บทที่ 4 ปลอมเป็นนางโลม

บทที่ 4 ปลอมเป็นนางโลม

ชั้นสองของโรงหมั่นเย่ว มีเพียงขุนนางเท่านั้นที่มีสิทธิ์ ขึ้นไป นี่คือเรื่องที่ทุกคนรู้กันทั่ว

แม่เล้าเห็นชายหนุ่มตรงหน้าต้องการเช่นนี้ จึงบริการ อย่างธรรมชาติ กฎของโรงหมั่นเย่วนั้นทุกคนต่างรู้กันไป ทั่ว ชายหนุ่มนี้ต้องการเช่นนี้ คาดว่าฐานะคงไม่ธรรมดา สินะ

แม่เล้าคิดในใจ นี่คงเป็นองค์ชายน้อยหรือเจ้าพระยา ที่ไหนที่นางไม่รู้จักแน่เลย อย่าไปหาเรื่องเลยจะดีกว่า

นั่งรีบยิ้มแย้ม แล้วพูด “มามา คุณชายน้อยตามข้าน้อย มา วันนี้โรงหมั่นเย่วนี้ช่างมีสีสันนัก องค์รัชทายาทและ อ๋อง ต่างก็มาแล้ว รวมท่านอีกคน โถ่ นี่เป็นเกียรติของข้า น้อยจริงๆ เลยเจ้าค่ะ”

แม่เล้ายิ้ม แล้วพาหยุนเชียนซีขึ้นไปชั้นสอง พานางไป ที่ห้องมุมที่ค่อนข้างดี จากนั้นก็ยิ้มแล้วแนะนำ “ที่นี่ อีก ประเดี๋ยวตอนที่แม่นางฝูหรุงแสดง รับชมจากมุมนี้วิวดี มากเจ้าค่ะ คุณชายน้อยท่านมาเพื่อแม่นางฝูหรุงใช่หรือ ไม่เจ้าคะ?”

“ไม่ต้องพูดมาก เจ้าลงไปเถอะ! ” หยุนเชียนซีจ้องนาง ต้องแสดงการเป็นผู้ดีที่ไม่เอาไหนให้ดีที่สุด

“เจ้าค่ะ เจ้าค่ะ” แม่เล้าพยักหน้า แล้วถอยออกไปเลย

แม่เล้าพึ่งออกไป หยุนเชียนซีก็รีบแอบออกมาจากห้อง

นางมาที่นี่ ไม่ใช่เพื่อมาดูฝูหรุงหรือกุหลาบอะไรใดๆ ทั้ง สิ้น นางถือพัดไว้ แล้วเดินไปมาช้าๆ และไม่มีคนสงสัย

หูของนางพยายามฟังความเคลื่อนไหวของห้องทุกห้อง ในชั้นสอง พยายามหาที่อยู่ขององค์รัชทายาท

องค์รัชทายาทและอ๋องฉีอะไรนั่นก็คงจะอยู่ในห้องใด ห้องหนึ่งในนี้สินะ? ตามเหตุผลแล้ว ต้องเป็นห้องที่ดีที่สุด สิ หยุนเชียนซีเดินไปทั่ว เดินไปทางห้องด้านข้างของนาง จากที่นางสังเกต ที่นี่ คือมองไปทางเวทีชั้นหนึ่ง มุมที่ดี ที่สุด

นางยังไม่ทันได้เดินเข้าไป ก็ได้ยินเสียงจากห้องอีกห้อง พูดว่าองค์รัชทายาท

“ฝูหรุง วันนี้เจ้าต้องทำให้สำเร็จ หลังจากสำเร็จแล้ว องค์ รัชทายาทจะมีรางวัลใหญ่!” เสียงต่ำ เป็นเสียงของผู้ชาย

“ข้าเข้าใจเจ้าค่ะ วันนี้ข้าจะฆ่าอ๋องฉีให้ได้เจ้าค่ะ!” เสียง ที่ตอบเขานั้น เป็นเสียงของหญิงสาวที่เย็นชา
เสียงสนทนาของทั้งสองไม่ถือว่าดังมาก แต่ว่าหยุนเชีย นซีหูไว นางมักจะมีความรู้สึกกับเสียงเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้

ฆ่าอ๋อง ?

หยุนเชียนซียักคิ้ว นางเหมือนได้ยินเรื่องที่น่าสนใจมาก เลยล่ะ

ฝูหรุงคนนี้ ที่แท้เป็นคนขององค์รัชทายาท เพื่อฆ่าเขา ถึงวางแผนเรื่องนางโลมนี้สินะ? มีข่าวลืออยู่ที่ว่า อ๋องฉีไม่ ชอบอะไรใดๆ ทั้งสิ้น เขาชอบผู้หญิงเท่านั้น

ในราชวงศ์นี้ มักมีเรื่องพี่น้องฆ่ากันเยอะสินะ

หยุนเชียนซีรู้สึกสนใจขึ้นมาในทันที อยากดูสีหน้าของ องค์รัชทายาทที่ฆ่าไม่สำเร็จ

หยุนเชียนซีได้ยินในห้องมีเสียงคนปีนหน้าต่างออกไป คงจะเป็นผู้ชายคนนั้นออกไปแล้ว นางพยายามดมกลิ่นที่ อยู่ด้านใน จึงพบว่าเหลือเพียงลมหายใจที่มั่นคงของคน เพียงคนเดียว

คนที่อยู่ด้านใน คงจะเป็นฝูหรุงสินะ?
หยุนเชียนซีไอเบาๆ แล้วยิ้มด้วยสีหน้าที่คิดว่าเป็นมิตร ที่สุด จากนั้นก็ยกมือขึ้น แล้วเคาะประตู

“ใคร?” เสียงของคนด้านในไม่ได้เย็นชาเหมือนกับตอน แรกแล้ว แต่กลับนุ่มนวลมากขึ้น

“ฝูหรุง เปิดประตู” หยุนเชียนซียิ้ม ไม่ได้ตอบ แต่เคาะ ประตูต่อ

คนด้านในอึ้งเล็กน้อย ไม่รู้ทำไม ถึงจะรู้สึกแปลก แต่ก็ เดินไปทางประตู คิดว่าจะเปิดประตูไล่ ภายใต้ไม่มีใจระ แวงใดๆ วินาทีที่นางเปิดประตูออก ก็มีผงสีขาวถูกปล่อย ออกมาตรงหน้า ยังไม่ทันได้รู้ตัว ฝูหรุงก็สลบไปแล้ว

หยุนเชียนซีรีบเข้าไปในห้อง แล้วปิดประตู

ผงดอกดาทูร่านี้ไม่เลวเลยนะ ใช้ดี!

หยุนเชียนซีนั่งลงมองดูผู้หญิงที่สลบอยู่ที่พื้น เห็นนางใส่ เสื้อสีชมพูอ่อนสุดหรู แล้วใส่เสื้อคลุมสีขาวบาง เผยให้ เห็นถึงไหล่ที่สวยงามและไหปลาร้าที่ชัดเจน ผมทั้งหมด ถูกมัดไว้ ปักด้วยปิ่นที่เป็นรูปผีเสื้อ มีผมหลุดมาตรง หน้าอกเล็กน้อย แต่งหน้าบางเบา ในใบหน้าที่สวยงามนั้น มีวาดรูปดอกซากุระจางๆ ตรงหน้าผากติดดอกไม้ไว้ เพิ่ม ความสวยงามมากขึ้น
ถึงจะหลับตาอยู่ แต่ก็ดูออกว่าผู้หญิงคนนี้งดงามยิ่งนัก

หากโดนอ๋องฉีที่ชอบผู้หญิงเห็นเข้า คงจะลุ่มหลงสินะ?

หยุนเชียนซีขยี้คางเล็กน้อย แล้วยิ้มที่มุมปาก จากนั้น ——ก็ถอดเสื้อผ้าของฝูหรุงออกจนหมด

ถามว่านางจะทำการใดหรือ?

ก็ต้องเป็นปลอมตัวเป็นฝูหรุงสิ! ไม่มีฝูหรุง ดูสิว่าองค์ รัชทายาทจะฆ่าอ๋อง อย่างไร!

ผ่านไปสักพัก—-

คนที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้น เป็นหยุนเชียนซีที่แต่งตัวเสร็จ แล้ว นางมองดูตนเองในกระจก ครั้งแรกที่ค้นพบว่า ร่างกายนี้ มีหน้าตาเช่นนี้

เสื้อผ้าที่หรูเหมือนกัน เพียงแต่ว่าใบหน้านั้น กลับต่าง กันอย่างสิ้นเชิง ใบหน้านี้เมื่อเทียบกับฝูหรุงแล้ว มีแต่สวย กว่า!

คนในกระจกผิวพรรณเนียนละเอียดราวกับหยก ริม ฝีปากเล็กมีสีแดงโดยไม่แต่งเติม นางแต่งหน้าอ่อนๆ กลับ ทำให้คนในกระจกดูงดงามมากขึ้น ตามด้วยเก็บผมครึ่งหนึ่งตามใจ ผมที่อยู่ข้างแก้มทั้งสองเคลื่อนไหวไปมา เพิ่มให้ดูอ่อนโยนและสวยงามมากขึ้น

หยุนเชียนซึกะพริบตาด้วยความพึงพอใจ ยิ่งมีความรู้สึก ที่เย้ายวนเพิ่มมากขึ้น

ใบหน้านี้ องค์รัชทายาทคงจะรู้จัก

นางจึงมองไปรอบๆ แล้วหาผ้ามา ปิดหน้าไว้ครึ่งหน้า เช่นนี้ ก็คงดูไม่ออกแล้วล่ะ?

หุ่นของนางไม่แตกต่างจากฝูหรุงมากสักเท่าไหร่ และฝูห รุงเป็นเพียงนักฆ่าขององค์รัชทายาท คงไม่คุ้นเคยกับนาง มากหรอก

พอคิดเช่นนี้ หยุนเชียนซีจึงวางใจมาก แล้วลากฝูหรุงตัว จริงไปที่ใต้เตียงซ่อนไว้ให้ดี เตรียมตัวออกไป

ยังไม่ทันได้เปิดประตู เสียงเคาะประตูก็ชิงดังขึ้นเสีย ก่อน “ฝูหรุง ใกล้ถึงเวลาแล้ว รีบออกมาได้แล้ว”

มีเสียงดังมาจากด้านนอก เป็นเสียงของแม่เล้า

“เจ้าค่ะ” หยุนเชียนซีพยายามตอบเสียงเล็ก แล้วเดินไปเปิดประตู

“ผู่หรุง เหตุใดเจ้าจึงปิดหน้าหรือ?” แม่เล้ามองหยุนเชียน ซีด้วยความสงสัย นางสงสัยแค่เรื่องปิดหน้า

“ลึกลับจะทำให้น่าค้นหามากขึ้น” หยุนเชียนซึกะพริบตา แล้วพูด

แม่เล้ายิ้ม “เจ้านี่รู้ความต้องการของชายหนุ่มเลยจริงๆ ไปเถอะ จะต้องขึ้นเวทีแสดงแล้ว”

หยุนเชียนชีพยักหน้า แล้วเดินตามแม่เล้า ในตอนที่ สายตาของนางมองไปทางชั้นหนึ่ง ก็พบกับผู้ชายสองคน ที่นั่งใกล้เวทีที่สุด

ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านข้าง ใส่เสื้อสีฟ้าโทนมืดด้วยผ้า ชั้นดี ปักลายไม้ไผ่และดอกไม้ บนศีรษะของเขาปักด้วย ปิ่นปักผมหยก ไขว้กัน ริมฝีปากมีรอยยิ้มเล็กน้อย มอง ดูกรแสดงบนเวทีด้วยความสนุกสนาน เงยหน้าขึ้นเล็ก น้อย ภายในดวงตาทรงอัลมอนด์ ราวกับเป็นกาแล็กซีที่ สว่างไสว รอยยิ้มที่สดใสนั้นเหมือนฤดูร้อน

คนนี้ หยุนเชียนซีไม่รู้จัก แต่ว่าคนที่อยู่ข้างเขา คือองค์ รัชทายาท ถ้าเช่นนั้นเขาก็คงเป็นคนที่องค์รัชทายาทจะ ฆ่าสินะ อ๋องฉีโท่ป่าหวู่
องค์รัชทายาทใส่เสื้อผ้าสีดำ ภายในเสื้อคลุมเผยให้เห็น ลายดอกชบา ตรงเอวมีหยกห้อยอยู่ มือถือพัดงวงช้าง มี ใบหน้าที่ได้รูปแบ่งโซนชัดเจน มีหน้าตาที่ดูดีจนผู้หญิงยัง ต้องอิจฉา แต่กลับไม่ได้ดูสวยน่ารักแม้แต่น้อย มีความ เป็นผู้ชายมาก