บทที่11

ในระหว่างที่เดินตามแรงดึงของสมชาย

นิตา งถามว่า

อะไรของนาย สมชาย

“ก็ฉันหิวรอเธอนานมากๆเพื่อนจึงให้เรามาตาม เธอ”สมชายพูดขึ้น

” อะไรฉันก็เตรียมรองท้องให้ทำไมไม่พอเหรอรึไง”นิ ตาถามในขณะที่เดินมายังกลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่ห้องรับแขก ของร้าน

” มันก็พอจ้ะนิอร่อยด้วยจ้ะ”อรอนงค์ตอบนิตาแล้วพูด ต่อว่า

” นานเราจะมาหาเธอพร้อมกันสักทีและครั้งนี้วิพลก็มา ด้วยสิ”อรอนงค์ไม่พูดป่าวแต่ยังเดินไปกอดแขนของวิพล

วิพลจึงยิ้มให้เล็กน้อยแล้วหันไปถามนิตาว่า

” แล้ววันนี้นิอยากกินอะไรอยากไปไหนเป็นพิเศษมั้ย เดี๋ยวพวกเราพาไป”
นิตาได้ยินวิพลถามจึงตอบไปว่า

* เราไม่อยากไปไหนแล้วแต่คนอื่นๆเลยเราง่ายๆอะไรก็ ได้น่ะ” แล้วหันไปถามทุกคน

“ว่าไงทุกคนไปกินไรกันดี”

” เดี๋ยวๆก่อนที่จะไปกินอะไรกันเราขออะไรอย่างสิ” อนุสรณ์กล่าวขึ้นมาแล้วหันไปหานิตาพร้อมสายตาที่มอง ตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพูดกับนิตาว่า

“นิตา ฉันบอกอดแกหน่อย แกสวยจังเลยอ่ะฉันชอบ”

“ได้สิ ” นิตาบอกอนุสรณ์พร้อมอ่าแขนกอดกับอนุสรณ์ อย่างสนิทสนมเพราะนิตารู้ว่าอนุสรณ์คือเพื่อนสาว นั่นเอง

“นี่ถ้าไม่ติดว่าแกเป็นเมียวิพลฉันจีบแกล่ะ”

อนุสรณ์พูดพร้อมกับหันไปทำตาค้อนใส่ซิพล

เพื่อนทุกคนเห็นจึงพากันหัวเราะท่าทางกิริยาที่สะดีด สะดิ้งของอนุสรณ์

ชิดชัยจึงถามขึ้นอีกว่า
* นีขนมถ้วยเธออร่อยมากเดี่ยววันจะกลับทำให้หน่อย

น่ะฉันจะเอาไปฝากแม่ยาย

* แล้วนายรู้มั้ยขนมถ้วยที่นายบอกว่าอร่อยใครสอนเรา ท่านตาถามกลับชิดชัย

อรอนงค์จึงเดินมากอดไหลนิตาแล้วตอบชิดชัยว่า

* ก็แม่ยายผู้พันนั่นล่ะค่ะที่สอนนิตามา”

ทุกคนได้ยินดังนั้นจึงหัวเราะใหญ่

” เอางี้เดี๋ยวเราเปลี่ยนชุดแปบแล้วเอาของไปเก็บที่บ้าน เราก่อนแล้วค่อยคิดเรื่องกินกันน่ะ”

นิตาบอกกับทุกคน

ส่วนทางด้านทรงยศเมื่อกลับมาถึงออฟฟิศเขารีบตรงไป พบนันทาผู้เป็นมารดาทันที

” สวัสดีครับแม่” ทรงยศยกมือไหว้สวัสดีผู้เป็นแม่

” อ้าวว่าไงลูชายไปเจอหนูนิตามาแล้วใช่มั้ย”

นันทาที่กำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะวางปากกงลงแล้วเงยหน้าขึ้นมาทักทายลูกชายคนเดียวของเธอ

คุณนันทานั้นตำแหน่งคือประธานโรงแรมรีเจนซี่และ ยังเป็นเจ้าของเลยก็ว่าได้เพราะนันทาเองถือหุ้นใหญ่ ถึง85%ของโรงแรม

นันทามีลูกชายคนเดียวคือทรงยศและนันทายังเป็นแม่ เลี้ยงเดี่ยวที่เลี้ยงลูกชายของเธอคนเดียวมาจนถึงวันนี้ โดยที่สามีของนันทาได้ประสบอุบัติเหฺเสียชีวิตไปตั้งแต่ ทรงยศมีอายุได้เพียง 2 ปี

ทรงยศได้ยินมารดาถามจึงยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วตามว่า

“ครับแม่..ดูดีสวยสง่าน่ามอง เวลาพูดเวลาทำงานยังน่า รักมากเลยน่ะครับคุณแม่”

สายตาของทรงยศเวลาพูดถึงนิตานั้นทำให้ผู้เป็นแม่

อย่างนันทารับรู้ได้ว่าสิ่งที่เธอคาดหวังนั้นต้องสำเร็จ

* ใช่ลูกไม่ใช่มีดีแค่รูปร่างหน้าตาน่ะแต่นิตายังเก่งเก่งจน แม่ทึ่ง”

นันทายังชื่นชมนิตาอย่างดี

ครับแม่ผมเห็นด้วย”ทรงยศตอบ
* ถ้าเห็นด้วยก็จีบให้สำเร็จน่ะลูกชายแม่เอาใจช่วย จ๊ะ”นันทาบอกลูกชายตน

* ครับแม่ แม่ก็รู้นี่ครับคนอย่างลูกชายแม่ถ้าอยากได้ อะไรต้องได้ ทรงยศพูดกับนันทาด้วยสายตาที่มุ่งมั่นว่า เขาอยากได้ต้องได้

“จ๊ะลูกชาย…แล้วเรื่องงานเรียบร้อยใช่มั้ยนัดหนูนิตา แล้วใช่มั้ย”

นันทาไม่ลืมที่จะถามเรื่องจากทรงยศต่อ

ทางด้านร้านของนิตา

“อารีย์จะช่วยต่อสายหาป่าพรให้พี่หน่อยจ้ะ”

นิตาเอ่ยสั่งอารีย์

“ได้ค่ะพี่นิ”อารีย์ตอบ

“แล้วมีนา มีนาจ้ะ “นิตาเรียกหามีนา

” ค่ะพี่นิ” มีนาขานนิตา

นิตาเห็นมีนาเดินมาจึงอมยิ้มแล้วถามว่า
* มีนาเสื้อผ้า เมื่อเข้าจะอยู่ไหนที่จะเปลี่ยน”

เอรินได้ยินจึงถามว่า “จะเปลี่ยนท่าไมแก๊

“นั่นสีใสชุดนี้ก็สวยออกแก”สมชายยังชมไม่หยุด