บทที่19

เมื่อขับรถออกมาได้สักพักไม่ถึงชั่วโมงนิตาก็มาถึงร้าน ของเธอแต่ต้องเข้าด้านหลังเพราะตอนนี้จะ2ทุ่มด้านหน้า ร้านปิดแล้วจึงต้องขับอ้อมมาจอดซอยด้านหลังของร้าน

“มีนาพี่ถึงแล้วมาเปิดประตูหลังบ้านให้หน่อย”นิตาโทร บอกมีนามาเปิดประตูทันที

*ได้ค่ะพี่นี่ มีนาตอบนายสาวของตน

หลังจากวางสายจากเจ้าสาวของเธอมีนารีบเดินมาเปิด ประตูหลังร้านทันที

“ป้าพรอยู่ที่ไหนจ้ะมีนา”นิตาถามหาป่าพรทันทีที่เดินเข้า ประตูมาในร้าน

“อยู่ที่รับแขกค่ะพี่”มีนาตอบพร้อมกันไปล็อคประตูก่อน เดินตามนิตาเข้าไป

“ป้าพรค่ะ”นิตาเรียกหาแม่บ้านของเธอพร้อมกับเดิน เข้าไปกอดทันที
“คุณ “ป่าพรเรียกนิตาขึ้นพร้อมกับร้องไห้ทันทีเช่นกันที่ ตาเข้ามากอด

“ไม่เป็นไรน่ะค่ะป้านีมาแล้วป้านั่งก่อนค่ะ”

นิตาพูดปลอบใจป่าพรด้วยความทะนุถนอม “คุณนิป้าไม่รู้จะพูดยังไงดีค่ะเรื่องพลอย”

ป่าพรกล่าวออกมาพร้อมน้ำตา

“ป๋าไม่ต้องพูดอะไรค่ะมันผ่านไปแล้วค่ะเดี๋ยววันนี้ป่า นอนเป็นเพื่อนพลอยที่นี่น่ะค่ะนอนห้องนิก็ได้ค่ะ”นิตาบ อกกับป่าพรแล้หันไปหาพลอย

“พลอยมาอยู่กับพี่น่ะพี่จะส่งให้หนูเรียนต่อมาอยู่เป็น น้องสาวพี่เหมือนพี่มีนากับอารีย์”

นิตาพูดพร้อมกับไปประครองพลอยที่นั่งอยู่กับพื้นให้ลุก ขึ้นมานั่งข้างๆๆเธอ

ณ.ตอนนี้นั้นในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกันนิตาใช้ สายตาตัวเองสำรวจพลอยว่าบาดเจ็บตรงไหนบ้าง แล้ว ต้องทอดถอนใจอีกครั้งจึงถามพลอยและป่าพรต่อไปอีก ว่า
“น้องพลอยตอบพี่นิตรงๆๆน่ะหนูว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขา รังแกหนูไข่มั้ยลูก นิดาพูดพร้อมจ้องที่ดวงตาของพลอย แล้วหันไปพูดกับอารีย์และมีนาว่า

“อารีย์จะมีนาด้วยเดี๋ยวหนูสองคนไปที่บ้านพี่ก่อนเลย เดี่ยว ตามไป

“ได้ค่ะพี่ “อารีย์รับปากนิตาทันที

“แล้วพี่นิมายังไงค่ะถ้าเราสองคนเอารถไปแล้วพี่จะกลับ ยังไงค่ะ”มีนาสงสัยจึงเอ่ยถาขึ้นมาทันที

“พี่เอารถวิพลมาน่ะจ้ะรีบไปกันเถอะยังไม่ได้กินอะไร เลยไม่ใช่เหรอ”นิตาตอบด้วยความห่วงใยและรีบกำชับมี นากับอารีย์อีกว่า

“มึนาอารีย์จ้ะเรื่องนี้ไม่ต้องบอกใครน่ะรู้แค่นี้พอถ้ามีคน ถามบอกว่าพี่คุยงานอยู่น่ะ”

“เข้าใจแล้วค่ะพี่”อารีย์และมีนารับปากพร้อมกัน

เมื่อมีนาและอารีย์เดินออกไปจนลับตานิตาจึงหันมาพูด กับพลอยต่อว่า

“ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้วพลอยสามารถคุยกับพี่ได้ทุกเรื่องจะ

พลอยได้นิดาพูดเช่นนั้นก็รู้สึกกังวลเล็กน้อยเพราะ แม้แต่แม่เขายังไม่เคยมีโอกาสมานั่งคุยกันแบบนี้เลยแล้ว นี่ใครกันผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ทำไม ทำไมคน คนนี้ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นเหมือนที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลย พลอยพยายามคิดอยู่ในใจแบบนั้นวนไปมา

“ว่าไงค่ะพลอยไหนมองหน้าพี่นิสิแล้วตอบคำถามพี่ด้วย ว่าใช่มั้ย”นิตาถามพลอยขึ้นมาอีกครั้งแล้วหันไปทางป่า พร

“เดี๋ยวนิจะไปส่งป้าพรที่บ้านน่ะค่ะไม่ต้องพูดอะไรนิ เข้าใจค่ะ นิจะไม่ถามว่าทำไมป้าถึงต้องทนลุงชดทำไม เรื่องมาขนาดนี้แล้วป้าถึงไม่เลิกกับลุง เอาเป็นว่านิเข้าใจ น่ะค่ะ”

นิตาพยายามพูดอย่างเข้าอกและเข้าใจป่าพรที่สุด เพราะสำหรับชีวิตนิตาแล้วเธอเชื่อเรื่องของกฏแห่งกรรม เป็นที่สุด และในชีวิตคู่ถ้าเราไม่อยู่ตรงนั้นเราจะไม่ สามารถตัดสินใจแทนใครได้เลย

ป้าพรได้ยินนิตาพูดออกมาเช่นนั้นยิ่งทำให้รู้ว่าเธอคิด ไม่ผิดที่จะฝากแก้วตาดวงใจของเธอไว้กับนิตา

ป้าพรจึงคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อที่จะกราบแทบเท้าของนิตาแต่นตายอตัวลงมารับไว้

“ป้าพรไม่จําเป็นต้องทำขนาดนี้เลยค่ะ”

นิตากล่าวพร้อมกับรีบจับมือของป่าพรไว้ไม่ให้กราบตนเอง