บทที่ 27 บทละครสาวครั้งนี้

อุบัติเหตุนี้ทำให้สายตาแขกมองกันอย่างตื่นเต้นดุเดือดขึ้นมา ถึงจุดสูงสุดทันที

ธิชาผิวขาวทั่วร่าง หน้าอกที่เผยออกมานั้นเต็มไปด้วยรอยจูบ สีแดง

นอกจากรอยจูบแล้ว ยิ่งเต็มไปด้วยร่องรอยฟกช้ำดำเขียวที่ทิ้ง ไว้จากเหตุการณ์ต่างๆ

คลุมเครือสุดที่จะทนรับได้ ทำให้ผู้คนตะลึงตาค้าง

คุณหนูตระกูลเศรษฐีที่ดูเรียบร้อยอ่อนโยน แต่ในที่ลับกลับทำ เรื่องน่าอับอายยั่วยวนพี่ชายตัวเอง

เธอปิดหน้าอกไว้แน่น จุดสำคัญไม่ได้ถูกมองเห็น ท่อนล่างก็

ใส่กางเกงซับใน

แต่สถานการณ์ชุดราตรีฉีกขาดก็น่าตื่นเต้นพอแล้ว

แวดวงไฮโซเมือง เกรงว่าสิบปีก็ยากที่จะเห็นเหตุการณ์บท ละครชู้สาวแบบนี้

แขกในงานดึงสติกลับมาจากความตกใจ ก็พากันวิพากษ์

วิจารณ์

คำต่อว่าที่ทำให้คนหน้าแดงพวกนั้นเข้าไปในหูของธิชา

สำส่อน หน้าไม่อาย หลงระเริงเหมือนกับณิชานาฏ………
งานหมั้นอันใหญ่โตสิ้นสุดลงตามจากคำวิพากษ์วิจารณ์ที่ไม่

น่าฟัง

ยามค่ำคืน

ห้องรับแขกของคฤหาสน์อันใหญ่โตเงียบสงบอย่างประหลาด ธิชานั่งอยู่มุมของโซฟา สีหน้าซีดขาวจนไม่ปกติ

ธาวิน ใบหน้าเย็นชา สูบบุหรี่ม้วนแล้วม้วนเล่าด้วยสีหน้าเรียบ

เฉย

ญาณินอดกลั้นมาหลายชั่วโมง

ร้องไห้จนหน้าที่แต่งอย่างประณีตมอมแมมหมดแล้ว

เธอเหมือนกับผู้หญิงที่ลำบากอย่างแสนสาหัส กำหมัดไว้แน่น เต็มไปด้วยความเกลียดแค้น จนกระทั่งถึงจุด ใกล้ล่มสลาย เธอสะบัดหมัดไปที่ชา

ธิชารับหมัดของเธอไปหลายหมัด ไม่ได้หลบ และไม่ได้เอาคืน

ญาณินร้องไห้ตะโกนเสียงดังอย่างสติแตก “นางแพศยา ธิชา

เสียดายที่ฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ แต่เธอกลับเป็นโสเภณีที่ ไร้ยางอาย นางสําส่อน เธอทำให้ฉันขายหน้าต่อคนผู้ดีทั่ว เมืองปอย่างสิ้นเชิง ยังทำให้ตระกูลมงคลวัชรกุลอับอายขายหน้า ธิชา ฉันไม่มีวันยกโทษให้เธอ นางแพศยา”

มีอยู่หมัดหนึ่งต่อยเข้าที่โพรงจมูกของธิชา ต่อยจนเธอหน้ามืดตามัว

ธิชาแสบจมูก แต่ยังคงทนรับอย่างสงบ

จนกระทั่งญาณินที่กลายเป็นผู้หญิงบ้าคลั่งจับผมเธอไว้แล้ว ถาม “พวกเราไม่ใช่เพื่อนกันเหรอ ทำไมต้องทำร้ายฉันแบบนี้ ทําลายศักดิ์ศรีงานแต่งและความรักของฉัน ทำไมเธอถึงได้ชั่ว ร้ายขนาดนี้ ธิชาเธอไม่ต้องแกล้งตาย เธอตอบฉันมาชิ

หญิงสาวที่กัดฟันอดทน ในที่สุดแววตาก็เริ่มมีการ เปลี่ยนแปลง

เธอจับมือของญาณินไว้ฉับพลัน

ค่อยๆเพิ่มแรงขึ้น แรงจนกระทั่งมือของญาณินชาจนปล่อย ออกเองโดยอัตโนมัติ ญาณินจ้องเธออย่างตื่นตระหนก เธอไม่เคยรู้ว่าเรี่ยวแรงของ

ชาจะหนักขนาดนี้

ธิชาปามือข้างที่ดึงผมเธอไปไว้ด้านข้าง

สายตาจากเย็นชาเปลี่ยนเป็นเย้ยหยัน เธอเบ้ปาก ถามกลับ ด้วยน้ำเสียงชัดเจน “ญาณิน เธอคิดจริงเหรอ ว่าฉันเป็นคน ทําลายความรักและงานแต่งของเธอ?”

มือของญาณินถูกเธอบีบจนชาและเจ็บ ทันใดนั้นอึ้งอยู่กับที่ มุมปากกระตุกเล็กน้อย

ธิชาหัวเราะออกมา การแสดงออกทางสีหน้าของเธอแสดงถึงวุฒิภาวะและความเฉยเมยเกินวัย

“เธอคิดว่าตัวเองพบเจอรักแท้แล้วเหรอ เธอคิดว่าธาวินรักเธอ

อย่างจริงใจเหรอ?” ญาณินตัวสั่นทั้งร่างขึ้นมา มือทั้งสองข้ากำหมัดแน่น ยังคงไม่ ได้ตอบสนอง

เธอหัวเราะพูดต่อ “ถ้าหากเขามีความจริงใจกับเธอแม้สักนิด หลังจากมีสัญญาหมั้นหมายกับเธอแล้วยังคลานขึ้นเตียงฉันทุก คืน หลายครั้งแค่ไหนเวลาที่เธอหลับสนิท คู่หมั้นที่เธอคร่ำครวญ มามั่วสุมอยู่กับฉันทั้งคืนที่ข้างห้อง

ในที่สุดญาณินก็ทนไม่ไหว เข่าอ่อนล้มนั่งอยู่ที่พื้น

เธอมองดูธาวินที่เย็นชา ทันใดนั้นก็ร้องไห้เสียงดังเหมือนกับ เด็ก ร้องไห้ไปด้วยตะโกนด่าไปด้วย “เธอมันนางแพศยาได้ ยางอาย เธอต้องได้รับกรรมตามสนอง ธิชา เธอต้องไม่ได้ตาย

ธิซาลุกขึ้นฉับพลัน มองเธอจากที่สูง “ฉันจะได้ตายดีหรือไม่ยัง ไม่รู้ แต่หากได้รับกรรมตามสนอง คู่หมั้นของเธอจะเป็นคนแรกที่ ไม่ได้ตายดี ญาณิน ฉันไม่เคยบอกเธอว่าปีนี้ฉันเจอเรื่องอะไรมา บ้าง เธอแค่เข้าใจไว้ว่า ฉันไม่ได้แย่งผู้ชายของเธอ ยิ่งไม่ได้ ทำลายความรักของเธอ ฉันถูกข่มขืน ไม่ว่าจะเป็นครั้งแรก หรือ ว่าเมื่อคืน”

ญาณินที่ได้รับการสะเทือนอารมณ์อย่างหนัก แล้วนั่งโวยวาย กลิ้งไปมาอยู่บนพื้น
ธิชาเดินขบวนบนด้วยสีหน้าเรียบเฉย วินาทีที่ประตูกำลังจะ

ปิดก็ถูกเรี่ยวแรงอันแข็งแกร่งผลักออก

ธาวินผลักเธอเข้าไปในห้อง

ธิชาจ้องสายตาอันดุร้ายดุจหมาป่าของเขาโดยไม่หลบหนีไม่ แต่น้อย

เธอหัวเราะฉับพลัน จากนั้นก็นั่งลงบนโซฟาอย่างสบาย ไขว้

ขาขึ้นมา

ธาวินนั่งแนบชิดอยู่ข้างเธอ นิ้วยาวดึงคางของเธอขึ้นมา “น้อง สาวนิสัยดีหน้าชื่อใจคดของพี่ช่างปากเก่งจริงๆ ญาณินน่าสงสาร มากพออยู่แล้ว เธอจะบีบเพื่อนรักของเธอจนบ้าเหรอ?”

เธอเป้ริมฝีปาก ตบหน้าเขาอย่างไร้วี่แวว

ตบนี้เธอใช้แรงสุดกำลัง ตบจนฝ่ามือของเธอชาจนถึงแขน เจ็บเมื่อยไปทั้งแขน

บนหน้าของธาวินมีรอยฝ่ามืออย่างชัดเจน ดูเหมือนเธอไม่เคยมีช่วงเวลาที่ใจกล้าและสงบขนาดนี้มาก่อน

“พี่ การแสดงบทนี้ของพี่ ช่างเป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับพี่ สะใภ้จริงๆ”

ธาวินหน้าเคร่งเครียด ถูกเธอตบจนมุมปากกระตุก

เธอพูดยั่วยุต่ออย่างไร้ความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย “ตอน แรกฉันสงสัยญาณิน ก่อนงานหมั้นเธอเคยเตือนฉันอย่างอ้อมค้อม แล้วมาขอให้ฉันช่วยพวกพี่กล่าวคำปราศรัย แต่ฉันก็ ตัดเธอออกได้อย่างรวดเร็ว”

“เธอให้ความสำคัญกับงานหมั้นครั้งนี้มาก เป็นไปไม่ได้ที่จะ ทําลายกับมือ”

“คือคุณ ทั้งหมด คุณเป็นคนวางแผน ธาวิน คุณนี่มันสารเลวจริงๆ”