บทที่ 36 รู้สึกว่าฉันยังถือว่ามีความเห็นอกเห็นใจเธออยู่ ใช่ไหม

ไม่นานชาก็เข้าใจแล้วว่าอย่ากินอิ่มเกินไปของผู้ชายคนนี้พูด หมายความว่าอะไร……….

สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่สกปรกโสโครกที่สุดที่เธอเคยเห็น มาตั้งแต่เกิดจนอายุสิบเก้า

ผู้หญิงที่ยืนเรียกแขกข้างนอกแต่งตัวโป๊เกินระดับที่เธอคาด คิดไว้เยอะมาก บางส่วนนั้นไม่ใช่เพียงแค่เสื้อผ้าปกปิดร่างกาย ไม่ได้ แต่เป็นเปลือยกายแล้ว

สถานที่นี้เห็นได้ชัดว่าไม่เหมือนกับไนต์คลับหรูแบบนั้นที่เธอ

เคยไปเป็นบางครั้ง

สถานที่แบบนั้นยังให้ความสำคัญกับความเขินอายของผู้หญิง บ้าง ไม่ได้โจ่งแจ้งขนาดนี้

อีกอย่างลูกค้าเหล่านั้นก็ไม่ถึงขั้นอยู่ข้างนอก………

สรุปแล้วธิชามองเห็นภาพจำกัดที่เกินขอบเขตที่เธอรับได้เยอะ

มาก

เธอก้มหน้าไม่ยอมดู ธาวินจึงกอดเอวเธอไว้ แรงหนักขึ้น เรื่อยๆ ยังพูดด้วยความหมายลึกซึ้ง “เห็นหรือยัง นี่เป็นแหล่งสกปรกที่สุดในเมือง แม้แต่พนักงานระดับเงินเดือนก็ไม่เข้าออก สถานที่แบบนี้ ผู้ชายที่มาใช้บริการสถานที่แบบนี้ไม่ก็เป็น นักโทษหนีคดีที่อันตราย หรือไม่กี่วัยรุ่นมีปัญหามากกว่านั้นก็ คือคนงานยากจน คนระดับล่างสุดของสังคม”

ธิชาขมวดคิ้วเล็กน้อย ถึงแม้จะหลบสายตา แต่ยังคงได้กลิ่น แสบจมูกของที่นี่

เธอก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว รู้ว่ากลิ่นเหม็นคาวแบบนี้มาจากไหน ส่วนผู้ดูแลที่นี่ก็คงรู้ว่าที่นี่มีกลิ่นเหม็นไม่น่าดม ดังนั้นจึงได้ใช่ น้ำหอมราคาถูกกลิ่นแรงอย่างหนึ่งเพื่อไปปกปิดมัน

น้ำหอมกลิ่นแรงคุณภาพต่ำ กลิ่นมั่วสุมระหว่างชายหญิง…….. ตามที่คาดการณ์ไว้อาหารที่ธิชาเพิ่งกินเข้าไปไม่นานกำลังปั่น ป่วนในกระเพาะ

อารมณ์ของเธอเดิมทีก็แย่อยู่แล้ว ตอนนี้ไม่สามารถแสดง

สีหน้าที่ดีได้เลยจริงๆ

เธอเม้มปาก เงยหน้ามองธาวิน

“คุณพาฉันมาสถานที่แบบนี้ก็เพื่อจะข่มขู่ฉันใช่ไหม เรื่องเมื่อ คืนไม่มีวันผ่านไปแล้วใช่ไหม? ธาวินคุณนี่มันช่างเป็นผู้ชายที่ ใจแคบคิดเล็กคิดน้อยจริง

ธาวินมองเธอทั้งอายทั้งโกรธกระสับกระส่ายไปทั้งตัว กำลังจะ อ้าปากหัวเราะเยาะ
ห้องเล็กๆ ด้านข้างที่กำลังร้อนแรงกันอยู่มีเสียงผู้หญิงกรีดร้อง เสียงแหลมน่ารันทด เหมือนดั่งหมูถูกเชือด

ธิชาเอามือปิดหูของตัวเอง ใบหน้าอดกลั้นจนแดง

ธาวินถามเธอเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “เทียบแบบนี้แล้ว รู้สึกว่าฉัน ยังถือว่าเห็นอกเห็นใจเธออยู่ใช่ไหม อย่างน้อยก็ไม่เคยให้เธอ กรีดร้องอย่างรันทดขนาดนี้ คือ?”

ในสายตาธิชาเต็มไปด้วยความอดกลั้น ถ้าหากไม่ใช่เพราะ ด้านหลังเขายังมีผู้ช่วยและบอดี้การ์ดหลายคนตามอยู่

เธออยากตะโกนด่าจริงๆ

เธออยากหาโอกาสรีบหนีไปจากสถานที่สกปรกน่ากลัวนี้ให้ เร็วที่สุด

แต่ธาวินกอดเอวเธอไว้แน่นตลอดเวลา แม้แต่โอกาสหนีก็ไม่

ให้เธอเลย

ซาถูกเขากอดไว้ในอ้อมกอด ตระเวนในไนต์คลับใต้ดินทั้ง หลังหนึ่งรอบเต็มๆ

สถานการณ์น่ากลัวต่างๆล้วนให้เธอเห็นกับตา คืนนี้เกรงว่า

ต้องฝันร้ายแน่

ขณะนี้เป็นกลางวันแท้ๆ ที่นี่กลับมืดมิดเหมือนดั่งกลางคืน ใน สถานที่ลึกลับมิดชิดสุดยอด มีแสงไฟสีสันงามตาอันคลุมเครือสั่นไหวอยู่บ้าง
บรรยากาศแบบนี้ เป็นที่เหมาะแก่การค้าประเวณีอย่าง แน่นอน

ตอนแรกคิดว่าธาวินพาเธอมาที่นี่ เพียงเพื่อข่มขู่สั่งสอนเธอ เท่านั้น

แต่หลังจากตระเวนแล้ว ธาวินพาเธอเข้าออฟฟิศห้องหนึ่ง

ออฟฟิศแสงไฟสว่าง และไม่มีกลิ่นเหม็นแบบนั้น ถือว่าเป็น สถานที่ปกติ ธิชารู้สึกโล่งอก

ธาวินเดินไปหน้าโต๊ะทำงาน นั่งลงบนเก้าอี้หนังที่อยู่ตรงกลาง เขาตบที่ขาของตัวเอง ให้ธิชามา

ธิชาไม่ยอมนั่งบนตักของเขา ยอมที่จะยืน

ไม่นานก็มีผู้หญิงสวมชุดกระโปรงรัดรูปสีดำคนหนึ่งเคาะประตู เข้ามา

ผู้หญิงคนนี้รูปร่างเซ็กซี่ ความสูงมาตรฐานนางแบบอวบ มก้นโด่ง ทั้งๆ ที่ผอมมาก แต่กลับอวบอันมีน้ำมีนวล แค่ดูก็คือ แบบที่ผู้ชายต่างก็ชื่นชม

เธอแต่งหน้าบางๆอย่างประณีต ใบหน้าเย็นชาอย่างมาก สายตาก็เย็นเยือก

ทันใดนั้นธิชารู้สึกว่าเธอค่อนข้างคุ้นเคย เพียงแค่นึกชื่อไม่ออกในทันที
สายตาของผู้หญิงมองไปที่ตัวธาวินก่อน จากนั้นถึงเห็นชาที่ ยืนอยู่ด้านข้าง เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่ชัดเจน ในสายตา นั้นเห็นได้ชัดว่าแปลกใจ

แต่ว่าเธอรีบปิดบังความรู้สึกแปลกใจนั้นทันที กลับคืนสู่ สายตาเย็นชา สวมส้นสูงปลายแหลมยืนข้างหน้าธาวินสีหน้า เรียบเฉย

ก้มตัวเล็กน้อย ยื่นเอกสารในมือไปให้กับธาวิน

“คุณชาย นี่เป็นบัญชีของไตรมาสที่แล้ว ฉันตรวจสอบอย่าง ละเอียดแล้ว แน่ใจแล้วว่าไม่มีปัญหา”

ธาวินพลิกดูผ่านๆ ไม่นานก็ปิด ดูเหมือนจะแสดงอารมณ์ พอใจ จากนั้นก็ตบหลังมือเธอเบาๆ

“คุณทํางานละเอียดมาตลอด ผมวางใจมาก

ใบหน้าผู้หญิงมีรอยยิ้มจางๆ ก้มตัวเทน้ำชาให้เขาอย่าง

เคารพและอ่อนโยน

ได้ยินธาวินพูดอย่างเรียบเฉย “ไพลิน ผมมาวันนี้ มีงานอื่นจะ มอบหมายให้คุณ

ไพลินยกน้ำชาให้ พูดอย่างเคารพ “คุณชายพูดเลยค่ะ”

ธาวินมือข้างหนึ่งยกแก้วน้ำชา จีบไปคำหนึ่ง งอนิ้วมืออีกข้าง หนึ่ง เคาะโต๊ะเบาๆ เพื่อเรียกธิชามา

ธิชารู้สึกมึนงง เดินเข้าไปหลายก้าวอย่างไม่เต็มใจ รู้สึกไม่สบายใจ

เขาคงไม่ได้จะทิ้งเธอไว้สถานที่นี้จริงๆหรอกนะ?

“นี่คือธิชา หลายปีก่อนคุณน่าจะเคยเจอแล้ว ปีนี้อายุสิบเก้า ไม่เด็กแล้ว ผมไม่อยากเอาไว้ข้างกายเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ท่ อะไรไม่เป็นเลย งานที่คุณรับผิดชอบเหมาะกับผู้หญิง ผมให้ธิชา ติดตามคุณชั่วคราว ฝึกความสามารถหน่อย คุณมีเวลาก็สอน เธอด้วย แนะนำหน่อย เรื่องอันตรายอย่าให้เธอยุ่งเกี่ยว ควบคุม งานดูบัญชีหน่อยก็พอ”

ธิชาอึ้งอยู่กับที่มองเขาอย่างตื่นตระหนก

ตลอดมาธาวินไม่อนุญาตให้เธอถามเรื่องธุรกิจ เรื่องเล็กทุก อย่างก็ไม่อนุญาตให้เธอยุ่งเกี่ยว

ห้องหนังสือของเขาในคฤหาสน์ติดตั้งล็อกลายนิ้วมือ ตลอด

มาไม่เคยอนุญาตให้เธอเข้า

วันนี้เขาพาเธอมาที่นี่ก็ไม่ได้เอ่ยล่วงหน้าเลย ธิชาไม่ได้เตรียม ใจเลยแม้แต่น้อย

สีหน้าของไพลินก็แสดงถึงความไม่เข้าใจ เธอขมวดคิ้วเล็ก น้อย พูดอย่างลำบากใจ “แต่ว่าคุณชาย ธุรกิจในมือฉันล้วนไม่ เหมาะสมให้ผู้ช่วยหญิงมาทำ………

ในที่สุดธิชาก็คิดว่าแล้วว่าไพลินคนนี้เป็นใคร

นี่เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ธาวินรับมาฝึกอบรมใต้บังคับบัญชา เขาเมื่อหลายปีก่อน
คนเก่งข้างกายธาวินไม่น้อย มีที่เป็นนักฆ่าโดยเฉพาะ และมี เชี่ยวชาญด้านธุรกิจ และมีทำด้านเครือข่ายโดยเฉพาะ ไพลิน ไม่รู้ว่ารับผิดชอบอะไร

เธอจำได้แค่ว่ามีอยู่ช่วงหนึ่งไพลินไปหาธาวินที่ห้องหนังสือใน คฤหาสน์ประจํา ครั้นนั้นเธอก็แค่อายุสิบกว่าปีเท่านั้น น่าจะเป็น คนที่เขาให้ความสำคัญ

การปฏิเสธอ้อมค้อมของไพลินทำให้สีหน้าของธาวินเคร่งขรึม ในทันที

เขาสีหน้าเรียบเฉย น้ำเสียงต่ำและไม่ให้พูดแทรก “ผมไม่ได้ เพิ่มผู้ช่วยให้คุณ แต่ให้คุณพาเธอทำงาน สอนความรู้ให้กับเธอ

เขาพูดแบบนี้ ความจริงในใจไพลินยิ่งไม่พอใจ

เธอคืบคลานพยายามอยู่ข้างธาวินมาตั้งกี่ปีกว่าจะได้ครอบ ครองอำนาจทุกวันนี้ ตำแหน่งของเธอจะถูกสะเทือนอย่าง ง่ายดายไม่ได้

ตอนนี้ธาวินอยู่ดีๆก็พาผู้หญิงคนนี้มา รับประกันยากว่าพาเธอ ออกมาแล้วจะแบ่งอำนาจในมือเธอไปหรือไม่

แต่ว่าสีหน้าเขาแบบนี้ ไพลินไม่กล้าพูดไปเรื่อยแม้แต่คำเดียว จึงได้แค่พูดอย่างเคารพและเชื่อฟัง “ค่ะ ไพลินเข้าใจแล้ว จะ

สอนคุณธิชาอย่างตั้งใจแน่นอน” สีหน้าของธาวินถึงได้อ่อนโยนขึ้นมาบ้าง เขายกมือจับหน้า ของไพลิน ยิ้มอย่างไม่ชัดเจนอยู่ครู่หนึ่ง
ถึงแม้จะแค่ครู่เดียว สายตาของไพลินกลับประกายเป็นเงาตื่นเต้นอย่างมาก