คิดถึงอนาคต
“ชื่อมันยังวอนตีนเหมือนเดิม เทพสายหัวให้กับชื่อเสี่ยวๆ
ตอนนี้เทพนั่งอยู่ในเครื่องเล่นเกมซึ่งรอเวลาเข้าเกมอยู่รอดจากการ ถ่ายทอดสดบนเพจในเฟสบุ๊คของเกม
5 4 3 2 1.0…เข้าเกมสโลดด” เสียงพิธีกรกล่าวจบก็จบการ
ถ่ายทอดสดไป
“เราก็เข้าเกมมั่งดีกว่า” เทพวางโทรศัพท์ไว้ข้างเครื่องเล่นเกมซึ่งจะ เชื่อมต่อกับเครื่องสามารถรับโทรศัพท์ภายในเกมได้
“เริ่มเกม” เทพนอนในเครื่องแล้วกล่าวซึ่งเครื่องเล่นเกมจะสแกนเสียง
แทนการกดปุ่ม
“สวัสดีค่า….คุณ…” พนักงานเว้นไว้ให้เทพตอบชื่อ
“เทพ” เทพกล่าวชื่อตัวเองสั้นๆ
“คุณเทพต้องการตั้งชื่อในเกมว่าอะไรคะ?” พนักงานสาวถามเทพอย่าง สภาพ
“บัญชาเทพ เทพยังคงตอบกลับแค่คำถามไม่ใส่ครับลงไปเพราะรู้ว่านี่ ไม่ใช่คนแต่เป็น NPC
“ติ้ง…ชื่อนี้สามารถใช้ได้คะ…คุณเทพต้องการเกิดที่เมืองไหนใน อาณาจักรเริ่มต้นคะ?” พนักงานยังคงถามต่อ
”เมืองเอเด็นครับ” เทพกล่าวจบพนักงานก็กล่าวต่อทันที
คิดถึงอนาคต
“ชื่อมันยังวอนตีนเหมือนเดิม เทพสายหัวให้กับชื่อเสี่ยวๆ
ตอนนี้เทพนั่งอยู่ในเครื่องเล่นเกมซึ่งรอเวลาเข้าเกมอยู่รอดจากการ ถ่ายทอดสดบนเพจในเฟสบุ๊คของเกม
5 4 3 2 1.0…เข้าเกมสโลดด” เสียงพิธีกรกล่าวจบก็จบการ
ถ่ายทอดสดไป
“เราก็เข้าเกมมั่งดีกว่า” เทพวางโทรศัพท์ไว้ข้างเครื่องเล่นเกมซึ่งจะ เชื่อมต่อกับเครื่องสามารถรับโทรศัพท์ภายในเกมได้
“เริ่มเกม” เทพนอนในเครื่องแล้วกล่าวซึ่งเครื่องเล่นเกมจะสแกนเสียง
แทนการกดปุ่ม
“สวัสดีค่า….คุณ…” พนักงานเว้นไว้ให้เทพตอบชื่อ
“เทพ” เทพกล่าวชื่อตัวเองสั้นๆ
“คุณเทพต้องการตั้งชื่อในเกมว่าอะไรคะ?” พนักงานสาวถามเทพอย่าง สภาพ
“บัญชาเทพ เทพยังคงตอบกลับแค่คำถามไม่ใส่ครับลงไปเพราะรู้ว่านี่ ไม่ใช่คนแต่เป็น NPC
“ติ้ง…ชื่อนี้สามารถใช้ได้คะ…คุณเทพต้องการเกิดที่เมืองไหนใน อาณาจักรเริ่มต้นคะ?” พนักงานยังคงถามต่อ
”เมืองเอเด็นครับ” เทพกล่าวจบพนักงานก็กล่าวต่อทันทีเก่งทั้งสองก็เดินมาหาเก่งและเทพ
“เพื่อนกันแม่งชื่อกวนตีนเหมือนกันเลยหวะ…บัญชาเทพ…เดี๋ยวจะได้ บัญชาจากให้ไปตาย” ชายที่ทำตัวนักเลงเดินเข้ามาหาเรื่องเทพ
เทพหันไปมองเก่งแล้วกลับมามองสองคนนั้นก่อนจะยักไหล่ที่นั่งแล้ว เดินทำเป็นไม่เห็นสองคนนั้นไป
”หนอยแก!! ชายสองคนนั้นมีความโกรธแต่ไม่สามารถกระทำได้ได้ แต่เก็บไว้ในใจเพราะว่าถ้าเขาทำจะมีทหารเลเวลสี่สิบออกมาจับเขาเข้า คุกได้ดินทันที
“เอาล่ะ ไปรับของเริ่มต้นกันดีกว่า เทพกล่าวจบก็เดินนำเก่งไปที่กิลด์ นักผจญภัยซึ่งเป็นที่รับเควสต่างๆ
“คนต่อแถวเยอะจังวะ ถึงคนจะรู้ว่าเมืองนี้มอนส์เตอร์โหดแต่ก็ยังอยู่ กันเยอะ” เมื่อเก่งกล่าวจบเทพก็กล่าวว่าจะพาไปอีกที่นึง
“ก็คนส่วนใหญ่อยากได้ที่เงียบๆไงละ เลยมาอยู่ที่เมืองนี้กันเพราะคิด ว่าไม่ค่อยมีใครกล้ามา” เทพกล่าวจบทั้งคู่ก็มาถึงที่ที่นึงพอดี “สำนักดาบ?” เก่งอ่านป้ายที่แปะอยู่บนสำนักชั้นสอง
“เราสามารถรับดาบจากที่นี่ได้ถ้าสอบผ่าน และยังได้ดาบดีกว่าที่นั่น
ด้วย” เทพมองไปทางกิลด์นักผจญภัยที่คนต่อแถวรอกันเป็นสิบ
“สอบ…สอบอะไร?” เก่งหันไปถามเทพทันที
การใช้ดาบ…ไม่ต้องห่วงฉันมีวิธี” เทพกล่าวจบก็เดินนำเก่งเข้าไปในสํานักดาบ
เมื่อเข้ามาในสำนักดาบทั้งสองก็ได้สังเกตเห็นการฝึกดาบคาตานะและ ยังมีการฝึกต่อสู้โดยใช้มือเปล่าอีกด้วย
“พอเลเวลสิบ…เก่งมันจะไปเล่นอาชีพนักเวทย์ แต่ให้มันเป็นการต่อสู้ ประชิดไว้ก็ดีเหมือนกัน เทพนึกถึงอนาคตอันใกล้
“อ่าวๆ ใครมาละนั่น
“นักผจญภัยมาหว่ะ”
“มาทำอะไรมิทราบ ลูกศิษหลายคนหยุดฝึกแล้วรวมกลุ่มกันซุบซิบ เกี่ยวกับเทพและเก่ง
“ไม่ต้องพูดมากเข้ามา เทพเดินไปหยิบดาบไม้แล้วเดินไปตรงกลาง สํานักซึ่งเป็นที่ประลอง
“จะห้าวไปแล้วนะแ
“สงสัยมันจะมั่นใจตัวเองมาก
“ไปทำลายความมั่นใจนั้นก่อนหน่อยไหม
“ฉันเองๆ มีหลายคนอยากจะจัดการเทพด้วยความมั่นหน้าของเทพ
10 นาทีผ่านไป
“มันเป็นหน้าใหม่แน่?!
“พวกเราประมาทมันเกินไป…อีก” ศิษหลายคนที่ดูถูกเทพตอนนี้ได้นอน สลบไปเป็นที่เรียบร้อยโดยเลเวลของเจ้าพวกนี้เลเวลแค่ 4-7 ซึ่งเจ้าพวกนี้ ไม่ให้ค่าประสบการณ์แค่เป็นบททดสอบเฉยๆค่าสเตตัสพวกมันจึงอยู่ที่ มอนส์เตอร์เลเวล 5 เท่านั้น
เกิดอะไรขึ้น ผู้เฒ่าคนหนึ่งตามด้วยอาวุโสอีก คนเดินใน
เทพหันมองต้นเสียงแต่ไม่กล่าวอะไร
แก…เจ้านักภัยทําร้ายลูกศิษ!ผู้
เตรียมโจมตีเทพ “อย่า…เจ้าไม่คู่มือ
ดาบของเทพ
จิต – มันคือความเทพนั้น ในอดีตความแข็งแกร่งของจิตแห่งดาบอยู่จุดสูงนั่นก็คือจิตมหาตำนานซึ่งนั่นเลยครับ… เครื่องเล่น
ซึ่งจิตมีจิตแห่งดาบจิตบวชและแห่งนักฆ่า
แต่ละจิตจะมีความสามารถต่างนั่นคือ จิตดาบจะสร้างแรงอื่นช้าลง แห่งนักบวชอาชีพการช่วยเหลือคนขาดไม่เลยปาตี้เพราะว่ายิ่งเลเวลเยอะการดร็อปของต่างๆของมอนส์ เตอร์และดันเจี้ยนเปอเซนต์จะลง มาต่อกันที่จิตแห่งนินจาเพิ่มความ ว่องไวคูณตามคะแนนที่เราอัพไว้ในคาสเตตัส
ระดับของจิต
จิตคาบเริ่มต้น
จิตคาบฝึกหัด
จิตผู้เชี่ยวชาญดาบ
จิตอาจารย์ตาบ
จิตปรมาจารย์ดาบ
จิตเขียนตาม
จิตตานานแห่งดาบ
จิตมหาตำนานแห่งดาบ
(ส่วนจิตอาชีพอื่นไรท์จะเขียนต่อเมื่อมีตัวละครอาชีพอื่นเข้าประเอก หรือฉากสําคัญ
จิตแห่งดาบของเจ้าเด็กนี่มันแข็งแกร่งมาก ท่านผู้เฒ่าถึงกับสะอึกเมื่อ แรงกดดันปลดปล่อยออกมาจากเทพมากขึ้น
”เจ้าต้องการอะไร?” ท่านผู้เฒ่าแห่งสำนักดาบพยายามรวบรวมสติ
แล้วกล่าวถาม
จิตเจ้าเด็กนี่น่าจะอยู่ในระดับจิตอาจารย์ดาบ ซึ่งอยู่ระดับเดียวกับ เรา” ท่านผู้เฒ่าพยายามวิเคราะห์
‘แสดงว่าที่เจ้าศิษย์พวกนี้แพ้ไม่ใช่เลเวลหรือค่าสเตตัสแต่เป็นจิต เพราะว่าจิตจะมีค่ามากกว่าพวกสเตตัสหรือเลเวลอยู่หลายขุม จิตต้องฝึก เองแต่พวกค่าสเตตัสและเลเวลมันเป็นเพียงแค่ตัวเลขเท่านั้น
“ผมต้องการดาประดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ” เทพกล่าวจบเสียงท้วงก็ งมาทันที
เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบจะมีความหมายว่า…ถ้าเลเวลเราเพิ่มเป็น 10 เลเวล ของดาบก็จะเพิ่มเป็น 10 เช่นกัน โดยเลเวลของดาบจะเท่าหรือเพิ่มตาม เลเวลของผู้ใช้
“ไอ้เด็กบ้าแกรู้ไหมว่ามันมีราคาเท่าไรดาบระดับ A แถมยังจำกัดเลเวล เป็นช่วงไม่เจาะจงด้วย!!” ผู้อาวุโสคนนั้นซักตามระดับ 4 ของตนขึ้นมา ทันที
“ถ้าอย่างนั้น…ผมขอดาบของคุณได้รึเปล่า?” เทพกล่าวแล้วค่อยๆเพิ่ม แรงกดดันจิตไปถึงระดับปรมาจารย์ดาบ
“อีก” ผู้อาวุโสคนนั้นคุกเข่าลงทันทีด้วยความห่างชั้นของระดับแห่งจิต มันมากเกินไปและเทพยังเจาะจงอีกด้วยแถมอายุผู้อาวุโสคนนั้นจิตยังอยู่ แค่ระดับผู้เชี่ยวชาญดาบ
สักพักเทพก็คลายแรงกดดันเพราะว่าตนมาเพื่อหาดาบไปเก็บเลเวล ไม่ใช่มาเพื่อหาเรื่อง
“ท่านเกนไซ…ตามที่ผมบอกไปขอดาบด้วยครับ เทพหันไปมองเหล่า
ศิษย์ของสำนักดาบที่นอนสลบอยู่แล้วหันกลับมามองเป็นไซ
“ข้ามีแค่ระดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบแค่สองเล่ม” ผู้เฒ่าเกนไซกล่าว อย่างท่าทีสบายๆ
บอกจํานวนแค่นั้นเพราะมากันแค่สองคนสินะ เทพวิเคราะห์คำพูดของ
เกนไซ
“ตามนั้นครับ” เทพวางดาบไม้ลงบนพื้นส่วนเกนไซก็สั่งให้เด็กรับใช้ไป หยิบดาบระดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบมาสองเล่มเพื่อให้เรื่องจบง่ายๆ
“ขอบคุณครับ….ไว้ผมจะมาอีก” เทพกล่าวจบก็ทําท่าเดินออกจากสํานัก
ไปทันที
“เดี๋ยว…เจ้าหนุ่มแกอยู่ระดับไหนของจิตแห่งดาบ” ผู้เฒ่าเกนโซเรียก เทพก่อนที่เทพจะเดินออกจากสํานักดาบไป
เทพหันไปหลับตาข้างนึงอีกข้างนึงจ้องไปที่ตาของผู้เฒ่าเกนไซ “คลื่น น” เทพปลดปล่อยแค่จิตระดับเซียนตามไปเท่านั้นท่านผู้เฒ่าเกนไซถึงกับ
คุกเข่าทันที
“ทะ…ท่านเกินไป!!
”หนิอยแก!!”
“ยะ อย่า” ผู้เฒ่าเกนไซกล่าวห้ามผู้อาวุโสที่กำลังจะพุ่งไปโจมตีเทพ
เทพเปิดตาทั้งสองข้างแล้วหันกลับเดินออกจากสำนักดาบแห่งเมืองเอ
เด็นไป “เมื่อกี้มึงทำไรไปวะเทพ” เมื่อทั้งคู่เดินออกมาไกลจากสำนักดาบเก่งจึง
กล่าวถาม
“ทำให้เรื่องมันง่าย” เทพยักไหลที่นึงแล้วรีบเดินไปนอกเมือง
“เข้าตี้กูก่อน” เทพกดเชิญปาตี้เก่งทุกเกมส์
เก่งกดยอมรับปาตี้แล้วหันไปถามเพื่อนของตน “เออ…แล้วเราจะไปเก็บ เวลที่ไหน?”
“ที่นั่น” เทพไปบนภูเขาข้างเมือง
“ส่วนตอนนี้ก็ไปที่นั่น” เทพไปที่ร้านขายของทั่วไป
ชื่อโพชั่นเพิ่มเลือดเลเวลหนึ่ง 10 ขวดครับ” เทพยนเหรียญสิบ
เหรียญไปให้ NPC
“เพื่อน…อย่าใช้เงินมั่ว” เก่งจับแขนของเทพก่อนที่มือเทพจะถึง NPC
“กูบอกมึงก่อนเริ่มเกมว่าอะไร?” เทพกล่าวจบเก่งก็ปล่อยมือเทพทันทีที่ เก่งเดือนก็เพราะว่าตอนเริ่มเกมระบบจะให้เงินเรามาแค่ 10 T ซึ่งพวกโคล สเบต้าจะทราบกันดีว่าเงิน หายากขนาดไหน
“แล้วก็ไปที่นั่น” เทพไปที่ทหารหน้าเมือง
“พี่ๆ ขอเควสหน่อยดี” เทพเดินไปพูดกับทหารที่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตู ทางเข้าเมือง
“เอาจริงเหรอน้องเควสพยากนะ” พี่ทหารเปิดช่องหมวกเหล็กของตน แล้วกล่าวกับเทพ
“จัดมาเลยพี่ขอเป็นเควสเกี่ยวกับบนภูเขาลูกนั้นนะ” เทพไปที่ภูเขา ช้างเมือง
“เอ่อน้อง พี่ว่า ” พี่ทหารยังกล่าวไม่ทันจบเทพก็ยังยืนยันว่าจะขอ
เควสเกี่ยวกับบนภูเขานั้นจริงๆ
“ถ้าอย่างนั้น ” พี่ทหารหยิบกระดาษกับปากกามาจากมิติแล้วเขียน ภารกิจลงไปในนั้น
พอเทพรับใบที่พี่ทหารเขียนมาให้ใบนั้นจะสลายไปปรากกฏหน้าต่างขึ้นมาแทน
“โห… พี่เก็บกดไอพวกบนภูเขามาจากไหนเนี่ย” เทพลองอ่านภารกิจแต่ละอย่างคร่าวๆดูแล้วก็เริ่มตึงๆเล็กน้อย
“โน้อง…พี่รู้นะที่น้องไม่ไปขอนักผจญภัยในเมืองเพราะคนเยอะเลยมา
ซอ ” พี่ทหารปิดช่องหมวกเล็กของตนแล้วกล่าวต่อ
“น้องมาขอคนแรกพี่ก็เลยจัดให้หนักๆเลยนะเนี่ย เมื่อเทพได้ยินคำว่า จัดให้หนักๆก็เริ่มไล่อ่านทันทีว่าหลังท่าเควสเสร็จเราจะได้อะไรบ้าง
“โหพี่แจ่มมาก” เทพยิ้มอย่างยินดีมากจึงขอบคุณพี่ทหารอยู่พักนึง ก่อนจะเดินไปที่ทางขึ้นภูเขา
“เทพ…มันขอเควสจาก NPC ทั่วไปได้ด้วยหรอวะ” เก่งที่เป็นผู้เล่นโคล
สเบต้ายังไม่ทราบเรื่องนี้
“เออ…แถมพี่ทหารเขายังให้ค่าประสบการณ์กับรางวัลเพียบเลยด้วย ไม่รู้พี่แกรวยมาจากไหน” เทพเปิดเควสให้เพื่อนสนิทของตน
“เซีย…ไอมอนส์พวกนี้มันเวลสิบขึ้นไปทั้งนั้นเลยนี่หว่าเราจะชนะได้ยังไง แถมมากันแค่สองคน!!! เก๋งตกใจทันทีเมื่อเห็นเควสแรกที่เทพเปิด
“กูบอกก่อนเล่นเกมกับมึงว่าอะไร?” เทพหันไปกับเพื่อนสนิทของตน
“เออ…แต่ของรางวัลแห่งคุ้มจริงหว่ะ” เก่งชี้ไปที่ค่าประสบการณ์เลข
หลักหมื่นทั้งนั้นทำสำเร็จเควสนึงนี่น่าจะเลเวลอัพไปสักเลเวลสองเลเวล
สามแต่อย่าเพิ่งพูดถึงจุดนั้นเลยจะทำเสร็จไหมยังไม่ทราบ
เลเวล 1 ค่าประสบการณ์จะอยู่ที่ 10000 (เพิ่มไปทีละหมื่นจนถึงเลเวลสิบเอ็ด) ซึ่งมอนเตอร์เลเวล 1 จะให้ EXP แค่ 10
“แต่ว่า…ต้องจัดการมันถึง 100 ตัวเลยเหรอวะ” เก่งเริ่มหวั่นๆกับ
จํานวนที่ต้องกำจัดตามเควส “กูบอกมึงว่าอะไร?” เทพเริ่มย่อคำลง
“เอาที่มึงสบายใจ” เก่งถอนหายใจยาว
“ว่าแต่…ถึงจะให้ดาบได้ยัง” เก่งหันไปถามเพื่อนสนิทของตน
“เออ.. ลืมเลยว่ะ” เทพหยิบดาบระดับ A เลเวลหนึ่งถึงสิบห้าออกมายืน ให้กับเก่ง
“นี้ถ้ากูไปกับพวกไอเอส กูคงได้ใช้แค่ดาบระดับ C เลเวลหนึ่งแถม ยังต้องต่อแถวเป็นชั่วโมงแน่เลย เก่งกล่าวจบก็รับดาบมาพลิกดู
“พวกไอบอสก็เล่นด้วยอ้อวะ” เทพหันไปถามเพื่อนสนิทของตน
“เออ เก่งหันมาตอบเทพแล้วหันกลับไปชมดาบที่เพิ่งได้มาต่อ
“ทำไมมันไม่ชวนกูอะ” เทพพูดกับตนเองทั้งๆที่รู้มาก่อนอยู่แล้ว
“กูก็ไม่รู้ กูได้ยินพวกมันคุยกัน” เก่งทำเหมือนถ้าพวกมันชวนก็ไปเล่น ด้วยถ้าไม่ชวนก็เล่นของเราเงียบๆ
“สงสัยจะเล่นให้โหดก่อนแล้วค่อยชวนพวกเราละมั้ง” เทพยักไหล่แล้ว เดินนำไปที่จุดที่จะไปฟามเวล
ในอดีตพวกไอบอสก็ถือว่าเก่งพอตัวกันอยู่ แต่มันก็ไม่ชวนเราทั้งคู่ไปเล่นด้วยขนาดอยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ เพราะอะไร? เทพ ยังคงไม่ทราบสาเหตุที่เพื่อนผู้ชายในห้องของตนไม่ชวนไปเล่นเกมด้วย
เมื่อมาถึงจุดที่ทั้งสองคนจะไปทำภารกิจ
“ตอนนี้ในภารกิจเรามีหมาป่า…กับเสือ…และหมีควาย
“หาวัตถุดิบที่ดรอปจากสัตว์ที่ให้จัดการหกเควสและก็หาสมุนไพรอีก สามเควสทั้งหมดสิบสองเควส เทพเควสที่ต้องทำ
“ก็เริ่มจากหมาป่าก่อนแล้วกัน” เทพกล่าวเริ่มจากง่ายไปยากเพราะว่า
ถ้าไปสู้กับเสือตอนนี้มันคงจะวิ่งตามทันแน่เราต้องฝึกกันก่อน
“แผนมีอยู่ว่า” เทพหันไปมองเก่งที่นั่งมองตนเงียบๆ
“อะไร?” เทพรู้สึกว่าเก่งมองตนแปลกๆ
“มึงไม่เคยพูดเยอะแบบนี้” เก่งกล่าวตามความจริงเพราะเทพเป็นเด็ก ไม่ชอบเข้าสังคมพูดน้อยแต่ตอนนี้เทพพูดเยอะมาก
“ตื่นเต้นมั้ง ฟังแผนต่อ เทพพยายามวกเข้าเรื่องเดิมเพราะว่าเราเสีย
เวลาไปมากแล้วไม่รู้ว่าคนอื่นเวลไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว
“เราจะใช้แค่ก้อนหินและความไวในการจัดการมัน” เทพหยิบก้อนหิน
ขึ้นมาจากบนดิน
“หม” เก่งหยิบก้อนหินขึ้นมาดู
เก่งกล่าวถามต่อทันที แล้วจึงจะไปเอาดาบทำเพื่อ?
ฟังให้จบ เทพกล่าวอย่างจริงจัง
“ก่อนอื่นเลย…นั่น เทพไปที่หน้าผาหนึ่งที่สูงจากพื้นดินมากๆ
“กูเข้าใจละ…แต่ว่ามันจะได้ผลจริงๆเหรอวะ” เก่งถามเพื่อเพิ่มความ มั่นใจ
“เออ…ตอน โคลสเบต้าก็มีดราม่าอยู่ไม่ใช่เหรอ” เทพกล่าวถึงตอนที่มี คนกลุ่มหนึ่งคิดวิธีเห็นแก่ตัวได้ก็คือโจมตีไปที่มอนส์ครั้งแรกแล้วลากไปที่ คนมากๆ ให้ช่วยกันโจมตีแล้วตนก็จะได้ค่าประสบการณ์ไปด้วยแต่ทาง บริษัทก็ไม่ออกมาให้ความเห็น แต่ในอดีตหลังจากเลเวลสี่สิบห้าก็คือช่วง รวมประเทศเกมได้อัพเดทใหม่…
“อืมใช่ แต่นั่นทุกคนช่วยกันฆ่าไม่ใช่เหรอไม่ใช่ให้ธรรมชาติฆ่า” เก่ง ต้องก้อนหินก้อนเล็กด้วยตาข้างเดียว
“มันสามารถทำได้ แต่ต้องรีบหน่อยละนะ” เทพกล่าวจบก็ลุกขึ้นเพราะ ว่าหลังจากหลายคนเลเวลสิบก็มีคนมาเจอที่นี่และคิดแผนนี้ได้พอเกม มาสเตอร์ระดับสูงคนนึงมาดูการกระทำของพวกนี้ก็ได้สั่งปิดเซิฟชั่วคราว อัพเดทถ้ามอนส์ตายจากธรรมชาติเช่น การตกหน้าผาเป็นต้นจะไม่ได้ค่า ประสบการณ์
“เอ้านี่เผื่อพลาด” เทพยื่นขวดโพชั่นเพิ่มเลือดให้กับเก่ง
“กูขอดูตัวอย่างหน่อยครั้งนึง เก่งกล่าวกับเทพหลังจากรับโพชั่นมา
“ได้ๆ” เทพพยักหน้าแล้วบอกให้เก่งรอดูอยู่ตรงนี้ก่อนจะเดินหายไป
“วา” เสียงแห่งความสนุกตั้งมาแถวหน้าผาทำให้เก่งเริ่มสังเกตทันที
“หมับ” เทพกระโดดลงไปหน้าผาพอตกลงไปสองเมตรก็เกาะชะง่อนหิน ไว้แต่หมาป่าที่ตามมาสองตัวมันตกลงไปตายทันทีด้วยความสูงที่ห่างจาก พื้นมากและยังมีหินงอกที่แหลมพอสมควรหลายแห่งรอพวกมันอยู่ข้างล่าง ด้วยเพราะว่าข้างบนคือหน้าผาและข้างล่างคือ นั่นเองหินพวกนี้มันเกิด อยู่หน้าถ้ำพอดีซึ่งต่อให้มันตกลงมาโดนแทงไม่ตายมันก็เลือดมันก็จะลด ลงเรื่อยๆ เพราะไม่สามารถออกจากพื้นที่โดนแทงได้
(ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย
(ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย สักพักเทพก็เดินกลับมาหาเก่ง
“เรื่องที่ควรระวังคือ…วิ่งแล้วห้ามหยุดเด็ดขาดและพวกมันเร็วมากอย่า ประมาท” เทพกล่าวจบเสียงดัง “อีก” มาจากคอของเก่ง
และก็จากการคำนวณของฉัน…หนึ่งคนจะสามารถลากพวกมันลงนรก ได้ประมาณ 14 ตัวต่อชั่วโมงเป็นอย่างต่ำและหนึ่งชั่วโมงซากพวกมันที่ ดายจะหายไปเราต้องลงไปเก็บสักคน” เทพกล่าวจบเก่งก็บอกเองว่าจะไป เก็บเพราะเก่งไม่ชอบอะไรเสียวๆที่มีอะไรวิ่งตามฆ่าแบบนี้
“การล่อของเราก็คือฉันจะลอไปก่อนหนึ่งถึงสองตัวพอฉันไปไกลแล้วให้ นายเข้าไปล่อพวกมันต่อทันที” เทพกล่าวแล้วชี้จุดเกิดของพวกหมาป่าใน แผนที่ให้เก่งดู
“เอาตามนั้น…แต่ฉันขอลากแค่ทีละตัวเท่านั้นนะ” เก่งกสาวแล้วเริ่มบิดขี้เกียจ
“ลากไปเรื่อยๆ เดี๋ยวนายก็จะติดใจ” เทพหยิบก้อนหินขึ้นมาสองก้อน แล้วเดินไปที่จุดเกิดของพวกมัน
“ว้าว”
”แผละ…แผละ””
(ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย (ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย
“เชี่ยย”
“แผละ” เสียงการเก็บเลเวลของทั้งสองและเสียงการตายของหมาทั้ง สามตัว
(ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย
“ถ้ามึงขยันเราจะเสร็จเควสนี้ภายใน 3 ชั่วโมงและเสร็จเควสหาเขี้ยว และขนของมันอีกด้วย” เทพเริ่มคำนวณ
“มึงคิดถึงอนาคตไว้ พอเราลงจากเขาและไปหาพี่ทหารเมื่อไหร่ ทั้ง
เมืองจะไม่มีใครตามเลเวลและอุปกรณ์เราทัน” เทพกล่าวให้ความหวังกับเก่ง
เมื่อเก่งคิดได้จึงหันกลับมาหาเทพ จัดไปเพื่อน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ