บทที่1 เจ้านายที่น่ารัก

ณ.บ้านเดี่ยวเล็กๆๆแถวชานเมืองกรุงเทพที่ดูร่มรื่นสบาย ต่อมีสวนดอกไม้ต้นไม้ๆเล็กๆๆรอบบ้าน

“คุณค่ะป้ามาแล้วน่ะค่ะ”เสียงของหญิงสูงอายุคนนึงดัง ขึ้นมาอยู่หน้าบ้าน

“สวัสดีค่ะป้ามาเช้าน่ะค่ะ นี้เป็นเสียงตอบรับของหญิง

สาวเจ้าของบ้าน เธอมีชื่อว่า “นิตา”

นิตา เป็นสาวโสด ที่สวยและดูดีคนนึง เธอเป็นเจ้าของ ร้านตัดเย็บเล็กแห่งนึงที่รับตัดชุดฟอร์มพนักงานชุด แต่งงานชุดราตรีและยังรับจัดงานต่างไปนอกสถานที่อีก ด้วยพูดง่ายเธอทำแทบทุกอย่างที่ได้เงิน

“มาเช้านิดนึงค่ะป้าอยากให้คุณทานมื้อเช้าบ้างและมี ธุระกับคุณด้วย”เสียงของหญิงสูงอายุกล่าว ซึ่งหญิงสูง อายุคนนี้ ก็คือ ป้าพร แม่บ้านที่นิตาจ้างมาทำงานไปกับ ทุกวันป้าพรทำงานกับนิตามาเกือบสิบปีที่นิตาสร้างตัวเอง ขึ้นมาป่าพรจึงรู้ว่าเจ้านายสาวของตัวเองเป็นคนเก่งมาก

“ขอบคุณค่ะป้าที่จริงนิไปหาทานเอาเองข้างนอกก็ได้ค่ะ ป้าจะได้ไม่ลําบาก”นายสาวกล่าว
ป่าพรรีบเอ่ยทันที ไม่เป็นไรค่ะคุณคุณช่วยป้ามา มากกว่านี้อีกตอบแทนทั้งชาติก็ไม่หมด” นิตาได้ยินเช่น นั้นจึงเดินมาจับมือของป่าพรว่า “อย่าคิดมากค่ะป้าก็ เหมือนญาติของนิตาคนนึงน่ะ” ได้ยินนายสาวกล่าวเช่น นั้นป้าพรโผล่กอดนายสาวทันที “ป่าขอกอดหน่อยน่ะค่ะ ทูนหัวของป่า” นิตารีบกอดตอบป้าพรทันที

“คุณนิตาค่ะป้ามีเรื่องรบกวนคุณค่ะ”

นายสาวได้ยินเช่นนั้นจึงรีบถามทันที

“เรื่องอะไรค่ะป้าที่ว่ารบกวนนิ

ป้าพรประหม่าขึ้นมาในใจเล็กน้อยก่อนตัดสินใจพูด ว่า”ป้าจะฝากลูกสาวของป่าที่เรียนจบมา.6มาอยู่กับคุณที่ นี่มาคอยรับใช้คุณได้มั้ยค่ะ”

นิตาได้ยินเช่นนั้นตกใจอยู่บ้างจึงถามกลับไปว่า ” ทำไม ล่ะค่ะเรียนจบมาช่วยงานป้าที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ” นิตา เงียบไปอึดใจแล้วถามป้าพรต่อว่า ” ป้าติดปัญหาอะไร เล่าให้รอฟังได้น่ะค่ะ” ยังไม่ทันที่ป่าพรแม่บ้านจะเอ่ยปาก ตอบคำถาม เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาซะก่อน

นิตาจึงรีบรับสาย ” ฮัลโหล ว่าไงจ้ะอารีย์ ”

เสียงคนโทรมาจึงตอบกลับมาว่า ” สวัสดีค่ะพี่นิขอโทษนะคะที่รบกวน พี่นิมีนัดลูกค้าตอน 8:30 ไม่ทราบ ว่าพี่ลืมรึป่าวค่ะ”

เสียงนิตาดังขึ้น ทันที ” ตายๆๆๆพี่ลืมเลยอารีย์แล้ว ลูกค้ามาถึงรึย้งนี้เดี๋ยวพี่ออกไปเลยจ้ะ”

“ป่าพรขา…เดี๋ยวรอมีนัดลูกค้าเข้าเลยต้องรีบไปเดี่ยว เลิกงาน กลับมาเราคุยกันต่อน่ะค่ะ”นิตารีบหันไปเอ่ยกับ ป้าพรแม่บ้านของเธอ ” ได้ค่ะคุณ” ป้าพรรีบตอบนายสาว

จากนั้นนิตาก็โผล่เข้ากอดป่าพรเป็นการปลอบใจแล้ว พูดว่า “นิตา กป้าน่ะค่ะป้าเป็นเหมือนญาติแท้ของนิคนนึง อย่าคิดมากค่ะ ไปก่อนน่ะ”

ป้าพรมองตามเจ้านายตัวเล็กๆของเธออย่างชื่นชมว่านิ ตาเธอเป็นคนเก่งที่สู้ชีวิตและครองความสาวตัวเองมีมา ได้เป็นอยู่ทุกวันนี้ด้วยตัวเอง ป้าพรแอบอดคิดไปอีกไม่ ได้ว่าถ้าสามารถให้ลูกสาวตนมาอยู่กับเจ้านายได้ลูกสาว ของเธอต้องเก่งและแกร่งเหมือนนตาแน่นอน

นิตาขับรถออกมาจากบ้านก็อดคิดเรื่องที่ป้าพรแม่บ้าน จะคุยกับเธอไม่ได้เพราะปกติถ้าไม่หนักหนาสาหัสป้าพร แทบไม่เคยเอ่ยปากรบกวนเธอเลย นิตาจึงตั้งใจว่าจะต้อง รีบกลับมาคุยกับป้าพรต่อหลังที่ประชุมกับลูกค้าเสร็จ