตัวเธออย่างแรงกล้าไม่มีที่สิ้นสุดจนอยากจะเอาแล้ว เอาอีก!

“ไอ้สารเลว…แก…แกอย่าแตะต้องตัวฉันนะ…”

คราวนี้ลู่หย่าอันไม่ได้อยู่ที่ประตู เธอบอกได้เลยว่า มันไม่ เหมือนกับตอนที่อยู่ในห้องน้ำตอนพลบค่ำนั้นเลย เธอไม่กล้า เปล่งเสียง ใด ๆ ออกมาเลยสักคำเดียวเพราะกลัวลู่หย่าอันจะ ได้ยินเข้า

แต่ทว่าสิ้นจือกลับเล้าโลมร่างกายของเธอ ดูร่างกายของเธอ สั่นเทาไม่หยุดเพราะนิ้วของเขาสัมผัสร่างกายของเธอ “ดูสิ…เธอ มันปากกับใจไม่ตรงกัน ปากบอกว่าไม่ แต่ร่างกายของเธอกลับ ยอมรับฉัน ไหนบอกฉันมาซิ สามีของเธอทำแบบนี้กับเธอหรือ เปล่า”
พอนึกถึงตั้งแต่เธอแต่งงาน ก่อนที่สามีของเธอจะกลายเป็น มนุษย์ผัก เธอก็เคยโดนแบบนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนโดนหนาม ทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจ ทั้งอิจฉาริษยาทั้งยากที่จะอดกลั้นมันเอา ไว้!

หลินหยุนซินรู้สึก โกรธแค้นและอับอายมากเหลือเกิน เธอ จงใจพูดโกหกออกไป “ไอ้สารเลว แกมันสามีของฉันไม่ได้ หรอก ร่างกายของฉันเป็นของเขา เรื่องบนเตียงเขาเก่งกว่าแก เป็นพันเท่า”