บทที่ 34 ฉันเป็นแค่ของเล่นของคุณเท่านั้น

อารมณ์ของธิชาที่เกือบจะพังทลายถูกการสูบคลำของเขา ควบคุมไว้

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้ยินคำพูดแบบนี้จากธาวิน

แต่ว่าน้ำเสียงที่เคร่งเครียดปะปนกับความเศร้าโศกเล็กน้อย แบบนี้ เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์แน่นอน

เธอรู้สึกได้ถึงความหดหู่ของผู้ชาย หัวใจดวงหนึ่งที่ถูกทารุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเฉื่อยชาแล้ว มีวี่แวว ของการฟื้นฟูเล็กน้อย

ชาไม่อยากร้องไห้ในอ้อมกอดเขา

เธอรู้สึกว่าธาวินไม่คู่ควรกับน้ำตาของเธอ

แต่ว่าเรี่ยวแรงที่เขาลูบคลำผมของเธอนั้นอ่อนโยนขนาดนี้ อ่อนโยนจนทําให้เธอรู้สึกไม่คุ้นเคย

เธอขยับแขนของตัวเอง พยายามจะขัดขืนออกจากอ้อมกอดเขา

แต่เขาไม่ขยับแม้แต่น้อยไม่ว่า ความอุ่นในอ้อมกอดยิ่งเหมือน น้ำทะเลใต้แสงแดด เกือบจะทำให้เธอจมตายอยู่ในนั้น
ธิชาหายใจลำบาก ครู่หนึ่งถึงอ้าปาก พูดด้วยน้ำเสียงใจเย็น “คุณจะมีผู้หญิงยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ ถึงแม้ฉันไม่หักหลังคุณ สักวันคุณก็ ต้องเบื่อแล้วทิ้งฉันไป ฉันเป็นแค่ของเล่นของคุณเท่านั้น ของเล่น ก็ต้องมีวันที่ถูกเล่นจนเบื่อ

ฝ่ามือของธาวินเลื่อนลงไปที่แผ่นหลังของเธอ ลูบไล้หลังที่ผอมแห้งของเธอไปมา

นานมากที่เขาไม่ได้พูด

ใบหน้าของธิชาแนบแน่นอยู่ที่กลางอกของเขา

เธอได้ยินแม้กระทั่งเสียงหัวใจเต้นอันแข็งแกร่งของธาวิน

เธอสามารถรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงและหงุดหงิดของธาวิน หลังจากได้รับแรงกระตุ้นของดนัยกฤต

อารมณ์บางอย่างที่ถูกเขาซ่อนอยู่ในใจมานานค่อยๆที่จะซ่อน

ไม่อยู่แล้ว

มีความเสี่ยงแห่งการรั่วไหลเล็กน้อย

เธออาจจะรู้แต่แรกแล้วว่าเธอซ่อนอะไรอยู่ แต่ ณ ตอนนี้ก็ยัง คงคาดหวังว่าจะได้ยินเขาพูดออกมาเองกับปาก

ความรู้สึกตัดใจยากของธาวินครอบคลุมทั้งสองคนอยู่นาน

มาก

เขากอดเธอแน่นไว้ตลอดเวลา

ตระกูลธนาภูวนัตถ์เกิดเรื่องธาวินควบคุมอำนาจมาหนึ่งปีนี้ธาวิน โหดร้ายทารุณมากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นยังร้ายต่อเธอมากขึ้น ทุกวัน

หนึ่งปีแล้วที่เขาไม่เคยกอดเธอแบบนี้ นอกจากเรื่องบนเตียง เหมือนพี่ชายกอดน้องสาวที่รักใคร่ ไม่มีอารมณ์ความใคร่ เป็นการกอดระหว่างคนในครอบครัว

ไม่ได้มีมานานมากแล้ว

ตอนนี้วินาทีนี้ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องย่ำแย่มากมายแค่ไหนกับพวก เขา ไม่ว่าพวกเขาจะทำร้ายซึ่งกันและกันแค่ไหน

ในเสี้ยววินาทีนี้ ธิชาเหมือนกลับไปถึงสมัยเด็ก ธาวินกอดเธอไว้ เหมือนกับกอดของรักที่ล้ำค่าที่สุดไว้ เธอคาดหวังอยู่ในใจรออยู่นานมาก

คำพูดของธาวินก็เหมือนน้ำเย็นที่สาดลงบนหัวเธอ

“ถ้าวันหนึ่งฉันเล่นเธอจนเบื่อแล้ว ฉันจะทำลายเธอโดยตรง แต่ไม่ใช่ให้เธอเปลี่ยนไปอยู่ใต้ร่างผู้ชายคนอื่นตามใจชอบ

เปลวไฟที่จุดขึ้นใหม่ในหัวใจเธอ ถูกดับด้วยน้ำเย็นแล้ว เลือดทั้งตัวก็เปลี่ยนเป็นแข็งตัว

เป็นคำพูดที่ธาวินพูดออกมาได้จริง

โหดร้ายเหมือนเจ้าตัวเขา

เธอเผยอริมฝีปาก ผลักเขาออกโดยไม่เหลือเยื่อใยแม้แต่น้อย
หน้าเล็กของเธอ เซียว “ชีวิตของฉันถูกทำลายในมือคุณ แล้ว ฉันยอมรับชีวิตแล้ว แต่ว่าญาณินและตระกูลมงคลวัชรกุลไม่ เคยสร้างความขุ่นเคืองให้คุณมั้ง? ในท้องของญาณินยังมีสาย เลือดของคุณ ความรู้สึกที่เธอมีต่อคุณมันไร้เดียงสาเหมือนคนโง่ ถึงแม้หลังแต่งานคุณยังคงมั่วต่อกับผู้หญิงอื่น ลูกในท้องของเธอ ล่ะ ยังไงเสียคุณก็ต้องมีความรับผิดชอบของพ่อคนหนึ่งมั้ง

ธาวินสายตาเย็นชา เหล่ตามองเธอเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม

“เธอไม่เหมือนผู้หญิงที่เลี้ยงอยู่ข้างกายฉันมาสิบกว่าปีแม้แต่ น้อย ทำไมเธอถึงได้โง่ขนาดนี้?”

ธิชาไม่เข้าใจ

ความเย็นชาในมุมปากของเขาค่อยๆเห็นชัดขึ้น “ลูกของ ญาณินคลอดไม่ได้หรอก”

สีหน้าของเธอยิ่งซีด ความเย็นเยือกบีบเข้าไปในกระเพาะ ความเป็นมนุษย์ที่ถูกทำลายล้างของเขาทำให้เธอหวาดกลัว

จนปวดกระเพาะ

ตอนที่ธิชาตื่นนอนเป็นภาพของเวลาเก้าโมงเช้าในวันถัดไป

แล้ว

เธอถูกเสียงร้องไห้แสบหูจากชั้นล่างปลูก ให้ตื่น เสียงนั้นมีต้นกำเนิดมาจากญาณิน
เธอไม่ห่วงแม้แต่เรื่องล้างหน้า คลุมเสื้อคลุมไหมพรมตัวหนึ่งก็ รีบลงไปชั้นล่าง

ภาพที่เข้าสู่สายตาก็คือญาณินไม่ห่วงว่าตัวเองกำลังท้อและ คุกเข่าอยู่บนพื้น มือเรียวเล็กข้างหนึ่งจับขากางเกงของผู้ชายไว้

ช่วยตัวเองแก้ตัวร้องไห้ไปพูดไปด้วย

“วิน ฉันไม่รู้จริงๆว่าแม่จะโกรธแล้วทำเรื่องแบบนี้ลง ไป………….ฉันได้ไหม คุณก็รู้ว่าฉันโตมาพร้อมกับธิชา ถึง แม้ว่าฉันจะโกรธจะแค้นเธอ ก็ไม่มีทางทำร้ายเธอแบบนี้”

ไม่รู้ว่าธาวินพูดอะไรกับเธอ ญาณินเหมือนใช้แรงสุดกำลัง ร้องไห้เพื่อขอร้อง จนเหมือนดั่งดอกไม้ในสายฝนสภาพน่า สงสาร

สีหน้าของธาวินไม่มีความเคลื่อนไหวมากนัก

ญาณินไม่ยอมแพ้ ร้องไห้ขอร้องไม่หยุด “อย่ายกเลิกงานแต่ง ได้ไหม ฉันตั้งครรภ์เลือดเนื้อของคุณ นี่เป็นลูกคนแรกของคุณ อนาคตฉันจะมีลูก ให้คุณอีกมากมาย วัน หลังจากพวกเรา แต่งงานกันแล้วฉันจะเป็นเมียที่ดี ฉันไม่ยุ่งเกี่ยวกับอิสระของคุณ ผู้หญิงที่คุณมีข้างนอกฉันก็ไม่ยุ่ง เรื่องระหว่างคุณกับ ชา………ฉันก็จะถือว่ามองไม่เห็น แบบนี้ยังไม่พอเหรอ วิน………

ธิชายืนอยู่ที่บันไดชั้นสองยืนอยู่นานมาก สุดท้ายญาณินเหล่ มองเห็นแล้ว

เธอเห็นธิชาเป็นเหมือนดั่งตัวตายตัวแทนของเธอ
“ธิชาเธอช่วยฉันพูดหน่อยได้ไหม เธอเชื่อฉันมั้ง? ฉันเป็น เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ เป็นไปได้ยังไงที่ฉันจะหาคนไปลักพาตัว เธอ ไม่ใช่ความคิดของฉัน หลายวันนี้ฉันอารมณ์แย่ไม่ดี หลบพัก ฟื้นอยู่ในห้องนอนตลอด ความผิดอันใหญ่หลวงที่แม่ฉันทำฉัน เพิ่งรู้เช้าวันนี้ ธิชา เธอช่วยฉันพูดกับพี่ชายเธอหน่อยได้ไหม?”

ในเมื่อถูกเธอดึงเข้าไปยุ่งกับเรื่องวุ่นวายแล้ว ธิชาก็ไม่ได้ลังเล เดินลงมาจากชั้นบน โดยตรง

ธาวินหรี่ตามองเธอ ยื่นนิ้วเรียกเธอ “มานี่”

ธิชาเดินไปที่ข้างโซฟา

กลับถูกธาวินดึงข้อมืออย่างแรง ล้มเข้าอ้อมกอดเขาโดยตรง พฤติกรรมนี้ของธาวินทำให้เธอทั้งอึดอัดและไม่เข้าใจ ธิชาขมวดคิ้วเล็กน้อย ทุกรูขุมขนทั่วร่างต่างก็ต่อต้าน

ผู้ชายกลับหัวเราะเสียงเบา กอดร่างอุ่นนุ่มของเธอ ฝ่ามือใหญ่ ตบสะโพกของเธอ เกิดเสียงอันคลุมเครืออย่างมาก

ไม่สนใจสายตาของญาณินเลยแม้แต่น้อย

ในที่สุดเขาก็ยอมก้มหน้ามองญาณินที่ร้องไห้อย่างซมซาน “ญาณิน ผมเคยพูดตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าจะยกเลิกงานแต่ง

คำพูดของเขาพูดออกไป ไม่เพียงแค่ญาณินที่เบิกตากว้าง แม้ แต่เชาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ธาวินยิ้มอย่างเรียบเฉย พูดเสียงเรียบกับผู้หญิงที่คุกเข่าอยู่บนพื้น “เธอควรรู้ฐานะของตัวเอง เธอคือคุณนายธนาภูวนัตถ์ใน อนาคต”

ญาณินดูเหมือนแปลกใจกับการตอบสนองของเขามาก ทันใด นั้นทั้งตกใจทั้งดีใจ ตกใจยังไม่ได้สติ น้ำตาในตายังไม่แห้งเลย

“ในชีวิตนี้ผมจะมีผู้หญิงมากมาย แต่ว่าคุณนายธนาภูวนัตถ์มี เพียงคนเดียวเท่านั้น เพราะฉะนั้นญาณิน เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ไม่ว่าคุณจะทำด้วยตัวเองหรือไม่ ผมสามารถเห็นแก่ที่คุณทำผิด ครั้งแรก เรื่องที่ผ่านไปจะไม่เอาความ

ญาณินร้องไห้เพราะความดีใจ “วิน ฉันรู้ว่าคุณไม่ไร้เยื่อใยกับ ฉันขนาดนั้น จากวันนี้ไปฉันจะมีเหตุผลยิ่งขึ้น เป็นคุณนายธนา ภูวนัตถ์ที่ได้มาตรฐาน”

คำพูดของเธอเพิ่งพูดจบ เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ฉับพลัน จึง รีบพูดเสริม “ พ่อของฉันก็เพิ่งรู้ว่าแม่ฉันทำเรื่องโง่ลงไป ไหว้วาน ให้ฉันขอโทษแทนเขาด้วย พ่อยังพูดว่า พวกเราหมั้นกันแล้ว อีก ไม่นานก็จะเป็นสามีภรรยากัน หุ้นส่วนสองเปอร์เซ็นต์ของตระกูล มงคลวัชรกุลเป็นสินเดิมของฉัน ต่อไปนี้คุณก็เป็นหุ้นส่วนใหญ่ คนหนึ่งของสินเดิม……….

ธิชาจ้องหน้าโหดเหี้ยมใจจืดของผู้ชายคนนี้ หลายครั้งที่ เกลียดจนอยากหัวเราะเยาะเย้ยออกมา

ธาวินกลับยื่นมือหยิกเนื้อบนสะโพกของเธอ “ธิชา เรียกพี่ สะใภ้ ต่อไปนี้ญาณินก็คือรุ่นอาวุโสของเธอแล้ว เธอต้องเคารพ เขาเหมือนที่เคารพพี่