บทที่10 ไปคบกันตอนไหน

หลังจากที่นิตาบอกกันเพื่อนของเธอรวมทั้งวิพลด้วย ว่าหล่อนได้คบหาดูใจกับสารวัตรเอกมาสักพักแล้วสร้าง ความประหลาดใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมากแต่ก็ไม่ใคร คัดค้านแต่อย่างใดเพราะมันคือเรื่องส่วนตัว

“ใช่ครับผมจะบอกแม่อยู่เหมือนกันว่าคุณนิตาเขาตกลง คบกับผมแล้ว”เอกหันไปบอกกับป้าแจ่มซึ่งยังอยู่ใน อาการตกใจไม่หาญ

“จริงเหรอลูกช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก

ป่าแชมกล่าวพร้อมเดินมากอดลูกชายของเธอ

“ขอบคุณนะคะหนูนิตาที่ยอมเปิดใจก้เจ้าเอกมันค่ะ”ป้า แช่มหันไปพูดทางนิตา

อารีย์ทนไม่ไหวจึงพูดแทรกขึ้นมาว่า

“คุณป้าแช่มค่ะแค่คบหาดูใจค่ะไม่ใช่ตกลงแต่งงานสะ หน่อย”

มีนาแอบหัวเราะเล็กน้อยที่เห็นป้าแช่มทำสายตาค้อนใส่ อารีย์ด้วยความไม่ชอบใจนักที่อารีย์รู้ทัน
*สรุปชุดคุณป้าโอเคแล้วน่ะค่ะ3ชุด”

นิตากามป่าแซมอย่างเป็นงานเป็นการ

ป่าแซมจึงตอบว่า “ใช่จ้ะป่าเอาแบบนี้ล่ะ”

“งั้นอารีย์ช่วยพาคุณป้าไปชำระเงินเลยจ้ะ”นิตาหันไป พูดกับอารีย์

“ได้ค่ะพี่นิตา”อารีย์รับชุดจากป้าแช่มมาและกำลังจะเอ่ย เชิญป่าแชม

จู่ๆป้าแช่มพูดขึ้นว่า “ต้องคิดเงินด้วยเหรอค่ะไหนๆก็จะ มาเป็นลูกสะใภ้แล้วไม่ตัดฟรีเหรอค่ะ” ป้าแช่มพูดออกมา แบบไม่อายใครแถมยังทำตาเล็กตาน้อยใส่นิตาทำให้นิ ตาอึดอัดใจมากไม่รู้จะพูดคำไหน

เอรินซึ่งกำลังยืนฟังความงกและเห็นแกได้ของป้าแช่ม อยู่ก็รู้สึกไม่ชอบใจในนิสัยของป้าแช่มเป็นอย่างมากจึง พูดแทนนิตาว่า

“อ่อคงไม่ได้หรอกค่ะคุณป้าขาเพราะร้านนี้ไม่ใช่ของนิ ตาคนเดียวค่ะ”

ป้าแช่มได้ยินเอรินพูดเช่นนั้นจึงทำหน้างงพร้อมจับแขนลูกชายตัวเองยืนขึ้นแล้วถามว่า “หนูว่าอะไรน่ะค่ะ ร้านนี้ไม่ใช่ของหนูนิตาเหรอค่ะ”

สิริจึงช่วยตอบคำถามของป่าแซมอีกครั้ง

“ใช่คะร้านนี้ไม่ใช่ของนิตาคนเดียว”

“ได้ยินชัดแล้วค่ะป่าแชมเชิญไปชำระเงินด้วยค่ะ”

ฝ่ายป้าแซมรู้สึกผิดหวังอย่างมากอุตส่าห์มีความหวังจะ ได้มีชุดสวยใส่แบบฟรีๆแต่กลับตรงกันข้ามซะงั้นจึงหันไป บอกลูกชายว่า

“เอกไปจ่ายให้แม่หน่อยน่ะลูกนะ”

ได้ยินเช่นนั้นเอกจึงรับคำและเดินไปชำระเงินให้ผู้เป็น แม่ทันที

ส่วนวิพลนั้นตอนนี้สารพัดความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกและ ไม่มีทางเชื่อว่านิตาจะคบกับสารวัตรเอกได้เพราะตลอด เวลาที่เขาออกมาจากชีวิตนิตาเขาได้จ้างนักสืบติดตาม ดูความเคลื่อนไหวของนิตาตลอดมามันจึงเป็นไปไม่ได้ แน่นอนที่เขาจะไม่รู้ว่ามันไม่จริงเลย แต่ในทางกลับ กันอีกหนึ่งในความรู้สึกเขาก็แอบดีใจที่นิตาประชดเขา ด้วยการกระทำนี้แสดงว่านิตายังคงรักและลืมเขาไม่ได้ แน่นอน
เมื่อนึกขึ้นได้ในกลุ่มเพื่อนอนุสรณ์จึงพูดขึ้นมาว่า “เอ่อ แล้วสรุปวันนี้ยังไงกันครับผม”

สมชายจึงถามย้ำอีกคนว่า “เอ่อนั้นสีจะยังไงกันไปกิน อะไรกันเรา

“ว่าไงคุณสิริคับนัดมานี่ว่าไง “ชิดชัยจึงหันไปถามทางศิริ

ส่วนสิริเองกำลังงงกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่อยู่จึงไม่ ได้ยินคําถามของชิดชัย

ชิดชัยจึงต้องเรียกดังอีกครั้ง

“ว่าไงครับคุณสิริ”

สิริตกใจจึงตอบว่า “ว่าไงอะไรล่ะตกใจหมดทำไมต้อง เสียงดัง”

ชิดชัยจึงบอกว่า “เธอเป็นอะไรเธอถามพวกนี้ดูสิฉันเรียก เธอนานแค่ไหนล่ะ”

วิพลที่เงียบฟังมานานจึงพูดบ้าง

“นั่นสิศิริชิดชัยมันเรียกเธอนานมาล่ะ”
สิริจึงตอบว่า เดี๋ยวรอยายนิตาส่งลูกค้าก่อนค่อยว่ากัน”

อาริย์ฟังอยู่จึงพูดขึ้นว่า “จะส่งกลับง่ายเหรอค่ะเขาเป็น แฟนกันค่ะ”

เอรินจึงตอบอารีย์ว่า

“อารีย์จ๊ะอารีย์รอดูฝีมือเพื่อนพี่น่ะ “พูดจบเอรินก็หันไป พูดกับสมชายว่า

“ขายส่งแขกหน่อยสิแกเราว่าคนนี้ไม่เหมาะอ่ะ”

สมชายได้ยินเอรินพูดแบบนั้นจึงตอบว่า

“ได้ครับคุณเพื่อนเดี๋ยวเราจัดให้”

พูดกับเอรินเสร็จสมชายจึงเดินตรงไปหานิตาทันที

“เห้ยนิเสร็จงานยังเธอฉันไม่ไหวล่ะน่ะแก”

นิตากำลังเดินมาส่งสารวัตรเอกอละป้าแช่มหน้าร้าน พอดี

“แปบนึงน่ะชายฉันส่งลูกค้าก่อน”นิตาบอกกับสมชาย
สมชายจึงเดินเข้าไปจับแขนนิตาพร้อมกับพูดออกมา แบบไม่สนใจว่า “ไม่ต้องนี้ ให้เด็กในร้านถือไปส่งก็ได้แก มาคุยกะเราก่อน”

สมชายจับมือนิตาให้เดินตามตัวเองมา

แล้วตะโดยบอกเด็กในร้าน

“มีนาอารีย์ใครว่างมาส่งลูกค้าหน่อยจ้ะ”

“ได้ค่ะคุณสมชาย”มีนาและอารีย์รีบเดินออกมาเพื่อส่ง ลูกค้า

นิตาจึงบอกว่า “พี่ฝากส่งลูกค้าด้วยจ้ะ”