หยางเหมย

ไม่ดีกว่า…ถ้ามีวาสนาต่อกันเราก็จะเจอกันเองอีกครั้ง เทพยักไหล่ทั้ง สองข้างเบาๆก่อนจะเดินไปดูชุ่มอื่น จากที่ดูมาก็ไม่มีอะไรน่าสนใจล่ะกลับดีกว่า เทพกล่าวจบก็เดินไปที่

ห้องพักนักแสดง

‘ท็อก…ก็อกก็อกก็อก” เสียงเคาะประตูเป็นรหัส

“เข้ามา” เสียงตอบรับจากชายในห้อง

“นายดูงานเสร็จแล้วหรือ” เหวินกล่าวถามด้วยภาษา

“นาย…พูดชัดขึ้นนะ” เทพแซวเหวิน

ไทย

“ก็มีเพื่อนเป็นคนไทยยังไงล่ะ” เทพหัวเราะเล็กน้อยในการจัดเรียง และใช้ค่าของเหวิน

“ฉันว่านายพูดเป็นภาษาจีนดีกว่า” เทพเริ่มกล่าวถามเป็นภาษาจีน

โคุยเป็นภาษาจีนจ้า]

“นายจะเข้าทดสอบเกมพรุ่งนี้ไหม” เทพนั่งลงตรงโซฟาแล้วกล่าวถาม เหวินที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม

“ฉันอาจจะแค่เข้าไปดูอะไรนิดหน่อยแล้วก็ออก” เหวินกล่าวจบก็ยก

แก้วน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม

“เหรอ…แต่ฉันไม่ได้เข้าไปนะ” เทพนั่งไขว่ห้าง

“ทำไมละ?” เหวินมองหน้าเทพแล้วถามด้วยความสงสัย

“ฉันเบื่อที่จะต้องทําอะไรซ้ำๆเมื่อเซิฟเปิดจริง” เทพกล่าวอย่างเบื่อหน่าย

“อ้อไข่ เกมจะรวมประเทศตอนเลเวล 40 นะ” เหวินกล่าวจบก็หยิบ เอกสารให้เทพอ่าน

“บอกฉันจะดีเหรอ…มันไม่ได้เป็นความลับบริษัท เทพกล่าวตามตรง

“มันเป็นความลับ…แต่นายเป็นเพื่อนฉัน…คนแรก” เหวินกล่าวจบ วางเอกสารบนโต๊ะแล้วหันไปทางอื่น

เหวิน นายจริงใจกับจริงจังกับคนที่จริงจังกับจริงใจกับนายเสมอ เทพ

อมยิ้มเล็กน้อย

“ฉันขอบคุณนะ…แต่ว่าถ้ารู้ไปก่อนแล้วการผจญภัยคืออะไรล่ะ” เทพ กล่าวให้ตนเองดูเท่ทั้งๆที่ตนนั้นรู้เกือบทุกอย่างของเกมแล้ว

“นาย…ฮ่าๆ” การกล่าวประโยคเมื่อกี้ของเทพทำให้เหวินาเล็กน้อย

“ฉันจะไม่เข้ากิลด์ใครทั้งนั้นก่อนเลเวล 40″ เทพกล่าวอย่างจริงจัง

“ฉันก็จะไม่เข้ากิลด์ใครเหมือนกัน” เหวินก็กล่าวอย่างจริงจัง

“ถ้าอย่างนั้น….พรุ่งนี้เจอกันนะที่บริษัท เทพลุกขึ้นยืน “นายจะไปแล้วหรอ ยืมเจอกัน” เหวินลุกขึ้นบอกลา

“เจอกัน” เทพกล่าวจบก็เดินออกจากห้องพักนักแสดงของถึงเวยไป
หลังจากนั้นไม่นานเทพก็เดินทางกลับมาถึงบ้าน

ขอบคุณนะ แต่ฉันรู้ข้อมูลนั่นแล้วล่ะ เทพเปิดประตูแล้วเข้าไปในบ้าน ว่ามีดันเจี้ยน สต์ด้วย ถ้าเราไม่ได้เข้ากิลด์เราก็จะไม่ได้อุปกรณ์ บัฟ และค่าประสบการณ์ เทพเดินขึ้นชั้นสองเพื่อเข้าไปในห้องของตน

แต่…ฉันไม่ต้องการพวกมันถ้าต้องแลกกับการเสียศักดิ์ศรีไปเป็นลูก น้องหรือข้าใคร เทพนึกถึงประสบการณ์ตอนตนไปเป็นสมาชิกกิลด์ของ ลด์หนึ่งในอดีตซึ่งเขาถูกใช้งานอย่างหนักทั้งการบังคับให้ช่วยลงดันเจี้ยน บังคับให้ช่วยเควส เพนสะเขาเป็นคนเก่งมีความสามารถแต่ตอนนั้นเขา

จำเป็นต้องใช้เงินจึงไปเล่นให้กับกิลด์นี้มันจึงเป็นประสบการณ์ที่เขาไม่ลืม

เทพจึงไม่อยากไปเป็นลูกน้องของใครอีกพอหลุดจากกิลด์นั้นได้เทพ ไปขัดเกลาฝีมือของตนและเริ่มหาของขายพอเริ่มตั้งตัวได้ก็เริ่มต่อสู้ฟาด ฟันกับปาร์ตี้ หรือกิลด์เล็กๆจนสามารถลืมตาอ้าปากได้และหลังจากนั้นเขา ก็เป็นโซโล่เพลเยอร์หรือผู้เล่นเดี่ยวมาตลอดไม่เข้ากับใครยกเว้นอาจจะมี เพื่อนบางคนที่เข้าไปปาร์ตี้ด้วย

“ถ้าจะมีกิลด์…ฉันจะขอเป็นหัวหน้ากิลด์เอง” เทพกล่าวกับตนเองเพื่อ ให้ลืมเรื่องเลวร้ายพวกนั้น

“เอาล่ะ…เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปฟิตเนสดีกว่า” เทพกล่าวจบก็เริ่มจัดแจง เปลี่ยนเสื้อผ้า

“อ้าว…พี่กลับมาแล้วหรอ” เสียงใสทักขึ้นเมื่อเทพเปิดประตูห้องของตนแล้วเดินออกมากำลังจะลงบันได
“ใช่…ว่าแต่ฟ้าเอาเครื่องเล่นเกมมาลงในห้องยังพรุ่งนี้จะเข้าไปร่วม ทดสอบเกมแล้วหนี เทพเดินลงบันไดไปคุยกับน้องของตนที่อยู่หน้าบันได ชั้นหนึ่ง

เตรียมไว้ในห้องเรียบร้อยแล้วแหละ” ฟ้าขึ้นไปบนชั้นสอง

“อืม…อ้อไข่เกมนี้เราต้องเข้าไปเล่นด้วยตัวเองและออกท่วงท่าด้วย ตนเองฟ้าลองฝึกไว้ก่อนนะเข้าเกมไปจะได้พอมีพื้นฐาน เทพกล่าวจบ หยิบไอแพทที่มือของฟ้ามาพิมเว็บพื้นฐานการเล่นเกม Tales Of New World

“เดี๋ยวจะลองฝึกดู…ว่าแต่พี่จะไม่เข้าไปทดสอบจริงๆเหรอ?” ฟ้าถามพี่ ชายของตนเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

“อืม…พอดีพี่มีธุระต้องทำ” เทพถอนหายใจแล้วแกล้งทำหน้าเซ็งๆ

“พ่อสินะ” ฟ้ากล่าวจบเทพก็ยักไหลทีนึงแล้วเดินออกจากบ้านไป

3 ชั่วโมงผ่านไปเทพก็ได้กลับมาที่บ้านหลังจากออกกำลังกายเสร็จ

“กลับมาแล้วหรอ…รีบไปอาบน้ำแล้วลงมาพ่อมีเรื่องจะคุย” พ่อของ เทพกล่าวด้วยสีหน้ากังวล

“ครับ” เทพเริ่มวิเคราะห์ว่าตนเองทำอะไรผิดในระหว่างที่กำลังขึ้นชั้น

สอง

“พี่เทพ..พี่เทพ…ระวังด้วยเหมือนพ่อจะคาดโทษพี่อยู่เลย” เสียงใส เตือนพี่ชายของตน

“พี่ยังไม่รู้เลยว่าพี่ทำอะไรผิด” เทพกล่าวไปด้วยเอามือเกาหัวไปด้วย

ค่อยคิดละกัน รีบไปจัดการตามที่พ่อบอกเถอะ” ฟ้ากล่าวจบก็เดินลง บันไดไปชั้นแรก

เราทําอะไรผิด หลังจากเทพเข้ามาในห้องของตนก็ยืนคิดกับตนเองสัก

“ไม่หรอก…คงจะให้เราทำอะไรที่เราไม่ชอบแน่ๆเลย เทพวิเคราะห์ได้ เท่านี้จริงๆ เพราะตนไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากกลับมาจากงาน

หลังกลับมาจากงาน? เทพทำท่าตกใจเหมือนนึกอะไรขึ้นได้

‘หรือเราจะรีบกลับเร็วเกินไปงานยังไม่จบ? เทพส่ายหัวแล้วหยิบ ผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ

“มานั่งสิ” เมื่อพ่อของเทพสังเกตเห็นเทพเดินลงมาจากบันไดก็กล่าว ทันที

“ครับ” เทพทำหน้าเฉยๆเหมือนตนไม่ได้ทำอะไรผิด

“เฮ้อ…” พ่อของเทพถอนหายใจแล้วทิ้งเอกสารลงบนโต๊ะกินข้าว

“พ่อมีอะไรก็พูดมาเถอะครับ เทพยังคงนั่งสงบสติไม่ตื่นเต้นไม่ กระวนกระวาย

‘บริษัทเราโดนกดดันจากหลายบริษัทเหมือนพวกมันจะไม่พอใจที่เรา ได้ร่วมงานกับบริษัท New World” พ่อของเทพถอนหายใจยาวแล้วทำ หน้าเซ็งๆ

“อิจฉาสินะครับ…แล้วเกี่ยวอะไรกับผม?” เทพเกาหัวตนเองด้วยความงุนงง

“มีบริษัทใหญ่บอกว่า…จะขอดูตัวกับลูก พ่อของเทพกล่าวจบทั้งโต๊ะ อาหารก็นั่งค้างทันที ทั้งแม่ของเทพที่กำลังวางจานลงบนโต๊ะก็หันไปมอง พ่อของเทพ ทั้งฟ้าที่กำลังศึกษาท่วงทําตามที่เทพบอก ในไอแพทก็เงยหน้า มามองพ่อของเทพ และเทพที่นั่งอ้าปากค้างงุนงงว่าเกี่ยวอะไรกับตนมาดู ตัวตนทําไม?

“แล้วทำไมถึงมาดูตัวผมละเนี่ย” เทพคืนสติกลับมาก็เริ่มโวยวายทันที

“พ่อก็ไม่รู้จริงๆ พ่ออยากให้ลูกเลือกคู่ของลูกเอง พ่อของเทพนั่งกุม ขมับด้วยความเสียใจที่ตนยังอ่อนแอเกินไปไม่สามารถปกป้องและให้ อิสระกับลูกของตนได้

“ว่าแต่บริษัทไหนครับที่จะขอดูตัวผม” เทพกล่าวจบพ่อของเทพก็ยื่น

เอกสารที่ตนอ่านไปเมื่อกี้ให้เทพทันที

“บริษัท Z-ZONE แบรนด์เกี่ยวกับเครื่องแต่งกาย เทพอ่านจบหน้า ของเทพก็แสดงถึงความหนักใจทันที

‘แบรนด์ดังสะด้วยสิ แถมเจ้าของแบรนด์ยังเป็นลูกครึ่งจีนอีก’ เทพกุม

ขมับทันทีเมื่อคิดถึงอำนาจของบริษัทนี้

แต่ลูกสาว… เทพสลับใบเอกสารเป็นใบของคนที่ตนจะต้องไปดูตัวถึง กับตาโตทันที

สวย…สวยมาก เทพเหมือนถูกดึงดูดด้วยใบหน้าของหญิงสาวคนนี้ เธอมีใบหน้าที่เรียว คิ้วคล้ายพระจันทร์เสี้ยว ดวงตากลมโตสดใส นัยตา ราวกับไข่มุขที่มีค่าและริมฝีปากที่อวบอิ่มพร้อมกับผิวของเธอที่ขาวมาก
เธอเหมือนกับตุ๊กตาเลย…แต่ทำไมให้เห็นแค่หน้าฟะ เทพคิดในใจ จบก็เรียกสติมาท้วงทันที

“พ่อ!!” เทพวางเอกสารลงบนโต๊ะ

“อะไร…มีแต่ต้องยอมรับแล้วแหละบริษัทเขาใหญ่ขนาดนั้นเราไม่มี อะไรไปสู้หรอก” พ่อของเทพยังคงนั่งกุมขมับยอมรับความจริง

“ไม่ใช่!…ทำไมมีให้ดูแค่หน้าตาละ!!! เทพหยิบเอกสารใบที่มีรูปของ คนที่เทพจะไปดูตัวด้วยขึ้นมาโชว์ต่อหน้าพ่อ

“เรื่องนั้นทางนั้นเขาบอกว่า…ถ้าอยากเห็นทั้งตัวให้ไปเจอตัวจริง” พ่อ ของเทพเงยหน้าขึ้นมากล่าวกับลูกของตน

“แต่เดี๋ยวสิลูกยอมไปหรอ” พ่อของเทพนึกถึงโรคไม่ชอบเข้าสังคม

ของเทพแล้วนั่งกูมขมับต่อ

“ครับ…ผมขอไปดูเธอหน่อย” เทพกล่าวจบฟ้าก็หันมาหาเทพดังขวับ

“ขอดูหน้าเธอหน่อย” ฟ้าหยิบเอกสารไปจากมือของเทพแล้วเริ่มสังเกต หน้าตาของหญิงสาวที่ทำให้พี่ชายของตนหวั่นไหว

“ชื่อเธอนี่ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นชื่อของผลไม้ชนิดหนึ่งที่มันหวานผสม

เปรี้ยวปะ” ฟ้าเริ่มอ่านประวัติของหญิงสาวคนนี้โดยเริ่มจากชื่อของเธอ

”Yang mei(หยางเหมย)” เทพหันไปกล่าวกับน้องสาวของตนแล้วเริ่ม กินอาหารบนโต๊ะ

“ยัม…เบอร์รี่” ฟ้ากล่าวด้วยเสียงที่เหมือนอยากจะกิน
“ที่ภาคใต้เราไม่มีหรอก เขาปลูกกันที่ภาคเหนือโน้น เทพหันไปตัด ความคิดน้องสาวของตน

“ะ” ฟ้าทำหน้าหงอยทันทีเมื่อโดนพี่ชายตัดความคิด

“พ่อนัดวันเลยครับ เทพกล่าวจบพ่อของเทพก็ขึ้นมานั่งหลังตรงอีกครั้ง พร้อมกับกดโทรศัพท์โทรออกอย่างรวดเร็ว

ว่าแต่…บริษัทแบรนด์ดังขนาดนั้นท่าไมถึงอยากมาดูตัวกับเรากันล่ะ? เทพนั่งก้มหน้าคิดถึงความเป็นไปได้

“ฮัลโหลครับ….เรื่องนัดดูตัว…อ้อครับ” เมื่อถูกตัดสายไปจากอีกฝ่าย พ่อของเทพก็นั่งกุมขมับอีกครั้ง

“เกิดอะไรขึ้นครับ?” เทพกล่าวถามพ่อของตนที่นั่งเหมือนทั้งเสียใจและ

โกรธอยู่

“ทางบริษัทที่จะมาดูตัวกับลูกพวกเขาปฏิเสธลูกและบอกว่ามีบริษัท ใหญ่ที่นัดดูตัวกับบริษัทนี้หลายบริษัทเลย” เทพก้มหน้าคิดหนักกว่าเดิม

มันคืออะไร มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เทพนั่งก้มหน้าเอามือกอดอกแล้

วนั่งคิดอยู่สักพักจนมีเสียงทักขึ้น

“เทพกินข้าวก่อนลูกข้าวเย็นหมดแล้ว แม่ของเทพทักลูกชายของตน

“ครับ” เทพรู้สึกตัวก็เงยหน้าขึ้นมารับประทานอาหารเย็นต่อ

“กินเสร็จแล้วครับ…ผมขอไปเดินเล่นข้างนอกก่อนนะ” เทพกล่าวจบก็ ลุกขึ้นยืนเก็บจานไปไว้ที่อ่างล้างจานก่อนจะเดินไปข้างนอกนอกบ้าน
“หยาง เหมย มันเกิดอะไร

ขึ้นกันแน่

“ฉัน…ยังอ่อนแอไปสินะ”

“ถ้ามีโอกาส…เราคงจะได้เจอกัน” เทพกล่าวกับตนเอง

“แฮร่!” เสียงใสปรากฏขึ้นข้างหน้าเทพ

“เฮียจะไม่ตกใจหน่อยเหรอ?” ฟ้าถามพี่ชายของตน

“เฮีย?” เทพคำที่น้องสาวเรียกตน

“อืม…ก็เดี๋ยวนี้คนจีนเข้ามามีบทบาทกับพวกเราเยอะนะ…ฟ้าก็เลย อยากลองใช้ภาษาหรือธรรมเนียมจีนบ้าง” ฟ้ากล่าวจบรอยยิ้มก็ปรากฏ ขึ้นที่ปากเทพทันที

“เฮียอย่างนั้นเหรอ” เทพหัวเราะเล็กน้อย

“เฮียหัวเราะอะไร?” ฟ้าทำหน้าสงสัย

“เปล่า…มันน่ารักดี” เทพหัวน้องสาวของตน

“แต่ว่าอย่าออกเสียงสูงละ” เทพสายหัวและหัวเราะอีกครั้งก่อนจะเดิน กลับเข้าไปในบ้าน

“หืม…เฮ้” เมื่อฟ้าลองออกเสียงดูก็ปิดปากของตนแล้ววิ่งตามเทพเข้า

บ้านไปทันที

“ไอเฮียบ้า!!” ฟ้าตะโกนลั่นบ้าน

เช้าของวันถัดไป

“อืม…เท่าไรแหล่วว” เทพหัวเงียจนออกสำเนียงภาคใต้

“ตี 8…อืม…มีประชุม!!! เทพสะดุ้งตื่นทันที

“ไอ้ความตื่นสายนี้เมื่อไรฉันจะเปลี่ยนมันได้นะ” เทพบ่นกับตนเองขณะที่กำลังอาบน้ำ

ณ บริษัทธาคา

อีกห้าสิบกว่าวันก็ต้องส่งพอร์ตแล้ว

เราต้องรีบหาพวกผลงานกับกิจกรรม ใส่แล้วสิ

ตอนบ่ายกลับบ้านไปสร้างโมเดลเกมส่งประกวดดีกว่า ระหว่างเทพ กำลังขึ้นไปบนชั้นทำงานของบริษัทก็คิดถึงอนาคตตนเองไปด้วย

และก็ต้องให้ครูหมวดคอมช่วยหางานแข่งเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ด้วย แล้วสิ” เทพกล่าวจบก็เปิดเว็บโรงเรียนในโทรศัพท์แล้วหาเบอร์โทรของ คุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์ทันที

“สวัสดีครับ” เทพกล่าวสวัสดีคนที่ตน โทรหา

“สวัสดี…นั่นใคร?” คุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์ถามทันที

“ผมเทพครับ” เทพกล่าวจบปลายสายก็กล่าวกลับมาทันที

“อย่ามาตลก…นั่นใคร?” คุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์กามเทพอีก

ครั้ง

“เอ่อ…ชื่อจริง เทพบุตร ครับ” เทพกล่าวชื่อจริงของตนไป

“อ้อ… นักเรียนที่นามสกุลยาวๆ ใช่ไหม…มีอะไร?” ปลายสายของเทพ ถามเหมือนรีบจะทําอะไรสักอย่าง

“คุณครูยุ่งอยู่เหรอครับ…คุณครูอยู่โรงเรียนหรือเปล่าเดี๋ยวตอนบ่ายผม จะไปหาครับ” เทพกล่าวอย่างสุภาพ
“โอเคร” ปลายสายรับปากเสร็จก็กดติดสายทันที

“สงสัยแกรีบจริง” เทพออกจากลิฟต์และรีบเดินไปที่ห้องประชุม

“มาช้านะ” พ่อของเทพส่งสายตาตาคาดโทษใส่เทพ

“ติดธุระนิดหน่อยครับ เทพกล่าวจบก็เดินไปนั่งข้างพ่อของตนทันที

“เราต้องรู้จักแบ่งแยกเวลาสิ” เมื่อเทพนั่งลงที่นั่งประจําอาเดชก็หันมาก ล่าวกับเทพทันที

เทพทำเป็นไม่สนใจน้องชายของพ่อและพยักหน้ากับทางนั้นว่าให้เริ่มได้

“ทางเรา” บริษัทจีนพยายามพูดไทยเทพจึงกล่าวว่าให้พูดเป็นจีน แล้วเดี๋ยวตนจะบอกกับฝ่ายตนอีกที

[คุยเป็นภาษาจีนจ้า

“ทางเราขอขอบคุณมากที่ห้างของคุณได้ให้เกมของเราได้มาจัด กิจกรรม ผู้รับผิดชอบงานฝั่งจีนลุกขึ้นยืนกล่าวขอบคุณ

“ทางเราเองก็ขอบคุณพวกคุณเช่นกันที่มาจัดกิจกรรมสนุกๆ ที่ห้างของ

เรา” เทพยิ้มตอบรับแล้วยืนก้มคำนับด้วยความสุภาพ

“ครับ” ทางผู้รับผิดชอบงานทางบริษัทจีนยิ้มกลับ

หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันอีกนะครับบริษัทธาดา” เป็นผู้ช่วยของผู้รับ ผิดชอบงานฝั่งจีนลุกขึ้นยืนกล่าวกับฝั่งบริษัทธาดา
เทพ ให้สัญญาณว่าพนักงานและผู้ถือหุ้นของบริษัทตนต้องทำอะไร ทั้งหมดก็เข้าใจทันทีจึงลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือไปเพื่อจับมือขอบคุณและอำลา

ขอบคุณมากครับแล้วเจอกันใหม่” เทพกล่าวจบทางฝั่งบริษัทจีนก็ยิ้ม ให้ก่อนจะเดินออกจากห้องประชุมไป

กลับมาคุยเป็นภาษาไทยจ้า

“ลูกเก่งมาก ท่านประธานใหญ่ของบริษัทธาตาลุกขึ้นมาจับไหล่ชมเชย ลูกชายของน

“ขอบคุณครับ….พอดีผมมีนัดไปก่อนนะ” เทพนึกขึ้นได้ว่ามีธุระที่จะต้อง คุยกับลงเวยและเหวินเหวินจึงเดินออกจากห้องประชุมไป

หวัดดี” เทพทักทายเป็นภาษาไทย

“สวัสดี” เหวินและถงเวยก็ตอบกลับเป็นภาษาไทย

(คุยเป็นภาษาจีนอีกแล้วจ้า

“ตามฉันมา เทพเดินนำไปที่ห้องประชุมเล็ก

“ฉันจำได้ว่านายเป็นพวกไม่ชอบเข้าสังคมนี้ เมื่อเข้ามาในห้องประชุม เล็กเทพก็หันไปกล่าวกับเหวินทันที

ในเมื่อมีคนรู้ตัวตนฉันแล้วฉันยังต้องปกปิดอะไรอีกล่ะ” เหวินยักไหล่ แล้วนั่งลงบนโซฟา

“นี่มันห้องประชุมแน่เหรอ ทำไมมันดูเหมือนห้องนั่งเล่น” ถึงเวยสํารวจในห้อง

“มันเอาไว้ประชุมเล็กๆ…เรียบง่ายหนะ เทพกล่าวจบก็นั่งลงบนโซฟาตรงข้ามเหวิน
แถมห้องนี้ไม่ใช่ห้องกระจก และก็เก็บเสียงด้วยนะ” เทพกล่าวเพื่อ ให้การพูดคุยง่ายกว่าเดิมไม่ต้องกลัวการแอบฟัง

“ว่าแต่พรุ่งนี้พวกนายว่างเปล่า” เทพเปิดประเด็น

“อืม” เหวินหันไปหาถึงเวยที่กำลังมานั่งข้างต้น

“ว่าง” ถุงเวบเป็นคนตอบ

“ฉันว่าจะชวนพวกนายไปกินอะไรอร่อยๆนะ” เทพกล่าวจบดวงตาของ ถึงเวยก็เป็นประกายทันที

“อะไรอร่อยย” ถึงเวยลากเสียง

“แต่ว่าร้านนี้เขาขายก่อนแปดโมงเช้าเนี่ยสิ หลังแปดโมงร้านจะปิด เทพกล่าวจบเหงินและถึงเวยก็นั่งนับเวลาทันทีเพราะเทพกล่าวเวลาเป็น ภาษาไทย

“หืม…ก่อนแปดโมงเช้า ร้านเขาขายตั้งแต่เที่ยงคืนหรือยังไง?” เหวิน ถามด้วยความกวนๆ

แต่คำตอบ “ใช่” เทพตอบกลับตามด้วยสีหน้า “ห้ะ’ ของเหวินทันที

“เราต้องไปถึงที่ร้านตอน 6 โมงเช้า” เทพกล่าวจบก็นึกถึงความตื่นสาย

ของตนทันที

“อืม…ถ้ามันอร่อยก็คุ้มที่จะไปกิน” ถึงเวยหลับตาคิดถึงอาหารที่เทพ กําลังจะพาไปกิน

“แต่ทำไมเขาต้องเปิดร้านตอนนั้นแล้วปิดตอนเช้าด้วยหละ?” เหวินเกิด ความสงสัย

“ฉัน…ก็ไม่รู้เหมือนกัน” เทพเกาหัวตนเองก่อนจะกล่าว
“ว่าแต่พวกนายตื่นไหวกันไหม?” เทพกล่าวถามทั้งสองคนที่เป็นคนจีน ที่กำลังปรับเปลี่ยนเวลาการนอน

“ฉันก็ตื่นเวลานั้นปกตินะ” ลงเวยกล่าวจบก็รินน้ำใส่แก้วเปล่าแล้วยก นมาดื่ม

“เธอตื่นมาทำอะไร” เทพคิดว่าถึงเวยน่าจะนอนไม่หลับ

“ฉันตื่นออกมากำลังกาย” ถึงเวยกล่าวจบก็ลูบที่ท้องของตนทันที

“นายเห็นยัน ผอม แต่เธอมีซิกแพคด้วยนะ” เหวินอายแฟนตนเอง

“แหม…อวดน้อยๆหน่อย เทพนั่งไขว่ห้าง

“ว่าแต่ร้านมันตั้งอยู่ที่ไหนเหรอ?” ถึงเวยถามถึงที่ตั้งร้านอาหาร

“อืมอยู่ในตลาดสด…แต่ขอย้ำว่าอร่อยมาก หลังจากเทพคำว่า อร่อยมากตาถึงเวยก็เป็นประกายอีกครั้ง

“อร่อยย” ถึงเวณนั่งเท้าคางแล้วนึกถึงอาหารอร่อยที่เทพบอก

“นายจะบอกได้ยังว่ามันคืออะไรอาหารอร่อยของนายอ่ะ” เหวินถาม

ด้วยความสงสัยกลัวว่าเทพจะพาไปกินอะไรแปลกๆ

“มันเป็นของที่คนบ้านๆกินกัน…แต่อร่อย เทพยังคงย้ำว่าอร่อย

“มันคืออะไรละ!?” เหวินยิ่งอยากเข้าไปอีก
“มันคือ เหนียวไก่ เทพพูดคำว่าเหนียวไก่เป็นภาษาไทยและใช้

สําเนียงภาคใต้

“เหนียว…ไก” เหวินกับลงเวยพยายามพูดตามเทพ

“เหนียวกับไก่งั้นเหรอ?” ถึงเวยพยายามนึกถึงหน้าตาของอาหารนี้

“นั่นคือคนภาคใต้เรียกกัน…จริงๆมันคือเหนียวไก่ทอด เทพอธิบายถึง ชื่อของอาหาร

“เดี๋ยวพวกเธอลองกินก็รู้เองแหละ แต่ขอบอกอีกทีว่ามันอร่อยจริงๆ

เทพพยายามพูดให้ถึงเวยและเหวินเปิดใจ

“อือ” ถึงเวยพยักหน้าตอบรับ

“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เจอกันที่หน้าตลาดนี้นะ เทพส่งพิกัดไปทางกลุ่ม T Chat

“วันนี้ขอตัวก่อน พอดีมีธุระ” เทพลุกขึ้นยืน

“พวกเราก็มีธุระเหมือนกัน ถึงเวยลุกขึ้นกล่าวตามด้วยเหวินที่ลุกขึ้น

ตามถงเวย

“แล้วเจอกัน” ทั้งสามกล่าวพร้อมกันแล้วเทพก็เดินออกจากห้องประชุมเล็กไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ