บทที่ 15 ภาพถ่ายรวมของเจียงเยวและเฉิน
ในชั่วพริบตา!!
ทั้งโรงเรียนเงียบเสียงลง เหมือนกับว่าแม้แต่อากาศก็แข็งตัว เข้าด้วยกัน
ทุกคนต่างตกตะลึงอ้าปากค้างมองไปที่เหมิงเหมิง พวกเขาล้วนถูกคำว่าคุณพ่อเสียงนี้ทำให้แปลกใจแล้ว เด็กคนนี้ทำไมถึงได้เรียนคนอื่นว่าพ่อไปเรื่อยเช่นนี้ได้? “ผู้ใหญ่บ้าเลี้ยงเด็กบ้า เรียกคนอื่นว่าพ่อไปเรื่อย ขายหน้า จริง”
กลุ่มเด็กและผู้ปกครองพากันย้ายม้านั่งเล็กไม่หยุด รักษา ระยะห่างกับเฉินยิ่งขึ้น
ราวกับว่าเพียงแค่ใกล้ชิดกับเฉิน ก็จะเป็นเรื่องที่อับอายผู้คน มากอย่างหนึ่ง
คุณพ่อ
สองคำนี้ ทำให้ใบหน้าที่ประดับรอยยิ้มของเจียงเยวโง่งมไป
ทันที
แววตาของเขาเผยให้เห็นถึงความเหลือเชื่อ
มองเหมิงเหมิงที่ยืนกระโดดโลดเต้นอยู่ด้านล่าง ภายในใจทุกข์ระทมอย่างมาก
ในที่สุดเขาก็ได้ยินคำว่าคุณพ่อสองคำนี้จากปากของลูกสาว
คำว่าพ่อคำแรกของลูก ก็เพียงพอแล้วที่ทำให้พ่อคนหนึ่งบน โลกนี้รู้สึกถึงความอิ่มอกอิ่มใจ
นี่คือการดำเนินไปของชีวิต
เป็นสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดบนโลกนี้
ครั้งที่แล้ว โจวรั่วหยินพาเหมิงเหมิงไปที่คลินิก ตอนนั้นเหมิง เหมิงทำไมถึงไม่เรียกคุณพ่อสองคำนี้
ผลสุดท้ายเห็นเจียงเยวที่นี่ เป็นเพราะว่าตื่นเต้นถึงได้หลุดปาก ออกมา
ดูไปแล้วในใจของเหมิงเหมิง ตนก็คือพ่อของเธอแล้ว
“คุณพ่อ” เหมิงเหมิงก็ไม่สนใจเสียงดังของคนรอบข้าง ตะโกนไปทางเจียงเยวที่อยู่บนเวทีเสียงดัง
เสียงเรียกคุณพ่อหลายครั้งต่อกัน ทำให้เจียงเยวตื่นเต้นมาก
เขามองไปทางเหมิงเหมิงด้วยความรักใคร่เต็มเปี่ยม จากนั้น ทำท่าทาง สองนิ้วประกบกัน สะบัดเบาๆ ที่ขมับ
และเมื่อเหมิงเหมิงเห็นเช่นนี้ ก็ยิ้มกว้างไปถึงหู แล้วทำท่าทาง เช่นเดียวกันให้เจียงเยว่
ฉากรักใคร่กลมเกลียวนี้ ทำให้คนโดยรอบตกตะลึงไปแล้ว
โดยเฉพาะครูใหญ่ เขารีบมาถึงข้างกายเจียงเยวทันที
“คุณเจียง เฉินเหมิงเป็นลูกสาวคุณจริงหรือ? ”
“แน่นอน โดยกำเนิดเลย”
เจียงเยวตอบกลับประโยคหนึ่ง หลังจากนั้นภายในสายตา ของผู้คนที่กำลังจ้องมอง ก็เดินทีละก้าวไปทางเหมิงเหมิง
เสื้อกันลมไหวไปมา กลิ่นอายทรงพลัง ทำให้ผู้ปกครองนับไม่
ถ้วนหลบทางให้กับเจียงเยวทางหนึ่งทันที
ในขณะนี้ เจียงเยวราวกับเป็นดวงอาทิตย์ ส่องแสงเรืองรอง
แต่สำหรับในสายตาของกลุ่มคนที่เยาะหยันเฉินและเหมิงเห มิงก่อนหน้านี้ เจียงเยวก็เหมือนกับภูเขาลูกใหญ่ตระหง่าน บีบรัด ลมหายใจของพวกเขา
เมื่อมาถึงด้านหน้าของเหมิงเหมิง เจียงเยว่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย ก็เอาเหมิงเหมิงเข้ามากอด ในอ้อมอก
จากนั้นก้มหน้ามองเฉินที่นั่งบนม้านั่งเล็กอย่างทำอะไรไม่ถูก รอบหนึ่ง
“ไปกับฉัน”
เจียงเยวยื่นมือไปดึงเฉินขึ้นมา บังคับให้เดินไปทางเวที
แม้ว่าในระหว่างทาง เฉินจะขัดขืนดิ้นรนอยู่ตลอดเวลา แต่ ไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อย
พละกำลังของอีกฝ่ายมากเกินไปจริงๆ ทำให้เธอไม่มีเรี่ยวแรงต่อต้านแม้แต่น้อย
อ้ายเยวที่ยืนอยู่บนเวที มองเห็นครอบครัวสามคนเดินมาถึง สีหน้าก็ขาวซีด ไม่มีสีเลือดเลยสักนิด
ถึงขนาดที่ว่ามีความรู้สึกอับอายจนอยากพลิกแผ่นดินหนี ตอนนี้เธอยืนอยู่บนเวทีนับเป็นอะไรกัน ช่างน่าหัวเราะจริงๆ
เจียงเยวถึงกับเป็นพ่อของเหมิงเหมิง
นี่เป็นสิ่งที่อ้ายเยวถึงฝันก็คิดไม่ถึง ผู้ชายที่เธอชอบ ถึงกับมีลูก แล้ว อีกทั้งยังเป็นลูกที่เพื่อนรักของตนคลอดออกมา
เห็นครอบครัวสามคนยืนอยู่บนเวที อ้ายเยว่ไม่มีการลังเลใด ห้นกายเดินลงจากเวทีทันที จากไปอย่างเงียบๆ
น่าหัวเราะ น่าหัวเราะจริงๆ เลย!!
ในเวลานี้ ครอบครัวสามคนกลายเป็นจุดรวมสายตาของทั้ง
โรงเรียน
ผู้ปกครองนับไม่ถ้วนในเวลานี้ล้วนงุนงงสับสนแล้ว โดย เฉพาะกลุ่มผู้ปกครองที่เคยรังเกียจเฉินที่ก่อนหน้านี้
พวกเขาคิดจนสมองแตก ต่างก็คิดไม่ถึงว่า บุคคลสำคัญท่าน นี้จะเป็นพ่อของเฉินเหมิง
ผู้หญิงบ้าที่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่คนนี้ ถึงกับได้ครอบครองผู้ชายที่
ประสบความสำเร็จเช่นนี้
แม้จะเป็นคุณครูประจำชั้นของเหมิงเหมิง ก็ถูกทำให้ตกใจแล้ว
เหมิงเหมิงถึงกับมีคุณพ่อที่ประสบความสำเร็จเช่นนี้ เห็นๆอยู่ ว่าเป็นครอบครัวเลี้ยงเดี่ยวไม่ใช่หรือ?
แล้วพ่อออกมาจากที่ไหนกัน
“สวัสดีทุกท่าน แนะนำตัวเองสักเล็กน้อย ผมชื่อว่าเจียงเยว่ เป็นคุณพ่อของเหมิงเหมิง และก็เป็นผู้ชายของเฉิน”
เจียงเขายืนอยู่บนเวที โอบเหมิงเหมิงแนะนำตัวเอง ยิ้มแย้ม อย่างมั่นใจไร้ใดเปรียบ ทำให้เขาส่องประกายเจิดจ้า
และก็เป็นผู้ชายของเฉิน
คำพูดนี้ราวกับสายฟ้าฟาดใส่สมองของเฉิน
ทำให้ร่างกายของเฉินสั่นเทิ้มอย่างรุนแรง เธอเงยศีรษะขึ้น ทันที สายตาที่มองไปทางเจียงเยว่เต็มไปด้วยความตกตะลึง ผู้ชายคนนี้ คิดจะทำอะไรกันแน่
แต่มองเห็นคนมากมายที่นั่งอยู่ด้านล่าง เธอก็ไม่มีหนทางไป โต้แย้ง จะทำให้เจียงเยวและเหมิงเหมิงตกอยู่ในสถานการณ์ที่ น่าอับอายไม่ได้ ทำได้เพียงคงรอยยิ้มเบิกบานไว้
แปะๆๆ
เสียงปรบมือกึกก้องดังขึ้นอีกครั้ง
“สําหรับการบริจาคครั้งนี้ ที่ผมอยากพูดก็คือ หลายปีมานี้ เห มิงเหมิงถูกเฉินยื่อบรมเลี้ยงดูมาโดยลำพังจนโต ผมเต็มไปด้วยความละอายใจต่อเธอ ดังนั้นผมจึงตัดสินใจ การบริจาคเงิน ก่อสร้างห้องสมุดและสนามกีฬาในครั้งนี้ ให้แบ่งตั้งชื่อตามชื่อ ของลูกสาวและภรรยาของผม”
“สนามกีฬาเฉินยี่ ห้องสมุดเหมิงเหมิง”
แปะๆๆ เสียงปรบมือดังกึกก้องไม่ขาด
“ถ่ายภาพ ถ่ายภาพ”
ทันใดนั้น เหล่า ที่อยู่ด้านล่างส่งเสียงดังขึ้น หยิบกล้องถ่าย
รูปออกมาทันที
ดังกึกเสียงหนึ่ง
เกิดภาพหมู่ครอบครัวสามคนใบแรกขึ้น
เห็นสถานการณ์นี้ เจียงเยวก็ยื่นมือไปโอบเดินเข้ามาใน อ้อมอกอย่างแนบแน่นทันที และยังใช้เสียงที่เบามากกล่าวขึ้น
“ทั้งลูกและครูนักเรียนทั้งโรงเรียนล้วนอยู่ที่นี่ อย่าทำให้เหมิง เหมิงต้องตกอยู่ในสถานการณ์อับอาย ยังมีอีก ตอนถ่ายรูปจะ ต้องยิ้มแย้มหน่อยนะ”
ที่ทำให้คนโมโหที่สุดก็คือ เจียงเยวถึงกับจับมือของเฉิน ไป วางที่เอวของตนเอง
ไม่ว่าเป็นที่จะต่อต้านอย่างไร ล้วนถูกเฉียงเยวจับไว้อย่าง มั่นคง
ตอนนี้เฉินที่กำลังถูกทำให้โมโหตายแล้ว สุดท้ายคว้าเนื้อของเจียงเยวอย่างแรง หยิกอย่างโหดร้าย
เจียงเยว่เจ็บมาก ใบหน้าประดับรอยยิ้มมองไปทางเดิน
“ลงมือโหดไปแล้วมั้ง? ”
“นายหาเรื่องตายหรือ? ”
เฉินทําปากด่าเจียงเยว่
แต่เหมิงเหมิงที่เห็นทั้งสองปะทะฝีปากกัน ยิ้มจนปากกว้าง ยื่น มือไปโอบไหล่ของทั้งสองไว้
สิ่งที่ทำให้ทั้งสองที่กำลังปะทะฝีปากกันอยู่นั้นสงบลงทันที
ในตอนนี้ สำหรับเหมิงเหมิง มีความสุขเพียงพอแล้ว
เพื่อเหมิงเหมิง เฉินทำได้เพียงแสดงอยู่เบื้องหน้า มองคนนับไม่ถ้วนประจบสอพลอเธอและเหมิงเหมิงกันต่อ เนื่องไม่ขาดสาย ภายในใจช่างไร้รสชาติ
เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเหมิงเหมิงจะกลายเป็นเด็กที่ทั้ง
โรงเรียนจับจ้อง
และเช่นกัน เธอแต่ก่อนก็ไม่มีคุณสมบัติแบบนี้
แต่ว่าการปรากฏตัวของเจียงเยว่ ทำให้เหมิงเหมิงกลายเป็น
ลูกสาวของคนใหญ่คนโต
แล้วก็ทำให้เธอกลายเป็นภรรยาตระกูลร่ำรวยในใจของทุกคน ได้รับการจับจ้องจากคนทั้งโรงเรียน
เมื่อก่อน เธอก็อยากทำให้เหมิงเหมิงได้รับการให้เกียรติจากผู้ อื่นผ่านสถานะทางสังคมของตัวเอง
แต่สำหรับเธอแล้ว ยากยิ่งกว่าการปีนขึ้นฟ้าเสียอีก แต่ว่าเรื่องนี้ สำหรับเจียงเยวนั้นสบายมาก ประโยคเดียว ทำให้ผู้คนทั้งหลายเปลี่ยนท่าทีที่มีต่อเหมิงเห
มิง
งานประชุมผู้ปกครองจบลง เฉินพาเหมิงเหมิงไปส่งที่ ห้องเรียน ออกจากโรงเรียนราวกับวิ่งหนี
หัวใจเต้นกระหน่ำตลอดทาง ตอนที่อยู่บนเวที เธอถึงกับชอบ ความรู้สึกที่ถูกเฉียงเยว่ โอบกอดซะแล้ว
ในตอนที่เฉินยี่ยังคงหวนคิดภาพเมื่อครู ทันใดนั้นรถโรลส์
รอยซ์คันหนึ่งผ่านมาทางด้านข้าง
กระจกรถเปิดออก ปรากฏใบหน้าที่เฉยเมยของเจียงเยว่ เขา พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “การประชุมผู้ปกครองเสร็จสิ้นแล้ว เธอ ควรรีบไปหาผลงานทำคำสั่งซื้อแปดสิบล้านให้สำเร็จ ไม่อย่าง นั้น สองปีถัดจากนี้ ฉันก็จะพาเหมิงเหมิงจากไป เธอเห็นหรือยัง เป็นเพราะฉัน เหมิงเหมิงถึงได้รับการให้เกียรติ”
“นายหมายความว่ายังไง? ” เฉินโมโหวาดเสียงหนึ่ง ชี้ไป ที่เจียงเยวตะโกนว่า “นายมีเงินแล้วเก่งนักหรือ? ”
“ไม่ผิด มีเงินแล้วก็สามารถทำทุกอย่างได้ตามอำเภอใจ ถ้าไม่ ยอมพอใจ เธอก็หาเงิน ”
“ไอ้คนเลว นายมนไอ้คนสารเลว”
เงินเป็นจักรยานไฟฟ้า มองรถโรลส์รอยซ์แฟนทอมที่ขับจาก ไปด้วยความเร็วสูง โกรธจนร้องไห้แล้ว
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ