จอมพลไกอัส

ผ่านไปสามชั่วโมงสี่สิบนาที

เทพมองดูหน้าต่างที่ตนใช้จับเวลาไว้ มันช้ากว่าที่คิดและ

แต่ถึงยังไงเราก็เคลียเควสหมาป่าสำเร็จล่ะนะ เก่งนั่งนับวัตถุดิบที่ ดร็อปมาจากหมาป่า

เสร็จแล้วกล่าวออกมา “เขี้ยวหมาป่า 75 อัน ขนหมาป่า 77 อัน”

“เยี่ยม…พี่ทหารเขาให้เราหาแต่อย่างละ 50 ที่เหลือก็ค่อยหาที่ขาย เอาละกัน” เทพกล่าวจบก็เดินขึ้นไปบนภูเขาต่อเพื่อวางแผนเกี่ยวกับสัตว์ที่ จะนําตัวต่อไป

“เควสต่อไปที่เราจะทำก็เอาเป็นเสือละกัน เทพลองเปิดแผนที่ดูพบว่า จุดเกิดทั้งเสือและหมีซึ่งเป็นเควสต่อไปอยู่ใกล้กัน ทำให้น่าจะใช้เวลาไม่ นานในการล่อพวกมันให้ตกหน้าผา

ผ่านไปสิบชั่วโมงสามสิบเจ็ดนาที

“แฮ่กๆ” ทั้งสองอยู่บนส่วนหนึ่งของภูเขาซึ่งเขามาเดินหาสมุนไพรทั้ง สามอย่างจนครบและตอนนี้ทั้งคู่เลเวลสามเองยังเหลือค่าประสบการณ์อีก ทั้งสองหมื่นเจ็ดถึงจะอัพเป็นเลเวล

“เราเสร็จเควสทั้งหมดแล้ว ตอนนึงถึงเวลาลงจากเขานี้แล้วล่ะ” เทพ กินโพชั่นขวดที่สามเพราะว่าหลังจากตกหน้าผามีหลายครั้งที่จับชะง่อนหิน ไว้ไม่ทันทำให้โดนกระแทกตกลงไปหลายเมตรส่วนเก่งที่เป็นเด็กใหม่ในการฝึกต่อสัตว์ตกหน้าผายัง ต้องขอโพชั่นจากเทพเพิ่มและตอนนี้ก็หมดเป็นที่เรียบร้อย

“เอาล่ะ…เราไปหาพี่ทหารกันเถอะ เก่งลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมลงเขา ตอนนี้ทั้งสองคนที่ใส่เสื้อผ้าไม่มีเลเวลซึ่งเป็นเสื้อผ้าแจกตอนเริ่มเกม เสื้อผ้าทั้งสองคนเปื้อนดินและทรายแถมยังมีร่องรอยฉีกขาดเป็นบางส่วน

เนื่องจากจับชะง่อนหินไว้ไม่ทัน เมื่อทั้งคู่ลงมาจากเขานักผจญภัยมากมายก็ได้มองทั้งสองด้วยสายตา

“ดูดิตี้นี้ไปห้าวที่ไหนมาโดนมอนส์ตบกลับมายับเลย

“ฮ่าๆเห็นลงมาจากบนเขา…น่าจะไปฟัดกับหมาป่ามาตั้ง

“นี่แหละน้า…พวกมั่นใจตนเองเกินไป” นักผจญภัยที่ไล่ตีหมูป่าเลเวล 3 อยู่ไม่หมูป่าแล้วหันมาซุบซิบทั้งสองแทน

ซึ่งทั้งสองก็ด้านพอที่จะไม่สนใจคำนินทาเหล่านั้นเพราะหลังจากที่ทั้ง สองส่งเควสกับพี่ทหารคนที่จะเป็นคนถูกหัวเราะจะเป็นพวกนั้นแทน

“พี่ทหาร…ผมเสร็จเควสแล้วครับ เทพกล่าวกับพี่ทหารที่ให้เควสกับ

ตน

“เควสอะไรเหรอ?” พี่ทหารเปิดช่องหมวกเหล็กของตน

เมื่อเทพสังเกตเห็นดวงตาและคิ้วที่เปลี่ยนไปก็ถามทันที “อ่าว…พี่คนที่ เฝ้ายามเมื่อสิบสี่ชั่วโมงที่แล้วไปไหนอะพี่
“อ๋อ…ถ้าหมายถึงท่านจอมพลท่านกลับไปแล้วล่ะครับ” พี่ทหารตอบ กลับมา

“ท่านจอมพล เทพและเก่งเกิดความสงสัยขึ้นเพราะยศระดับจอมพล ทำไมถึงมาเฝ้าหน้าเมือง

“ใช่ครับ…บ้านของท่านจอมพลอยู่ที่ร้านขายโพชั่นที่ติดกับกิลด์นัก ผจญภัยของเมืองนี้ครับ ทหารเฝ้ายอมกล่าวจบก็ปิดช่องว่างหมวกกลับ เหมือนเดิมทันที

“ไปกันเถอะ” เทพหันไปกล่าวกับเพื่อนสนิทของตน

ในระหว่างที่ตัวละครบัญชาเทพและเก่งทุกเกมเดินเข้าไปในเมืองเพื่อไป ที่ร้านที่ทหารเฝ้ายอมบอกก็มีหลายคนส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงที่หันมองตาม ทั้งสองและซุบซิบกันเรื่องเสื้อผ้าว่าหน้าตาหล่อเลเวลก็พอตัวนะแต่ทำไม มอมแมมแบบนี้เดี๋ยวเปย์เอง บ้าบอ

“สวัสดีครับ เทพเดินไปหาพนักงานที่เคาน์เตอร์

“มีอะไรให้ช่วยคะ?” พนักงานถามกลับ

“มาหาท่านจอมพลครับ พอดีเสร็จเควสที่ท่านให้แล้ว” เทพกล่าวจบ เสียงพนักงานก็ตะโกนไปหลังร้านทันที “พ่อแขกมาหา!!”

สักพักท่านจอมพลก็เดินออกมา “อ่าวพวกน้อง”

“พี่ผมเสร็จเควสละครับ” เทพกล่าวอย่างเป็นกันเอง

“มาๆ เข้ามาในร้านก่อน ท่านจอมพลเชิญเทพและเก่งเข้าไปหลังร้าน

“พวกน้องเสร็จช้ากันจังนะ” เมื่อมาถึงหลังร้านท่านจอมพล กล่าวทันที

“โหพี่ ผมแค่เลเวลหนึ่งก้นเอง” เทพกล่าวจบท่านจอมพล กล่าวให้ เทพและเก่งนั่งลงบนโซฟา

“ห้ะ!!! ท่านจอมพลหะทันทีที่ได้ยินว่าคนที่ตนมอบเควสไปให้เลเวลแค่

หนึ่ง

“บ้าจริง ฉันไม่ได้ดูเลเวลพวกน้องมัวแต่ตื่นเต้นกับพวกน้องที่มาขอ เควส ท่านจอมพลกุมขมับ

“เอาอย่างนี้ฉันจะให้ของรางวัลคูณสองละกันรวมทั้งค่าประสบการณ์ และเงิน T ด้วย” เมื่อท่านจอมพลกล่าวจบเก่งก็หันมาดีใจกับเทพทันทีแต่ เทพยังคงสงบสติอารมณ์ไว้อยู่

ในเกมนี้ NPC จะมีบทบาทมากเราที่เป็นนักผจญภัยจะต้องขอภารกิจ หรือเควสจากพวกเขาเพื่อให้เลเวลเพิ่มไวขึ้นและเพื่อของรางวัลต่างๆ และ NPC ในเกมนี้จะมีสติปัญญาเป็นของตนเอง ซึ่งพวกเกมมาสเตอร์จะไม่มี สิ่งเกี่ยวข้องกับพวกเควสหรือ ภารกิจที่ NPC มอบให้พวกเขาจะมีหน้าที่ ดูแลและบริการพวกเราเท่านั้นอาจจะมีบางครั้งที่เข้ามาจัดกิจกรรม ในเกม นี้เราจึงต้องเอาใจ NPC ให้ดีที่สุดเพื่อของรางวัลและค่าประสบการณ์

เพราะฉะนั้นเทพที่รู้เรื่องพวกนี้อยู่ก่อนแล้วเขาจึงวางแผนไว้ก่อนที่เกมจะ เปิดเสียอีก ในอดีตกว่าผู้เล่นจะรู้ว่าสามารถขอเควสจาก NPC ทั่วไปได้ก็ เลเวลยี่สิบกันไปแล้วเพราะผู้เล่นทั่วไปมัวแต่ทำเควสที่ทางกิลด์นักผจญภัย มอบให้และล่ามอนส์เก็บเลเวลกันตามปกติและตอนนี้ก็โชคดีเสียอีกที่ได้ รับภารกิจจากท่านนายพลด้วย

“ว่าแต่พวกน้องจัดการพวกมันยังไง? เมื่อท่านจอมพลถามเทพก็ตอบกลับทันที

“พวกผมใช้วิธีบางอย่างนะครับ เทพตอบด้วยท่าทีสบายๆเพราะมั่นใจ ว่าพวก NPC ที่ระบบตั้งไว้จะไม่ก้าวก่ายพวกเรามาก

“บอกไม่ได้สินะ” ท่านจอมพลลุกขึ้นเดินไปนอกห้องรับแขกสักพักใหญ่

ก็กลับมากับหีบกล่องเล็กหนึ่งกล่องและกล่องใหญ่สองกล่อง

“ไหนกดส่งเควสซะสิจะได้รับของรางวัล เมื่อท่านจอมพลกล่าวจบเทพ ก็เปิดหน้าต่างเควสแล้วกดส่งเควสทั้งหมด

(ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 386,000) (ได้รับการคูณสอง จาก NPC ผู้

มอบเควสแล้ว)

ติ้ง : เนื่องจากท่านได้รับเควสที่เลเวลห่างจากตัวท่านสิบเลเวลทาง ระบบจึงคูณ 1.5 ค่าประสบการณ์ที่ได้ทั้งหมดจากการทำเควส

(ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 579,000]

(ตั้ง : ปัจจุบันเลเวลของท่านคือเลเวลสิบสามารถเลือกอาชีพได้ที่กิลด์

นักผจญภัย

(ท่านได้รับเงิน 1 จำนวน 10,000 T] (ได้รับการคูณสอง จาก NPC ผู้

มอบเควสแล้ว)

ติ้ง : เนื่องจากท่านได้รับเควสที่เลเวลห่างจากตัวท่านสิบเลเวลทาง ระบบจึงคูณ 1.5 เงิน T ที่ได้ทั้งหมดจากการทำเควส

(ท่านได้รับเงิน 1 จำนวน 15,000 T]
(เนื่องจากนี้เป็นเควสที่เทพปรับให้เป็นเควสปาที่จึงได้รับรางวัลทุก อย่างหารสองเพราะในมีแค่เทพกับเก่ง

“เทพ…ถึงเจ๋งมาก” เก่งหันมายกนิ้วโป้งเป็นความหมายว่าเยี่ยมมาก

นอกจากจะได้คูณจาก NPC แล้วยังได้จากระบบด้วย” เก๋งเปิด หน้าต่างมาเช็คสเตตัสของตน “ตอนนี้ในเมืองเราคงจะเลเวลมากที่สุดแล้วหรือไม่แน่เราอาจจะเลเว ลมากที่สุดในโลกเลย…. เพราะจากที่ฉันลองสังเกตดูตอนเข้าเมืองมา เทพ

ถอนหายใจให้หายตื่นเต้น

“ฉันเห็นเลเวล 4 คือเลเวลที่มากที่สุดในเมืองซึ่งเจ้าเลเวลนี้น่าจะทำ ไปหลายอย่างอยู่ทั้งเควสทั้งล่ามอนส์เตอร์และร่วมปาตี้” เทพนั่งคิดต่อ

แต่เมืองอื่นน่าจะอยู่ที่เลเวล 5 กันแล้วเพราะว่าเมืองเอเด็นมอนส์เตอร์ จะโหดกว่าเมืองอื่น แต่ข้อดีของมันก็คือ เมื่อเทพนึกถึงข้อดีของมันซึ่ง ปัจจุบันมีแต่เขาคนเดียวที่รู้ยกเว้นพวกเกมมาสเตอร์ก็ยิ้มมุมปากทันที

“อ้อใช่…ถึงจะเลือกเล่นอาชีพอะไร?” เทพหันไปถามเพื่อนสนิทของตน ซึ่งในอดีตเพื่อนคนนี้เล่นเป็นนักเวทย์และมีจิตเวทย์ที่แข็งแกร่งมาก

“อืม…นักดาบก็น่าสนนะ” เก่งหันไปกล่าวกับเทพ

“เหมาะ เดี๋ยว!!! เทพหันไปหาเก่งดังขวับ!

“ก็ดาบที่มึงให้มานี่มันแพงใช่เล่นนะ” เก่งหยิบดาบระดับ A มาจาก มิติเก็บของ

เทพจับไหล่ของเก่งแล้วกล่าวด้วยความจริงใจ “ไม่จำเป็นหรอกเพื่อน ซึ่งเป็นอาชีพที่อยากเล่นเถอะ!!

“อืม…ถ้าอย่างนั้นก็นักเวทย์” เก่งตาเป็นประกายเพราะว่าทุกเกมที่เก่ง เล่นเขาจะเล่นเป็นนักเวทย์หมดเลย

“…เรามาเปิดกล่องสมบัติกันเถอะ” เทพหยิบกล่องสมบัติกล่องเล็ก ขึ้นมาจากบนโต๊ะ

ติ้ง : ท่านได้รับชื่อเสียง 100

“คำชื่อเสียง” เทพยิ้มมุมปากเพราะว่าในอดีตก่อนที่เขาจะย้อนเวลา กลับมาเกมได้มีอัพเดทก็คือชื่อเสียงระดับสุดท้าย…..ระดับราชาแห่งโลก

“ค่าชื่อเสียงมันคือไรวะ?” เก่งอ่านหน้าต่างด้านหน้าของตนจบก็หัน มากามเทพ

“ก็ตามชื่อแหละมันสามารถทำให้เราทำอะไรต่างๆ ได้ง่ายหรือสะดวก สบายยิ่งขึ้น เทพกล่าวจบเก่งก็บอกว่า ให้ยกตัวอย่างมา

“ความสามารถหลักๆของมันก็เพิ่มโอกาสได้รับเควสดีๆ ทำให้ NPC ทั้งหลายยำเกรงหรือเคารพ กรณีที่ทำให้ NPC เคารพต้องดูที่ค่าชื่อเสียง เราด้วยว่าเราอยู่ระดับไหนและ NPC อยู่ระดับไหน เทพกล่าวจบก็ชี้ไปที่ ท่านจอมพลสักพักก็มีหน้าต่างปรากฏขึ้น

“ระดับ…ควรเคารพ” เก่งอ่านตามที่ตนเห็น

“เออ…แล้วมันมีระดับอะไรมั่งวะ” เก่งหันไปถามเทพที่นั่งพลิกกล่อง

สมบัติกล่องเล็กไปมาอยู่

“ก็…” เทพอธิบาย
ระดับไม่น่าเคารพ [1-1,000

ระดับผู้มีเกียรติ [1,001-5,000)

ระดับควรเคารพ (5,001-20,000

ระดับวีรบุรุษ [20,001-55,000]

ระดับเทียบเทียมจักรพรรดิ (55,001-100,000

ระดับเหนือจักรพรรดิ [100,001]

ซึ่งเทพไม่กล่าวถึงระดับสุดท้ายเพราะว่าปัจจุบันเกมยังไม่อัพเดทระดับ นั้นเข้ามา

“โห… แล้วเราทำเควสตั้งหลายเควสแต่ได้แค่หนึ่งร้อย เก่งอุทานทันที เมื่อทราบคะแนนที่จะเลื่อนระดับชื่อเสียง

“มันจะได้ไม่ง่ายเกินไปยังไงหละ และก็ได้ค่าชื่อเสียงที่มันจะปรากฏ ต่อเมื่อเรามีเลเวลสิบ เทพเริ่มอธิบายสิ่งที่โคลสเบต้าคนนี้ยังไม่ทราบ “มึงเล่นโคลสเบต้าแต่เล่นไม่ถึงเรื่องค่าชื่อเสียงอย่างนั้นเหรอ?” เทพ

ถามเก่งด้วยความสงสัย

“เขาเปิดให้เล่นเพียงแค่สามวัน ฉันเล่นได้เพียงแค่เลเวลหกเองเพราะ ว่าตอนนั้นยังไม่ได้จริงจัง เก่งตอบตามความจริงเพราะว่าเก่งมัวแต่ สํารวจเมืองอยู่

“แสดงว่ามีคนรู้สินะเพราะยังไงก็เปิดถึงสามวัน เทพกล่าวลอยๆ

“แต่ว่า…รับเควสจากกิลด์นักผจญภัยมันจะต่างจากรับเควสจากผู้มี อำนาจในเมืองนะ” เทพเปิดกล่องสมบัติกล่องเล็กออกแล้วว่างตรงหน้า ของตน
“อย่างแรกเลย.. ของรางวัล” เมื่อเทพกล่าวจบเก๋งก็ชะเง้อไปดูโอเต็มที่ อยู่ในกล่องทันที

ของประดับ เก่งหยิบเขี้ยวเสือขึ้นมาดู

“ใช่และก็จะได้รับค่าชื่อเสียงที่มากกว่าการรับเควสจากกิลด์นักผจญภัย อยู่หลายเท่า เช่น เควสที่เราทำมาทั้งหมดตอนนี้จะได้ 100 ค่าชื่อเสียงแต่ ถ้าเราไปรับเควสจากกิลด์นักผจญภัยเราอาจจะได้ค่าชื่อเสียงเพียงแค่ 30 หรือ 40 เท่านั้นและของรางวัลก็จะน้อยลงด้วย เทพกล่าวความจริงเพราะ ว่าเควสที่ได้รับจากกิลต์นักผจญภัยจะเป็นเควสที่พวกชาวบ้านหรือบุคคล ในเมืองร้องขอแต่ถ้าเราได้รับจากผู้มีอิทธิพลในเมืองโดยตรงมันก็ต่างกัน แล้ว

ซึ่งในอดีตตัวฉันเองยังไปได้แค่ระดับ ระดับเทียบเทียมจักรพรรดิ ด้วย ซ้ำ เพราะว่ามีหลายคนมาแย่งทำเควสและพวก NPC ก็ให้เควสน้อย

ลงด้วย เทพคิดถึงแผนที่จะกอบโกยเควสจากผู้มีอิทธิพลในเมืองนี้ไว้ แต่เพียงตนและปาร์ตี้เท่านั้น โดยเริ่มจากการตีสนิทท่านจอมพลตรงหน้า

ของรางวัลพวกนี้ เก็บไว้ก่อนเราค่อยหาเวลาไปแบ่งกัน” เทพกล่าว

จบเก่งก็พยักหน้าเข้าใจทันทีโดยไม่มีการโต้แย้ง

“ว่าแต่…ทำไมท่านจอมพลถึงไปเป็นทหารเฝ้ายามได้ล่ะครับ?” เทพ เงยหน้าไปถามผู้มีอิทธิพลในเมืองตรงหน้า “เรื่องนั้น…ฉันแค่ไปดูการเก็บเลเวลของนักผจญภัยเฉยๆ ท่านจอมพล

อมยิ้ม

ดูจากท่าทางแล้ว….ท่านจอมพลคนนี้คงอยากมีอิสระและออกผจญภัย มากกว่าสินะ เทพเริ่มวิเคราะห์ความเป็นไปได้
“ว่าแต่เราคุยกันมาตั้งนานยังไม่ทราบชื่อกันเลย” เทพเปิดประเด็นเพื่อ ตีสนิท

“อืม…..นชื่อว่า…ไกอัล” ท่านจอมพลแนะนำชื่อของตนเองแล้วมองมา ที่เทพสลับกับเก่ง

“ผมชื่อว่าเทพ ส่วนข้างๆผมชื่อเก่ง เทพแนะนำชื่อของตนและชื่อของ เพื่อนสนิท

“ว่าแต่ท่านจอมพล…มีเควสบนภูเขานั่นอีกหรือไม่… ผมและเพื่อน

ต้องการที่จะไปเก็บเลเวลบนเขานั่นอีก เทพกล่าวถามไปตรงๆ

“จะว่ามีก็มีนะ…แต่ว่า” จอมพลไกอัสลังเลที่จะกล่าว

“ทานไกล้สอยากจะไปกับพวกผมไหม?” เทพยังกล่าวไปตรงๆ

“ได้เหรอ” จอมพลไกอัสเงยหน้ามามองเทพทันที “ได้ครับ…ถ้าท่านไม่รังเกียจ เทพยิ้มอย่างเป็นมิตร

“ดีมาก…ขอเวลาเตรียมตัวห้านาที!!! จอมพลไกอัสลุกขึ้นเดินออกนอก ห้องไปทันที

“ไม่ต้องรีบครับท่าน!!! เทพตะโกนตามไป

“มันสามารถชวน NPC ไปต่อสู้กับเราได้เหรอวะ?” เก่งหันไปถามเทพที่ เรียกกล่องสมบัติอีกสองกล่องใหญ่ออกมาจากมิติเก็บของ

“ได้…อย่าลืมว่า NPC ในเกมนี้มีสติปัญญาและอิสระในการเลือก เทพกล่าวพร้อมกับเปิดกล่องแรก

“โห…ชุดอย่างหรู” เก่งมองดูชุดที่อยู่ในกล่องสมบัติจะมีเสื้อ กางเกง รองเท้า เสื้อคลุม เข็มขัด และเหรีญตราที่เทพคุ้นเคยอย่างละสอง

“เหรียญนี่มัน” เทพพสะดุดตาที่เหรียญตราสีทองขนาดเท่ามือคน

ลวดลายสวยงามสลักชื่อว่า Aden

“มันคืออะไร?” เก่งตกใจเทพที่ตกใจเหรีญตรา

“เหรียญตรารับรองว่าสามารถไปเมืองถัดไปได้ เทพยังคงต้องเหรีญ ตราเหรีญนี้อยู่

จริงๆเจ้าเหรียญนี้มันต้องทำภารกิจเลเวลยี่สิบซึ่งต้องรับภารกิจ โดยตรงจากกิลด์มาสเตอร์เท่านั้น และกว่าเจ้ากิลด์มาสเตอร์จะให้ภารกิจ นี้มาเราต้องทำตามที่มันสั่งก่อน…แถมมันเรื่องมาก ใครต เทพสายหัวให้ กับความเรื่องมากของกิลด์มาสเตอร์

“แสดงว่าเราสามารถไปเมืองถัดไปได้เลย แถมเมืองถัดไปตอนนี้ยัง ไม่มีคนเลยด้วย ฟามเวลสบาย เก่งคิดตามเทพแล้วทำหน้าฟิน

“ไม่ต้องรีบหรอก” เทพยังคงยึดแผนการกอบโกยชื่อเสียงมาให้มาก ที่สุดจากเมืองนี้ก่อน

“เอาละ…แบ่งกันคนละชุด” เทพหยิบเซตของตนออกมาประกอบด้วย เสื้อยืดธรรมดาสีดำ กางเกงขายาวสีดำ รองเท้าหนังเสือ เข็มขัดลายหนัง เสือตรงหัวเข็มขัดจะเป็นเขี้ยวหมาป่าสองชิ้นติดอยู่ และเสื้อคลุมหนังหมี ซึ่งเซตของเก่งก็จะเหมือนกับของเทพ

“หีบอีกหีบนึง…” เทพมองกล่องสมบัติกล่องใหญ่อีกกล่อง

“อื้อหือ” เทพถึงกับอื้อหือทันทีเมื่อเห็นของในกล่อง
ตามด้วยเก่ง หันมามองตามแล้วกล่าวว่า “เอาหว่ะ” ในกล่องสมบัตินี้ จะเป็นพวกไพ มโดยส่วนใหญ่

“กินแล้วเมาไหมเนี่ยมีหลายสีเหลือเกินมีทั้ง แดง ฟ้า ส้ม น้ำเงินอย่าง ละ 10 ขวดแล้วก็ เขียวสองขวด” เก่งกล่าวจบเทพ กล่าวต่อทันที

“ไม่ใช่เหล้าไหมละบางที…เดี๋ยวนะ…เขียว!?” เทพตกใจกับสิ่งที่ตนเห็น อีกครั้ง

“ทำไม…เขียวทำไม!!! เก่งก็ตกใจกับเทพที่ตกใจกับขวดสีเขียว

“ของแรร์” เทพกล่าวจบก็เงียบไปสักพักเพื่อเรียกสติแล้วกล่าวต่อ

“มันคือน้ำยาคูณค่าประสบการณ์ที่ได้รับจากมอนสเตอร์ ชั่วโมงแล้ว วะ…เอ่อ…หนึ่งวันแม่งแรร์โคตร เทพหยิบขวดสีเขียวทั้งสองขวดขึ้นมา ชมอย่างทะนุถนอม

“เห้ย…มันมีในเกมด้วยเหรอวะ!!” เทพที่ตกใจแล้วเก่งยิ่งตกใจกว่า เพราะว่าเก่งไม่ได้คิดเรื่องยาคุณประสบการณ์เลยและทางเกมก็ไม่ได้กล่าว เกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย

“มี…แถมยังหายากมากๆ” เทพกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วของที่กล่าว

มีค่ามากๆ

มาแล้วๆ เสียงท่านจอมพลไกอัสดังขึ้นทางเข้าประตูห้อง

“ท่านจอมพล เราไปกลับไม่ใช่ไปแล้วอยู่นั่นเลย” เทพหันไปกล่าวกับ ท่านจอมพลที่สะพายกระเป๋าใบใหญ่และยังถือกระเป๋าใบกลางไปอีกสอง ใบด้วย
“ไม่ใช่…เราต้องเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เทพลูบหัวตนเองให้กับความตื่นเต้นของท่านจอมพล

“อ้อใช่…ของฉัน ให้ไปพวกน้องชอบไหม?” ท่านจอมพลวางกระเป๋า ลงแล้วเดินมาหาเทพที่กำลังถือขวดโพชั่นสีเขียวอยู่

“ครับ โดยเฉพาะอันนี้ ท่านจอมพลได้มายังไงครับ?” เทพชขวดโพ ชั้นสีเขียวให้กับท่านจอมพลไกอัส “อันนี้ได้มาจากแม่มดคนนึงเขาให้ฉันเป็นสิ่งตอบแทนที่ช่วย

เขา…ฉันได้มา 3 ขวด ท่านจอมพลตอบคำถามของเทพตามด้วยค่ากล่าว

ให้ทั้งสองสวมใส่อุปกรณ์ที่ตนให้

(ท่านสวมใส่เสื้อยืดธรรมดาสีดำระดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ] เพิ่ม ป้องกัน 20, พลังชีวิต 200

(ท่านสวมใส่เสื้อกางเกงขายาวสีดำระดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ] เพิ่ม ป้องกัน 15, พลังชีวิต 150 (ท่านสวมใส่รองเท้าหนังเสือ ระดับ S เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ เพิ่มป้องกัน

50, ว่องไว 60, พลังชีวิต 200

(ท่านสวมใส่เข็มขัดลายหนังเสือ ระดับ S เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ] เพิ่ม

ป้องกัน 50, ว่องไว 35, พลังชีวิต 250

(ท่านสวมใส่เสื้อคลุมหนังหมี ระดับ 5 เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ] เพิ่มป้องกัน 100, ว่องไว 20, พลังชีวิต 500, เพิ่มความอบอุ่น 70%

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ