บทที่ 12 คุณแม่ที่สูบบุหรี่

ระหว่างทางกลับบ้าน

ตลอดทางเฉินกำลังขบคิดถึงปัญหาในด้านการทำงาน

เธอบ่มเพาะความเคยชินอย่างหนึ่งไว้ ตอนขบคิดปัญหา จะ อยากสูบบุหรี่เป็นพิเศษ

นี่ก็คือความเคยชินไม่ดีอย่างยิ่งที่บ่มเพาะไว้หลังจากถูกเฉียง เยวทำให้มีมลทิน

ก่อนหน้านี้ก็อยากเลิกขาด แต่ว่าเมื่อทุกเวลาค่ำคืนมาถึง เธอ จะนั่งอยู่ที่ระเบียงจุดบุหรี่สักมวน

เมื่อผ่านไปนานมากเข้า จึงกลายเป็นความเคยชิน

เพราะดื่มเหล้าสูบบุหรี่ เธอถูกคนนับไม่ถ้วนด่าว่าเป็นผู้หญิง

ไม่ดี

แต่ว่าก็ไม่เป็นไรนี่ ในสายตาเธอมีเพียงเหมิงเหมิงคนเดียว

เท่านั้น

ขอเพียงเหมิงเหมิงผ่านไปได้ดี เธอถูกด่าเป็นอะไรนั้นก็ช่าง

เถอะ

พูดได้ว่า ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงที่มีชีวิตอยู่เพื่อลูกสาวโดย

แท้จริง

เมื่อผ่านโรงเรียนประถมซันไชน์ เจอกับคุณครูประจำชั้นของเหมิงเหมิง กำลังพาผู้ปกครองไม่กี่คนและนักเรียนออกมาจาก

โรงเรียน

“คุณแม่เหมิงเหมิง”

คุณครูประจำชั้นชื่อว่าสวีเจียหุ้ย เป็นครูผู้หญิงที่สวยงามอ่อน เยาว์คนหนึ่ง

อีกทั้งการศึกษาที่สูงมาก คำร่ำลือคือจบจากมหาวิทยาลัยชื่อ

ดัง เพราะว่าอยากกลับมาที่บ้านเกิด

จึงได้อยู่ที่โรงเรียนสอนชั้นประถมปีที่สอง เป็นคุณครูที่ดีมาก ในสายตาผู้ปกครองหลายท่าน

เห็นคุณครูประจำชั้นและผู้ปกครองมาถึง เฉินก็ดับบุหรี่ทิ้ง ทันที โยนไปในถังขยะข้างตัว

“คุณครูสวี” เฉินทักทายขึ้นมา

“วันนี้เหมิงเหมิงถูกคุณแม่ของคุณรับกลับไปแล้ว เดิมที่คิดว่า จะโทรหาคุณคืนนี้ พรุ่งนี้มีเวลาไหม? มาประชุมผู้ปกครองที่ โรงเรียนหน่อยเถอะ”

“มี พรุ่งนี้จะมาร่วมแน่นอน” เฉินยิ้มเล็กน้อย “คุณครูสวี ฉัน อยากทราบว่า ช่วงนี้คะแนนของเหมิงเหมิงเป็นอย่างไรบ้าง? ”

ได้ยินแล้ว สวีเจียหุ้ยส่ายหน้าเล็กน้อย ถอนหายใจกล่าว “ช่วง นี้ไม่รู้ทำอย่างไร คะแนนของเหมิงเหมิงตกฮวบลงอย่างมาก ฉัน เคยเรียกเธอมาพูดคุยสองสามครั้ง แต่ว่าผลลัพธ์ไม่มาก แต่เด็ก คนนี้ฉลาดมาก เรียนเสริมให้เยอะหน่อย คะแนนจะต้องเพิ่มกลับมาได้แน่นอน”

“อืม ฉันทราบแล้ว”

เฉินพยักหน้าด้วยจิตใจหดหูเล็กๆ แต่เธอกลับไม่ได้โทษเห มิงเหมิง

ในระยะนี้ เธอยังเป็นพิเศษ ไม่มีเวลาให้คำปรึกษาเรื่องวิชา เรียน

อีกทั้งเด็กบ้านอื่นล้วนเข้าคลาสเรียนพิเศษ แต่เธอแม้กระทั่ง ความสามารถที่จะให้เหมิงเหมิงเข้าคลาสเรียนพิเศษยังไม่มี

“ฉันกลับไป จะต้องให้เธอเรียนเสริมให้ดีๆ ถ้าไม่มีเรื่องอะไร แล้ว งั้นฉันต้องไปก่อนแล้ว”

“ได้ได้ อย่าลืมมาร่วมประชุมผู้ปกครองเด็ดขาดเลยนะ ครั้งนี้ ไม่เพียงแต่ครูใหญ่จะพูดคุยปราศรัย ทั้งยังมีคนใหญ่คนโตขึ้น ปราศรัยด้วย เขาบริจาคให้โรงเรียนของเราเต็มๆ ถึงสิบล้าน ใช้ ก่อสร้างห้องสมุดและสนามกีฬา เพื่อลูก คุณจะต้องมานะ”

“ไม่มีปัญหา ฉันมาแน่นอน”

“คุณแม่ของเหมิงเหมิงถึงกับสูบบุหรี่หรือนี่”

“ว้าว พวกเราถึงกับไม่รู้เลยนะ คาดไม่ถึงว่าคุณแม่ของเหมิง เหมิงสูบบุหรี่”

“ต่อไปฉันไม่ให้เหมิงเหมิงขี้แยคนนี้เล่นด้วยแล้ว คุณแม่ของ เธอถึงกับสูบบุหรี่ ต้องไม่ใช่คนดีแน่”
รอจนเฉินจากไป เด็กทั้งกลุ่มก็เริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันขึ้นมา

“ต่อไปนี้นะ ลูกไม่ต้องไปเล่นด้วยกันกับเหมิงเหมิง มีแม่แบบนี้ แน่นอนว่าคะแนนต้องไม่ดี ดูท่าทางนางจิ้งจอกของเธอสิ จะต้อง ทํางานสถานบันเทิงกลางคืนแน่ๆ ต่อไปให้แม่เห็นพวกเธอกับเห มิงเหมิงเล่นด้วยกันล่ะก็ แม่ไม่ยกโทษให้ลูกแน่” คุณแม่ท่านหนึ่ง ที่แต่งตัวงดงามหรูหราสั่งสอนลูก

“ใช่ ฉันได้ยินมาว่า ผู้หญิงคนนี้แต่ก่อนเป็นหญิงสาวที่ยังไม่ได้ แต่งงานของตระกูลเฉิน ในเมืองซูของเรา ผลสุดท้ายไม่รู้ว่ายังไง ถึงตั้งท้องกับผู้ชายเสเพลคนหนึ่งแล้วคลอดเด็กออกมา ถูกขับ ออกจ ตระกูล หลังจากนั้นเปลี่ยนเป็นปล่อยตัวอย่างมาก ดื่ม เหล้าสูบบุหรี่ เป็นหญิงบ้าคนหนึ่ง โดยสมบูรณ์เลยเชียว”

“พวกเราไม่เล่นกับยัยขี้แยคนนั้นเสียหน่อย” เด็กร่างท้วม ใบหน้าเต็มไปด้วยความอวดดี บีบเอวพูดขึ้น

“ถึงแม้ว่าคะแนนของเหมิงเหมิงจะตกฮวบลง แต่เด็กคนนี้ว่า

นอนสอนง่ายมาก แต่ก่อนนี้ เรียนได้ดีมากๆ เลย”

สวีเจียหุ้ยเห็นผู้ปกครองทั้งกลุ่มมีคิดเห็นที่ไม่ดีอย่างมากต่อเห มิงเหมิงและเฉินยี่ จึงอธิบายขึ้นมา

แต่ทว่าใบหน้าผู้ปกครองทั้งกลุ่มกลับปรากฏสีหน้าเหยียด หยาม ในสายตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ

หลังเลิกงาน เจียงเยว่กลับไปถึงคลินิกตระกูลเจียง กลับพบว่าอ้ายเยาผู้เช่าของตนเองกำลังนั่งอยู่ในคลินิกพูดคุยกับเหล่า

“คุณเจียง คุณกลับมาได้เสียที”

เจียงเยวยังคงชมชอบอ้ายเยวหญิงสาวที่ชอบยิ้มคนนี้อย่าง มาก ยิ้มถาม “เป็นอย่างไรบ้างคุณอ้าย บ้านอยู่สบายดีไหม? ”

“ดีมาก ดีมาก”

“ฉันมาครั้งนี้ ก็เพื่อมาขอบคุณคุณเจียงที่เอาบ้านพักที่ดีขนาด นี้มาปล่อยเช่าให้ฉัน ฉันอยากเชิญคุณไปทานข้าวสักมื้อ

ตอนที่พูดจุดประสงค์ของตนออกมา ใบหน้าเล็กของอ้ายเยา อดไม่ได้ที่จะเขินอายจนแดงเล็กน้อย ปกติแล้วเธอรู้สึกว่าตัวเอง มีความมั่นใจมาก

แต่ว่าตอนเผชิญหน้ากับเจียงเยว่ ความกล้าหาญทั้งหมดของ เธอกลายเป็นหมอกควันจางหายไปจนหมด อีกทั้งยังเปลี่ยนเป็น ไม่มั่นใจในตัวเองอย่างยิ่งด้วย

บางที ตนเองคงจะรักเจียงเยว่เข้าแล้ว

เจียงเยวมองไปที่นาฬิกาบนผนังรอบหนึ่ง พบว่าเวลาไม่เช้า แล้ว จึงปฏิเสธไปอย่างนุ่มนวล

“ขอโทษด้วย คุณอ้าย ตอนนี้ผมไม่มีเวลาออกไปข้างนอก ถ้า ทำได้ล่ะก็ อยู่ทานข้าวด้วยกันที่คลินิกดีไหม? ”

“ดีสิ ดีสิ ฉันไปซื้อมาก็ได้แล้ว” อ้ายเยว่พูดจบ หมุนกายเดิน จากไป
หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง อ้ายเยาหัวอาหารอุ่นร้อน มาถุงหนึ่ง วิ่งมาถึงสวนด้านหลังอย่างขยันขันแข็ง นำอาหาร ทั้งหมดจัดวางไว้บนโต๊ะหิน

หลังจากนั้นทั้งล้างชามทั้งกวาดพื้น น่าความดีงามแสดงออก

มาอย่างละเอียดเต็มที่ ทำให้เจียงเยวและเหล่าอดไม่ได้ที่จะพยักหน้า หญิงสาวคนนี้ ช่างทําได้จริงๆ

ปกติเวลาอยู่ที่บ้าน อ้ายเยวนั้นขี้เกียจมาก

แต่อยู่ต่อหน้าเจียงเยว่ เธอล้วนอยากแสดงตัวเองออกมาอยู่ ตลอดเวลา

“หมดแก้ว” อ้ายเยวซูเบียร์ในมือของตัวเองขึ้น พูดกับเจียง เยวและเหล่าอู่ทั้งสองคน

“หมดแก้ว” ทั้งสองตอบกลับคำหนึ่ง

ทั้งสามดื่มเบียร์ในแก้วจนหมดอย่างสบายใจ

“ลูกพี่ เมื่อครู่ครูใหญ่หวางโทรมาหาฉัน พรุ่งนี้โรงเรียน ประถมซันไชน์จัดงานประชุมผู้ปกครอง แล้วพี่ยังบริจาคเงินให้ โรงเรียนถึงสิบล้าน ทางด้านโรงเรียนอยากเชื้อเชิญให้พี่ไปเข้า ร่วมการประชุมผู้ปกครองครั้งนี้ ขึ้นเวทีพูดคุย ไม่รู้ว่าพี่มีเวลาไป หรือไม่? ”

ดื่มไปได้สักพัก เหล่าอู่พลักนึกขึ้นได้ถึงโทรศัพท์วันนี้ของครูใหญ่หวาง จึงเอ่ยปากขึ้น
หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง อ้ายเยาหัวอาหารอุ่นร้อน มาถุงหนึ่ง วิ่งมาถึงสวนด้านหลังอย่างขยันขันแข็ง นำอาหาร ทั้งหมดจัดวางไว้บนโต๊ะหิน

หลังจากนั้นทั้งล้างชามทั้งกวาดพื้น น่าความดีงามแสดงออก

มาอย่างละเอียดเต็มที่ ทำให้เจียงเยวและเหล่าอดไม่ได้ที่จะพยักหน้า หญิงสาวคนนี้ ช่างทําได้จริงๆ

ปกติเวลาอยู่ที่บ้าน อ้ายเยวนั้นขี้เกียจมาก

แต่อยู่ต่อหน้าเจียงเยว่ เธอล้วนอยากแสดงตัวเองออกมาอยู่ ตลอดเวลา

“หมดแก้ว” อ้ายเยวซูเบียร์ในมือของตัวเองขึ้น พูดกับเจียง เยวและเหล่าอู่ทั้งสองคน

“หมดแก้ว” ทั้งสองตอบกลับคำหนึ่ง

ทั้งสามดื่มเบียร์ในแก้วจนหมดอย่างสบายใจ

“ลูกพี่ เมื่อครู่ครูใหญ่หวางโทรมาหาฉัน พรุ่งนี้โรงเรียน ประถมซันไชน์จัดงานประชุมผู้ปกครอง แล้วพี่ยังบริจาคเงินให้ โรงเรียนถึงสิบล้าน ทางด้านโรงเรียนอยากเชื้อเชิญให้พี่ไปเข้า ร่วมการประชุมผู้ปกครองครั้งนี้ ขึ้นเวทีพูดคุย ไม่รู้ว่าพี่มีเวลาไป หรือไม่? ”

ดื่มไปได้สักพัก เหล่าอู่พลักนึกขึ้นได้ถึงโทรศัพท์วันนี้ของครู

ใหญ่หวาง จึงเอ่ยปากขึ้น