บทที่ 35 ไม่เชื่อฟังอีกแล้ว อยากโดนสั่งสอนอีกใช่ไหม

ธิชาขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตาอันเย็นชามองอยู่บนหน้าเขา

นานมากไม่พูดสักคำ

พี่สะใภ้เป็นแค่ค่าเรียกหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่ว่าเธอไม่สามารถ ผ่านอุปสรรคในใจถึงไม่สามารถเรียกได้

เธอรู้สึกว่าตลก

ความสัมพันธ์ของทั้งสามคนตลก ส่วนญาณินยิ่งน่าเศร้าและ น่าตลกคุกเข่าอยู่บนพื้นอย่างไร้ขีดจำกัดของศักดิ์ศรีอย่างสิ้นเชิง

ธาวินเห็นเธอไม่ยอมพูด หรี่ตาเล็กน้อย มือที่พยุงสะโพกของ เธอเลื่อนมาที่หน้าอกอย่างฉับพลัน บีบเธอไปทีหนึ่งซึ่งมีเสื้อใน อันนุ่มนวลกั้นอยู่

ธิชาตัวสั่น และยังอยู่ต่อหน้าญาณิน แก้มเร่าร้อนขึ้นมาจน

เกือบจะแผดเผาทันที

เธอกระทืบเท้าไม่แรงไม่เบาพยายามจะขัดขืนลงมาจากตัก ของเขา ธาวินกลับไม่ยอมแล้วกอดเอวของเธอไว้ ความโค้งของ มุมปากดูขี้เล่นและแววความเคร่งขรึม “ไม่เชื่อฟังอีกแล้ว อยาก โดนสั่งสอนอีก ใช่ไหม?”

ธิชาขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม

ตอนแรกคำพูดนี้ไม่ได้เกินเลยอะไร แต่เชื่อมโยงกับพฤติกรรมของเขาเมื่อครู่ บวกกับน้ำเสียงของเขามีความคลุมเครือที่ไม่ ปิดบังเลย ทำให้เขามีความรู้สึกอับอายเป็นพิเศษ

ถึงแม้ในงานหมั้นของเขา รวมถึงญาณินด้วย ผู้ดีไฮโซทั้งหมด ในเมือง รวมถึงทั่วจังหวัดภาคใต้ทั้งแปดล้วนเห็นวิดีโอรักอัน เร่าร้อนของเธอกับธาวินแล้ว ถึงแม้จะเป็นฉบับเซนเซอร์ก็ตาม

แต่ธาวินอยู่ต่อหน้าญาณินลงไม้ลงมือพูดจาคลุมเครือกับเธอ

เธอยังคงรู้สึกรับไม่ได้

เธอหน้าเกร็ง หัวเราะเยาะในใจคิดว่าศักดิ์ศรีคงยังทุบไม่ละ เอียดมั้ง

ภาพลักษณ์ของเธอต่อหน้าญาณินบริสุทธิ์ไร้เดียงสาตลอดมา ตอนนี้แค่ชั่วค่ำคืนกลายเป็นน้องสาวที่ยั่วยวนพี่ชาย บทบาท เปลี่ยนเร็วเกินไป ทันใดนั้นเธอยังปรับไม่ทัน

แต่ทว่าระหว่างที่เธอกับธาวินต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน ญาณินก

ลับพูดขึ้นเองก่อนเพื่อบรรเทาสถานการณ์

“วิน ธิชาเรียกฉันยังไงก็ไม่เป็นไร คุณอย่าทำให้เธอลำบากใจ เลย ในใจฉันยังคิดว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เธอเป็นน้อง สาวคุณ และเด็กกว่าฉันเล็กน้อย ฉันจะปฏิบัติต่อเธอเหมือนน้อง สาวของฉันเอง ฉันไม่แย่งอะไรกับน้องสาวหรอก………

ธาวินดูเหมือนหัวเราะไปที่หนึ่ง สีหน้าของธิชายิ่งเย็นชากว่า เดิม ฉวยโอกาสตอนที่เขาปล่อยมือในที่สุดก็มีโอกาสถีบขาเขา แล้วขัดขืนลงพื้นได้แล้ว
เธอเดินไปหลายก้าวยืนอยู่ที่ไกล ยืนมองธานจับใบหน้าของ ญาณินอย่างเย็นชา จากนั้นก็พยุงตัวเธอขึ้นมาจากพื้น

เขาหัวเราะเบาๆ พูดสรุปดูเหมือนพอใจพอสมควร ยังคงเป็น

คุณนายธนาภูวนัตถ์ในอนาคตที่น่ารักเชื่อฟังหน่อย ญาณินจับมือเขาอย่างระมัดระวัง ในสายตาเต็มไปด้วยความ

หลงใหลที่มีต่อผู้ชายคนนี้

เธอกัดริมฝีปาก พูดอย่างถ่อมตัวมาก “วินคุณวางใจ หลังจาก กลับไปแล้วฉันจะคุยกับแม่ดีๆ เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก ซาก คือน้องสาวของฉัน ฉันคิดตกแล้ว ต่อไปก็จะอยู่ร่วมกับเธอ เหมือนเมื่อก่อน ฉันจะยอมเลี่ยงให้น้องสาวทุกเรื่อง จะไม่เกิด เรื่องไม่ดีกับเธอ”

ธาวินหัวเราะอย่างเรียบเฉย ฝ่ามือวางอยู่บนหลังมือเธอ ตบ เบาๆ “ดีมาก คนในครอบครัวก็ต้องเป็นแบบนี้

ธิชายืนอยู่กับที่สีหน้าเย็นชา ในใจรู้สึกขยะแขยงคลื่นไส้จน เกือบจะอ้วกออกมาแล้ว

อยู่ในสมัยอย่างทุกวันนี้แล้ว ธาวินยังสามารถกอดซ้ายคน ขวาคนต่อหน้าคู่หมั้นตัวเอง

แต่ญาณินยังรู้สึกเหมือนสมเหตุสมผล

น่าจะเป็นเพราะอำนาจและเงินทองของผู้ชายคนหนึ่งสะสมได้ ถึงระดับหนึ่งแล้ว ก็ทำให้ผู้หญิงมากมายยอมสละศักดิ์ศรีเพื่อ แย่งชิงกัน
ญาณินน่าจะเป็นคนรู้เรื่อง ในเมื่อทำให้ธิชาตายไม่ได้ ต่อหน้า ก็ทําได้แค่อดทนแล้ว

ยังไงเสียตระกูลผู้ดีมีอำนาจ ไม่มีผู้ชายที่ไม่เหลวไหล ถ้ามี งั้น ก็ต้องเพราะไม่ไหว ขอแค่ไหว ถ้าไม่วุ่นวายกับผู้หญิง ก็ต้องเลี้ยง พวกเด็กผิวขาวหน้าตาดีกลุ่มหนึ่งไว้มั่วสุมแน่นอน

หลังจากดูละครวุ่นวายนี้เสร็จแล้ว ธิชาแม้แต่อารมณ์กินข้าวก็

ไม่มีแล้ว

วันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์ เธอไม่ต้องไปเรียน ตอนแรกอยากกลับ ไปนอนต่อที่ห้อง

แต่เพิ่งนอนลงไปห่มผ้าแล้ว แขกไม่ได้รับเชิญก็มาหาเรื่องเธอ ธาวินนั่งที่ขอบเตียง บนหน้าอันหล่อเหลามีรอยยิ้มเล็กน้อย เรื่องของเมื่อคืนดูเหมือนผ่านไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว เขาดูแล้ว เหมือนอารมณ์ดี

ในใจของธิชากลับไม่ได้ผ่านไปง่ายขนาดนั้น

ธาวินไม่ได้ออกเสียง เธอก็แสร้งทำเป็นไม่สนใจ พลิกตัวหัน หลังให้เขาท่าทางเกินจริง

ขณะที่กำลังจะใช้ผ้าห่มคลุมหัว ธาวินกลับดึงผ้าห่มของเธอ ออก เขาตบก้นเธอเบาๆ น้ำเสียงผ่อนคลาย “ฉันว่าเธอก็ไม่ได้ง่วงเท่าไหร่ ลุกขึ้นเถอะ เตรียมตัวกินอะไรหน่อย วันนี้พาเธอไปเดินดู สถานที่ดีๆแห่งหนึ่ง”

ธิชาสงสัยในใจ

ผู้ชายคนนี้ปกติยุ่งมากจริงๆ นอกจากเวลาพักผ่อนตอนกลาง คืนแทบจะไม่อยู่ในคฤหาสน์เลย

สำหรับเขาแล้วก็ไม่ได้มีวันหยุดสัปดาห์อะไร โดยเฉพาะหนึ่งปี

นี้มา อำนาจใหญ่ของตระกูลธนาภูวนัตถ์ตกอยู่ในกำมือของเขา

ตระกูลธนาภูวนัตถ์หลายสิบปีในอดีตอาศัยธุรกิจที่พูดออกมา ไม่ได้จนร่ำรวยจริง แต่ว่าหลายปีที่ผ่านการบริหารโดยมือชรัณ จนขาวสะอาดขึ้นเยอะ อย่างน้อยดูจากภายนอกแล้วก็ดูหรูหรา

นอกจากธุรกิจในวงการเหล่านั้นแล้ว ตระกูลธนาภูวนัตถ์ใน จังหวัดภาคใต้ทั้งแปดอุตสาหกรรมชั้นนำสำคัญมากมายล้วนทำ ถึงขั้นผูกขาด ในศูนย์การค้าที่เปิดเผยบริสุทธิ์นั้นมาแรงอย่าง ขวางไม่ได้

ธิชาจําไม่ได้แล้วว่านานแค่ไหนที่ธาวินไม่ได้ใช้เวลาโดย เฉพาะพาเธอออกไปเดินเล่นแล้ว ตอนนี้ยังอดสงสัยไม่ได้

เธอเดาไม่ออกว่าเขาจะทำอะไร ปฏิเสธอย่างขอไปที “ฉันง่วง ปกติเรียนด้วยทำงานด้วยเหนื่อยมาก วันนี้ฉันแค่อยากนอนดีๆ สักวัน”

ธาวินเงียบไปหลายวินาที ฝ่ามืออันอุ่นร้อนก็ครอบคลุมอยู่บน ความนุ่มนวลของเธอ ลูบคลำไปอย่างไม่หนักไม่เบา “ก็ดี งั้นก็นอนพร้อมกันทั้งวัน

“ธิชาปัตโอลามกของเขาออกทันทีด้วยความตกใจ

กลัว

ทั้งวันจะไหวได้ยังไง

มากสุดเธอทนรับธาวินได้รอบ มากกว่านั้นต้องสลบไป แน่นอน

เขาเห็นสายตาเธอเขียนว่าต่อต้าน จึงอดขมวดคิ้วไม่ได้ หัว เราะเบาๆ “ก็เธอพูดเองว่านอนหนึ่งวันไม่ใช่เหรอ ฉันให้ความ ร่วมมือกับเธอ”

นอนทั้งวันที่เธอพูดกับนอนทั้งวันที่เขาหมายถึงมันจะเป็นเรื่อง เดียวกันได้เหรอ

สุดท้ายริชาก็ต้องยอมแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว

ก่อนออกไปเธอหยิบเสื้อฮู้ดและกางเกงยีนอย่างเรียบง่าย ถูก

ธาวินรังเกียจโยนทิ้ง

เขาเลือกกระโปรงสีแดงเข้มตัวหนึ่งจากตู้เสื้อผ้าด้วยตัวเอง ถึงแม้จะเป็นผ้าไหมพรมเหมาะสมกับปลายฤดูใบไม้ร่วง และไม่ ได้โป๊ แต่คอออกแบบเปิดไหล่ข้างหนึ่ง คู่กับใบหน้าเล็กๆอันมี เสน่ห์ของธิชา บุคลิกและรูปร่างล้วนดึงดูดสายตาคนมาก

ทั้งๆที่เขาเป็นคนเลือกกระโปรงบังคับให้เธอใส่เอง พอเธอใส่อย่างเชื่อฟังแล้ว เขากลับมองตั้งแต่หัวจรดเท้าหนึ่งรอบ จากนั้นเม้มปากแสดงความคิดเห็น “เชอะ ทำไมเธอใส่อะไร ก็ใส่ออกมาได้แรดขนาดนี้ มิน่าผู้ชายเห็นเธอแล้วก็อยากจะเอา

” ธิชาขมวดคิ้วอย่างแรง สีหน้าหม่นหมอง

ธิชามีอาการน้ำตาลในเลือดต่ำ ถึงแม้ว่าเธอจะกินไม่ลง ธาวิน ก็บังคับให้เธอต้องกินอาหารก่อนเที่ยงก่อนออกไปข้างนอก เธอจึงนั่งกินข้างที่โต๊ะอาหาร จนกระทั่งกินไปสิบกว่านาที ธาวินพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อย่ากินอิ่มเกินไป เดี๋ยวจะมี ปัญหา”

ธิชารู้สึกถึงความผิดปกติ จึงถามโดยจิตใต้สำนึก “คุณจะพา ฉันไปไหนกันแน่?

ธาวินพาเธอไปไนต์คลับใต้ดิน หรือเรียกกันว่าเขตค้าประเวณี