บทที่ 69 มดลูกของเธอได้พังไปแล้ว

ไพลินก็ได้กินยานั้นเข้าไปจนหมดถ้วย แต่ว่าเหมือนว่ายังรู้สึก ไม่สะใจอยู่ดี

เธอไม่สนใจแม้แต่ภาพลักษณ์ที่ดีของเธอในตอนนี้ ก็ได้นั่งลง

กับพื้นด้วยกันกับธิชาไปเลย

“ธิชาเธอร้องออกมาสิ เป็นใบ้เหรอ? เธอพูดคุยกับฉันสิ เธอก็ แค่นังแรดที่เก่งแต่อ้าขาให้คนเย็ดคนหนึ่งมีสิทธิ์อะไรมาฉัน?! ก็เพราะว่าเธอนามสกุลธนาภูวนัตถ์เหรอ? เธออย่าแรดได้ไหม ทั้งเมืองมีใครที่ไม่รู้บ้างว่านามสกุลของธิชาอย่างเธอเป็นแม่ ของเธอที่ได้ขายตูดแล้วได้มาน่ะ?!!

“อยู่ที่ตระกูลธนาภูวนัตถ์ไม่กี่ปีก็ได้คิดว่าตัวเองนั้นเป็นคุณหนู ใหญ่ของตระกูลธนาภูวนัตถ์จริงๆ แล้วเหรอ? นั่งกะหรี่! เธอก็เห มือนกับณิชานาฏที่เก่งแต่ขายตัว! ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมคุณชาย ไม่ฆ่าเธอ ณิชานาฏกับเธอได้หาเรื่องให้กับตระกูลธนาภูวนัตถ์ ขนาดนั้นแท้ๆ ทำไมคุณชายถึงได้เก็บไอ่ตัวปัญหาอย่างพวกเธอ สองคนไว้ นางแรด ฉันอยากที่จะฆ่าเธอแทนคุณชายจริงๆ!

ไพลินที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ก็ได้จัดหนัก ตอนที่เธอนั้นได้ว่า ออกมาต่างๆ นานาเรื่องที่ได้ด่าบางเรื่องธิชาก็ได้สงสัยมาโดย ตลอด

ณิชานาฏได้ทำอะไรที่มันไม่ร้ายแรงกับตระกูลธนาภูวนัตถ์กันแน่
ถึงขั้นทำให้ธาวินเกลียดพวกเธอสองแม่ลูกขนาดนี้ แต่ว่าเวลา ร่างกายของเขาอ่อนแอเกินไป ขนาดเรี่ยวแรงที่ จะถามเธอก็ไม่มี

เธอทำให้แค่มองไพลินที่กำลังด่าออกมาแบบนั้น

รอให้ไพลินกลับมาสงบอารมณ์ ธิชาก็ได้เถียงกลับไปด้วย สีหน้าไร้ความรู้สึกว่า “ใช่น่ะสิ ฉันไม่ได้เรื่องเหมือนเธอ ยังไงซะ ฉันมันก็แค่คนธรรมดา ไม่ได้เป็นนักฆ่ายังไม่ได้เป็นเครื่องมือ ถ้า เธอจะบอกว่าฉันใช้หน้าตาอ่อยคน………ฉันก็ไม่มีอะไรจะเถียง แต่ ว่าพี่ไพลินเยาะเย้ยว่าฉันใช้หน้าตาอ่อยคนมันไม่ดูเป็นการว่าคน อื่นทั้งๆ ที่ตัวเองก็เป็นเหมือนกันไปหน่อยเหรอ ใครไม่รู้บ้างว่าพี่ ไพลินชอบคุณชายใหญ่ แทบที่จะอยากปรนนิบัติคุณชายบน เตียงตลอดเวลานี่นา แต่ว่าธาวินมองพี่ไม่เข้าตาเท่านั้น เขายอม ที่จะนอนกับนางแรดแบบฉันแต่ก็ขี้เกียจจะแตะพี่ พี่ไพลิน

นิสัยของธิชาดูไม่อ่อนข้อเลยสักนิด

ถึงขั้นสามารถที่จะพูดได้ว่าดื้อด้านเอามาก

แต่ว่าเธอนั้นขี้กลัว ตอนเด็กก็ได้แกล้งทำเป็นเด็กเชื่อฟังเพื่อ ปกป้องตัวเองไม่ให้ถูกทำร้าย โตมาก็ได้กลายเป็นอยากปกป้อง คนอื่นที่อยากปกป้อง

ความดื้อดึงของเธอเป็นนิสัยตั้งแต่เกิด นิสัยที่ไม่ยอมคนนั้น กลับเป็นธาวินที่ได้ตามใจเธอมากไป

เดิมทีเธอนั้นเป็นเด็กที่ไม่มีสิทธิ์เอาแต่ใจ แต่ว่าธาวินได้ยกสิทธิ์ ให้เธอ

ธาวินตามใจเธอเกินไป ก็ได้ชดเชยความไร้เดียงสาในวัยเด็ก ของเธอ

ถึงแม้ว่าต่อมา เขาก็ได้เก็บความเอาแต่ใจนั้นกลับไปในคืน

เดียว

แต่ว่านิสัยที่ธิชาได้ถูกตามใจออกมานั้นกลับแก้ไม่ได้แล้ว เดิมทีไพลินได้อิจฉาเธอจนแทบบ้า ตอนนี้ก็เป็นโอกาสที่ดีใน การที่จะเหยียบหยามเธอ

ที่ไพลินกล้าที่จะลงไม้ลงมือกับเธอ กล้าที่จะเยาะเย้ยเธอให้ อับอายขนาดนี้

แต่ทั้งหมดเป็นเพราะเธอหมดความโปรดปรานอย่างสมบูรณ์

หมาป่าที่ดุร้ายแบบนั้นอย่างธาวิน ใครสามารถที่จะหลอกเขา

ได้สําเร็จ

เขารู้แท้ๆ ว่าความจริงที่ญาณินแท้งนั้นไม่ได้ง่ายขนาดนี้ แต่ กลับยังส่งตัวเธอออกมา ให้หน้ากับตระกูลมงคลวัชรกุล แล้วก็ ไม่มีท่าทีที่จะปกป้องเธอแม้แต่น้อย

ธิชาคนนี้ ในหมากของธาวิน เห็นได้ชัดว่าเป็นหมากที่ถูกทิ้ง

กับคนที่เจ้าเล่ห์อย่างไพลิน เดิมเธอควรที่จะแกล้งเป็นเชื่อฟัง หน่อย อย่างน้อยก็ไม่ยั่วโมโหเธอ จะได้ไม่ต้องมาเจอความเจ็บปวด
แต่ว่าเธอนั้นมองไพลินที่โง่เขลาแล้วคิดว่าตัวเองนั้นเก่งไม่เข้า ตาจริงๆ

ไม่เยาะเย้ยสะหน่อยก็กลัวว่าจะอกแตกตาย

ธิชาคิดว่าการยั่วโมโหของเธอนั้นต้องทำให้ไพลินหงุดหงิด กว่าเดิมแน่ๆ ลงมือเตะต่อยเธอก็ไม่แปลก

แต่ว่าไพลินกลับสูดหายใจเข้าลึกๆ เหมือนว่าได้กดอารมณ์ โกรธของตัวเองลง จากนั้นก็ได้ตบไปที่หน้าที่ได้ถูกตบจนบวม ของเธอเบาๆ พร้อมยิ้ม

“เธอยังมีอารมณ์มาต่อปากต่อกับฉันอีกเหรอ? เธอทำไมไม่ ถามว่าฉันเอาอะไรให้เธอดื่ม ก็ไม่กลัวว่าจะเป็นยาพิษเหรอ? ชนิดที่ดื่มแล้วเลือดไหลออกมาจากรูต่างๆ อย่างนั้นนะ

ธิชามองเธออย่างเย็นชา รอให้เธอนั้นพูดต่ออย่างนิ่งเรียบ

ยานั้นต้องไม่เป็นของดีอะไรแน่ ยังไงซะก็เป็นของที่ตระกูล มงคลวัชรกุลให้ไพลินก็แค่ทำตามหน้าที่เท่านั้น

แต่ว่าทำพูดต่อมาของไพลินก็ทำให้เธอนั้นตัวแข็งไปเลย

“เธอคงคิดว่ายานั้นเป็นของที่ตระกูลมงคลวัชรกุลเตรียมไว้ เป็นของตอบแทนเธอใช่ไหม? ผิดแล้ว เป็นคุณชายของฉันที่ เตรียมให้เธอ ช่วยตระกูลมงคลวัชรกุลจัดการไง ฉันนั้นทำตาม คำสั่งที่คุณชายให้มาเท่านั้น”
ไพลินก็ได้หัวเราะอย่างสะใจกว่าเดิม ก็เหมือนว่าความโมโห เมื่อกี้ไม่ได้เกิดขึ้นมาก่อน

“เธอนี่เป็นนังแรดที่น่าสงสารจริงๆ ปรนนิบัติคุณชายมานาน ขนาดนี้ ไม่ได้ทำให้เกิดความผูกพันเลย คุณชายทำกับเธอขนาด นี้ ขนาดฉันก็รู้สึกสงสารเล็กน้อยแล้วสิ

ร่างกายของชายิ่งอยู่ยิ่งอ่อนแอ ตอนแรงเธอคิดว่าเป็นเพราะ ปัจจัยทางจิตวิทยา ต่อมาถึงได้รู้ตัวว่ายิ่งอยู่ยิ่งออกแรงไม่ได้แล้ว ขนาดหายใจก็ได้เร็วขึ้น ท้องน้อยก็ได้ค่อยๆ เจ็บขึ้นมา

ผ่านไปไม่กี่นาที มดลูกข้างในท้องน้อยของเธอก็ได้เจ็บเหมือน ถูกมีดกรีดอย่างนั้น ความเจ็บนี้ก็ได้เจ็บกว่าการเจ็บท้องทั่วๆ ไป

เธอเริ่มมีเหงื่อไหล มองไพลินพูดว่า “เธอ เธอให้ฉันดื่มอะไร กันแน่…….

ไพลินก็ได้กะพริบตาราวกับไม่ได้ทำอะไรผิด “ไม่ใช่ฉันที่ให้ เธอดื่มอะไรนะ เป็นคุณชายที่ให้ฉันเอาให้เธอดื่ม เป็นยา สมุนไพรจีนถ้วยหนึ่งไง ธรรมดามากๆ ไม่เป็นอันตรายต่อคน ใน นั้นก็ได้มีหญ้าฝรั่น หญ้ากลิ่นชะมด แล้วก็ยาอะไรอีกอย่างฉันก็ จําชื่อไม่ได้เป็นปริมาณมาก……..ยังไงซะก็เป็นยาจีนที่มาทำร้าย มดลูกของเธอ ตอนที่ดื่มลงไปนั้น มดลูกของเธอก็ได้พังไปแล้ว ต่อไปไม่เพียงไม่ต้องคลอดลูก ขนาดประจำเดือนก็ไม่ต้องมี

สายตาที่เหม่อลอยของธิชาก็ได้ทำให้ไพลินปรบมืออย่างได้ใจ
“น่าสงสารจริงๆ แต่ว่ายานั้นก็เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเธอที่อ้าเป็น แต่ขา ต่อไปเธอก็ไม่ต้องมีประจำเดือน ปรนนิบัติผู้ชายก็สะดวก มากขึ้นจริงไหม”