บทที่18

นิตากอดกับอรอนงค์ทันทีเพื่อนที่สนิทคนนึงแต่ไม่ค่อย ได้แสดงให้คนอื่นเห็นแค่นั้นเองเพราะอรอนงค์เป็นคน บ้านเดียวกันกับวิพลและยังเป็นเพื่อนกับวิพลมาตั้งแต่ สมัยเรียนอนุบาลแต่มารู้จักกับนิตาตอนเรียนมัธยมต้นที่ โรงเรียนประจำตำบลนี่เองจากนั้นพอจบทุกคนต่างแยก ย้ายกันไป

แต่อรอนงค์นั้นคบหาดูใจกับชิดชัยมาจนถึงขั้นแต่งงาน และอยู่กันมาจนถึงปัจจุบันนี้

“สรุปเอาไงค่ะนายผู้หญิง”แตงโมถามย้ำขึ้นมา

“ตามนั้นแหละเอาไปเก็บไปแล้วรีบไปจัดโต๊ะหน้าบ้าน ด้วย” นิตาตอบกลับแตงโม

“เจ้าค่ะนายผู้หญิง”แตงโมตอบเจ้านายแบบทีเล่นทีจริง และรีบนำของวิพลไปเก็บที่ห้องนอนนิตาทันที

คิดมาถึงตรงจุดนี้นิตาก็รู้สึกขึ้นได้ว่าวันนี้ตัวเธอนั้นมี ความโล่งใจโล่งอกขึ้นมาแปลกๆเพราะปกติแล้ว10กว่า ปีมานี้เธอใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอดไม่ว่าจะทำงานจะกิน จะนอนชีวิตของเธอแล้วไม่เคยมีใครมาทำอะไรแบบนี้ให้

เลย

“เสร็จแล้วครับเพื่อนๆที่เคารพทุกคน”
วิพลใส่ผ้ากันเปื้อนเดินออกมาจากครัวพร้อมในมือถือ

จานอาหารออกมาด้วย

“เห้ยหอมมาเลยเพื่อนมีของโปรดฉันมั้ยแก

สิริเอ่ยขมกลิ่นอาหารของวิพล

“แกชอบกินไรอ่ะฉันจำไม่ได้แล้ว”วิพลตอบศิริพร้อมกับ เสียงหัวเราะของเขา

“มันน่าน้อยใจเนาะอุตส่าห์เอาใจช่วยง้อเมียจนสำเร็จแต่ กับไม่ได้อะไรเลย”ศิริพูดพร้อมกับหันหน้าไปทางเอรินให้ เอรินพูดต่อ

“นั่นสินะพวกเราจะได้กินอะไรน่ะ นิตาเราอยากกิน ส้มตำได้มั้ย”เอรินพูดแล้วหันไปถามนิตา

“ได้เดี๋ยวเราจัดให้”นิตาตอบทุกคน

“แตงโมๆจ้ะช่วยเตรียมของแล้วยกออกไปหน่อยจ้ะ”แล้ว หันไปเรียกแตงโม

“งั้นเดี๋ยวพวกฉันไปก่อเตาไฟรอปิ้งย่างน่ะ”

อนุสรณ์เสนอตัวพร้อมเดินมาจูงแขนสิริไปด้วย
“ไปช่วยกันเร็ว”

“ซัลโหลฟี่นี่ค่ะตอนนี้ป่าพรมาหาพี่ที่ร้านค่ะ”

อารีย์โทรศัพท์หานิตาทันทีหลังจากที่คุยกับป่าพรและ ลูกสาวรู้เรื่องแล้ว

“อ้าวเหรอจ้ะแล้วทำไมมีอะไรไม่มาที่บ้านล่ะจ้ะอารีย์ นิ คารับสายและถามอารีย์กลับไปทันที

“พี่นิสะดวกคุยกับป้าพรตอนนี้มั้ยล่ะค่ะจะได้คุยกันเอง เลย อารีย์ตอบนิตาพร้อมกับส่งโทรศัพท์ให้ป้าพรบอก เล่าเรื่องราวต่างที่เกิดขึ้นให้นิตาฟังด้วยตัวเอง

ป้าพรรับโทรศัพท์มาจากอารีย์แล้วเล่าเรื่องราวต่างๆที่ เกิดขึ้นให้กับนิตานายของเธอฟังแล้วถามนิตาว่า

“คุณนิจะว่าอะไรมั้ยค่ะถ้าป่าจะรบกวนเรื่องนี้”

“ไม่เป็นไรค่ะป้าพรป้าก็เหมือนญาติผู้ใหญ่ของนิ น้อง พลอยเองนิเห็นมาตั้งแต่เกิดป้าใจเย็นน่ะเดี๋ยวนิไปหา เดี๋ยวนี้เลย”พูดจบก็วางสายจากป่าพรทันที

“มีอะไรรึป่าวที่รักเกิดอะไรขึ้น”วิพลซึ่งยืนอยู่ข้างนิตา ตลอดเวลาที่คุยธุระกับป้าพรพอนิตาวางสายลงวิพลจึง เอ่ยถามขึ้นทันที

“ป่าวค่ะไม่มีอะไรเดี๋ยวฉันต้องกลับไปธุระที่ร้านแบบน่ะ ค่ะจะรีบกลับ นิตาบอกวิพล

ให้ผมขับรถไปให้มั้ยค่ำแล้วน่ะ”วิพลจึงถามขึ้น

“ไม่เป็นไรค่ะคุณอยู่กับเพื่อนๆที่นี่ล่ะเดี๋ยวเสร็จธุระแล้ว นิจะรีบกลับมาค่ะ”นิตาตอบ

“แต่คุณไม่ได้เอารถมาน่ะจ้ะที่รัก”วิพลเดินเข้าหยุดตรง หน้าพร้อมกลับจับมือนินิตาขึ้นมากุมไว้ที่หน้าอกข้างซ้าย ของเขาพร้อมจ้องตาของนิตาอย่างสุดซึ้ง

“ไม่ต้องมาทำสายตาอ้อนเลยนิก็จะเอารถคุณไปนั่น แหละ”นิตาพูดขึ้นพร้อมกับดึงมือทั้งสองข้างและใช้มือไป ลูบแก้มวิพลทั้งสองข้าง

“เดี๋ยวนิรีบไปก่อนน่ะค่ะวานคุณช่วยทำส้มตำให้เพื่อนๆ ด้วยน่ะค่ะ”นิตายื่นหน้าไปกะซิบข้างหูวิพลแล้วหยิบ กุญแจรถรีบเดินออกไปบอกกับเพื่อนๆด้านนอก
“ทุกคนคนเดียวเรามีธุระที่ร้านแปบนึงนะต้องรีบไปแต่ เดี๋ยวจะรีบกลับมาสนุกด้วย

รัตน์เอรินฝากช่วยไพลด้วยน่ะ

นิตาเดินออกมาบอกกับเพื่อนที่สนามหน้าบ้านและยัง ไม่ทันที่ทุกคนจะได้พูดอะไรนีตาก็ขึ้นรถขับออกไปซะ แล้ว