บทที่ 39 ท่านดนัยเอาจริงแล้ว สั่งสอนด้วยตัวเอง

หน้าเล็กๆของ ซาแดงจนเหมือนจะหยดเลือดลงมา……… ถึงแม้ว่าเธอจะถูกผู้ชายคนนี้ใช้วาจายั่วยุมานับครั้งไม่ถ้วน แล้ว

แม้กระทั่งกิริยาที่ใกล้ชิดกว่านี้ก็เคยมีมาแล้ว

แต่ว่าทั่วไปแล้วตนัยกฤตไม่พูดจารุนแรงเกินไปกับเธอต่อหน้า คนอื่น ยิ่งไม่ลงไม้ลงมือกับเธอต่อหน้าผู้ชายสะอิดสะเอียนหลาย คนแบบนี้

ในใจเธอต่อต้านอย่างรุนแรง มีเพียงโสเภณีเท่านั้นถึงจะถูก ผู้ชายอนาจารเล่นในอ้อมกอดต่อหน้าคนอื่น

แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว เธอก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะหนีออกไป

ง่ายๆ ต่อหน้าก็ทำได้แค่ตามใจเขาบ้าง

เธอยื่นมือจับถ้วยลูกเต๋าไว้ ถามเสียงเบา “ท่านดนัยอยากเล่น ยังไง?”

น้ำเสียงผู้ชายเย็นชา “เล่นสูงต่ำ คุณมาก่อน”

กฎพนันสูงต่ำเธอเข้าใจ แต่เทคนิคพูดได้ว่าไม่มีแม้แต่น้อย ยังไงเสียก็ไม่คาดหวังจะชนะ จึงยื่นมือเขย่าไปเรื่อยเปื่อยเป็นไปตามคาดการณ์
รอบแรกเธอก็แพ้แล้ว รอบที่สองก็แพ้

ชนะสองนัดในสามเกม แพ้เกมเรียบร้อย

ธิชาร่างเกร็ง น้ำเสียงเริ่มมีแววแห่งความขอร้องบ้าง “ฉันแพ้ ให้คุณตนัยกฤตแพ้ได้อย่างเลื่อมใส วันนี้ฉันบุกเข้ามาในถิ่นของ คุณอย่างมุทะลุ ฉันผิดไปแล้ว ตอนนี้ฉันไปได้หรือยัง?”

ดนัยกฤตหัวเราะอย่างเย็นชาอยู่ข้างหลังเธอ

หัวเราะจนเธอเหงื่อไหลที่หลังหนักขึ้นกว่าเดิม

พฤติกรรมต่อมาของเขายิ่งทำให้ธิชาตะลึงตาค้าง

ผู้ชายคนนี้กลับยื่นมือเข้าไปในชายเสื้อของเธอ บีบเล่นเธอ โดยมีเสื้อในอันนุ่มนวลกั้นอยู่ริมฝีปากยิ่งแนบอยู่ข้างหูเธอพูด อย่างคลุมเครือที่สุด “ชนะแล้วสามารถเอาเงินได้ แพ้แล้วก็ไป ได้? ธิชา คุณคิดว่าผมเป็นหน้าโง่นิสัยดีเหรอ?”

ธิชาเลือดลมแห่งความอับอายในตัวพุ่งขึ้นมาถึงสมอง ความ อายโกรธและทรมานบีบจนเธอจะระเบิดแล้ว

แต่เธอก็ยังพยายามควบคุม “ก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้ว่าสถานที่นี้ คุณดนัยกฤตมีหุ้นส่วน ถ้าหากฉันรู้ล่วงหน้า ถึงแม้จะเอาความ กล้าให้ฉันร้อยเท่าก็ไม่กล้าเข้ามาขอเงินกับคุณแน่นอน”

เธอลดตัวเองตามากพอแล้ว ควบคุมและอ่อนโยน

หวังเพียงดนัยกฤตสามารถแสดงความเมตตาปล่อยเธอไป แต่ดนัยกฤตหลังดื่มเหล้าคนทั้งคนเหมือนเต็มไปด้วยความชั่วร้าย เขาไม่เพียงแค่ไม่หยุด ยังรุนแรงขึ้นทุกที ทำตามอำเภอ ใจ

“ผมบอกตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าหากคุณธิชา อยากหนีให้พ้นจาก กํามือผม ก็หลบไปไกลหน่อย อย่าให้ผมเจอคุณอีก แต่คุณกลับ เลย ส่งเข้ามาในอ้อมกอดเอง ผมให้คุณเลือกสองอย่างหนึ่งคือ ใช้โอกาสที่ผมยังมีความอดทนต่อคุณ รู้จักพอดีแล้วตามผม

อุณหภูมิร่างกายของธิชาจากปกติเปลี่ยนแปลงเร่าร้อน ตอนนี้ จากเร่าร้อนเปลี่ยนเป็นเย็นเยือก

รสชาติของการถูกผู้ชายเหยียดหยามอย่างไม่เคารพแม้แต่ น้อยมันแย่มาก เธอไม่รู้ว่าตัวเองยังสามารถทนได้นานแค่ไหน เธอกัดริมฝีปาก พูดออกมาหนึ่งประโยค “สองล่ะ?”

เสียงหัวเราะของเขาเย็นชา “ตัวเลือกที่สองสิ่งเร้าใจ ถูกปาก ผม คุณธิชา พูดดีๆไม่ชอบต้องให้บังคับล่ะก็ ผมก็จะกดคุณไว้บน โต๊ะตัวนี้เล่นคุณ เล่นพอแล้วก็ดูอารมณ์ อาจจะเอาคุณส่งต่อให้ เพื่อนกลุ่มนี้ของผม อย่างไรเสียก็เป็นผู้หญิงที่ธาวินซ่อนอยู่ใน นอน รสชาติของคุณมันกระตุ้นความสนใจของผู้ชายได้ง่าย มาก”

“เป็นยังไง คุณธิชา เลือกเสร็จหรือยัง”

ธิชาร่างเกร็งที่อไม่ขยับแม้แต่น้อย ท่าทางที่ดูเหมือนอ่อนโยน ของเธอทำให้ดนัยกฤตคาดเดาว่าเธอคงเรียนรู้เรื่องงานอยู่

ปากเชื่อฟังนิดหน่อย จะไปยากขนาดไหน
ท่ามกลางความเงียบของเธอ ในห้องรับรองก็เข้าสู่ความเงียบ ระยะสั้น

ผู้ชายด้านข้างคนหนึ่งดูออกว่าความรู้สึกของตนัยกฤตที่มีต่อ

ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา ถ้าหากท่านดนัยอยากบังคับเธอจริง จะต้องเปลืองน้ำลายมา หยอกล้อเธออยู่นี่เหรอ

ไม่เคยได้ยินท่านดนัยเอาใจใส่ผู้หญิงคนไหนขนาดนี้มาก่อน เกรงว่าจะถูกใจจริงๆ ถึงได้เสียยอมเวลากับเธอ

ผู้ชายคนนั้นพูดบรรเทาสถานการณ์ “สาวน้อย ไม่ว่าเมื่อก่อน คุณอยู่กับใคร ท่านดนัยถูกใจคุณแล้ว คุณจะมีอะไรไม่สบ อารมณ์อีก? ท่านดนัยชอบคุณขนาดนี้ ติดตามเขารับรองกินดี อยู่ดี อย่าเล่นตัวอีกเลย คุณแค่พยักหน้า ฟังคำพูดท่านดนัย พวก เราก็จะออกไปเดี๋ยวนี้ ให้สถานที่กับท่านดนัย

สำหรับผู้ชายอย่างพวกเขาแล้ว คำพูดแบบนี้ความจริงก็ถือว่า ให้หนทางเลือกกับผู้หญิงแล้ว

ผู้หญิงทั่วไปที่รู้จักอะไรควรไม่ควร ก็ต้องรับโอกาสนั้นไว้แล้ว ทําตามอย่างเชื่อฟัง

สีหน้าธิชาเกร็งอยู่นานมาก ครู่หนึ่งถึงเงยหน้าขึ้น หัวเราะ

เบาๆ

มือข้างหนึ่งของเธอวางบนแขนของดนัยกฤตที่ยื่นเข้าไปใน เสื้อของเธอ นิ้วมือลูบอยู่บนผิวหนังอันเร่าร้อนของเขา ใช้แรงอย่างฉับพลัน นิ้วจิกเข้าไปอย่างแรง

ดนัยกฤตขมวดคิ้วเล็กน้อย คลายแขนเล็กน้อยไปครึ่งวินาที

ชากลับใช้ครึ่งวินาทีนี้ดึงแขนออก ยกแก้วเหล้าที่ดื่มเหลือ ครึ่งแก้วบนโต๊ะขึ้นมาอย่างไร้วี่แวว

หันหน้า ไม่เหลือช่องว่างเลยแม้แต่น้อย สาดของเหลวสี

น้ำตาลครึ่งแก้วนั้นลงบนหน้าของดนัยกฤตอย่างแรง

เขาหลบทันเวลา ในที่สุดก็หลบไปได้มากกว่าครึ่ง

ธิชาไม่สามารถสาดเหล้าครึ่งแก้วนี้บนหน้าหล่อเหลาประณีต ของเขาได้

แต่สาดอยู่บนหัวไหล่ข้างหนึ่งข งของเขา ของเหลวไหลลงอย่าง เร็ว ด้านหน้าของเสื้อเปียกไปผืนใหญ่

สีหน้าของดนัยกฤตถูกปกคลุมอยู่ภายใต้แสงไฟอันสลัว

ดวงตาอันสดใสของเขาทำให้ดูอารมณ์ของเขาไม่ออก

ไม่ได้แสดงอารมณ์โกรธออกมามากเท่าไหร่นัก เพียงแค่ บรรยากาศรอบตัวเขายิ่งเย็นชา

พฤติกรรมของธิชานั้นทำให้ผู้ชายหลายคนที่ดูเหตุการณ์อยู่ อึ้งกันไปเลย

ไม่เพียงแค่อึ้ง พูดได้ว่าตกใจเลย

มีผู้หญิงที่ไหนกล้าหยิ่งทะนงกับท่านดนัยอย่างใจกล้าขนาดนี้ ยังลงมือสาดเหล้า จะสามารถเดินออกไปจากที่นี่ โดยมีชีวิตอยู่….

มีผู้ชายคนหนึ่งที่ดูแล้วอายุน้อยหน่อยสีหน้าโมโห

เขาลุกขึ้นมา “โคร่ง” มองด้วยความโมโห “นี่นางแพศยามา จากไหนกันไม่รู้จักแยกแยะแบบนี้ ท่านดนัย ท่านไม่ต้องทำมือ สกปรก ผมช่วยคุณสั่งสอนเธอเอง

ผู้ชายคนนั้นเดินเข้าไปหลายก้าว ยังไม่ทันได้ลงมือ แต่เห็นสายตาของตนัยกฤตเคลื่อนไหว

ยังคงเป็นท่าทางที่แยกอารมณ์ดีหรือโกรธไม่ออก เขายื่นมือ ปลดกระดุมสองเม็ด

บรรยากาศรอบด้านเหมือนเกิดการเปลี่ยนแปลง

คนดูเหตุการณ์พวกนั้นก็ทำได้แค่นิ่งไม่ขยับ แต่วินาทีต่อมา ดนัยกฤตกลับปลดหัวเข็มขัด ดึงเข็มขัดออก

มาทั้งเส้น โยนทิ้งไปข้างหนึ่ง

เขาลุกขึ้นอย่างไม่รีบไม่ช้า สายตาตั้งแต่ต้นขั้นตอนนี้ยังคงอยู่ บนตัวของผู้หญิงไม่กลัวตายคนนี้

ริมฝีปากบางเม้มเล็กน้อย พูดอย่างเย็นชาและชัดเจน “ออกไป ให้หมด ปิดประตู

” ผู้ชายหลายคนมองหน้ากัน ดูแล้วท่านดนัยเอาจริง แล้ว นี่ต้องใช้ร่างกายตัวเอง สั่งสอนเองแล้ว

รีบผลักประตูออกไปอย่างรู้ตัว ไม่ลืมปิดประตูห้องรับรองด้วย
ดนัยกฤตก้าวขายาวบีบเข้าหาเธอ ส่วนธิชารีบก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว

แก้มของเธอเกร็งแน่น สายตามีแววความเด็ดเดี่ยว กลับไม่มี ความหวาดกลัวแม้แต่น้อย

เธอถอยไปถึงข้างประตู ไม่มีทางถอยแล้ว

ร่างสูงใหญ่ของผู้ชายกดตัวเธอไว้ที่ประตู

ธิชาจ้องตาของเขาที่ลึกซึ้งคาดเดาไม่ออก เงยหน้าขึ้นสูงพูด ว่า “เหล้าแก้วนี้ฉันเคารพให้คุณ คุณดนัยกฤตเหยียดหยามฉัน ต่อหน้าคนอื่น ยังไงฉันก็ต้องคืนให้

ดนัยกฤตมือข้างหนึ่งกดไว้ที่ประตู มองดูหน้าอกเธอขึ้นลงจาก การหายใจหอบ

ทั้งๆที่เธอไม่ใช่ไม่กลัวอะไรเลย กลับแสดงออกมาหนักแน่น

เกินอายุ

ในที่สุดเขาก็หรี่ตา หัวเราะออกมา

มือใหญ่ตบหน้าเธอเบาๆ “ใจกล้าใหญ่แล้วนะ เหมือนกับสมัยเด็ก”