บทที่ 59 ก็คือต้องการให้คุณเจ็บ

ธิชารีบร้อนขึ้นมาแก้มแดงระเรื่อ แววตาก็แฝงด้วยความวิตก

กังวล

น้ำเสียงของเธอจริงจังมาก ไม่เหมือนกว่าเป็นการพลั้งปากพูด ออกไปเลยสักนิดเดียว

สีหน้าธาวินสงบเยือกเย็นอย่างที่ผ่านมา เขาเดินไปข้างหน้า สองสามก้าว ดึงตัวธิชาที่อยู่ในผ้าขนหนูยึดไว้ข้างผนัง

สายตาของเขาเยือกเย็นลึกล้ำ แฝงด้วยการข่มขู่คุกคาม “คุณ พูดว่าอะไรนะ”

แผ่นหลังของธิชาแนบติดกับผนังอันเย็นเฉียบ ตรงหน้าคือ แผงอกที่เปลือยเปล่าและร้อนรุ่มของเขา

เสมือนว่าถูกบีบอยู่ตรงกลางระหว่างน้ำแข็งและไฟ หนาวๆ

ร้อนๆ อย่างทรมาน

เธอมองไปยังดวงตาของธาวิน ในหัวไม่อาจจำได้กระจ่างชัด เลยว่าเมื่อครู่พวกเขาทำเรื่องบ้าระห่ำอะไรกัน……..

ยิ่งนึกย้อนกลับไปหน้าก็ยิ่งร้อนผ่าว

ความสัมพันธ์ของเธอกับธาวิน ตกลงว่า ตกลงว่าพัฒนาไปถึง ขั้นนี้ได้อย่างไรกัน

เห็นชัดว่าเธอถูกบังคับ ไม่อาจที่จะขัดขืนได้เลย
แต่จนถึงวันนี้…เธอเริ่มรู้สึกว่าความสัมพันธ์แบบนี้ได้เปลี่ยน ไปแล้ว

สีหน้าของธิชาเดี๋ยวแดงเดี่ยวซีด เมื่อเธอนึกย้อนกลับไปว่า ตนเองทำอะไรไปบ้างในหัวก็เต็มไปด้วยเหลือเชื่ออย่างไม่คาด คิด

ยิ่งไปกว่านั้นก็คือความอับอายจนต้องแทรกแผ่นดินหนี…… ตอนที่ญาณิน ใช้คำหยาบคายพวกนั้นมาดุด่าว่าเธอ แต่ถูกเธอ ปฏิเสธไปทั้งหมดเลย

ตอนนั้นเธอยังสามารถปฏิเสธได้อย่างเด็ดขาดว่าตนเองไม่ใช่ นังแพศยาที่ทําลายการแต่งงานของญาณิน แล้วตอนนี้ล่ะ……..

ตอนนี้เธอกำลังทำเรื่องอะไรอยู่

“ธาวิน พวกเราจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ญาณินเป็นว่าที่ ภรรยาของคุณ ไม่ว่าระหว่างพวกคุณจะรักกันหรือไม่ หลังจาก แต่งงานวางแผนจะใช้ชีวิตร่วมกันอย่างไร……นี่เป็นปัญหา ระหว่างพวกคุณ ฉันไม่ควรจะแทรกกลางระหว่างพวกคุณ ขึ้นเป็น แบบนี้ต่อไป…..ฉันก็จะกลายเป็นมือที่สามแล้วจริงๆ …..

เสียงของธิชาเบามาก ในน้ำเสียงแฝงด้วยความตื่นตระหนก เธอรู้สึกว่าตนเองวิงเวียนศีรษะแล้วจริงๆ

รู้อยู่แก่ใจว่าตอนนี้ญาณินสามารถเข้าออกคฤหาสน์ได้อย่างอิสระตลอดเวลา เธอกลับยังมาพลอดรักกับธาวินในสระว่ายน้ำ ราวกับว่าอยู่กันตามลำพังไม่มีคนอื่น…ตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้นจน กระทั่งพระอาทิตย์ตก…….

เรียกได้ว่า หน้าไม่อายอย่างที่สุด

คำพูดของธิชาพูดออกมา โดยไม่ต้องคิด แต่พูดออกมาจาก ใจของตนเอง

แต่คำพูดนี้เห็นชัดว่าไปกระตุ้นเส้นประสาทบางอย่างของธา วันเข้า

สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง ร่างที่แนบชิดเธอมีความเย็น ยะเยือกแผ่ซ่านออกมา

เขาหน้าบึง รูม่านตาที่ปั่นป่วนเหมือนกำลังสะกดกลั้นอะไรบาง อย่างอยู่

“กำลังดีอยู่แล้วเชียว เธอจะโวยวายอะไรอีก

น้ำเสียงของธาวินยังถือว่าเบาอยู่ ไม่ได้โกรธอย่างชัดเจน แต่ ดูเหมือนกำลังกลั้นอารมณ์ความรู้สึกบางอย่างอยู่

ธิชารีบส่ายหน้า “ฉันไม่ได้โวยวาย ฉันก็แค่คิดว่าคุณบ้าไป แล้ว แล้วยังจะพาให้ฉันบ้าตามคุณไปด้วย ญาณินไม่ได้ทำอะไร ผิด เธอก็แค่รักคุณ เต็มใจแต่งงานกับคุณ ไม่ว่าหลังแต่งงานคุณ จะนอกใจกี่ครั้ง ไม่ว่าคุณจะเลี้ยงดูผู้หญิงไว้ข้างนอกกี่คน แต่ สถานะมือที่สาม……จะให้ฉันเป็นคนรับไว้ไม่ได้! พี่คะ ฉันไม่อยาก เป็นแบบนี้ต่อไปแล้ว คุณให้ฉันย้ายออกไปนะ ขอแค่ฉันย้ายออกไป คุณกับญาณินจึงจะได้ใช้ชีวิตร่วมกันตามปกติ

ธาวินหรี่ตามอง มีอารมณ์บางอย่างที่คาดเดาไม่ได้แฝงอยู่ใน ส่วนลึกของดวงตา

จู่ ๆ เขาก็ยื่นมือออกมากระชากผ้าขนหนูบนตัวของธิชาออก

ในหัวของธิชาสับสนวุ่นวาย ได้แต่ส่งเสียงร้องเบาๆ ขัดขวาง ไว้ไม่ทัน

ร่างสูงใหญ่ของเขาขวางอยู่ตรงหน้าเธอ ก็เหมือนภูเขาสูง ตระหง่านลูกหนึ่ง บดบังไม่ให้เธอได้รับลม

ธาวินยกน้องข้างหนึ่งของเธอขึ้นมา ยืดตัวตรงแล้วกระแทก เข้าไปโดยไม่การเตือนล่วงหน้า

เธอไม่ได้ตั้งตัว ส่งเสียงร้องอย่างไม่พอใจ

รอจนเธอตั้งสติกลับมาได้อย่างไม่เต็มใจ พยายามส่งเสียงด ขวางเขา

ธาวินกลับกัดที่ริมฝีปากเธอ จูบหนักหน่วงรุนแรง ราวกับจะ กลืนกินเธอเข้าไปในท้องอย่างนั้น

เวลาที่เขาโหดร้ายขึ้นมาก็ไม่เคยเก็บอารมณ์ ยิ่งไม่สนใจว่า เธอจะทนไหวหรือไม่ ได้แต่กระแทกกระทั้นอย่างแรงอย่างกับ เครื่องจักรกำลังตกเสาเข็ม

ธิชาเจ็บจนหน้าผากมีเหงื่อผุดออกมา พลันเบิกตาโพลงพูด อะไรไม่ออก
แม้จะทำมาปีกว่าแล้ว……

แต่ขนาดของเธอและธาวินไม่เคยเข้ากันได้มาก่อนเลย ไม่ว่า จะปรับจูนกันอย่างไรสำหรับเธอก็มีแต่ความเจ็บปวด

มีเพียงแค่ตอนที่สถานะและบรรยากาศอันเหมาะสม เธอจึงได้ รู้สึกสบายขึ้นมา

ธาวินหยาบคายป่าเถื่อน เธอมีแต่จะยิ่งตื่นตระหนก ยิ่งเจ็บขึ้น

เรื่อย

ชาถูกเขากดขี่ข่มเหงอย่างได้ใจ เหมือนกับตัวโมเดลที่แข็ง ที่อถูกเขายึดติดไว้กับผนัง

ชายหนุ่มสีหน้าเย็นชา หน้าตาแฝงด้วยความเกลียดชัง ร่อง รอยที่เขาโอบกอดเธออย่างอ่อนโยนในสระว่ายน้ำเมื่อตอนบ่าย สลายหายไปแล้ว

เขามองความเจ็บปวดของธิชา มุมปากกระตุกเป็นรอยยิ้ม กว้างมากขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อขึ้นเรื่อย ๆ

แม้แต่เสียงก็แสดงออกถึงความสุขในการปลดปล่อย ” สบาย มั้ย ที่แท้ก็ยังชอบถูกการถูกข่มขืนแบบหักดิบ วิธีที่อ่อนโยนเกิน ไปไม่เหมาะกับคุณ มันเป็นเรื่องง่ายดายที่จะให้คุณลืมตัวตนของ เธอ เริ่มคิดฟุ้งซ่านถึงสิ่งที่ไม่มีอยู่จริงพวกนั้น

ธิชาเกลียดเขาที่เป็นนี้อย่างยิ่ง
แต่เพราะว่าเจ็บมากจริงๆ เธอยังอ้อนวอนขอร้องเบาๆ อย่าง “เบาๆ หน่อยได้มั้ย เจ็บ เจ็บมากจริงๆ …

ธาวินยิ้มอย่างชั่วร้าย ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ

“จะเบาได้ยังล่ะ ก็อยากจะให้คุณเจ็บ เจ็บถึงจะได้ตื่นตัว เห็น ชัดว่าคุณชอบแบบนี้ ยิ่งเจ็บยิ่งรัดแน่น ของชั้นต่ำโดยพรสวรรค์ แท้ๆ “

ธิชามองดวงตาคู่นั้นของเขาแฝงด้วยความเกลียดชัง ไม่เพียง แค่ร่างกายที่ได้รับความอับอาย ด้านหลังสะโพกยังถูกกระแทก เข้ากับผนังครั้งแล้วครั้งเล่า จนเอวใกล้จะถูกกระแทกจนแตก แล้ว

เธอทั้งเจ็บทั้งเสียใจ

พูดด้วยเสียงแหบพร่าว่า “ทำไมคุณถึงไม่ยอมฟังฉันพูดอย่าง ใจเย็นบ้าง ญาณินคือคนที่คุณเลือกตระกูลมงคลวัชรกุลสำหรับ คุณแล้วถือว่าสำคัญมากขนาดนั้น คุณทำเพื่ออำนาจผล ประโยชน์ถึงขั้นยอมแลกด้วยการแต่งงานของตนเอง เช่นนั้น ทำไมไม่จัดงานแต่งงานครั้งนี้ให้ดี ญาณินไม่ใช่ผู้หญิงไร้เดียงสา ที่จะยอมให้ใครรังแกเหยียดหยาม สุดท้ายจะต้องมีสักหนึ่งที่เธอ เหลืออด คุณ คุณจะปล่อยฉันไปไม่ได้เหรอ…. โอ๊ย!!

เธอเพิ่งจะพูดได้ครึ่งเดียวก็ถูกเขาจงใจทำให้เจ็บ เจ็บเหมือน ถูกไฟแผดเผาอย่างนั้น ทำได้แค่หอบหายใจ แต่กลับไม่อาจ แสดงท่าทีต่อต้านขัดขืนอะไรออกมาได้เลย

ธิชาน้ำตาไหลอย่างเงียบๆ ในหัวมีแต่ความสับสนวุ่นวายและความอัปยศอดสู

เธอไม่อาจหลุดพ้นจากธาวิน แต่มโนธรรมและความอดทนที่มี

จํากัดทำให้เธอไม่อาจเห็นแก่ตัวเป็นมือที่สามได้ ยิ่งอยู่กับธาวินนานเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งสูญเสียความเป็นตัวของ ตัวเองมากขึ้นเท่านั้น…..

นับตั้งแต่เริ่มความเจ็บปวดและการบีบบังคับร้อยเปอร์เซ็นต์ จนถึงวันนี้…เธอก็ยิ่งเหมือนเป็นผู้หญิงร่านสำส่อนอย่างที่ธาวิน

พูด

ธาวินคงจะไม่อยากได้ยินคำพูดไร้สาระใดๆ จากเธออีกต่อไป พลางเอามือขึ้นมาปิดปากเธอไม่ให้เธอส่งเสียงอะไรได้อีก

บรรยากาศภายในห้องนอนเงียบสงบลงในชั่วพริบตา เงียบ จนได้ยินเพียงเสียงหอบหายใจอย่างหนักหน่วงของกันและกัน เสียงเรือนร่างที่ชนกระทบกันดังเปรี้ยะๆ รวมถึงเสียงน้ำเหนื

รอจนเขาปลดปล่อยพอแล้ว

เขากดศีรษะธิชาบังคับให้เธอคุกเข่าลงกับพื้น

ใช้มือข้างหนึ่งเชยคางเธอ สั่งด้วยสีหน้าไร้ความปรานีว่า “เลีย”

ธิชาแสดงท่าทีต่อต้านอย่างไร้เสียงเป็นการปฏิเสธ
เขาไม่มีการลังเลเลยแม้แต่น้อย เงื้อมือขึ้นตบหน้าหนึ่งฉาก ทำให้ใบหน้าขนาดเล็กเท่าฝ่ามือสะบัดหันไปอีกด้าน

เสียงของธาวินราวกับมาจากในนรก

“เลียจนกว่าจะสะอาด ไม่ยอมเลียก็อยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ หรือจะให้ฉันเรียกเพื่อนรักของคุณขึ้นมาสอนที่ชั้นบนด้วยตัวเอง