บทที่ 49 มีลูก ให้ผม มันทำให้คุณรู้สึกผิดเหรอ

ชัยกรขมวดคิ้วทําเหมือนไม่ได้ยิน แต่เราก็ไม่เห็นความหวั่น ไหวในแววตาของเขาแต่อย่างใด

เขายังใช้น้ำเสียงตามปกติทั่วไป “เธอได้รับความกระทบ กระเทือนทางจิตใจเป็นอย่างหนัก ส่วนเรื่องรายละเอียดของต้น เหตุนั้น ตอนนี้ยังไม่สามารถใช้คำพูดง่าย ๆ อธิบายให้คุณธิชา ได้ แต่ว่าถ้าคุณยินยอมช่วยรักษาอาการป่วย สุดท้ายก็คงรู้ว่า เกิดอะไรขึ้นกับเธอ

ธิชาไม่มั่นใจว่าหรือเป็นเพราะว่าตนเองคิดมากเกินไปหรือ เปล่า เธอไม่ได้ถามต่อ แค่มีคำถามอยู่ในใจเท่านั้นเอง

ชัยกรเหมือนว่าก็มองเห็นความสงสัยของเธอออก แววตาลึก ซึ้งของเขา สีหน้าดูเคร่งขรึมและดุดัน “ตอนแรกที่เจอกันนั้นทำ ผิดกับคุณธิชาไว้มาก บางทีคุณธิชา อาจจะมีความประทับใจกับ ผมไม่ค่อยดีนัก เพื่อเป็นการหหลีกเลี่ยงความยุ่งยาก ผมจําเป็น ต้องอธิบายให้คุณเข้าใจ

เขาไม่รอให้ธิชามีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ พลางรีบพูดอธิบาย ทันที “ไม่ว่าผมจะทำอาชีพอะไร หรือผมทำธุรกิจแบบไหน เพียง เป็นว่าที่ภรรยาของผม ผมต้องรับผิดชอบเธอ โดยเฉพาะอย่าง ยิ่งนอกจากผมแล้ว เธอก็ไม่เหลือญาติพี่น้องที่ไหนสักคน ผมมี ความรับผิดชอบที่จะรักษาเธอให้หายดีอย่างสุดกำลัง เพื่อให้ เธอได้ฟื้นกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติดังเดิม
ชาตะลึงกับความเคร่งขรึมและคำพูดที่หนักแน่นของเขา จน เวลานั้นไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

ระหว่างเธอกับเพียงไม่ได้เจอหน้ากันมาตั้งสามปีแล้ว เธอไม่รู้ ว่าในสามปีที่ผ่านมาเพียงไป เจอเรื่องราวอะไรที่ประเทศอังกฤษ มาบ้าง หรือว่าตระกูลธาดาวรวงศ์เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ กว่าเดิม จนทำให้เพียงวรินทร์ กับชัยกรมาพบกันได้อย่างไร… มากไปกว่านั้นคือการไม่รู้เรื่องอะไรเลย

อาศัยสัญชาตญาณของเธอ ไม่สามารถสงสัยในหลักฐานของ ผู้ชายคนนี้ได้จริงๆ

ก่อนกลับธิชาก็ได้ไปหาคุณหมอที่เป็นเจ้าของคนไข้เพื่อพูดคุย ถึงอาการป่วยของเพียงวรินทร์ ที่แท้แก็ป่วยมาได้ครึ่งปีแล้ว เหตุ เพราะมีอาการเบื่ออาหารมาครึ่งปีแล้วจนไม่สามารถทานอาหาร ได้ตามปกติ เธอไม่ใช่แค่ว่าสติไม่สมประกอบเท่านั้น น้ำหนักก็ ลดลงเรื่อย ๆ ถ้าสภาพแบบนี้ยังไม่ได้รับการรักษาให้ดีขึ้น อวัยวะทุกส่วนในร่างกายของเธอก็จะเริ่มเสื่อมสภาพลง

ธิชาไม่สามารถลืมเลือนท่าทางกรีดร้องอย่างหวาดกลัวของ เพียงวรินทร์ จนไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าผ่านเรื่องราว อะไรมา

จนกลับมาถึงบ้าน อารมณ์ของเธอถึงได้ผ่อนคลายลง

ตอนเดินเข้าโถงทางเดินนั้น ก็ยังไม่หยุดคิดถึงความคิดของ ตนเอง เพื่อเดินผ่านห้องรับแขกนั้น ก็เจอกับสีหน้าบูดบึงเคร่งขรึมเหลือเกินของธาวิน

ธิชาถูกสายตาบูดบึงของเขากวาดมองสำรวจร่างกายโดย รอบ จนได้สติกลับมา พลันสำนึกผิดทันที ฝ่าเท้าแข็งทื่อ จนไม่ กล้าจะสบสายตากับเขา

ธาวินหน้าตาเคร่งเครียดบอกบุญไม่รับแทบไม่พูดไม่จาคอย จ้องมองเธออยู่ตลอดเวลา สักพักถึงได้เปล่งเสียงเย็นยะเยือก ออกมา “ยอมกลับบ้านแล้ว ?

ธิชาถูกบรรยากาศที่บีบรัดรอบตัวของเขาจนทรมานอยู่บ้าง เธอเองก็ไม่มั่นใจว่าคืนนี้จะเป็นเรื่องไหนที่ทำให้ธาวินเกิดอาการ ไม่สบอารมณ์ ทำได้แต่เชื่อฟังไปตามน้ำเล็กน้อย หวังว่าจะ สามารถหลบเวรกรรมนี้ไปได้

“คืนนี้เพื่อนของฉันมีธุระ เลยกลับมาช้าไปบ้าง… แต่ฉันก็ได้ โทรศัพท์บอกกับป้าฉันเอาไว้ก่อนแล้ว บอกว่าคืนนี้จะไม่กลับมา กินข้าวที่บ้านแล้ว”

ธิชารู้สึกว่าใบหน้าของเขาเคร่งเครียดขนาดนั้น ท่าทางกำลัง สอบถามภรรยาของตนเองที่กำลังนอกลู่นอกทางอยู่ สัญชาตญาณของเธอคาดเดาได้บางที จะต้องเกี่ยวข้องกับดนัยก ฤตด้วย จนฝ่ามือมีเหงื่อไหลออกทันที

ธาวินกลับไม่ได้เอ่ยถึงผู้ชายคนนั้นมาสักประโยค เอาแต่จ้อง มองเธออยู่นานอย่างเย็นยะเยือก จากนั้นก็ลุกพรวดเพื่อดึงเธอ แล้วไปยัดวางลงบนโซฟา และเอาฝ่ามือใหญ่จัดการดึงเสื้อโค้ต ของเธอออกทันที
ธิชาใส่เสื้อเสื้อสเวตเตอร์คาร์ดิแกน จนถูกพละกำลังของเขา ดึงจนกระดุมขาดออกจากกันเป็นชุด ท่อนบนถูกเขาลอกปอก เปลือกจนโป๊เปลือย

นิ้วเย็นๆ ของธาวินผิวบนแขนซ้ายของเธอ จนเห็นรูเข็มเล็กๆ เข็มนั้นที่ไม่สามารถมองได้ด้วยตาจริงๆ

ธิชาเข้าใจทันทีว่าทำไมเขาถึงได้โกรธจัด เธอเม้มริมฝีปากเอา ไว้ พยายามให้ตนเองดูสงบนิ่งเข้าไว้ “ธาวินคุณสงบสติอารมณ์ ก่อน ฟังฉันอธิบายก่อนได้ไหม?

เขาหน้าด่าคร่ำเครียด รอบตัวมีแต่ความเกลียดชังที่แผ่รัศมี ออกมา ราวกับว่าต้องการจะฉีกเธอเป็นๆ ให้เป็นชิ้นๆ ในเสี้ยว นาทีต่อไป

ธาวิน ใช้มือทั้งสองข้างบีบแก้มของเธอเอาไว้ น้ำหนักที่ลงแรง เหมือนกับต้องการจะบบกรามของเธอให้แหลกคามือ

“อธิบายเหรอ? คุณเตรียมจะอธิบายอะไร ผมไม่อนุญาตให้ คุณกินยา คุณก็เลยไปฉีดยาคุมแล้วใช่ไหม ผมรู้สึกว่าคุณยิ่งกล้า หาญมากขึ้นเรื่อย ๆ นะ จนเริ่มตั้งข้อเป็นอริกับผมแล้วจริงๆ เหรอ?”

ธิซาถูกน้ำเสียงดุร้ายโหดเหี้ยมของเขาบีบจนไม่มีทางหนีอีก แล้ว จนแก้มและคางเจ็บปวดร้าวระทมยิ่งกว่าเดิม

เธอเจ็บจนน้ำตาเอ่อล้นออกมา และต้องรวบรวมพละกำลัง มากมายมหาศาลในการเปล่งเสียงออกมาจากลำคอหนึ่ง ประโยค “ฉันก็แค่ไม่อยากจะท้องซ้ำอีกครั้ง”
ธาวินทรี่ตาลง รูม่านตาปะทุไฟกองเพลิง

“โครม” เสียงดังสนั่นหวั่นไหว จนเหมือนว่าวิลล่าทั้งหลังก็สั่น

คลอนไปด้วย เขาใช้เท้าถีบโต๊ะเคาน์เตอร์ตรงโซฟาออก ทุกอย่างที่วางอยู่ บนโต๊ะกระเด็นกระดอนไปพลิกคว่ำไปทั่ว จนทำให้คนรับใช้ หลายคนรีบกรูเข้ามาหาทันที

คนรับใช้ที่ยังเป็นวัยรุ่นอยู่เมื่อเห็นสภาพแล้วต่างก็ตกใจกลัว จนไม่กล้าปริปากออกมา มีแค่ป้าวันที่รู้เหตุผลก่อนหน้าเท่านั้น จึงได้เสนอหน้าเอ่ยปากห้ามปรามอย่างกล้าหาญพูดออกไปทันที “คุณชายใจเย็นๆ ก่อน มีอะไรค่อยๆ พูดกัน มีอะไรค่อยพูดนะ.. แม้ว่าครั้งนี้คุณหนูจะไม่ได้พูดคุยกับคุณชายก่อน แต่ว่าก็มี เหตุผลพอ เธออายุยังน้อย แถมยังเรียนอยู่ เด็กสาวอายุยังน้อย แค่นี้ใครจะกล้ามีลูก อีกอย่างการเดินท้องโตอยู่ในโรงเรียนมัน ดูไม่ดี…”

ธิชาคิดว่าเธอสามารถไปฉีดยาคุมได้ตรงเวลา โดยที่ไม่ต้อง มาพะวงหน้าพะวงหลังอะไร เพราะว่าธาวินเขามีเรื่องต้องทำอยู่ เยอะแยะ น่าจะไม่ใส่ใจกับเรื่องเล็กน้อยพวกนี้ เขาน่าจะเข้าใจว่า มดลูดของเธอยังไม่พร้อมพอในการที่จะตั้งท้องได้ในระยะเวลา อันสั้นนี้

ทว่าไม่คิดว่าเพิ่งจะฉีดยามาหยก ๆ ก็ถูกเปิดเผยซะแล้ว…. ธาวินผ่อนคลายปลายคางของเธอ แต่เอื้อมมือไปถอดเข็มขัดที่เอวออก
ธิชารู้ว่าเขาเริ่มไม่มีเหตุผลอีกแล้ว จนหัวใจเริ่มสั่นเทา แต่ก็ยัง ปากแข็งอยู่

เธอเม้มริมฝีปากเอาไว้ สีหน้าดูดื้อรั้นตอนพูดออกมา “คุณ ต้องการจะทําร้ายฉันอีกแล้วใช่ไหม แต่ฉันแล้วมันมีประโยชน์ อะไรไหม ฉันฉีดยามาแล้ว คุณฉันให้ตายไปฉันก็ท้องไม่ได้ อยู่ดี คุณลองไปดูสภาพตัวเองในกระจกว่าตอนนี้ความเป็น ธรรมของคุณมันบิดเบือนไปมากขนาดไหนแล้ว! คุณมันจิตใจ หยาบช้าบ้าไปแล้ว คุณเล่นสนุกพอหรือยัง ที่ยังต้องการให้ฉันมี ลูกให้กับคุณเหรอ? ถ้าเกิดคลอดออกมาจริง พอเด็กเกิดมาก็คง ถูกคนมากหน้าหลายตาเหยียดหยามตราหน้าสักเท่าไหร่? เป็น หน้าที่ของพ่อและแม่ในการวางแผนอนาคตเพื่อลูก คุณไม่มี ความเป็นมนุษย์ได้นี่ แต่ว่าฉันทำไม่ได้!”

มุมปากของธาวินกระตุกเล็กน้อย เขาเอาเข็มขัดบีบแน่นใน

ฝ่ามือ “ธิชาคุณลืมฐานะของตัวเองไปหรือเปล่า ด้วยฐานะอัน

ต่ำต้อยของคุณ การที่ท้องสายเลือดของผม หรือว่ามันเป็นการ ทำให้คุณรู้สึกผิดเหรอ?!” มือของเขายกขึ้นแล้วพุ่งลงมา จนมีเสียง “เจี๊ยะ” กระทบบน

ร่างกายของธิชา

ธิชาเจ็บปวดจนต้องขมวดคิ้ว และพลิกตัวยอากจะหลบหลีก

ป้าจันตกใจจนร้องห้ามปรามอย่างเศร้าโศก “คุณชาย คุณชายใจเย็นก่อน อย่าทำร้ายคุณหนูเลย ปีนี้ทั้งปีร่างกายคุณ หนูยิ่งอ่อนแอลงไปทุกวัน เธอรับไม่ไหวแล้ว คุณชายอย่า….”
คำพูดห้ามปรามแกมขอร้องของเธอเพิ่งจะพูดได้เพียงแค่ครึ่ง เดียวก็ถูกเสียงของธาวินตะคอก ใส่แล้ว

สีหน้าของเขาเหมือนท่านพยายมราชที่กำลังปืนขึ้นมาจาก ขุมนรกอเวจี

“ไสหัวออกไปให้หมดไป

สัญชาตญาณของธิชารับรู้ได้ว่าเรื่องที่ตนเองแอบไปฉีดยามา ราวกับเป็นการไปกระตุกหนวดเสือของธาวินทำให้โกรธ

อาการโกรธเป็นฟืนเป็นไฟของเขาไม่ใช่ว่าแค่คนใกล้ตัวช่วย

พูดเพื่อเกลี้ยกล่อมเขาไม่กี่ประโยคก็สามารถหยุดเขาได้

เธอไม่อยากให้คนใกล้ตัวติดร่างแหไปด้วย เลยให้ป้าจันกับ คนอื่นๆ ถอยไปก่อน

เธออดกลั้นกับความเจ็บปวดเมื่อครู่เอาไว้ พร้อมทั้งใช้สายตา เย็นชาจ้องตาธาวินกลับ “คุณสามารถข่มขืนฉันได้ และก็ สามารถบีบบังคับให้ฉันแท้งก็ได้ แต่คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาบีบ บังคับให้ฉันมีลูกกับโดยที่ฉันไม่ยอมไม่ได้ ธาวินวันนี้จะพูดกับ คุณตรงๆ ฉันไม่อยากมีลูกกับคนที่ทุเรศอย่างคุณ!

ธาวิน ใช้เข็มขัดมัดมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ พร้อมทั้งยิ้ม ให้จนทำให้คนขนลุกขนซันหนาวจนสยองขวัญ

เขาจับเธออ้าปาก จากนั้นก็เอาแห่งความปรารถนาอันร้อน ผ่าวของตนเองแกมบังคับยัดเข้าปากทันที