บทที่ 57 ดึงตัวเธอลากลงสระว่ายน้ำอย่างดุเดือด

ธิชาทนไม่ได้กับการที่ถูกเขาพูดจาดูถูกเหยียดหยามณิชานาฏ ที่สุด เธอไม่ค่อยสบายใจ จนสีหน้าเริ่มอดกลั้นไม่อยู่แล้ว ธาวิน ลงสระว่ายน้ำไปแล้ว เธอก็อยากจะเดินหนีเหมือนกัน

ชายหนุ่มที่เพิ่งจะลงน้ำไปแค่ครึ่งก้าวก็ยืนตะโกนเสียงทุ้ม

จากกลางสระน้ำเพื่อเรียกให้เธอหยุดเท้าเอาไว้ก่อน

“นั่งรออยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟังนะ กลัวว่าจะร้อนก็ดื่มเครื่องดื่มไป ธิชาแสดงสีหน้าที่ดูไม่เข้าใจออกมา

เขามาว่ายน้ำอยู่กลางแดด แล้วให้เธอมานั่งทำอะไรที่นี่ มานั่ง ชื่นชมเหรอ?

เธอก็แค่กลัวว่าจะเป็นตากุ้งยิงหรอก

จากนั้นเธอก็เตรียมจะเลี่ยงคำสั่งของธาวินฉวยจังหวะตอนที่

เขาไม่สนใจเพื่อเดินหนีออกไป

เหมือนว่าธาวินเดาได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ พลันมีเสียง เคร่งขรึมดังจากสระว่ายน้ำมา
“กล้าเดินหนีไป คืนนี้ผมจะเอาคุณให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลย “” ธิชาได้แต่ปากอ้าตาค้าง จนต้องนั่งลงบนเก้าอี้นอน ด้วย สีหน้า ดเผือด

ในใจของเธอได้แต่บางคนอยู่ แต่สีหน้านั้นยังคงยิ้มอยู่ แม้ว่าคำพูดของธาวินจะดูหยาบช้าดูหมิ่นไปบ้าง แต่ถือว่า

ใช้ได้ผล

เธอย่อมรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้กำลังล้อเล่นกับเธอ การไปยั่วให้เขาไม่ดีใจ คืนนี้เธอต้องตายทั้งเป็นแน่ ดังนั้นแม้ว่าไม่ชอบมาอาบแดดเลยสักนิด แต่ก็นั่งชื่นชม “หนุ่มหล่อ” ว่ายน้ำอยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟัง

รอจนเธอดื่มน้ำกีวีไปครึ่งแก้วแล้ว ธาวินก็ว่ายน้ำกลับไปมา หนึ่งรอบแล้ว พลางออกคำสั่งตรงขอบสระอย่างไร้ความรู้สึก “หยิบผ้าขนหนูมาให้ผม

แน่นอนว่าในใจของชาจะมีความรู้สึกบ่นไม่หยุด พลางแอบ ค่าเขาไปหลายสิบรอบ

จู่ ๆ ก็มาให้เธอนั่งเก้ๆ กังๆ ข้างสระมันก็น่าเบื่อมากแล้ว แล้วยังออกคำสั่งให้เธอเอาผ้าขนหนูไปส่งอีก

หรือว่าเขาต้องการให้ตนเองอยู่ข้างขอบสระต่อก็แค่เอาไว้เป็น สาวรับใช้ที่คอยส่งผ้าขนหนูให้เหรอ

แม้ว่าจะไม่ถูกใจก็คือไม่ถูกใจ เธอก็ยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่ บนใบหน้าอย่างเชื่อฟังและเอาผ้าขนหนูผืนนิ่มเอาไปส่งให้กับมือ

ใครให้เธอไม่โดดเด่นล่ะ ทั้งไม่มีเงิน ไม่มีอำนาจและไม่มี

อิทธิพล ต้องปล่อยให้ธาวินคอยกดขี่ข่มเหงตามใจ

หลังจากที่เอาผ้าไปส่งแล้วนั้น ไม่นานนักธิชาก็เริ่มจะเสียใจ กับความรู้สึกไม่พอใจของตนเองแล้ว

ธาวินเดินขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ พลางรับผ้าขนหนูมาจากมือ ของเธอและก็พาดไปบนหัวไหล่อย่างตามสบาย จากนั้นก็เช็ด หน้า และเช็ดเส้นผมที่กำลังเปียกโชกจนหยดลงมา

รอจนเวลาที่เขาเอาผ้าขนหนูอื่นกลับใส่มือของเธอนั้น เธอก็ รับโดยสัญชาตญาณ เวลาเพียงชั่ววินาทีเดียวก็ตกหลุมพราง ของเขาแล้ว

เขาใช้แรงดึงผ้าขนหนูลง เท้าของธิชายืนทรงตัวไม่ดี จากนั้นก็มีแขนยาวยื่นออกมากระหวัดเกี่ยวเอวคอดของเธอ เอาไว้ พลางดึงตัวเองลงสระว่ายน้ำทันที

ธิชาตกน้ำจนมีเสียงดัง “โครม” พร้อมทั้งกรีดร้องด้วย สัญชาตญาณ

ราวกับว่าเธอกระโดดกอดคอของธาวินอย่างเอาเป็นเอาตาย อย่างกับกำลังกอดขอนไม้ที่ช่วยให้รอดชีวิต และไม่ยอมปล่อย

มือให้หลุด…

ความจริงแล้วธิชาว่ายน้ำเป็นตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ว่าว่ายน้ำเป็น ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร

เพราะว่าเธอกลัวน้ำ อีกทั้งยังหวาดกลัวกับสระว่ายน้ำในวิลล่า ตระกูลธนาภูวนัตถ์โดยเฉพาะ ในปีนั้นเธอเพิ่งจะตามณิชานาฏที่เพิ่งแต่งงานเข้ามาอยู่ตอน

นั้นยังเป็นเด็กน้อยอายุ8ขวบ

เวลานั้นธาวินก็ยังเป็นหนุ่มน้อยแล้ว ในทุกปีตระกูลธนาภูว นัตถ์จะมีการจัดงานปาร์ตี้ของเหล่าลูกไฮโซ

ชื่อเสียงของณิชานาฏที่กระฉ่อนในแวดวงคนดังทั่วเมือง มัน ย่ำแย่มาก เหตุที่ย่ำแย่ไม่ใช่เพราะว่าหน้าตาที่ทำให้คนพลอย อิจฉาไปเรื่อย

แต่เป็นเพราะว่าก่อนหน้าที่ณิชานาฏจะแต่งงานเข้ามาอยู่ในครอบครัวมหาเศรษฐี สามารถพูดได้ว่ามีสถานะ เป็นเมียน้อยมืออาชีพเลย

แม้ว่าผู้ชายที่เธอเคยผ่านมาพวกนั้นถึงขนาดที่เขาจำตัวตน ไม่ค่อยได้แล้ว แต่เธอก็รู้ว่า ผู้ชายเหล่านั้นส่วนใหญ่ต่างมีเมียกัน หมดแล้ว

ส่วนบรรดากลุ่มวัยรุ่นสาวน้อยหนุ่มน้อยที่สนิทสนมกับธาวิน

หนึ่งในนั้นบางทีก็เป็นเมียแต่งบ้านหลังใหญ่ที่ถูกเลี้ยงดูมา

บรรดาพี่สาวพี่ชายตัวน้อยสิบกว่าขวบเหล่านั้นมีโอกาสก็คอย แกล้งธิชาเล่น

แม้ว่าไม่กล้าจะทำร้ายหรือด่าเธอ การแกล้งสักหน่อยแล้วจะ ทําไม

พวกเขารู้ดีว่าธิซากลัวหมา เลยผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มหมาพุดเดิ

ลมาเพื่อปล่อยให้หมาพุดเดิลคอยวิ่งตามเธอ

ธิชาก็วิ่งด้วยขาสั้นตามไปเรื่อย จนวิ่งมาถึงขอบสระก็ได้ยินว่า มีเสียงหมาเห่าอยู่ด้านหลัง ตกใจจนก้าวเท้าพลาดจนตกน้ำ

แม้ว่าจะว่ายน้ำเป็น แต่ครั้งนั้นก็พยายามตะเกียกตะกาย ดิ้นรนให้รอดชีวิต
โชคยังดีที่ตอนนั้นธาวินก็อยู่แถวนั้น พลันกระโดดลงน้ำเพื่อ ช่วยเธอขึ้นมา

ธิชาสําลักน้ำไปสองครั้ง แต่ไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร

สําหรับเด็กแปดขวบแล้ว การมาโดนลูกหลานคนรวยกลุ่ม หนึ่งรังแกอย่างโจ่งครึ่มแบบนั้น จนถึงขั้นถูกหมาวิ่งตามจนตก น้ำลงไปมันเป็นความรู้สึกที่น่าหวาดกลัวมาก

หลังจากครั้งนั้นผ่านไปแล้วเธอก็ไม่ยินยอมเข้าใกล้สระว่ายน้ำ อีกเลย คนในตระกูลธนาภูวนัตถ์ต่างก็รู้เรื่องนี้ดี โดยเฉพาะธา วันที่เป็นคนปกป้องเธออยู่ตลอด ตั้งแต่นั้นก็ไม่ได้จัดปาร์ตี้ริมสระ น้ำอีกเลย

บรรดาพี่สาวคนสวยข้างกายเขาก็หายหน้าและไม่เจออีกเลย ส่วนพี่ชายเหล่านั้นที่หลงเหลืออยู่ต่างก็รู้กันว่าเป็นน้องสาวที่ธา วินรักมาก และไม่มีใครกล้าจะรังแกเธอเลย

ชั่วขณะที่ธิชาตกน้ำนั้นพลันทำให้ฉุกคิดถึงความทรงจำที่ ย่ำแย่ออกมา สถานการณ์คับขันเธอได้แต่กอดธาวินเอาไว้แน่น ภาพเมื่อสิบปีก่อนที่ถูกเขาช่วยชีวิตเอาไว้มันผุดอยู่ในความทรงจำเหมือนเพิ่งผ่านมา

พี่ชายที่เคยช่วยชีวิตเธอเอาไว้จากอันตราย…ทว่าตอนนี้กลับ กลายเป็นปีศาจชั่วร้ายที่ดึงเธอลงน้ำแทน

จิตใต้สำนึกของธิชารู้ทันทีว่าการกอดเขาเอาไว้มันเป็น พฤติกรรมที่ส่ออันตรายอย่างหนึ่ง

เธอเริ่มปล่อยมือจากต้นคอของธาวินและพยายามกระโดด

อย่างสุดชีวิต

ไม่ได้ว่ายน้ำมาหลายปี ความคุ้นชินและความสามารถในการ ว่ายน้ำมันก็ใกล้เคียงกับคำว่าลืมไปแล้ว…

เธอว่ายอย่างตื่นเต้นมาก พลันได้ยินเสียงธาวินพูดซ้ำๆ อยู่ ข้างหูอะไรสักอย่าง สมองของเธอกลัวอัดแน่นไปกับความหวาด กลัวในการตกน้ำ แทบไม่ได้ยินเลยว่าเขากำลังพูดอะไรอยู่…

ธาวินพยายามใช้พละกำลังมากมายในการกอดเธอเอาไว้ ฝ่ามือกำลังลูบหลังให้เธอและดึงเธอเข้าสู่อ้อมอกของตนเองเพื่อ ปลอบโยน

ธิชาไม่มีแนวคิดในการขอร้องชีวิต ในที่สุดก็แค่จะกอดเขาเอาชายหนุ่มเห็นท่าทางที่ตาแดงแสดงอาการน้อยใจ
ออกมา พลางอดเยาะเย้ยกลับไม่ไหว “คุณปล่อยขาออก อย่าได้ เกี่ยวตรงเอวของผม ปล่อยขาลง ลองดูนะ เชื่อหน่อย”

เขาไม่ได้อยากจะคิดลองจริงๆ เลย แต่จิตใต้สำนึกได้ว่า เสื้อผ้าของตนเองที่เปียกซุ่มอยู่ในน้ำจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของ ตนเองและยังเห็นขาทั้งสองข้างของเธอที่เกี่ยวกับเอวเขาไม่ยอม ปล่อยอีก ท่วงท่านี้มันดูแปลกๆ และสองแง่สองง่ามจริงๆ …

เธอเชื่อฟังคำพูดของธาวินที่ให้ลองปล่อยขาออก จนเวลาที่ขา ทั้งสองข้างแตะกับพื้นก็รู้ว่าธาวินดึงเธอลงน้ำมันเป็นสระตื้น ขา ทั้งสองของเธอแตะน้ำความสูงของน้ำก็เท่ากับเลยไหล่ไปเอง….

ความรำคาญและโกรธเคืองที่อยู่บนใบหน้าของธิชาจนอยู่ใน ดวงตาของชายหนุ่ม

เขาบีบใบหน้าของเธอเอาไว้และพยายามกลั้นหัวเราะ “นี่คุณ ไม่ได้แกล้งเล่นตลกใช่ไหม น้ำมันแค่เมตรกว่าถึงขึ้นดิ้นรนอยู่ใน นี้สุดฤทธิ์ ราวกับต้องการจะจมน้ำตายเลย ธิชาคุณจริงๆ เลย ต้องการให้กูตายไปเลยหรือไง!

มันไม่ง่ายเลยที่ธิชาจะระงับอาการตื่นตระหนกไว้ได้ แถมจ้อง มองเขาตาแดงฉานด้วยความโกรธเคือง
ประมาณว่าจ้องแล้วเขาก็ยังไม่หยุดเขา เลยยกเท้าขึ้นมาถีบ เขาแรงๆ

ฝ่ามือใหญ่ของชายหนุ่มคว้าหัวเข่าของเธอเอาไว้ จากนั้นก็ยก ต้นขาของเธอขึ้น นิ้วมือพลันเริ่มแกะกระดุมกางเกงของเธอออก อย่างไม่กระโตกกระตาก…

ทั้งถอดกางเกงขายาวของเธอ ทั้งเริ่มพูดอย่างจริงจัง “นี่ เปียก ไปทั้งตัวแล้ว แต่งตัวแบบนี้มันลำบากแย่ เชื่อฟังนะ ผมช่วยคุณ ถอดเอง…”

ธิชาเบิกตาโต พลางยื่นมือออกไปต่อต้านแต่กลับช่วยอะไรไม่

ได้เลย

ธาวินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ การนำเสื้อผ้าที่ขัดหูขัดตาที่อยู่บนตัว เธอออกจากในน้ำนั้นมันเป็นเรื่องที่แสนง่ายดายมาก

เขาไม่เพียงแต่ถอดกางเกงขายาวของเธอออก แถมยังดึง

กางเกงในของเธอออกอย่างรวดเร็ว…

แก้มสาวน้อยที่อยู่ในน้ำแดงระเรื่อ แดงจนเหมือนลูกท้อที่แก่ จัดทั้งสองลูก

เธออับอายจนโกรธเคืองหนัก “คุณมันเป็นโรคจิต กลางวัน แสกๆ คุณ…”